2011: OVERWINTEREN ONDER DE ZON (week 6)


MAANDAG 28 FEBRUARI

Het begin van een spannende week. Vandaag blijven we nog in het surfparadijs Tarifa, morgen maken we de oversteek naar MAROKKO, heel benieuwd hoe we het zullen ervaren, het moet er erg mooi zijn en dat gaan we nu met eigen ogen bekijken.

Het is gelukkig nog steeds rustig in Marokko en we durven het wel aan de oversteek te wagen. Mocht het onverhoopt toch op massale ongeregeldheden uitdraaien dan nemen we de eerste de beste boot terug naar Spanje.


DINSDAG 1 MAART

Na het ontbijt is het zover, we vertrekken in colonne naar Algeciras, als het even kan willen we vandaag de oversteek maken. We melden ons gezamenlijk bij het boekingskantoor “Agencia de Viejas Normandie”, het adres waar de meeste camperaars hun ticket kopen, daarnaast zijn ze zeer behulpzaam bij het invullen van de benodigde papieren en dat is best handig als je de Franse taal niet goed beheerst.


Een mooie heldere dag met gelukkig minder wind dan de afgelopen dagen. Nog even de laatste boodschappen gehaald bij de Lidl, m.n. die levensmiddelen waarvan we weten dat ze duurder zijn in Marokko en dan vertrekken we naar de haven. We gaan terug naar de A7 en nemen de afslag 108a naar de haven, eerst de tickets en paspoorten controle en dan naar de rij wachtenden die ook mee willen. Natuurlijk rijden we naar de verkeerde rij, we hebben geboekt voor de afvaart van twee uur en moeten in een andere rij gaan staan.

Bij de ingang van het haventerrein staan twee mensen die ons aanhouden, ze willen geld, maar liefst € 50,--. Rob en Adrie die voorop rijden bellen ons om te zeggen dat we niet moeten betalen en gewoon door moeten rijden. Nick en Joke hebben het telefoontje niet op tijd gekregen en hebben wel betaald. Het is niemand duidelijk waarvoor die kosten zouden zijn, waarschijnlijk spekken ze hun eigen kas.



Het duurt even voor we aan boord gaan, eerst mogen de personenauto’s en de vrachtwagen erop en dan zijn wij aan de beurt. Om kwart over twee uur rijden we de boot op, er staat inmiddels 3056 kilometer op de teller. Ze kennen hier ook het Spaans kwartiertje, om tien voor half drie gaan de trossen los en begint onze oversteek over de straat van Gibraltar. Op de boot is een douaneambtenaar aanwezig en daar kunnen we alvast onze papieren inleveren en krijgen we een stempel in onze paspoort.


Een uur later zijn we in Marokko en de ene na de andere paspoort controle staat ons te wachten, zes in totaal. Bij het inklaren van de camper ontstaan er problemen omdat er op de stempel in het paspoort geschreven is, de stempel van de douanebeambte op de boot werkte en niet goed dus had hij de letters overschreven. De mannen worden van het ene loket naar het andere verwezen en komen uiteindelijk bij de politie terecht die alles nog een uitgebreid controleert. Al met al zijn we anderhalf verder als we het haventerrein verlaten.

In het eerste dorpje dat we in Marokko tegenkomen gooien we allemaal de tank vol (een liter diesel kost hier 68 cent!!!) en dan gaan we de nieuwe snelweg op richting Rabbat. Langs de route zien we paarden, koeien, schapen, ezels en zelfs jonge dromedarissen die in een weiland lopen te grazen en op de weg zien we een auto met een vreemde bepakking op het dak; stoelen, tafels, bedden, matrassen, etc. om nog maar te zwijgen van wat er allemaal in zit, de deuren knallen er bijna uit.


We rijden door tot Asilah en parkeren de campers op een grote betaalde parkeerplaats aan het strand en kijken uit over de Atlantische Oceaan. Er stond al iemand klaar om aan te wijzen waar we konden parkeren, we stonden nog niet stil of hij vroeg al of we een biertje of een glas wijn voor hem hadden of iets voor z’n vier kinderen. We moeten nog leren om direct te zeggen dat we niets voor ze hebben, deze keer komen we er niet onder uit. Dat 'bedelen' gebeurd overal in Marokko, we zullen er maar aan moeten wennen!


WOENSDAG 2 MAART

De eerste nacht in Marokko hebben we prima geslapen, we hadden verwacht gewekt te worden door de oproep tot gebed vanaf de Moskee, maar we hebben niets gehoord. Wel is het een erg koude nacht, de temperatuur zakte naar 5 graden, in bed was het wel lekker warm.
Al vroeg staat de bewaker van het terrein al voor de deur en wil weer geld, 20 dirham voor een dag en dan vanavond voor de nacht 30 dirham.


‘s Morgens lopen we met z’n zessen naar de ommuurde stad, een lust voor het oog en volgens Rough Guide, onze reisgids, is het zelfs één van de mooiste medina’s van het land. Het is heerlijk om door de mooie witte medina te slenteren, het ene smalle straatje na het andere, schitterende gevels en deuren en overal hele kleine winkeltjes met o.a. sierraden, tassen, sjaaltjes, schoenen etc. je wordt er hebberig van.



Ook zijn er kleine levensmiddelen winkeltjes, een slager, een poelier en we zien ook nog een piep klein naaiatelier waar twee mensen op hele oude naaimachines aan het werk zijn. Natuurlijk komen we niet met lege handen terug. Een paar echt mooie leren schoenen, bovenop een motief en met open hiel en dat voor maar 120 dirham, minder dan 12 euro! Net buiten de stadsmuur is dagelijks een kleine groente en fruitmarkt en op donderdag is er de wekelijkse grote markt.


Uit Rough Guide (reisgids): Dé bezienswaardigheid van de stad in het hart van de medina is het “Palais de Raissouli”. Het werd in 1909 met dwangarbeid gebouwd door Er Raissouli, een bandiet en één van de vreemdste figuren in een bizarre periode uit de Marokkaanse regering. Hij begin zijn carrière als veedief en kreeg bekendheid met een reeks ontvoeringen met losgeld. Uiteindelijk werd hij gekozen tot gouverneur van vrijwel alle stammen in het noordwesten van Marokko. Het paleis strekt zich uit over de stadmuren aan zee richting het eind van de medina.

Na afloop van onze wandeling door de medina pikken we aan de rand van de stadsmuur nog even een terrasje en zien het Marokkaanse leven aan ons voorbijtrekken, het is lekker warm en Simon wil een biertje bestellen, zich op dat moment niet realiserend dat er nergens in Marokko alcohol geschonken wordt, grote hilariteit! Als we afrekenen schieten we in de lach om de prijs, 41 dirham voor 6 consumpties! en dat is nog geen 4 euro.



Voor we teruglopen naar de campers wordt er geregeld dat er rond vier uur twee gasflessen worden afgeleverd bij de campers. Ze houden zich niet aan de afspraak, we hebben geen gasfles gezien! We gaan lekker buiten zitten en zien hoe het leven zich hier afspeelt, auto’s, busjes, vrachtwagens en daar tussendoor krakkemikkige fietsen, handkarren en volgepakte (muil)ezels met of zonder kar. Keken we in Griekenland uit naar zo’n volgepakte ezel en zagen we ze niet, hier zien we er tientallen voorbij lopen.


DONDERDAG 3 MAART

Onder het motto “Avontuur bestaat nog” vervolgen we onze reis. Een niet al te interessante route brengt ons vandaag via Larache naar Moulay Bousselham. Het is een glooiend landschap met veel groene weilanden en overal langs de weg lopen, staan of zitten mensen, ook op die plekken waar nergens in de hele omgeving een huis te zien is, sommigen doen zo te zien niets, anderen hoeden een paar schapen of koeien. De mensen zijn allemaal wel heel erg vriendelijk en bijna iedereen zwaait naar ons.


Langs de weg staan kleine stalletjes waar ze van alles en nog wat verkopen; pinda’s, hoeden, gedroogde kruiden, aardbeien, sinaasappels etc. en niet te vergeten het alom bekende aardewerk. Ziet de natuur er nog niet veel anders uit dan bijvoorbeeld in Portugal, het straatbeeld is totaal anders en niet te vergelijken met onze westerse cultuur. Ergens onderweg kopen we onze eerste Marokkaanse gasfles, we betalen voor een fles inclusief inhoud 150 dirham (nog geen 15 euro), in Nederland kost alleen een vulling al € 26,50.

Na Larache missen we een afslag en rijden een behoorlijk stukje, Adrie vroeg de weg aan een meisje dat op straat liep en die stuurde ons rechtsaf, eerst door een klein dorp en dan door het binnenland, wat een weg!!!!! diepe kuilen, gaten, de weg hier en daar helemaal weg, je houdt het niet voor mogelijk, maar dit is ook Marokko. Het is zo slecht dat Rob z’n wieldop verliest, gelukkig zagen we het op tijd en hebben hem snel gepakt, zodra je stopt staan er kinderen om je heen die vragen om snoep, geld of sigaretten.

Ruim dertig kilometers lang blijven we deze weg volgen en doen daar ongeveer anderhalf uur over en ben je nog niet misselijk dan word je het wel van al dat heen en weer geschud. Onderweg zien we een paar jongens die met een schep de kuilen proberen te dichten met zand. We komen diverse andere auto’s tegen, het blijkt toch een doorgaande weg te zijn die waarschijnlijk door het slechte weer in 2010 in zo’n slechte staat verkeert. In de velden zijn vrouwen gras aan het plukken en laden de ezelmanden helemaal vol.

Na een lange enerverende rit vol met indrukken van het ‘echte’ Marokkaanse leven zoals zich dat afspeelt buiten de steden, komen we uiteindelijk aan op de boulevard van Moulay Bousselham. Nick en Joke staan al op ons te wachten, zij zijn later dan vertrokken uit Asilah, zijn wel de weg kwijt geraakt in Larache maar hebben de afslag op de N-1 niet gemist!Voor we verder gaan kopen we eerst nog even een brood, je gelooft je oren niet, een stokbrood en of rond brood kost hier 15 eurocent!!


We gaan naar Camping Caravanning International en vinden een prima plek, in de zon en uit de wind. De stoelen gaan naar buiten en we zitten al snel lekker te smullen van het eerste Marokkaanse brood en tijdens het borreluurtje eind van de middag zitten we in tegenstelling tot gisteren toen het erg hard waaide, weer lekker buiten.Kosten voor de camping: 70 dirham per nacht, inclusief douche, warm water en elektriciteit, spot goedkoop!! We verbazen ons elke keer weer over de Marokkaanse prijzen.


VRIJDAG 4 MAART

Vandaag weer een wasdag, het waait lekker maar de zon is ver te zoeken en als de was bijna droog is begint het te iets spetteren, ja ook in Marokko regent het af en toe. We blijven vandaag nog op de camping in Moulay Bousselham, morgen zien we wel weer verder. Aan het begin van de middag klaart het weer op en zien we de zon te voorschijn komen. De campers zijn behoorlijk vies en Rob begint zijn camper te wassen, Nick en Simon volgen het goede voorbeeld en na een uurtje ziet alles er weer spik en span uit.


ZATERDAG 5 MAART

De weersverwachtingen voor het noorden van Marokko zien er voor de komende dagen niet goed en we besluiten verder naar het zuiden te trekken, daar ziet het er beter uit en is het ook warmer. We gaan op weg naar Marrakech, één van de vier Koningssteden, 450 kilometer naar het zuiden. We nemen vandaag de tolweg richting Rabat en Casablanca, een vlakke route met aan beide kanten van de weg aardbeienvelden, ze zijn vast en zeker rijp want ze zijn volop aan het plukken.


Nick en Joke rijden voorop, wij in het midden en Rob en Adrie zijn de hekkensluiters van het trio, wij voelen ons wel prettig zo tussen twee ervaren Marokko gangers in. Overal langs de weg staan kleine gele lupines en in de weilanden en op het omgeploegde land zitten tientallen koereigers, een kleine witte reiger soort. Ook staan er langs de kant van de weg diverse bananen kwekerijen waar ze van die lekkere kleine zoete banen kweken. Het is een prima rijdag, het is bewolkt en niet zo warm.


Rondom de grote steden is het een stuk drukker op straat en ook hier zien we weer, net als in alle dorpen en steden, heel veel politie op straat. Op de tussenliggende stukken is het wat rustiger, daar zien we regelmatig mensen langs de weg lopen en soms ook oversteken, bij ons is dat ondenkbaar, hier is dat de gewoonste zaak van de wereld. De meeste bruggen die hier over de snelweg heen gaan zijn loopbruggen en die sluiten aan op het karrenspoor voor voetgangers en ezels, overal in het landschap zie je dergelijke paden.

Net voor Bouznika maken we een tussen stop, gooien de tank weer vol diesel, het is leuk tanken hier, de diesel kost nog geen 70 cent per liter. In het restaurantje nemen we een kop koffie met een croissant, voorlopig is onze maag weer gevuld en kunnen we er weer even tegen.





Bij Casablanca gaan we richting Marrakech, links en rechts van de weg zien we veel krottenwijken, werkelijk onvoorstelbaar hoe de mensen hier leven, wel staan bijna overal schotelantennes op het dak, tv hebben ze dus wel! Op de parkeerplaats waar we stoppen voor de lunch worden we direct belaagd door een jongetje dat kettinkjes wil verkopen, we blijven nee zeggen maar hij blijft volhouden. We geven hem een spekkie en een pen en als dank krijgen we, of we willen of niet, zo’n ketting cadeau.


We rijden nog altijd door een vlak landschap, zo’n 150 kilometer voor Marrakech zien we aan de horizon de eerste bergcontouren verschijnen. De omgeving wordt glooiender en er verschijnen lemen onderkomens die er allemaal een stuk mooier, schoner en netter uit zien dan de planken hutjes en de krottenwijken van vanochtend. Weer een stukje zuidelijker gaan de nederzettingen bijna helemaal op in het landschap, ze hebben dezelfde kleur als het land en alleen als je heel ver inzoomt met de camera zie je pas dat er huisjes staan.

In de loop van de middag verdwijnen de meeste wolken en komt de zon weer regelmatig om de hoek kijken. We gaan naar camping “Le Relais de Marrakech” zo’n 10 kilometer van het stadscentrum, een luxe camping met alle comfort, met naast de gebruikelijke zaken als wc, douche en verzorgingpunt voor de camper, ook nog een wasmachine, Internet en zelfs een zwembad en dat allemaal voor 95 dirham!! We vinden een mooie plek met exotisch voortuintje.


ZONDAG 6 MAART

Gisteravond zijn we met z’n alleen in het restaurant van de camping gaan eten en daar maken we voor het eerst kennis met de Marokkaanse Tatjine, wat hebben we genoten, heerlijk!!!
We blijven vandaag op de camping, het is een mooie dag, een prima temperatuur en we hoeven niet te kijken waar we gaan zitten want wind is er nauwelijks. Van de op de camping aanwezige wasmachine maken we vandaag dankbaar gebruik, de dekbedhoezen, slopen, onderlakens etc. etc. zijn aan een wasbeurt toe.

BENIEUWD NAAR MEER FOTO'S VAN DEZE WEEK? KLIK HIER

Lees verder week 7