2008 GRIEKENLAND, DRIEMAAL SCHEEPSRECHT ??? (week 1)


Onze Route

Vrijdag 15 augustus
Gisteren nog mijn verjaardag gevierd, vandaag de restanten van het feest opruimen en om half twaalf is het zover; WE KUNNEN VERTREKKEN!
Eerst in Barneveld de tank volgooien met Diesel en dan via de A30 en de A67 bij Venlo de grens over naar Duitsland.
Wegwerkzaamheden aan de Duitse autobahn zorgen voor enige vertraging. Na Koblenz hebben we er dan ook genoeg van en nemen de afslag Boppard, rijden naar de Rijn en volgen die een stuk naar beneden. Een schitterende route direct langs het water en door een paar mooie kleine stadjes. In Bacharach is het voor vandaag genoeg geweest, de eerste 335 km staan op de teller.
Voor de weer-frieken onder ons, het was een overwegend zonnige dag met mooie bloemkoolwolken en een temperatuur van rond de 21 graden. Ideaal reisweer dus.


Helaas begint het 5 minuten voor aankomst te regenen, gelukkig houdt het 15 minuten later weer op en kunnen we nog een poosje buiten zitten en hebben een mooi uitzicht op de Rijn.
’s Avonds nog een wandeling gemaakt door de historische stadskern met mooie vakwerkhuizen en nog een stuk oude stadsmuur van ruim 200 meter lang. Erg leuk om een poosje rond te lopen.




Zaterdag 16 augustus
Het is nog wat nevelig als we wakker worden, maar als we om half tien vertrekken schijnt de zon al volop en zien we een strakblauwe lucht. We rijden verder naar het zuiden, de ene keer nemen we een stuk autobaan, dan weer rijden we een alternatieve route.







We rijden dwars door Ludwigshafen langs de BASF fabrieken (vies) en door Mannheim waar we langs het Universiteitsgebouw (prachtig) komen.
We rijden langs Karlsruhe naar Pforzheim en lunchen daar op de camperplek. Het is een prima plek om te overnachten, al sta je wel een beetje scheef, wij vinden het niet geschikt om langer te blijven staan dus rijden we weer verder naar het zuiden. We volgen de ‘Schwarzwalder-Bäderstrasse’, een slingerende weg door een mooi glooiend landschap en evenwijdig aan de rivier de Nagold.


We komen terecht op de camperplaats in Rottenburg am Neckar. Was het onderweg nog regelmatig een beetje bewolkt, hier schijnt de zon volop en daar genieten we van, nog tot ’s avonds half negen, dan verdwijnt de zon achter de bomen en wordt het te fris buiten.






Zondag 17 augustus
We blijven een dagje in Rottenburg, het wordt een stralende dag, ideaal weer om de omgeving te verkennen. Na het ontbijt eerst op zoek naar een bakker. We hebben geluk, de bakker is vandaag tot 11.00 uur open en ze hebben toevallig ook nog verse broodjes.
Na de lunch pakken we de fiets en rijden door het Neckardal naar het 12 km verderop gelegen Tübingen, een mooie oude stad die doorsneden wordt door de Neckar.




Het is zondag, mooi weer en het is gezellig druk in het centrum van de stad. De terrassen zitten vol, de ijssalons doen goede zaken en op de Neckar is het een gaan en komen van allerlei soorten vaartuigen: punters, waterfietsen, roeibootjes, enz. Ook vandaag kunnen we weer tot ver in de avond buiten zitten.





Maandag 18 augustus
Het wordt opnieuw een zonnige dag. We gaan weer op pad en rijden over de ‘Römerstrasse Neckar-Alp’ naar Heckingen. We doorsnijden de Schwäbische Alpen, passeren o.a. Albstadt en Sigmaringen, waar we over de Donau gaan. Net voor de Bodensee maken we een koffiestop en zien in de verte de besneeuwde bergtoppen van de Alpen, prachtig!





We volgen de Bodensee aan de Noordkant richting Oostenrijk. Aan het eind van de Bodensee verlaten we de doorgaande weg en ergens tussen Lindau en Bregens, rijden we Oostenrijk binnen. We kiezen voor de route door het Bregenzerwald, over de Hochtannbergpass (1679 m), de Flexenpass (1773 m) en de Albergpass (1802 m) richting Landeck. We komen door Lech waar de Oranjes jaarlijks van de wintersport genieten. Wij genieten van de fraaie route door deze schitterende omgeving.



Op de camperplaats bij camping Pruts aangekomen horen we dat deze is opgeheven, we kunnen wel op de camping overnachten voor € 17,00 en dat vinden we aardig aan de hoge kant voor alleen maar slapen. We besluiten verder te rijden en komen via Nauders bij Resia in Italië. We parkeren de camper op de parkeerplaats van de stoeltjeslift aan het Lago di Resa, het is genoeg geweest!





Dinsdag 19 augustus
Na een frisse nacht (12 graden), dat kan natuurlijk niet anders als je op een hoogte van 1500 meter staat, verplaatsen we de camper naar de andere kant van de straat, daar hebben we een mooier uitzicht.
In de loop van de ochtend pakken we de fiets en gaan in het dorp op zoek naar een supermarkt. Als de boodschappen in de fietstas zitten beginnen we aan een rondje meer. Direct langs het meer is een schitterend fietspad aangelegd met een totale lengte van 16 km, aan de oostkant vrij vlak en aan de westkant zit er hier en daar wat niveau verschil in.


Er staat een behoorlijke harde wind maar met de juiste versnellingsstand komen we een heel eind. Af en toe even stoppen, kijken bij de kerktoren die uit het water steekt, het Lage di Resia is een stuwmeer waarin een dorpje is verdwenen, alleen de kerktoren is nog te zien. Even verderop eten we een broodje en kijken bij het kitesurfen, er staat erg veel wind en dat is natuurlijk koren op de molen voor de kiters. Er zijn er heel wat en ze vliegen bijna over het water.
Terug bij de camper, we waaien er bijna weg, besluiten we verder te rijden en vinden in Silandro, bij het sportpark, onze volgende overnachtingsplek.


Woensdag 20 augustus
We rijden verder de Dolomieten in en via Merano, Bolzano en Ore, deze weg heet niet voor niets de ‘Via delle Dolomiti’, komen we in het dal ‘Val di Fiemme’. De hele weg verbazen we ons over de hoeveelheid appelbomen, welke kant je ook op kijkt, je ziet overal appels in allerlei soorten, Granny Smith, Elstar, Jonagold, enz. Onze ‘Betuwe’ is er niets bij.






We stoppen in Cavalese (992 m) bij de skilift en parkeren de camper zo dat we lekker in de zon kunnen zitten en uitzicht hebben op de voorbij stromende rivier, waar volop geraft wordt.
Het was weer een stralende dag, de zesde op rij, wat worden we verwend! Liep de temperatuur gisteren op naar 24 graden, vandaag haalt de thermometer 26 graden en met een beetje wind is het heerlijk buiten.




Donderdag 21 augustus
We nemen het ervan vandaag, genieten van het, ook vandaag weer, mooie weer, de omgeving, een boek enz. en gaan ‘s middags aan de overkant van de rivier kijken wat er allemaal te doen is. Je kunt er met de gondel naar Cavalese, of de andere kant op naar de Pic Cermis waar diverse wandelroutes zijn uitgezet.






Er is een startpunt voor het raften, je kunt er een rondje rijden op een ezel of een paard en er is een Acrobatisch Cirquit, een soort professioneel apekooien, waar je aangelijnd een parcour aflegt tussen een tiental hoge bomen. Genoeg te doen! Wij houden het bij rondneuzen in de directe omgeving.

MEER FOTO'S ZIEN? Klik hier!

Lees verder (week 2)

2008 GRIEKENLAND, DRIEMAAL SCHEEPSRECHT ??? (week 2)

Vrijdag 22 augustus
We zijn alweer een week onderweg en nog steeds is het mooi weer, maar als we de weerman van het NOS journaal moeten geloven wordt het in de loop van de dag bewolkt en komt er regen. We wachten het af, kunnen er toch niets aan veranderen, voorlopig is het in ieder geval nog schitterend
Op onze route richting Venetië, rijden we door Predazzo en komen we langs een prachtig hoog gelegen stuwmeer (koffiestop) en komen over de Passo di Rolle, waar je op de top ook kunt overnachten. We zien hier de schitterende contouren van één van de hoogste bergtoppen van de Dolomieten. Indrukwekkend!
Het is hier ook een prachtig wandelgebied. Op diverse plaatsen kun je met een kabelbaan naar boven als je op een hoger niveau wilt wandelen.


We rijden verder langs Fonzaso en Feltre en parkeren, voor het derde jaar op rij, onze camper op de camperplaats in Treviso, een gratis plek met verzorging. Veel mensen die vanuit Venetië de boot nemen naar Griekenland komen hier om te overnachten. Van hieruit is het nog 35 km naar Venetië, prima plek dus.
Vanavond gaan we weer genieten van het lekkerste ijs van Italië. Vorig jaar hebben we dat helaas moeten missen, toen was alles gesloten (maandag), nu is alles gelukkig open, ook de ijssalon. De terrassen zitten allemaal overvol en het is erg gezellig in dit mooie stadje.
De weermannen van het journaal hebben gelukkig geen gelijk gekregen. Het werd vandaag 28 graden en ’s avonds om 21.00 uur is het nog steeds droog met een temperatuur van 24 graden.




Zaterdag 23 augustus
Vandaag varen we met Minoan Lines van Venetië naar Igoumenitsa. Omdat de boot pas om 17.00 uur vertrekt hebben we geen haast om weg te komen. We doen het rustig aan.
We vertrekken uit Treviso en nemen de binnenwegen naar Venetië, rijden over de 3,7 km lange verkeersbrug die Venetië met het vaste land verbind en rijden rond 11.00 uur het terrein van de Ferry Haven op (kilometerstand 1244). We lopen rond om de drukte te bekijken en checken in. Het is altijd weer leuk de bedrijvigheid op zo’n terrein te bekijken. Boten die aankomen en ‘leeglopen’, of aan het inschepen zijn.
’s Ochtends is het bewolkt, warm en heel benauwd, af en toe valt er een spetter regen. De temperatuur is om haf elf al 26 graden.


Gisteravond in Treviso een poos zitten kletsen met Belgische (camper)buren, die net als wij onderweg zijn naar Griekenland, zij hebben niets geboekt en gaan vandaag op goed geluk naar Venetië in de hoop mee te kunnen met Anek Lines.
Om twaalf uur vertrekt de Anek boot en boven op het dek staan twee mensen uitbundig te zwaaien, de buren van gisteren, het is ze, net als vorig jaar, weer gelukt.



‘s Middags trekt de lucht open en schijnt de zon en is het net als de afgelopen dagen, weer bijna helemaal blauw. Ideale omstandigheden om, net als andere jaren, weer mooie foto’s van een zonnig Venetië te kunnen maken. Helaas gooit een grote wolk roet in het eten en is de zon even ver te zoeken.
Om twee uur begint het inschepen van de Pasiphea Palace, dezelfde boot waar we vorig jaar ook mee naar Griekenland zijn gevaren. De campers die naar Patras gaan, gaan het eerst aan boord en staan meestal bij de openingen aan de zijkant van het schip, zij gaan er immers als laatste weer af. Er gaan er zoveel op dat we er vanuit gaan dat de plekken bij de openingen inmiddels vol staan.
Wij rijden om tien voor half drie aan boord en krijgen, tot onze verbazing, een plekje bij de openingen en dat is met deze temperatuur erg prettig. We zijn geluksvogels!

Er kan vandaag niet om vijf vertrokken worden, eerst mogen twee grote cruiseschepen de haven uit. Om 17.42 uur zijn we eindelijk los van de kade en varen we onder begeleiding van de Marina MD door Venetië, altijd weer bijzonder om daar doorheen te varen. Van grote hoogte kijk je op de bekendste plekjes voor de stad; het San Marcoplein, de Brug der Zuchten, Canal Grande en de vele waterwagen die Venetië rijk is. Drie kwartier later varen we de Adriatische Zee op en voorlopig zien we niets anders dan water. Genoeg tijd om aan het reisverslag te werken en naar de mooie ondergande zon te kijken.


Zondag 24 augustus
Gisteravond de klok een uur vooruit gezet (Griekse tijd). Afgelopen nacht niet al te best geslapen, het was een beetje erg warm in de camper (28 graden). Als we opstaan, schijnt de zon en er is geen wolkje te zien. Eerst ontbijten met zelf gebakken broodjes en dan eens kijken of we internet contact kunnen krijgen, kunnen we de site updaten. Helaas ligt het netwerk plat. Da’s bááááááálen!
Het is behoorlijk warm vandaag en de meest aangename plek op de boot is bij het zwembad en dat hebben meer mensen bedacht, om elf uur is het er al behoorlijk druk. We komen de dag door met lezen, zwemmen en zonnen.
Rond half vier zien we aan bakboord voor het eerst weer land in de verte en snel daarna varen we redelijk dicht langs de kust van Albanië. Verderop zien we aan stuurboord zijde het eiland Corfu.
De planning is dat we om 20.00 uur aan zullen komen in Igoumenitsa. Eerst nog een lekkere maaltijdsalade maken en dan op het dek kijken hoe Griekenland dichterbij komt.
Om kwart voor acht ligt de Pasiphea Palace vast aan de kade en om tien voor acht rijden we van boord. Een half uurtje later zitten we aan de koffie op het strand van Plataria en zien de zon achter Corfu verdwijnen.

Maandag 25 augustus
We hebben ons geïnstalleerd in Plataria en blijven hier voorlopig een poosje staan. Ontbijten, koffiedrinken, lunchen, avondeten, alles doen we buiten. Het is tot ’s avonds laat nog heerlijk, alleen slapen doen we in de camper, wat wil een mens nog meer!
In de loop van de ochtend arriveren Jos en Irene die we vorig jaar, hier in Plataria, hebben leren kennen. Het is gezellig elkaar weer te ontmoeten. Aan het eind van de ochtend loopt er nog een bekende voorbij, de Belgische buurvrouw uit Treviso en we maken samen een praatje. ’s Avons gaan we met Jos en Irene een hapje eten in één van de vele restaurantjes die Plataria rijk is.

Dinsdag 26 augustus
Een strak blauwe lucht verwelkomt ons als we wakker worden. Eerst even een broodje halen in het dorp en dan de stoelen naar buiten en genieten.
Tegen de middag naar het dorp, waar we gisteren een internetcafé hebben gezien, en de site updaten, nu kan iedereen meegenieten van onze belevenissen.
’s Avonds met te thuisblijvers gebeld, altijd heerlijk ze even te horen.




Woensdag 27 augustus
Zoals al eerder geschreven blijven we een aantal dagen in Plataria, waarom zullen we ons druk maken, we blijven 7 weken in Griekenland, tijd genoeg.
Het is een prachtige plek om te verblijven. Zon, zee en strand en ook nog een rij bomen voor de deur die als natuurlijke parasol dienst doen.
Ieder dag, aan het eind van de middag, drinken we met elkaar een glaasje, vandaag schuiven onze Belgische buren, Mady en Francois, ook aan, zij zijn voor het eerst in Griekenland en hebben nog heel wat te leren van het land. Later in het jaar rijden ze door naar Turkije en hebben plannen om daar te overwinteren.


Donderdag 28 augustus
Onze laatste dag in Plataria, morgen trekken we verder, eerst nog zoals elke ochtend een broodje halen bij de beste bakker van het dorp.

’s Middags net als gisteren, een strandwandelingetje gemaakt naar de rivier die vanuit de bergen in zee stroomt. Het water is er erg koud en ik kan het toch niet laten er even in te gaan. Het is zo koud dat je huid er van gaat tintelen. Lijkt wel een beetje op het koude bad in een sauna. Lekker!

MEER FOTO'S ZIEN? Klik hier

Lees verder (week3)

2008 GRIEKENLAND, DRIEMAAL SCHEEPSRECHT ??? (week 3)

Vrijdag 29 augustus
We zijn alweer twee weken onderweg, wat gaat de tijd toch snel als je naar je zin hebt.
We gaan op zoek naar een ander plekje, eerst nog even internetten in Plataria, reisverslag bijwerken en dan rijden we naar Igoumenitsa op zoek naar de Lidl. Onze voorraad is geslonken en moet nodig worden aangevuld.
Vanaf Igoumenitsa rijden we naar het noorden, richting Albanese grens. Onderweg komen we een herder tegen met een kudde geiten. Altijd leuk voor een foto, helaas zijn de meeste geiten de weg al overgestoken. Op de achtergrond zien we Albanese bergtoppen.
In diverse reisverslagen gelezen dat je hier prima vrij kunt staan. Eerst kijken we bij de haven van Sagiada en later rijden we de kustweg af naar boven. Ongeveer 1,5 km verderop zien we een mooie plek direct aan het water.


We stoppen en zetten de camper bij de 4 andere campers die er al staan, helaas is het plekje onder de twee grote platanen bezet.
Het is een erg warme dag en er staat weinig tot geen wind, de zon staat hoog aan de hemel en de temperatuur loopt, voor het eerst sinds we in Griekenland zijn, op tot boven de 30 graden. Zweet druppeltjes staan op onze voorhoofden en om die er af te krijgen is er één oplossing, een duik nemen in zee en na de frisse duik lekker afspoelen onder de douche die op het strandje staat.



In de loop van de middag wakkert de wind aan en het gaat zelfs zo hard waaien dat we uit voorzorg de luifel indraaien. ‘s Avonds kunnen we weer eens genieten van een zeer fraaie zonsondergang.







Zaterdag 30 augustus
De zon schijnt alweer volop als we opstaan. Tot nu toe zijn we niet anders gewend in Griekenland, wat een weelde!.
Geen maandag, toch ‘wasdag’. We hebben, met dank aan de douche op het strand, voldoende water in de buurt en daar maken we dankbaar gebruik van. Alles wat vuil is gaat het sop in en er natuurlijk ook weer uit. Met de hoge temperaturen en een klein beetje wind is alles in no-time droog.
Vandaag blijven we in ieder geval nog in Sagiada, wat we morgen doen, zien we dan wel weer.
Na de was ga ik op de fiets naar het dorp, we moeten toch weer brood op de plank hebben nietwaar. Midden in het dorp, aan de doorgaande weg, vind ik de bakker.

’s Middags lekker dobberen op de Ionische Zee, de zon schijnt nog steeds volop, maar aan het eind van de middag worden donkere wolken zichtbaar boven de bergen en horen we gerommel in de verte. Veel krijgen we er gelukkig niet van mee, hooguit een kwartiertje hele lichte regen.







Zondag 31 augustus
De wolken van gisteravond zijn allemaal verdwenen, we worden weer getrakteerd op een blauwe lucht.
We blijven nog een dag in Sagiada, even afwachten wat er gebeurd met de sluimerende kiespijn die vannacht begon. Mocht het erger worden lijkt het ons beter in de buurt van Igoumenitsa te blijven, daar zal vast wel een tandarts zijn. Hopelijk loopt het met een sisser af en hebben we de tandarts niet nodig.
Terwijl we zitten te ontbijten zien we een schildpadje op z’n dooie akkertje langs wandelen, snel de camera gepakt en het beestje vereeuwigd, er is geen ontkomen meer aan.







Naast onze camper staat een bijna uitgebloeide vlinderstruik, toch komen er af en toe bijzondere vlinders een kijkje nemen.








Om haf negen uur, na een wolkenloze zonsondergang, gaan we snel naar binnen, we worden bijna lek gestoken door de muggen. Een uurtje later zijn ze weerweg en kunnen we nog een poosje van de buitenlucht genieten.
Rond elf uur komt er, al grazend, een kudde koeien langs wandelen. Het is wel even opletten dat ze niet tegen de camper aanlopen, maar verder zijn ze heel rustig.





Maandag 1 september
De kiespijn is gisteren in de loop van de dag gelukkig helemaal verdwenen, we kunnen vandaag met een gerust hart verder reizen.
We verlaten de kust en gaan het binnenland van de provincie Epiros verkennen, er wordt beweerd dat hier de mooiste natuurgebieden van heel Griekenland te vinden zijn. We zullen het zien!
We rijden eerst weer naar Igoumenitsa, kijken of we nog ergens een internet connect kunnen krijgen (is gelukt) en gaan dan over de oude route naar Ioáninna, diep beneden ons stroomt de Thyámis en bij Vronitsa zien we de rivier naast ons. Een schitterende, zeer rustige route sinds het stuk tolweg in deze streek klaar is. Het is wel opletten geblazen want zo maar ergens in één van de vele bochten kan een groepje los lopende geiten de weg versperren. We rijden door een prachtig gebied, alleen wel jammer dat de Grieken er zo veel rotzooi achterlaten.

Net voor Ioáninna slaan we linksaf, rijden naar het noorden en gaan naar Monodhéndhri, aan de westelijke wand van de Víkoskloof in het Píndhos-gebergte. De Vikoskloof is minder bekend dan de Samariákloof op Kreta, maar zeker niet minder mooi. Op sommige plekken heeft de kloof 1000 meter hoge wanden en is daarmee de diepste kloof van Europa.
Een wandeling door de kloof, alleen aan te raden bij voldoende bergwandelervaring, duurt minstens een uurtje of acht, voor sommigen een peulenschilletje, voor anderen een onoverbrugbaar probleem.
Wij volgen de borden Oxiá en rijden steeds hoger de berg op, naar het Vikos-Balkon. De weg eindigt op een parkeerplaats en vanaf daar loop je binnen enkele minuten, over een mooi aangelegd pad, naar het balkon. Hier kijk je boven in de kloof, wat een schouwspel!



Onderweg naar boven verbazen we ons over de stenenstructuur van de rotswanden naast de weg, het zijn net opeengestapelde platte stenen, het lijkt een soort leisteen. Alle dorpen in deze streek, huizen, kerken en zelfs dorpsstraten zijn gemaakt van deze stenen. Ze hebben allemaal, in tegenstelling tot de Griekse huizen aan de kust, een enigszins grijze kleur.




We rijden over goed berijdbare binnenwegen naar Papingo, een paar kilometer voor het dorp, net over de betonnen boogbrug over de ijskoude rivier de Voïdomathis, is een prima plek waar je met de camper (er staan er al 4) kunt staan. Voor vandaag is het weer genoeg. De stoelen gaan naar buiten en we nemen eerst maar eens een bakkie koffie en kletsen nog even bij over wat we vandaag allemaal weer gezien hebben.




Dinsdag 2 september
Na een lekkere frisse nacht, het was maar 17 graden en dat is voor Griekse begrippen aan de lage kant, worden we wakker van de eerste zonnestralen die over de bergtop komen.
’s Ochtend trekken we onze wandelschoenen aan. Zo’n vierhonderd meter voor de brug leidt een pad door een prachtig oud schaduwrijk platanenbos naar een verlaten kloostertje ‘Moastery of the Panayia Spileotissa’, wat dat ook mag betekenen. Helaas kun je het alleen van de buitenkant bekijken, de voordeur zit op slot!




’s Middags wandelen we de andere kant op, direct langs de rivier is een uitgesleten pad, ergens halverwege is een poortje en even verderop ligt een grote steen waar je overheen moet klauteren. Op een gegeven moment wordt het pad zo smal dat je echt niet verder kunt. Terug dus.
Als we net weer terug zijn, zien we boven de bergen een erg donkere lucht en in de verte horen we het behoorlijk rommelen. We zitten aan de rand van de bui en krijgen een paar regendruppels mee. Midden op de plek waar we staan staat een hele grote plataan met eem stamomtrek van ruim 7 meter en een kroon met een doorsnede van bijna 25 meter. Geweldig!
Woensdag 3 september
We gaan weer op verkenningstocht, maar voor we vertrekken eerst nog even gebruik maken van het rivierwater en een wasje doen.
We rijden eerst naar Megálo Papingo, één van de oudste dorpjes van de Zagória en maken een wandeling door het dorp. De met kasseien bepleisterde straatjes rond een centraal gelegen kerk met een bijzondere klokkentoren mag je eigenlijk niet missen als je in deze omgeving bent.
Het dorp bestaat voor tweederde uit woonhuizen en éénderde uit Pensions en Tavernes en ook hier zie je weer duidelijk dat alles gebouwd is met de platte (lei)stenen die je veel in deze omgeving ziet.


We rijden verder naar Mikro Papingo en halverwege tussen de beide Papingo’s ligt een afgedamd beekje, waardoor een prachtig zoetwater bekken is ontstaan waarin je, als je van tintelend fris water houdt, heerlijk kunt badderen.
We verlaten de Papingo's en rijden weer terug naar Ioánnina, en ook al rijd je over dezelfde weg als een paar dagen geleden, je hebt niet het idee dat je er eerder langs bent gekomen.
Ergens onderweg, bij de Church of the Taxiarches, zien we een kraan en vullen onze water voorraad aan.
In Ioannina gaan we richting Métsovo, van bovenaf zien we op diverse plekken werkzaamheden aan de nieuwe weg de ‘Via Egnatia’ (A2). Wat een gigantisch project.
In de buurt van Métsovo rijden we rond ‘Aoos Lake’, eens kijken of we daar een plekje voor de nacht kunnen vinden. Het is een mooie route maar zo uitgestorven dat je kilometers lang geen enkel levend wezen tegenkomt en nergens kun je direct bij het, bijna lege, meer komen.



We rijden door naar Métsovo, een dorp dat nog grotendeels uit natuurstenen huizen bestaat en bijna helemaal is voorzien van rode dakpannen. We hebben gelezen dat je op het dorpsplein zou mogen overnachten, niet dus. Bordjes verboden te kamperen staan al bij de ingang van het dorp en ook de politie verwijst ons naar buiten de stad, waar je volgens hem je camper overal mag neerzetten. Voor we weer verder rijden eerst eens even de vele winkeltjes bekijken. De etalages staan vol met gerookte kaas, waar we er uiteraard één van kopen, houtsnijwerk en hand gemaakte voorwerpen en natuurlijk de onvermijdelijke toeristische prullaria.

Donderdag 4 september
We hebben de nacht doorgebracht op een parkeerplaats net voor de Katárapas. Wel een onrustige nacht vanwege het vele verkeer, maar bij gebrek aan beter goed te doen. We zitten op een hoogte van meer dan 1300 meter en dat is aan de buitentemperatuur goed te voelen, om zeven uur ’s ochtends is het nog maar net 10 graden buiten.
Na het ontbijt, Griekse yoghurt met walnoten in honing, heerlijk, gaan we weer op pad en rijden over de schitterende Katárapas naar Panaghia. In het laatste verslag van Nico Bloot (http://www.griekenlandcamperland.nl/) gelezen dat deze pas, op het hoogste punt 1690 meter, bijzonder mooi is en dat is niets teveel gezegd. De, door sneeuwpalen gemarkeerde weg, slingert zich als een serpentine naar boven en naar beneden en de vergezichten zijn werkelijk geweldig, helaas ook hier weer heel veel zwerfvuil, erg jammer!


We vervolgen onze route, drinken onderweg op een mooi parkeerplekje een kopje koffie en raken daar in gesprek met een autochtone Griek, nou ja, van een gesprek kan helaas niet echt sprake zijn, hij spreekt alleen maar Grieks en wij natuurlijk niet, maar weet ons wel duidelijk te maken dat hij als 20 jarige jongen in Nederland is geweest.
We rijden via Kastráki naar Kalambáka, en ja hoor in de verte zien we al snel de contouren van de reusachtige, stijle, kale en bijna onbereikbare zandsteen rotsen waarop de Meteora kloosters zijn gebouwd.

In Kalambáka volgen we de borden Meteora en dank zij het verslag van Nico vinden we een schitterende plek voor onze camper. Bij ‘Taverne Arsenis’ mogen campers, zoals we op het bord kunnen lezen, gratis staan inclusief water en stroom. Een mooi initiatief. We kijken uit over de eindeloze Thessalië vlakte en zien aan de andere kant hoog boven ons het enige vanaf Kalambáka zichtbare klooster 'Ayóu Stefánou'. We wilden vanmiddag één van de kloosters gaan bekijken, het is vandaag zo warm, in de schaduw 33 graden en in de zon bijna 43 graden, dat we daar vanaf zien. We blijven in de schaduw van de camper, morgen komt er weer een dag.

MEER FOTO'S ZIEN? Klik hier!

Lees verder (week 4)

2008 GRIEKENLAND, DRIEMAAL SCHEEPSRECHT ??? (week 4)

Vrijdag 5 september
Na weer een echte Griekse nacht met hoge temperaturen, beginnen we aan onze vierde week.

We rijden via Kastraki naar boven, ergens gelezen dat je vanaf deze weg de kloosters het beste vanaf een afstand kunt zien (en dat is ook zo) en gaan een tweetal van de zes nog in gebruik zijnde en voor publiek toegankelijke Meteorakloosters (meteron = tussen hemel en aarde) bekijken. Monniken bouwden vanaf de 14e eeuw in totaal 24 kloosters en er kwam er een levendige kloostergemeenschap tot stand. De monniken klommen vroeger via een ladderstelsel naar hun cellen of werden door een lier naar boven gehesen. Modernisten hebben echter trappen en bruggen geïnstalleerd en de lier en het net worden nog maar zelden gebruikt voor het ophijsen van proviand.
In de 18e eeuw begon het verval, hun bron van inkomsten de landbouwgronden werd hen afgenomen, en een eeuw later verkeerden de kloosters in miserabele toestand. Wel bestond er toen nog een kleine schare monniken die vasthield aan de eenzaamheid. In de zestiger jaren van de 20e eeuw werd het complex een toeristische attractie en na de aanleg van een asfaltweg was het definitief gedaan met de monastieke eenzaamheid.



Wij bekijken eerst het ‘Megálou Meteórou’, het grootste, nog steeds gedeeltelijk bewoonde, en oudste van alle kloosters, waar het om 10.00 uur al erg druk is. Er staan al tien bussen en de nodige auto’s en campers en al die mensen willen het klooster bekijken.





De grootste trekpleister is de Metamorphosiskerk, een kruisbasiliek en deze behoort tot de mooiste van alle klooster. Op alles wat gemetseld is zijn muurschilderingen te zien, er is werkelijk geen onbeschilderd plekje te vinden. Onvoorstelbaar!






In de gerestaureerde refter, nu een museum, vind je o.a. prachtige handgeschreven oorkonden, bisschopsstaven, ikonen, kruisbeelden, lijkwaden, kelken en kleding uit vervlogen tijden
Je kunt een kijkje nemen in de eetzaal, waar het servies van honderden jaren geleden nog op tafel staat, en in de keuken waar de kookpot nog boven de vuurplaats hangt, de oven nog intact is en aan de zwart geblakerde muren en plafondsniets is veranderd.




Naast de grote watertank kun je door een vierkant gat in een deur een (luguber) kijkje nemen in het kamertje waar de schedels van overleden monniken bewaard zijn gebleven.








We laten de drukte achter ons gaan een kleiner klooster bekijken, het 'Ayóu Stefánou', dat we gisteren vanaf onze plekje hebben kunnen zien. Het nog door enkele nonnen bewoonde klooster is gelukkig zonder ingewikkelde klimpartijen te bereiken. Alle werkzaamheden zoals kaartjes verkopen, zorgen voor passende kleding (dames rok en schouders bedekt en de heren geen korte broeken) aanreiken, suppoosten in het museum en het onderhouden van de bloemperken en borders worden door de nonnen zelf verzorgd. Het valt wel op dat er helaas geen glimlachje vanaf kan, ze blijven ernstig. Het is hier gelukkig minder druk en er heerst, althans op sommige plekken, een oase van rust. Het kleine museum is een aanrader, net als het immense uitzicht op het weidse dal van de Pinios en de kammen van het Píndhos gebergte en aan de voet van de rotswand liggen de ‘huisjes’ van Kalambáka. Het is vandaag weer erg warm en het is zo druk met toeristen dat we de kloosters voor gezien houden.
We rijden naar beneden, parkeren de camper bij het station van Kalambáka en lopen door de lange winkelstraat en bij toeval ontdek ik de wegenkaart Road Editions nummer 3 waarnaar ik al een poosje op zoek was. Toch niet voor niets in de hete stad gelopen.
Eigenlijk wilden we terug rijden naar het plekje van de afgelopen nacht, het is zeker een mooie plek, maar helaas volop in de zon en er staat weinig wind, niet om uit te houden dus.
We besluiten naar het noorden te rijden, in de camper, met de airco aan, is het redekijk uit te houden en we zien wel waar we terecht komen.


We volgen de landschappelijke route naar Grevena en net voor deze stad rijden we de nieuwe oost-west verbinding de ‘Eganatia Odos’ op. We willen een klein beetje opschieten, het is inmiddels half vijf en nemen voor de verandering een keer een stuk (volgens de routekaart van de ANWB) Tolweg. Een prachtige nieuwe weg, maar in geen velden of wegen tolpoortjes te bekennen, zullen nog wel gebouwd moeten worden.
We rijden richting Kozani en van daaruit naar boven naar één van de grootste meren van Griekenland, het ‘Vegoritidhameer’, daar vinden we in Agios Pandeleimonar een plekje op de oude camping.



Zaterdag 6 september
We gaan vandaag weer de zee opzoeken, met deze temperaturen is dat nog steeds de prettigste plek om te verblijven en rijden via Édhessa en Gianitsa richting Thessaloniki.
We rijden door een met meren gevuld berglandschap dat langzaam over gaat in een abrikozen- en perzikkenparadijs, voor ons helaas geen paradijs, de pluk is al voorbij. Opvallend dat we in deze, toch wel aangename streek met ook een aantal archeologische bijzonderheden, geen enkele camper tegen komen, zetten zeker allemaal aan de kust.
Édhessa ligt op de rand van een steile klif op de grens van berg en vlakte en hier stort de rivier de Vódas zich met een donderend lawaai in het ravijn. Op het terrein onder de waterval zijn overblijfselen te zien van de antieke benedenstad Lóngos.


Onze volgende stop is in Pella waar je in het museum en ook bij de opgravingen buiten, fabelachtige mozaïeken aantreft. Opvallend is het spel van licht en schaduw en het gebruik van lood of klei om patronen en details te nuanceren. In het museum vind je naast de mozaïeken, allerlei brons- en aardewerk en een marmeren kop van Alexander de Grote.





Wij vervolgen onze reis en rijden dwars door Thessaloniki, een Big City met vijf banen éénrichtings verkeer en heel veel blik, naar de oostzijde van de gelijknamige baai. In Agia Triada zijn diverse stranden en een lange boulevard en aan het eind daarvan kun je probleemloos je camper neerzetten en heb je een mooi uitzicht over de baai met in de verte de op één na grootste stad van Griekenland. Overdag is het er behoorlijk druk met mensen uit de stad, maar ‘s avonds is het een rustige plek.




Zondag 7 september
De afgelopen dagen best wel veel gezien en veel gereden, het is weer tijd om even te ontspannen. We blijven nog een dagje op het strand van Agia Triada. Het beloofd weer een zeer warme dag te worden, als ik dit schrijf is het 10,00 uur in de ochtend en is het al 26 graden buiten, er is geen wolkje aan de lucht, dat beloofd wat voor vandaag.
Het wordt toch wel een aangename dag, lekker op het strand met een beetje wind is het prima uit te houden.
Aan het eind van de middag zien we en snorkelaar met vreemde voorwerpen de zee uitkomen. Als we gaan kijken wat het is blijken het hele grote schelpen te zijn, we krijgen er spontaan twee aangeboden maar hebben geen idee wat het is en wat we mee kunnen. Wat we begrijpen is dat we ze open moeten maken en dat ze een parelmoeren binnenzijde hebben, van de buitenkant kunnen we, nadat ze gedroogd zijn, de aangroei afschrapen.




De snorkelaar wil ons laten zien hoe je dat moet doen en maakt duidelijk dat er soms pareltjes inzitten, helaas in die van ons is niets te vinden. De rest van de gevonden schelpen worden ook aan een nader onderzoek onderworpen en zowaar er worden twee kleine grijze pareltjes gevonden en een viertal minuscule zwarte, heel bijzonder!






Maandag 8 september
We gaan op (kust)verkenningstocht op het schiereiland Chaldikidi en volgen voorlopig de gele wegen naar het zuiden. Af en toe is het in de kleine dorpjes even zoeken welke kant je op moet, bewegwijzeringsborden waarop staat aangeven welke kant je op moet ontbreken regelmatig, maar uiteindelijk komen we er altijd wel weer uit.
Na een klein uurtje rijden zien we, aan het begin van Neo Iraklia, een mooi klein besloten strandje met een kleine Taverne aan de Thermaoikos Golf, drinken er een kopje koffie en besluiten terplekke hier een dagje te blijven staan. We genieten van de zoveelste dag op rij van een strak blauwe lucht en de zon die weer volop aanwezig is, en de zee nodigt je uit voor een verkoelende duik. Zelf Simon, die nooit het water in gaat, laat zich tot twee keer toe verleiden!



Aan het eind van de middag, als het iets is afgekoeld is pakken we de fiets en gaan de omgeving verkennen. Vanaf ons plekje zien we verderop ook nog een strand en daar gaan we even een kijkje nemen. Het is groot en kaal en niet te vergelijken met het plekje waar wij staan. Het dorpje stelt niet zoveel voor, naast de gebruikelijke Tavernes, die je overigens in elk dorp, hoe klein ook, tegenkomt, is er een supermarkt, een apotheek, een kerk maar helaas geen warme bakker.




Dinsdag 9 september
We hebben zo’n mooi plekje dat we er nog een dagje aan vastknopen in Nea Iraklia. Het wordt weer een hele warme dag en met zulke hoge temperaturen is het strand het beste plekje. Het wordt een dag van zwemmen, zonnen en lezen en aan het eind van de dag de zoveelste mooie zonsondergang.







Woensdag 10 september
We trekken verder langs de kust en nemen (de nieuwe weg) naar Neo Kalikratia, rijden daarna een stukje het binnenland in op zoek naar de Grotten van Petralona. Na enig zoek werk, lukt het ons ze te vinden. Tienduizenden jaren voor de Griekse historische gebeurtenissen, zwierven in Chaldikidi al oermensen rond. In 1956 werden de druipsteengrotten ontdekt en vond men, naast fossielen van prehistorische diersoorten, de schedel en het skelet van een Neanderthaler. Uit onderzoek bleek dat deze oermens 780.000 jaar geleden moet hebben geleefd, een lengte had van 155 cm en + 35 jaar oud is geworden.
Vanaf de parkeerplaats rijd je met een (gratis) bus naar de grotten. Je mag de grotten alleen in met een gids en er mag helaas niet worden gefotografeerd.
We komen in een indrukwekkend grottenstelsel, met een constante temperatuur van 17 graden. De vele stalagmieten en stalagtieten, waarvan sommige, die elkaar al hebben gevonden, een omtrek hebben van ruim 3 meter, zijn miljoenen jaren oud. Op het eind van de rondleiding komen we in, zoals de Grieken het noemen, het mausoleum en zien de plek waar het skelet van de Neanderthaler werd gevonden.

Als je rondloopt in zo’n grottenstelsel en toevallig net het boek 'De Stam van de Holebeer’, van Jean M. Auel, aan het lezen bent, wordt dat toch wel realistischer.
We bekijken het bijbehorende museum en zien daar, naast een reconstructie van het hoofd van de Neanderthaler en zijn graf, heel veel botten, schedels, kaken, tanden en stenen, die ze in de grotten hebben gevonden. Opvallend is de vuursteen van 1,7 miljoen jaar oud.



We rijden verder naar het zuiden en komen in N. Moudania en daarna gaan we naar het eiland Kassandra. Net over de brug, in Neo Potidea, vinden we bij de haven een aller aardigst plekje (met kraan) voor de lunch en even verderop in Afytos zetten we de camper aan het strand.







Donderdag 11 september
We zijn vroeg wakker en zien de zon te voorschijn komen. Gisteren dwars door het dorpje Afytos gereden en dat was wel erg smal allemaal. Simon wil graag vroeg terug door het dorp, dan is het nog relatief rustig. We zoeken een uitweg, denken die gevonden te hebben met onze kennis van het Grieks, maar helaas dat loopt dood, weer terug dus. We moeten een heel steil stukje op, ongeveer 100 meter met, naar schatting, een hellingspercentage van 25 á 30%. De eerste keer blijft de camper net voor het hoogste punt stil staan, bij de tweede poging halen we het net en dat terwijl er toch een 2800 JTD motor inzit. Dat was wel even zweten!

We lezen de borden nu wel goed en gaan grotendeels om het stadje naar de doorgaande weg. Het is aan te bevelen vanaf het noorden de 2de afslag Afytos te nemen, dan kom je zonder problemen bij het strand.
We beginnen aan de eilandtour en al snel zien we aan de westkust een mooie plek voor het ontbijt. Net voor Loutra, ergens midden tussen de Resorts, Hotels en luxe bungalows van rijke Grieken, die hier bijna de hele kust in beslag nemen, zien we een uitgelezen plek om de camper neer te zetten. We hebben weer een zon overgoten dag, het kan niet op!


MEER FOTO'S ZIEN ? Klik hier

Lees verder (week 5)