2015: NAJAARSTRIP NAAR DE ‘COSTA VERDE’ (week 3)


ZATERDAG 29 AUGUSTUS

We gaan weer op pad onder een strak blauwe lucht, de weergoden hebben het goed met ons voor! We beseffen dat we het heel erg treffen, het kan hier ook aardig spoken. We volgen nu de N-625 naar het noorden richting Cangas de Onis.
In het Stuwmeer waar Riaño voor moest worden verplaatst staat heel weinig water, het lijkt erop dat er de laatste tijd weinig regen is gevallen want ook de weilanden zien er een beetje geel en droog uit.


Het is een mooie dag om het laatste stuk door de Picos te rijden, het eerst stuk is nog redelijk breed en recht maar na El Ponton op 1280 meter hoogte komt de ene na de andere bocht. Gelukkig is er net als gisteren weer weinig verkeer. Af en toe is de weg best wel een beetje smal met overhangende rotsen en is het goed opletten dat de camper de rotsen niet raakt. We rijden een heel stuk door een diepe kloof en ook hier moet je je nek behoorlijk uitrekken om boven iets te kunnen zien. De wanden gaan bijna loodrecht omhoog en diep beneden is een snel stromend riviertje

Langzaam maar zeker volgen de bochten elkaar minder snel op en wordt de kloof weer breder, toch staat op dit stuk een camper rechts op de weg met een afgereden linker spiegel. Ook hier is het dus goed opletten, niet alleen overhangende rotsen maar ook tegemoet komend verkeer kan schade veroorzaken.
Tegen de middag komen we aan in Cangas de Onis en zoeken de camperplaats op, het is lunchtijd en we willen de camper weer verzorgen. Simon verzorgd de camper en ik ga het dorp in op zoek naar een Panaderia, die ik overigens al heel snel vind. 

Na de lunch werpen we nog een laatste blik op een vandaag iets heiige ‘Picos de Europa’ en zetten we de navigatie weer op de kust. Geprobeerd dit schitterende gebied op de foto vast te leggen en dat is maar gedeeltelijk gelukt, in het echt is het tientallen keren mooier, we kunnen het iedereen van harte aanraden. We zijn een stelletje mazzelaars dat we met zulk mooi weer deze bijzondere route hebben kunnen rijden.
GRANDIOOS IN OVERTEFFENDE TRAP!!!!!!


Bij Ribedesella komen we weer aan de kust en gaan daar richting Gijón en proberen ergens weer een mooi plekje te vinden waar we nog een poosje van het mooie weer kunnen genieten.
We nemen de afslag ‘Playa de Vega’ en net als in Ribedesella is het hier ook druk,  druk, druk, staat het vol met blik en is het nog erg smal ook. Gelukkig komen we ook hier weer ongeschonden doorheen. De vrije plekken met uitzicht op zee die Ab Kooman beschrijft in zijn verslag, zijn nu allemaal betaalde parkeerplaatsen waar je niet mag overnachten!

Ook in La Isla is het hetzelfde, hoe hadden we ook kunnen denken dat het vandaag niet druk zou zijn, het is mooi weer en het is weekend! Het is een illusie te bedenken je nu ergens in de buurt van de zee een plekje vindt. We denken door te rijden naar Gijón, daar zijn een paar camperplaatsen en hopen dat we daar wel terecht kunnen. We proberen bij Villaviciosa nog één afslag en rijden naar ‘Playa de Rodiles’, hebben nu wel geluk, een grote parkeerplaats, die weliswaar helemaal vol staat, maar waar al snel een plekje vrij komt en je mag er nog overnachten ook!

De hele middag is het af en aan rijden van auto’s, als er een plekje vrij komt staan er alweer drie of vier auto’s klaar om de plek in te nemen. Rond een uur of zeven begint de grote uittocht en verlaat de ene naar de andere auto de parkeerplaats, er komt steeds meer ruimte en we zoeken een mooie vlakke plek om de camper neer te zetten. Als we om een uur of acht nog even naar het strand lopen zijn we verbaasd hoe druk het daar nog is, als we bedenken hoeveel mensen er al vertrokken zijn hebben ze minstens mannetje aan mannetje gelegen!


ZONDAG 30 AUGUSTUS

We hebben de nacht doorgebracht met nog 16 andere campers van verschillende nationaliteiten en na ons zondagse ontbijt, uiteraard met een eitje, deze keer niet gekookt maar gebakken met spek, gaan we naar één van de camperplaatsen in Gijón. Koud is het niet (23˚) maar wel zwaar bewolkt en de verwachting is dat het de komende dagen zo zal blijven, wat een verschil met gisteren. We volgen de N-632 en al snel klettert de regen op het dak en af en toe worden we even op de foto gezet. In korte tijd valt er heel veel regen, het water gutst hier en daar over straat.

Van onze Spaanse buren op de camperplaats horen we dat de grote markthal vandaag gesloten is vanwege een festival. In onze reisgids lazen we al dat Gijón de hoofstad is van de Cider en dat er eind augustus het ‘Fiesta de la Sidra Natural’ plaatsvindt. De beste ‘Escanciadores’ strijden daar om het kampioenschap Ciderschenken. Het was ons al opgevallen dat er in deze omgeving heel veel appeltjes groeien! Ook heel opvallend in deze streek zijn de vierhoekige ‘Hórreos’, voorraadschuurtjes op palen, dergelijke schuurtjes zagen we ook in Scandinavië.

Na de lunch, de zon is inmiddels doorgebroken en het is zo weer 27˚, pakken we de fiets we en gaan naar de stad, kijken of we er iets van de festiviteiten mee kunnen krijgen. We fietsen de boulevard af en op het eind zien we veel mensen dezelfde richting oplopen, wij gaan mee die kant op en komen terecht op een groot plein dat helemaal gevuld is met mensen, langs de kant staan tentjes waar je, nadat je een ticket hebt gekocht en die hebt omgeruild voor een glas, gratis Cider kunt halen. 


We laten het ons niet ontnemen, doen gezellig mee, kopen en ticket en laten diverse keren de bodem van het glas vullen want meer krijg je niet in één keer. De tappers doen hun uiterste best om van heel hoog naar heel laag de Cider in het glas te krijgen, het meeste gaat er naast en het is dan ook overal kledder nat op de grond, dat komt niet alleen van het naast het glas gieten, een andere oorzaak zijn de drinkers, als die voorlopig even genoeg hebben legen ze het glas gewoon op de grond, er hangt dan ook overal een behoorlijke alcohol lucht.

Op het grote plein staat een immens podium waar nu nog niets op te doen is maar waar uiteraard in de loop van de dag de wedstrijden zullen worden gehouden. Ook de Lokale TV is aanwezig die alles op de film zal vastleggen.
Het hele gebeuren wordt opgevrolijkt door een ‘Spaans’ Pijpercorps, die zien er wel een beetje anders uit dan die we in Schotland hebben gezien, maar de muziek klinkt hetzelfde!



Gijón is in de burgeroorlog grotendeels verwoest, je vindt er dan ook weinig monumenten, hoge appartementencomplexen vullen de boulevard en helemaal op het eind is nog een stukje oude stad. Daar in de buurt is ook het Fiesta. Vanaf het grote plein loop je onder een tunneltje door naar het volgende plein en ook daar staat het vol met drinkende mensen, iedereen heeft een glas in zijn hand. Onder het poortje staat een stalletje waar je gratis een alcohol test kunt doen, zo te horen en te ruiken zitten de meeste mensen wel aan of over hun taks.

We hebben er wel van genoten, het was leuk om zo’n evenement een keer mee te maken.
We fietsen over de boulevard terug naar de camper en besluiten vandaag in Gijón te blijven, het is schitterend weer, de stoelen gaan naar buiten en het wordt weer genieten, dat hadden we vanochtend niet kunnen bedenken.





MAANDAG 31 AUGUSTUS

Na een warme, natte nacht met onweer, gaan we weer op pad. Het duurt even voor we Gijón uit zijn, de navigatie weet het ook even niet meer en stuurt ons door allerlei smalle straatjes, gelukkig komen we er wel uit. Buiten is het 22 graden, zwaar bewolkt en af en toe een beetje miezerig. Heel toevallig zien we een Lidl in de stad en doen snel even een paar boodschappen.
Aan de westkant van Gijón is het minder fraai, hier staan de vervuilende industrieën, o.a. steenkoolwinning, daar word je niet vrolijk van.  

Bij El Cabo gaan we rechtsaf en pakken een binnendoortje naar de kust, we proberen zo dicht mogelijk langs de kust verder te gaan en rijden via Avilés en Sante Maria del Mar naar Cudillero.
Nog even terugkomen op de vierhoekige ‘Hórreos’, de voorraad schuurtjes, die je hier overal ziet, het bijzondere aan de Hórreos in de provincies Cantabria en Asturias is een woongedeelte onder de schuurtjes!



We willen naar de haven van Cudillero, gezien in Facile-en-Route. Voor we in de haven zijn raken we verstrikt in de smalle straatjes van het stadje en slaan per ongeluk een straatje in waar je niet in mag met de camper, doorrijden denken we, we zien wel waar we uitkomen! Een tegemoetkomende auto sommeert ons terug te gaan maar dat kan niet er staan al een paar auto’s achter ons. De bestuurder stapt uit, het is politieagent, hij is aller vriendelijkst en begeleid ons terug naar de kruising, de auto’s achter ons achteruit dirigerend zodat wij terug kunnen naar de kruising!


In de haven mag je niet meer overnachten, we lunchen er wel en dan gaat het weer verder. Na Salamir rijden we naar Playa de San Pedro, het zoveelste plekje aan het strand uit het verslag van Ab Koomans en we zijn benieuwd of we hier wel mogen blijven! Er staat nergens een bordje dat het niet zou mogen, deze keer lukt het dus wel, het is een ruime parkeerplaats op gras met uitzicht op de baai. Van buiten zitten komt vandaag niets, na een half uurtje begint het weer regenen en het wordt ook niet meer droog. Op de foto onze huismeeuw, eigenijk best wel een mooie vogel!


DINSDAG 1 SEPTEMBER

Het begin van de meteorologische herfst. Buiten ziet het er herfstachtig uit, het is zwaar bewolkt, 16˚ en erg vochtig (88%), we zullen het er mee moeten doen!
Toch maar weer een stukje verder, willen vandaag naar Coaña, op de NKC App gezien dat daar een geweldig mooie plek aan zee moet zijn, een gemiddelde score van 9,2 en er zijn zelfs tienen bij! We gaan het zien! Elke dag schuiven we een stukje verderop naar het westen.


Heel hoog boven ons loopt de autobaan, wij volgen de N-632a/
N-634, weer zo’n mooie slingerroute door bossen met mossen en varens, kleine dorpjes met fel gekleurde huizen en hier en daar mooie uitzichten op de Cantabrische Zee. Ook hier zien we overal langs de weg de bewegwijzeringborden ‘Camino de Santiago’ en steeds vaker zien we pelgrims lopen of fietsen.
We komen door het vissersplaatsje Luarca, smalle straatjes en een enorm hoogte verschil omdat het plaatsje in een smalle inham tegen de bergen is aangebouwd.

Na Luarca is het afgelopen met de mooie grote zandstranden en de badgenoegens, de kust ten westen van Luarca is gevaarlijker, ervaren surfers kunnen hier wel profiteren van de stevige branding, de kust wordt steeds grilliger en de strandjes kleiner. 
Via Navia rijden we naar Ortiguera/Coaña, wat een geweldige plek en wat een adembenemend uitzicht, de beoordelingen op de NKC App hebben niets te veel gezegd en er is nog een gratis verzorgingsplek ook! We zetten de camper met de snuit naar de zee en blijven hier voorlopig even.

Ongeveer 200 meter verderop, net om de bocht, staat de vuurtoren, het mooiste is dat de oude vuurtoren er ook nog staat, met bel en al! Vroeger sloeg de vuurtorenwachter op een grote bel als de boten te dicht bij de kust kwamen.
We hebben hier volop water en ik bedenk dat ik wel even een klein wasje kan doen, het waait lekker en het zal wel snel droog zijn.




Na de was ga ik naar het 66 meter lager gelegen kleine strandje onderaan de klif. Je moet er wel wat voor over hebben, je kunt er alleen komen via een trap, en wat voor één! De eerste 50 treden zijn nog vrij vlak maar dan volgen er 190 treden steil naar beneden! In onze reisgids al gelezen dat zwemmen in dit gedeelte van de Cantabrische Zee niet verantwoord is en dat kan ik me nu goed voorstellen. Er zijn hoge golven, een sterke branding en de golven beuken op de grillige rotsen die het strandje omsluiten.



WOENSDAG 2 SEPTEMBER

We maken een dag pas op de plaats en blijven Oritguera /Coaña, niet omdat we het rijden zat zijn maar omdat het heel droevig is buiten, het is grijs, het regent en van het adembenemende uitzicht is niet veel meer over. Om nu verder te trekken vinden we zonde want dan zien we niets van de mooie omgeving en de prachtige kust. In de loop van de middag wordt het weer wat lichter buiten, regent het niet meer en kunnen we weer verder kijken, hopelijk een voorbode voor de dag van morgen.


Van de hele dag binnen zitten wordt je ook niet vrolijk en we lopen aan het eind van de middag nog een rondje door het grotendeels verlaten dorp. Van veel huizen zijn de luiken dicht, zullen wel vakantiewoningen zijn denken we.
Wie nog zin heeft in een opknappertje ………… het niet onaardige optrekje op de foto staat te koop!!
We komen welgeteld twee mensen tegen en aan hun outfit te zien zijn het, net als wij, vakantiegangers.



DONDERDAG 3 SEPTEMBER

Het ziet er buiten een stuk beter uit dan gisteren, het regent gelukkig niet meer en we onderscheiden weer de verschillende wolkenpartijen, hier en daar zelfs stukjes blauw er tussen. Heb gisteren nog wel een paar keer aan de pelgrims moeten denken die de hele dag in de regen hebben gelopen, of misschien hebben ze wel een rustdag ingelast? Voor we op pad gaan wordt eerst de camper verzorgd, ook hier weer een gratis verzorgingsplek, wat een luxe aan de Costa Verde, bijna alle officiële camperplaatsen zijn voorzien van gratis sanistations.

Wat ons opvalt in deze streek zijn de keien die op de rand van de daken liggen om de leien op hun plek te houden, we zien het op schuurtjes, zoals op de foto, maar ook op de huizen.
We volgen hier weer de N-634 verder naar het westen, het is hier vrij vlak, af en toe een heuveltje maar dan heb je het ook wel gehad. In Ribadeo doen we weer wat boodschappen en dan gaan we op zoek  we naar Praya As Cathedrais, een tip gekregen via Facebook!


We verlaten de N-634, rijden naar de kust en we stoppen bij de eerste de beste parkeerplaats en gaan daar kijken. Een geweldige, miljoenen jaren door het water uitgesleten kust, kilometers lang, we denken het dan al gezien te hebben maar verder op is het vele malen mooier. Alle parkeerplaatsen staan daar hartstikke vol en we worden doorverwezen naar een P  2km verderop. Dat is net te ver lopen voor Simon, we keren en gaan het opnieuw proberen. De parkeerwachter is ons gunstig gezind, er gaat net een auto weg en we mogen de P toch op.

We staan nu dicht bij de trap die naar het strand gaat, voor we het strand op willen gaan worden we aangehouden en wordt ons gevraagd of we via internet geboekt hebben, er mogen nl. maar een beperkt aantal bezoekers per dag het strand op. Helaas we hebben niet geboekt maar hebben deze keer geluk, vandaag is het niet volgeboekt en mogen we, nadat we ons geregistreerd hebben, naar beneden en worden uitgezwaaid door de controleurs. 


Het is redelijk rustig op het strand, maar foto’s maken zonder mensen erop lukt bijna niet. We vergapen ons aan de hoge door het water uitgesleten rotsen, wat is dat verschrikkelijk mooi, allerlei kleurenschakeringen zien we van heel dichtbij en op de onderste laag, net boven het zand, zit een donkere begroeiing, het lijkt wel fluweel. We zijn nog net op tijd, het is eb geweest en de vloed komt alweer op, de echte kathedraal staat alweer in het water en daar kunnen we niet meer bij, toch hebben we hartstikke kunnen genieten van dit bijzondere natuurverschijnsel.

We maken weer plaats voor de volgende bezoeker, er komen nog steeds nieuwe nieuwsgierigen aan. Even verderop gaan we nog even op een uitzichtpunt kijken en werpen een laatste blik op de schitterende rotspartijen. We rijden eerst nog een stuk langs de kust en gaan dan naar de camperplaats in Foz. Hier blijven we de rest van de dag, hebben weer een schitterend uitzicht op de nu nog bijna droge ’Rio Masma’, dat even later op een klein binnenmeer lijkt.


’s Middags lopen naar het centrum van de stad, het is er rustig, de meeste terrassen zijn gesloten, het lijkt erop dat het seizoen hier voorbij is. Aansluitend aan het haventerrein is een visafslag en in de haven liggen grote en kleine vissersboten te wachten tot het weer hoog water wordt zodat ze uit kunnen varen. Zowel in de haven als in de rivier, daar waar tijdens eb nog water staat, krioelt het werkelijk van de vissen, honderden zo niet duizenden die even niet terug kunnen naar zee, komen voortdurend met de kop boven het water uit om naar zuurstof te happen.


VRIJDAG 4 SEPTEMBER

Boven ons is het is nog wel bewolkt maar aan de horizon ziet het er al een stuk lichter uit. Als we Weer Online kunnen geloven dan wordt het vanaf morgen echt beter, zonniger en de temperatuur loopt dan weer op naar rond de 25 graden. We gaan weer een stukje verder en volgen nu de N-642 richting Viveiro, weer een groen gearceerde route. Het is niet alleen genieten van de uitzichten over de zee, ook de lucht boven ons is het bekijken meer dan waard, er komt steeds meer ruimte tussen de wolken, de blauwe plekken worden groter en de zon zien we steeds vaker!

Bij Porto do Barqueiro slaan we rechts af voor een uitstapje naar de vuurtoren op ‘Punta de la Estaca de Bares’, rijden door een beschermd natuur gebied en op het eind van de weg is een parkeerplaatsje, zo’n honderd meter voor de vuurtoren. Deze landtong wordt ook wel de ‘Spaanse Noordkaap’ wordt genoemd, het is het noordelijkste stukje van Spanje. Het is er druk, er komen zelfs twee grote bussen die toeristen droppen, maar goed dat we die op de smalle weg niet tegengekomen zijn. 


Het is jammer dat de vuurtoren in de stijger staat dat ontsiert toch altijd een beetje het beeld. Langs de vuurtoren is een pad eerst omhoog en dan naar beneden, het is even klauteren maar dan heb je een prachtig uitzicht over de Atlantische Oceaan, waar diep beneden de golven op de kust beuken. We rijden terug naar Porto do Barqueiro, dat kan ook niet anders want er is maar één weg op de landtong, en dan gaan we naar Porto de Espasante, het inmiddels de hoogste tijd voor een lunch.


We vinden dat we weer genoeg gereden hebben vandaag en parkeren de camper met uitzicht op de haven. De stoelen gaan naar buiten en uit de wind en in de zon gaan we een middagje van het mooie weer genieten, wat voelt dat toch lekker, de zon op je huid, dat hebben we de afgelopen dagen gemist! Ik denk er nog even over te gaan zwemmen want achter de bar is een prachtig privé strandje, bedenk me nog een keer en wacht toch nog even op iets warmer weer.


Van Riaño naar Porto de Espasante 422 kilometer

Schermafbeelding 2015-09-04 om 17.02.26

Lees verder week 4