Griekenland "Rondje Peloponnesos" DE VOORBEREIDING

In oktober bedacht om in mei 2006 met de camper naar Griekenland te gaan voor een “Rondje Peloponnesos”.

Op internet http://www.campertrips.nl/ hebben we diverse reisverslagen gelezen en geprint, o.a. van Nico en Nel Bloot en als je de bijbehorende foto’s bekijkt dan kan het haast niet anders of je wordt ook harstikke enthousiast. Als je alles moet geloven wat er geschreven is, wordt het een schitterende belevenis.




Ook op het Griekenland-met-de-camper weekend in Lage Vuursche (zie verslag april 2006) hebben we veel informatie gekregen en het enthousiasme van de mensen die er geweest zijn werkt bijzonder aanstekelijk.

In januari via World Wide Nederland in Rotterdam de overtocht geboekt en als je lid bent van het NKC krijgen je 10% korting en dat is mooi meegenomen.
We varen met de Minoan Lines vanuit Venetië naar Patras en hebben een plek op het campingdek gereserveerd.
Op 21 mei vertrekken we en op 13 juni zijn we weer terug in Venetië. We hebben drie weken de tijd om een "Rondje Peloponnesos" te doen, inclusief één of twee dagen rondkijken in Athene.


De Peloponnesos is het meest zuidelijke deel van het vasteland van Griekenland en wordt in het noorden begrensd door de Golf van Korinthos en het kanaal van Korinthos (dat in 1893 deze regio van schiereiland tot eiland maakte), in het oosten de Egeïsche Zee en in het westen de Ionische Zee.

Je kunt op verschillende manieren naar Venetië rijden. Wij nemen de route door Zwitserland omdat we daar nog wel een keer willen kijken. Op de terugweg proberen we daar even de tijd voor nemen.
Eind jaren zeventig gingen we met onze twee kinderen en een vouwwagen op vakantie naar Tenero aan het Lago Maggiore en na die tijd zijn we er niet meer geweest, dat wordt dus een weerzien met de Zwitserse Alpen.



We zullen proberen onderweg het reisverslag regelmatig te updaten zodat u mee kunt genieten van onze belevenissen.


Griekenland "Rondje Peloponnesos" DE REIS

EINDELIJK IS HET ZOVER, WE HEBBEN ER LANG NAAR UITGEKEKEN!

Donderdag 18 mei 2006
Om 07.30 uur zijn we er helemaal klaar voor en kunnen we vertrekken. We hebben er erg veel zin in, maar vinden het toch ook wel spannend zo’n reis met een bestemming waar je nog nooit geweest bent. De kilometerteller staat op 75525. Ben benieuwd hoe de stand is als we terug zijn.

Via de A30, de A12, deA50, waar het bij knooppunt Valburg aardig vol staat met auto’s, de A73 en de A67 rijden we naar Venlo waar we, terwijl het aardig begint te regenen, de grens met Duitsland overgaan.
Onze eerste koffiestop doen we ter hoogte van Euskirchen. Buiten ziet het er troosteloos uit, het regent, stormt en het is maar iets meer dan 15 graden. Binnen is het behaaglijk.
We rijden verder over de “Linksrheinische Autobahn” en rijden o.a. langs Köln, Bonn en Koblenz.


Het ene moment rij je door zo’n fikse regenbui dat je bijna niets ziet, het andere moment is het helder en zie je overal tussen het voorjaarsgroen de bloeiende koolzaadvelden en dat is een erg mooi gezicht.

Omdat we op weg zijn naar Drusenheim (ter hoogte van het Duitse Baden Baden) net over de grens in Frankrijk, gaan we bij AB-Kr. Mutterstadt richting Landau in der Pfälz (A65) en bij Kandel (A35) richting Strasbourg. Op http://www.campercontact.nl/, een site met heel veel camperplaatsen in diverse landen, gezien dat in Drusenheim bij de pont over de Rijn een mooi plekje moet zijn. En dat klopt.



Zoals je op de foto kunt zien staan we op de parkeerplaats met de snuit naar de Rijn en zien veel boten voorbij varen. Alleen jammer dat het regent.
Na het avondeten, het nodigt niet uit om buiten te zitten, gaan we weer verder. We belanden in Sélestat (een plaatsje 25km boven Colmar) en staan op de parkeerplaats van het Office du Toerisme
De eerste 600km zitten erop.





Vrijdag 19 mei
Na een rustige nacht zijn we, voor vakantie begrippen, vroeg wakker en om 07.30 uur zijn we er weer klaar voor om verder te geen. We wilen vandaag naar Tenero aan het Lago Maggiore. We zijn hier 25 jaar geleden voor het laatst geweest en willen even oude herinneringen ophalen.
We hebben nog niet ontbeten en gaan op zoek naar een boulangerie voor de eerste baquette van de vakantie en uiteraard, zoals dat in Frankrijk hoort, een croissantje.
Buiten ziet het er wisselvallig uit. Soms een buitje, dan weer bewolkt en af en toe een zonnetje. Hopelijk ziet het er aan de andere kant van de Alpen beter uit.

In Basel staat, zo lijkt het tenminste, de hele stad op z’n kop, waardoor het alleen maar filerijden is. Ergens bij een bouwput zien we een eenzame saxofonist die probeert de swung erin te houden. Ook na Basel belanden we van de ene in de andere file, het schiet dus niet zo heel erg op.






Bij Luzern, waar ze overigens ook met het wegennet bezig zijn, maar waar we wel goed kunnen doorrijden, zien we de eerste besneeuwde bergtoppen van de Alpen.







Rond de middag maken we een lunchstop bij Buochs aan de Vierwaldstatersee. Een aardige Zwitser geeft ons een munt voor de parkeerautomaat en we kunnen een uur blijven staan. We lunchen buiten, maar lekker is anders (het weer bedoel ik, de baquette smaakt prima.
We zijn benieuwd hoe lang de file bij de Gotthardtunnel is.

In bijna alle verhalen lees je over de files voor de tunnel. Wij hebben vandaag geluk. We kunnen zomaar doorrijden. De tunnel is 17km lang, eentonig en het stinkt er behoorlijk naar uitlaatgassen.

We zijn blij als we er doorheen zijn en zoals gehoopt schijnt aan de andere kant de zon volop en loopt de thermometer op naar 25 graden en even later naar 28 graden.







In het dorp Tenero is er voor ons gevoel van alles veranderd. We herkennen er niets meer van. Op de camping, waar we drie jaar achter elkaar zijn geweest, is er niet zoveel veranderd. De toiletgebouwen zijn wel vernieuwd, maar het winkeltje ziet er nog hetzelfde uit. Op de eerste twee rijen kunnen nu geen tenten of caravans meer staan want dat stuk is bij het strandje getrokken. Er staan, buiten de seizoenplaatsen om, maar 5 campers/caravans op de hele camping.
Nergens in de buurt mag je vrij met de camper staan. We rijden dus door naar Locarno waar we redelijik snel de camperplaats vinden. Geld wisselen bij het Lido restaurant voor de parkeerautomaat en we kunnen tot morgen 09.00 uur blijven.
’s Avonds een blokje om en onderweg kunnen we de site updaten.


Zaterdag 20 mei
De zon schijnt weer als we wakker worden. De afgelopen nacht kletterde de regen op het dak en in de verte hoorden we onweer.
Als het mee zit zijn we vanavond op de camperplaats in Treviso, een Middeleeuws stadje, 36km boven Venetië. Even buiten de stadsmuur, aan de oostkant van de stad, is een kleine camperplek waar je water kunt innemen en lozen.
Na het ontbijt rijden we eerst naar de ons bekende camping in Tenero. Er is niemand in het kantoortje aan wie we kunnen vragen of we gebruik mogen maken van de Sanizuil, we zijn een beetje brutaal en doen het dus ongevraagd.
We gaan via Lugano naar de Italiaase grens. Bij het passeren van de grens geeft de kilometerstand 1050 aan. In Italië volgen we de Autostrada en gaan langs Milaan, Bréscia en Verona richting Venetië.

Bij de tolpoortjes is het redelijk rustig, we denken dat dat komt omdat het zaterdag is.Tussen Milaan en Bérgamo wordt er aan de weg gewerkten, daar zijn veel files en dat schiet niet op.



In de loop van de ochtend wordt het bewolkt, met een temperatuuur tussen de 23 en 24 graden en dat zal de hele dag zo blijven. Hopelijk is het morgen zonniger als we de zee op gaan. Na een saai stuk Autostrada, het enige voordeel is dat het snel opschiet, gaan we er bij Vicenza vanaf en het laatste stuk rijden we een alternatieve route.

Rond 16.00 uur komen we in Terviso aan. Tot mijn verbazing zie ik dat ik een internetcontact heb. Daar moeten we even van profiteren, het is maar afwachten hoe het de komende weken zal gaan.

's Avonds nog even het stadje ingelopen met het doel een echt Italiaans ijsje scoren. Dat ijsje hebben we gehad en dat was me toch een partij lekker!

Na ons rondje door de binnenstad, waar het echt gezelig was, leuke pleintjes en terrasjes, ontdekten we dat we niet meer wisten waar we waren en geen idee hadden hoe terug naar de camper. We zagen onze Franse camperburen lopen en die wisten de weg terug, dachten ze! We hebben de camper, na lang zoeken, gelukkig wel terug gevonden.

Lees verder .......

..

Zondag 21 mei
We vertrekken uit Treviso en nemen de binnenwegen naar Venetië waar we over de lange verkeersbrug de stad binnenrijden. We zijn om half negen in de Ferry Haven en op aanwijzingen van medewerkers van Minoan zetten we de camper op de grote parkeerplaats achter twee grote (Nederlandse) opleggers met boten erop. Die wagens staan er al vanaf vrijdag en kunnen voorlopig nog even niet mee omdat het vakantieverkeer voorrang heeft.
Het is al een drukte van belang, de schepen die vanochtend binnengekomen zijn uit Griekenland, Minoan Lines en Anek Lines, worden ‘geleegd’.
We wijzigen onze plannen en blijven bij de camper en het geplande bezoek aan Venetië moet maar wachten tot we terugkomen.

We lopen eerst even wat rond en melden ons met de tickets bij het het havenkantoor van Minoan. Om 11.30 uur wordt er met het inschepen van de ‘Ariadne Palace’ begonnen krijgen we te horen.
We hebben dus nog voldoende tijd om het haventerrein op de fiets te verkennen.
We kijken ook even op de grote parkeerplaats op de eerste landtong, waar ook de Vaporeto’s vertrekken en waar we de camper neer kunnen zetten als we bij terugkomst uit Griekenland een bezoek willen brengen aan Venetië.


In de loop van de ochtend begint het inschepen van de grote vrachtwagens en daar achteraan de auto’s, caravans en campers die naar Patras gaan en daar achteraan de campers met bestemming Igoumenitsa en Corfu. We staan een beetje verkeerd, want de vrachtwagens met boten erop kunnen vandaag nog niet mee en wij staan er achter en kunnen dus niet weg. Als de rij naast ons leeg komt besluiten we er tussenuit te rijden en ons ongevraagd in de rij te voegen die al op weg is voor het inschepen.

We hebben al een aantal campers de boot op zien gaan en het is maar afwachten hoe vol het campingdek al staat. Om 12.15 uur rijden we de boot op (kilometerstand 1406) en zien we nog een aantal vrije plaatsen aan de rand bij de ventilatie openingen. Als het kan willen we daar natuurlijk graag staan, dat is altijd beter dan ergens in het midden. Op aanwijzingen van het dekpersoneel worden we naar de buitenkant gedirigeerd en hebben we het geluk dat we bij een opening komen te staan.




We gaan naar het bovendek omdat we straks, als we door Venetië varen, graag mooie foto’s willen maken en om van het prachtige uitzicht te genieten. Om 14.10 uur gaan de trossen los en wordt de Ariadne Palace door een sleepboot de stad door getrokken.
We varen langs het Canal Grande en passeren o.a. het San Marcoplein waar het krioelt van de mensen.



Als we de haven uit zijn maken we eerst even een rondje over de boot en dan terug naar de camper om een broodje te eten. We hebben een mooi uitzicht en blijven voorlopig even in de camper. Het waait aardig en het is fris buiten.
‘s Avonds naar het zelfbedienings restaurant, genieten van lekker eten en een goed glas wijn. Opmerkelijk is dat een purser van Minoan Lines de fles wijn ontkurkt en deze naar je tafel brengt.



Als de zon onder gaat komen veel mensen daar naar kijken.






Maandag 22 mei
Gisteravond de tijd al een uur vooruit gezet want in Griekenland is het een uur vroeger. Na een rustige nacht, waarin we licht heen en weer worden gewiegd, zijn we de volgende morgen al weer vroeg wakker. Het is aardig warm in de camper, wat zullen de mensen die middenop het dek staan het warm hebben! In de campers aan andere kant van het dek branden ze hun bed uit, daar staat de zon vol op. Wij hebben het geluk ’s ochtends aan de schaduw kant te staan.
We varen vandaag nog de hele dag. Voor we, volgens de dienstregeling, rond acht uur in Patras aankomen, maakt de boot nog twee tussenstops. De eerste rond de middag in Igoumenitsa en als ik om me heen kijk dan gaan er daar veel Campers en Carvans af, anderhalf uur later de tweede bij Corfu.
In de loop van de ochtend komt er weer land in zicht, Corfu aan de ene kant en Albanië aan de andere kant.
Tijdens de bootreis maken we kennis met Kees en Carola ui Aerdt. Zij gaan naar Midden Griekenland en gaan in Igoumenitsa van boord. We zwaaien ze uit en kunnen ze nog een tijdje volgen op de nieuwe weg.

Als de boot koers zet naar Patras komt de zon aan onze kant aan boord, dat wordt genieten. Stoel buiten en een boekje en ik vermaak me wel. Simon vindt het te warm in de zon en zit binnen te puzzelen.

Om half negen meren we af in de Haven van Patras en we zijn snel van boord.

We gaan op zoek naar het strandje aan de rand van Patras en zetten de camper neer, het is nog steeds 25 graden, heerlijk dus om de rest van de avond buiten te zitten. We hebben een prachtig uitzicht op de nieuwe brug.



Lees verder ...........

...

Dinsdag 23 mei
Onze eerste kennismaking met Griekenland is niet echt geweldig, eigenlijk erg vervelend. Rond half drie ’s nachts komt er een auto het strand op die de radio zo hard aan heeft staan dat we er wakker van worden. Een aantal jongens nestelt zich op het bankje dichtbij de camper.
We hebben de hoop dat ze binnen niet al te lange tijd weer vertrekken, maar niets is minder waar. De auto wordt nog dichter bij de camper gezet en de radio gaat alleen maar harder. We krijgen het idee dat ze ons weg willen pesten.
Hier hebben we geen zin in en gaan weg. Om drie uur ‘s nachts rijden we weer richting Patras en na wat omzwervingen zetten we de camper op een gewone parkeerplaats en duiken weer het bed in. De rest van de nacht hebben we wel goed geslapen.





Voor we verder gaan eerst even naar het kantoor van Minoan, kijken of ze een routekaart (Road Editon nummer 5: Peloponnesos) hebben en de informatie m.b.t. camping korting. Beiden waren op de boot helaas niet meer te krijgen. Ook bij Minoan in Patras hebben ze niets. Verder zoeken dus.

We rijden via de Old National Road naar Diakoftó. Onderweg even wat boodschappen doen bij de Lidl.

We vinden een leuke plek, met ook nog een beetje schaduw, bij het haventje in Diakoftó. Aan de overkant zien we nog plukjes sneeuw op de bergtoppen liggen. Er staan al vijf campers en we sluiten aan. We blijven hier vandaag genieten van het feit dat we in Griekenland zijn.



Morgen willen we met de Tandradbaan door de ‘Vouraïkós kloof’, van Diakoftó naar Kalávryta. Eerst even eten en dan op de fiets naar het dorp en tickets halen voor het treintje (je krijgt voor 2 personen 6 kaartjes, één voor de stoel heen, één voor de stoel terug en één voor jezelf x twee is zes). Als je het mooiste uitzicht wilt hebben vanuit de trein wordt geadviseerd een eerste klas ticket te kopen, € 16,00 voor twee personen. Helaas is het niet meer mogelijk met het treintje van 11.00 uur te gaan, eerste klas vol geboekt, dan maar ’s middags om 15.00 uur, want we willen het wel meemaken. In het dorp, bij zo’n klein Grieks winkeltje, met een verkoopster die net zoveel Engels spreekt als ik, een kaart gekocht van de Peloponnesos.
‘s Middags neem ik al snel een duik in de Golf van Korinthe, heerlijk fris en helder water, ook nog even met de snorkel geprobeerd maar er viel niet zoveel te zien, stenen en zee-egels, dat was alles.
Net voor het avondeten nog even een rondje Diakoftó en omgeving op de fiets. Leuk is het om te zien dat hier de sinaasappels, citroenen en een soort abrikozen gewoon aan de boom hangen. Al met al weer een dag met veel indrukken.






Woensdag 24 mei
De dag van het treintje van Diakoftó. ’s Morgens vroeg schijnt de zon alweer en is het buiten 20 graden. Het is nog wel wat nevelig boven de Golf, maar dat zal in de loop van de ochtend wel weer wegtrekken. Eerst maar even zorgen voor vers brood. De rest van de ochtend wordt er geluierd.
Na de middag gaan we lopend naar het station. Las ik in verslagen op internet over het antieke stationnetje, dat is helaas niet meer in gebruik. Bij het nieuwe gebouw ernaast kun je nu de tickets kopen.
Om 14.58 uur vertrekt de trein, we zitten voorin en hebben een mooi uitzicht.







Al krakend, piepend en puffend trekt het treintje zich op de tandradbaan naar boven. Spectaculaire diepten, watervallen en prachtige vergezichten wisselen elkaar af. Kalávryta ligt op 700 meter hoogte en in december 1943 is door de Duitsers als repressaille de hele mannelijke bevolking boven 15 jaar uitgemoord. Op het monument vlak buiten het dorp (de executie plaats) staan alle namen van de slachtoffers. Duitse passagiers uit de trein, die ook voorin het treintje zaten, brachten een bezoek aan het monument.


Wij lopen in Kalávryta het centrum even in, bekijken een Grieks Orthodoxse kerk en lopen terug naar het antieke stationnetje (hier nog wel in gebruik) en pikken een terrasje. Het is zo warm (36 graden) dat verkoeling van de in-en uitwendige mens de meest aangename oplossing is.
Om 17.30 uur gaat de trein weer naar beneden en ook vanaf deze kant is het een bijzondere ervaring. We sluiten de dag af in een Grieks eethuis.

Donderdag 25 mei
We verlaten Diakoftó om half negen en het is dan al weer 24 graden. We vervolgen onze weg langs de Old National Raod richting Korinthe. Onderweg kijken we even in het haventje van Xylokastro waar ook een camperplek zou zijn, maar die hebben we niet gevonden. Omdat we in Korinthe even de weg kwijt zijn, gaan we via een omweg naar de opgravingen in Akro Korinthe. We komen eerst de weg naar de bergtop met de ruïnes tegen, dus die volgen we maar als eerste. De camper heeft het er moeilijk mee, we sukkelen in z’n één naar boven. Tweehonder meter voor de parkeerplaats houdt de weg op, asfalt op zeker, hier gaat het over in onverhard, met de nodige gaten en hobbels op het pad.
Het is niet voor niets geweest, we genieten van een prachtig uitzicht. We klauteren nog een eindje naar boven naar de middeleeuwse ruïnes, maken een paar foto’s en gaan weer terug, we blijven niet al te lang, want het is erg heet en de zon schijnt genadeloos op je lijf, in no time zou je verbranden. Het pad naar de nog hoger gelegen ruïnes is erg stijl en niet zo toegangelijk als je geen goede wandelschoenen aan hebt.
Als we met de camper aan de afdaling bezig zijn zien we beneden ons de opgravingen bij het Oude Korinthe. Ook hier gaan we even kijken, maken een paar foto’s en gaan weer verder.

We gaan nu op zoek naar het Kanaal van Korinthe, het liefst aan het begin van het kanaal, daar waar de brug weg zakt als er een boot moet passeren. De westelijke ingang van het kanaal bij Loutraki, ook dit weer via een omweg, gevonden. De richting aanwijzingen in Griekenland zijn beslist niet van Nederlandse kwaliteit. Maar zoals altijd, we vinden het uiteindelijk wel. Het is alweer 35 graden en dat is wel erg warm.
We gaan maar weer rijden want dat is de enige verkoeling. Toch nog even boven op de brug kijken, foto’s maken en wachten tot er een cruise schip komt. Helaas, die komt niet, dus maar weer verder.


We gaan naar de oostelijke ingang van het kanaal, parkeren de camper in de schaduw, en kijken naar de boten die in en uit het kanaal varen. Later zetten we de camper aan ‘De Beach’ van Isthmia.


Lees verder ........


....

Vrijdag 26 mei
Het beloofd weer een bijzonder warme dag te worden. Als we opstaan is het alweer 22 graden buiten en in de camper 25. We vervolgen de Old National Raod en gaan op weg naar Athene. We rijden vrijwel de hele (redelijk goed onderhouden) weg langs het water en het is er schitterend als je over het vele straatvuil heen kijkt. Op heel veel plekken in Griekenland kom je straatvuil tegen en veel panden zien er verwaarloosd uit. Jammer, met een beetje onderhoudt zou het land er nog veel mooier uitzien.
Om 11.00 uur rijden we ‘Camping Athens’ op. De camping ligt een paar kilometer voor het centrum, aan de linker kant van de weg van Korinthe naar Athene. De camping wordt vooraf (rechts van de weg) met een niet al te groot bord aangegeven. Als je even niet op let ben je er zo voorbij. Tip: Ga bij de eerst komende stoplichten na het campingbord rechtsaf (want linksaf en omkeren op de weg Corinthe - Athene mag voorlopig niet), draai daar om en ga terug naar de stoplichten, sla dan linksaf, dat is de makkelijkste manier om bij de camping te komen.
We worden eerst naar een zgn. wachtveldje verwezen, vanmiddag komt er plek vrij op de camping, die helemaal vol staat. Er staan ook een groot aantal nederlandse caravans die met een ANWB reis mee zijn.
De thermometer buiten staat op 34 graden. De kilometerteller op 1720. Volgens de eigenaresse van de camping is het uitzonderlijk warm voor de tijd van het jaar. De verwachtingen zijn dat het morgen iets minder warm zal zijn en dat is beter als je de stad wilt bezichtigen.
Voor de camping stopt iedere 10 minuten een bus die je naar het Metro station van Athene brengt, vandaar kun je dan verder naar bijv. de Akropolis of de Plaka. Bij de receptie van de camping zijn kaartjes voor bus en metro te koop.
’s Middags, je bent Nederlander of je bent het niet, op de fiets naar de Lidl. Ongeveer 2,5 km richting stad vind je er één.

Zaterdag 27 mei
Alweer een wolkenloze hemel. Gisteren aan het eind van de middag even een paar wolkjes gezien maar dat was dan ook alles toe nu toe.
We brengen vandaag een bezoek aan Athene. We gaan met de bus, die voor de camping stopt, naar het eindpunt Metaxourghio. Vandaar nemen we de metrolijn no. 2 (rode lijn) richting Aghios Dimitrios en stappen uit bij de halte Acropolis Station.

We lopen naar de ingang van de Akropolis (staat overal aangegeven), kopen een ticket en gaan langzaam via verschillende opgravingen; het Theater van Dionysus, de zuilen van Asklepiejon en het Odeon van Herodus Atticus.
Langzaam aan loop je verder naar boven tot je bij een soort voorportaal van het Parthenon komt.

Ondertussen wordt het erg druk, in de haven van Athene liggen meerdere cruise schepen en de passagiers willen natuurlijk allemaal naar de Akropolis. De kalverstraat op zondag is er niets bij. We laten ons meevoeren door de stroom en komen op de top bij het Parthenon. Je kunt je nu een heel klein beetje voorstellen hoe de mensen hier vroeger hebben geleefd. Je ziet het wel in films, maar in het echt is het toch stukken mooier. We lopen een poosje rond en bezoeken het museum, wat echt de moeite waard is.

We dalen weer in de file af en gaan richting Plaka. Dit is de buurt die het antieke, middeleeuwse en Turkse Athene aaneensmeedt. Het is een wir war van straatjes waar van alles en nog wat te koop is. We slenteren door verschillende steegjes en kopen in één van de winkeltjes souveniers voor de thuisblijvers. In de buurt van de Bibliotheek van Adrianou rusten we even uit op een terras en nemen een drankje. We lopen verder en komen terecht op de Ermou, volgens mij de grootste winkelstraat van Athene, alweer net de Kalverstraat. Heel veel luxe winkels, maar ook verkooppunten op straat van bijv. kokos en krakelingen. Verschillende bandjes zorgen voor de muziek. Het is er erg gezellig.

Aan het eind van de straat komen we uit op Syntagma Square, tegenover het Parlementsgebouw. Het is bijna twee uur, dus wisseling van de wacht (dit gebeurt ieder uur). We bekijken de ceremonie die erbij hoort en maken er natuurlijk foto’s van.

We hebben voor vandaag genoeg gelopen en gaan naar het metro station op Syntagma Station. De metro en de bus zorgen ervoor dat we weer op de camping komen.


Het was vandaag inderdaad iets minder warm dan gisteren, maar nog altijd stijgt de temperatuur naar 32 graden.
Morgen vervolgen we onze reis door de Peloponnesos, met een uitstapje naar Athene, waar we erg van hebben genoten en gaan weer op zoek naar vrije camperplekken aan leuke strandjes. Zolang de temperaturen zo hoog blijven oplopen is dat de aantrekkelijkste plek om te verblijven.

Lees verder .....

Meer foto's op "Online Fotoalbum"

.....

Zondag 28 mei
Na twee dagen Athene gaan we weer terug naar de Peloponnesos. Gingen we naar Athene via de kustweg, terug nemen we de Tolweg (€ 3,30), een mooie nieuwe driebaans autoweg.
We gaan nog even een dagje boten kijken die door het kanaal van Korinthe varen. Hopelijk zien we vandaag wel een cruise schip die maar net in het kanaal past.
Het weer is ons gunstig gezind, een vrijwel wolkenloze hemel en een temperatuur van rond de 29 graden, ideaal strandweer.



We staan weer aan het strand van Isthmia, daar waar we ook stonden voor we naar Athene gingen. We zwemmen, lezen, zonnen en komen zo de dag wel door.







Halverwege de middag zien we in de verte een cruise schip aankomen die door het kanaal wil varen. We pakken de fiets en gaan naar de brug. We zien hoe een sleepboot de 'Spirit of Adventure' het kanaal intrekt. We zien in het kanaal ook honderden hele kleine visjes zwemmen en als de brug weer omhoog komt, blijven er tientallen visjes spartelend op liggen.





Maandag 29 mei
We vertrekken naar ons volgende strandje. Het is nog vroeg, 07.30 uur, maar de lucht is blauw en de zon schijnt alweer en dat beloofd weer het één en ander voor vandaag.
Volgens de Griekse metereologen zakt het koude weer, dat nu boven Europa hangt, naar beneden (in Nederland is het nu 12 graden, hier is het vandaag 30 graden). Ook het weerstation in de camper geeft voor de avond, de nacht en morgenochtend regen. Hoe het verder wordt weten we nog niet. In ieder geval pakken we vandaag nog een stranddag want het ziet er nog veel belovend uit.

We zakken langs de kustweg af naar Palea Epidravos. Een prachtige, hooggelegen weg met steeds verschillende vergezichten, kale rotsen, begroeide bergen en prachtige vergezichten over zee, met in de verte heel veel eilandjes.
Bij de haven rijden we de smalle weg op naar het schiereilandje waar al drie campers staan. Eén van hen vertrekt en wij nemen hun plaats in. Een mooi plekje met een eigen bankje en wat nog belangrijker is, een beetje schaduw. De afgelopen twee dagen hebben onze voorgangers hier probleemloos gestaan, ook de nachten. Afgelopen nacht zelfs met zes campers. Eerst even op de fiets naar het dorp voor een boodschap want er zijn een aantal onmisbare dingen (water en brood) op. Nee, we leven niet alleen op water en brood, maar het is wel handig als je daar voorraad van hebt.


‘s Middags voor het eerst uitgebreid de snorkeluitrusting geprobeerd. Al twee jaar nemen we de set mee en ik kan er nu voor het eerst goed gebruik van maken. Op deze plek kun je goed snorkelen. Prachtig begroeide stenen en veel verschillende soorten vissen gezien, zo af en toe kom je een schoolklas tegen, dan weer een solist of een stel vrienden die samen op zwemmen. Je kunt ze bijna pakken zo dicht kom je erbij.
‘s Avonds is het erg gezellig in de haven en we drinken een glas wijn op één van de vele terrasjes.

Dinsdag 30 mei
Voor het eerst sinds we in Griekenland zijn staat de thermometer, als we opstaan, net onder de 20 graden. De lucht is wel weer strak blauw en buiten is het heerlijk. De verwachte regen van gisteren is uitgebleven, maar het weerstation geeft wel weer regen aan.
Als het vandaag blijft zoals het er nu uit ziet, gaan we nog een dag genieten van de zon, de zee en het strand.
Rond de middag worden we door de plaatselijke politie er op attent gemaakt dat op de plek niet mag worden gekampeerd. Dus geen luifels, stoelen, oprijblokken, etc. Alleen parkeren en zwemmen is toegestaan en wij willen natuurlijk weer meer.

We besluiten alsnog verder te gaan, eerst even lunchen en dan riching Náfplio. We verlaten de kust en rijden in westelijke richting naar Ligourio en het is voor het eerst dat we het binnenland inrijden.
We komen langs het best bewaarde theater in Griekenland en gaan er natuurlijk even kijken
Epidaurus, een theater gebouwd in de 4de eeuw voor Chr., met een capaciteit van 14.000 toeschouwers. De akoestiek is fabelachtig. Op de bovenste rij kun je woordelijk verstaan wat er beneden gezegd wordt. Ook het scheuren van een papiertje is er te horen. Verder vind je in het naastgelegen antieke kuuroord de resten van de Tempel van Asklepios en ook nog de resten van een Hospitaal en een Stadion. Voor iedereen die er in de buurt komt een aanrader.

We vervolgen onze weg van oost naar west en belanden in Náfplio, waar we een rondje door de mooie stad maken. Op de plek op de parkeerplaats waar je zou mogen overnachten, mag het niet meer zo meldt ons de havenpolitie. Dus maar weer verder.






We rijden nu naar het zuiden en vinden een mooie plek midden in Parália Astros (met dank aan Harry Jansen) bij de haven, waar we met 4 campers de nacht doorbrengen.
Oh ja, nog even voor de statistieken, de temperatuur liep vandaag weer op naar 34 graden en op het moment dat ik dit schrijf (21.00 uur) is het nog 29 graden buiten en 31 graden binnen in de camper.

Lees verder .....

......

Woensdag 31 mei
En zoals toe nu toe gebruikelijk schijnt de zon alweer volop als we opstaan. Eerst even het dorp in voor een broodje en wat fruit.
Gisteravond nog een rondje door het gezellige dorp gemaakt en de dag afgesloten op het terras met een wijntje. Betaalden we eergisteren € 5,00 voor een halve liter, gisteren was dat € 2,80.

We trekken verder naar het zuiden en willen naar Plaka, waar één van de mooiste camperplekken van Griekenland moet zijn. De weg die de kustlijn volgt is schitterend. Tot nu toe de mooiste weg die we hebben gereden. Het ene moment zit je hoog en heb je prachtige vergezichten, het andere moment zit je weer lager en rijdt je door schilderachte dorpjes. De Oh’s en Oo’s zijn niet aan te slepen.




Bij Leonidio raken we even de weg kwijt. We komen terecht tussen kassen met tomaten en als we echt niet verder kunnen gaan we, op advies van een paar Grieken, terug en nemen de eerste weg links. De weg wordt steeds smaller en even verderop komen we tot onze verbazing terecht bij een droge rivierbedding. Eerst maar eens even kijken of we daar kunnen rijden met de camper. Er komt ons een auto tegemoet en op onze vraag aan de bestuurer of dit echt de weg naar Plaka is, zegt hij volmondig ja!


We wagen het erop en rijden toch maar door de rivierbedding, twee honderd meter verderop gaat de weg aan de overkant van de rivier verder. Via nog een aantal hele smalle weggetjes komen we uiteindelijk terecht in Plaka.

Plake heeft inderdaad een mooie plek voor campers, met water, toiletten en douche dichtbij. We zetten de camper langs het muurtje en kijken uit over zee. We gaan eerst een poosje op het strandje zittten onder de parasol en nemen af en toe een duik in het heldere water. Het is een kiezelstrand met mooi gekleurde stenen in groen, rood, grijs, wit en dat allemaal in verschillende tinten. Ik kan het niet laten een aantal mooie stenen uit te zoeken en mee te nemen naar huis, leuk voor in een vissenkom.


Aan het eind van de middag verschijnen er, voor het eerst in deze vakantie, donkere wolken en is de zon verdwenen. De temperatuur wordt hierdoor iets beter uit te houden, maar het is nog altijd 30 graden.

Donderdag 1 juni
De wolken van gisteravond zijn verdwenen en het wordt een beetje traditie, als we opstaan is het buiten strak blauw en de zon schijnt.
We blijven vandaag in Plaka, een alleraardigst visserdorpje aan de Egeïsche Zee.
’s Ochtens gaan we op de fiets naar Leonidio en doen een paar boodschappen in de plaatselijke supermarkt die vergelijkbaar is met een buurtsuper in Nederland.
Je vindt deze supermarkt aan het begin van het dorp aan de linkerkant van de weg als je vanuit Astros Leodinio komt. De rest van de dag luieren we wat, lezen, zwemmen, zonnen, etc.
We maken kennis met Lenie en André uit Lienden en raken gezellig aan de praat. Voor we het weten is het ’s avonds 20.30 uur en moet er nog wat gegeten worden. We gaan met z’n vieren naar restaurant Dolphins. De plekjes op de balustrade zijn allemaal bezet en we worden doorwezen naar het dakterras waar we een schitterend uitzicht hebben over het haventje.

Vrijdag 2 juni
Het is weer tijd om verder te gaan. Het weer geeft een ander beeld vanochtend, de barometer is gezakt van 1009 tot 1004 mb en er staat een flinke bries. We zijn benieuwd wat dat gaat worden, hopelijk loos alarm.
We gaan nog verder naar het zuiden, richting Gythio. Als we het eerste dorpje binnenrijden en ons een tegenligger tegemoet komt, staat de muur van het hoekhuis iets te ver op straat. Gekraak en je begrijpt het al, onze eerste schade aan de camper. Báááálen natuurlijk, maar niet meer terug te draaien, er zijn ergere dingen.
We rijden verder door de spectaculaire Dáfnon-kloof naar het hoger gelegen Kosmas. In eerste instantie kleuren de bermen zich rose, op het hoger gelegen traject zijn ze geel, fascinerend! Onderweg zien we het hoog tegen de steile rotswand gelegen Elonis klooster.





Net voor we boven zijn krijgen we de eerste regendruppels sinds we in Griekenland zijn. Ik heb ze niet geteld, maar het waren er zeker minden dan 50 en het is dus snel weer droog. Korte tijd later schijnt de zon alweer.
De wegen in dit gebied zijn niet van het allerbeste soort, er zitten veel gaten in de weg en het vraagt de nodige concentratie om deze zo veel mogelijk te ontwijken.


In Kosmas maken we een koffie-stop en bekijken de schade beter. Eigenlijk valt het wel mee, in ieder geval geen plaatschade, voornamelijk de sierstrips, de uitlaat van de kachel en de houder van de luifel moesten het ontgelden.






Tijdens de afdaling maken we nog een extra stop, er loopt een kudde geiten op de weg en dat moet natuurlijk even vastgelegd op de foto.
Opvallend in deze streek is de steenachtige rode grond waarop veel olijfbomen staan.





Op de pier in Gythio maken we een lunch-stop. Het in Kosmas gekochte brood, bij een heel aardig, heel oud vrouwtje, blijkt brood van gisteren te zijn en is moeilijk weg te krijgen. Ik heb me dus aardig beet laten nemen.
We blijven een paar uur op de pier staan. Simon zit te vissen en ik vermaak me met een boek. Het is vandaag goed uit te houden in de zon en ondanks een heerlijke bries loopt de temperatuur weer op naar 32 graden.
We gaan op zoek naar een plekje voor de nacht en komen terecht in Kamares aan de oost kant van de Mani. Tegen de avond staan er 10 campers.
Het is een afgelegen strandje waar geen voorzieningen zijn, zelfs geen water en dat is voor Griekse begrippen ongebruikelijk. Je kunt er wel heerlijk zwemmen en snorkelen.
De wind die de hele dag al aanwezig is geweest, krijgt aan het begin van de avond extra kracht. Het koelt daardoor snel af en voor het eerst deze vakantie eten we ‘s avond binnen.


Lees verder .....

.......

Zaterdag 3 juni
Vandaag pakken we weer een stranddag, we hebben tenslotte vakantie. Er staat nog wel veel wind maar die staat op de achterkant van de camper. Het wordt een luier- lees- zon- zwem- en snorkeldag, al valt dat snorkelen wel wat tegen want er is weinig te zien.
Onze Duitse buurman, hadden we ook al gezien in Diakofto en in Plaka, gaat op de scooter op verkenningstocht en neemt voor ons ‘vers’ brood mee.
Hij ontdekt twee kilometer verderop een kraan en biedt het gebruik van zijn scooter aan om water te halen, Simon maakt hier dankbaar gebruik van en haalt water voor de douche-zakken.
Het blijft de hele dag waaien en daardoor loopt de temperatuur niet zo hoog op, slechts 27 graden, we zijn anders gewend. De barometer stijgt weer naar 1012 mb.

Zondag 4 juni
Vandaag begint onze laatste week in Griekenland. We doorkruisen de ‘tweede vinger’ van oost naar west en rijden eerst naar de Spileo Dirou bij Pirgos waar we met een bootje de spectaculaire druipsteengrotten doorvaren. De tocht, die ongeveer een half uur duurt voert je door een gangenstelsel met stalagnieten en stalagtieten. Het laatste stuk moet je lopen en dan kun je op je gemak alles nog eens goed bekijken. Een bijzondere ervaring en de moeite van het bekijken waard.


We vervolgen onze weg naar het noorden richting Kalamáta en maken een koffie-stop in Neo Itilo. De zee is hier onrustig want er staat een straffe westen wind.
We gaan veder over de bergketen, de weg stijgt zo af en toe behoorlijk en we zien regelmatig een prachtige rotsachtige kust.
In een klein dorp komt de voor ons rijdende camper achteruit. Er komt een grote bus van de andere kant die zelf nauwelijks door het dorpje kan zo smal is de weg, van passeren is dus helemaal geen sprake.
We maken een lunch-stop in Arg. Dimitrios en zoeken het door Ab Koomans beschreven privé strandje, want dat lijkt ons wel wat. Helaas je kunt er niet meer staan, er liggen een aantal dikke stenen voor. We zetten de camper langs de weg en blijven er een poosje. Het is licht bewolkt en de thermometer blijft rond de 25 graden hangen en dat is een hele aangename temperatuur.
We rijden verder langs de wetskust van zuid naar noord. Passeren diverse leuke dorpjes zowel in de bergen als langs de kust, komen over de lange boulevard van Kalamáta waar het erg druk is; het is zondag en alle Grieken liggen met dit mooie weer aan het strand. We gaan verder aan de westkust van de ‘derde vinger’ en in Petalidi vinden we het genoeg geweest voor vandaag. We zetten de camper eerst aan zee bij de vuurtoren, later verkassen we naar de haven want bij de vuurtoren mag je niet overnachten.



We treffen daar een andere Nederlandse camperaar die er ook blijft overnachten.
’s Avonds even met het thuisfront gebeld en dat doet een mens goed.

Maandag 5 juni
En weer schijnt de zon als we opstaan. Het weerstation geeft zon en de barometer staat op 1017 mb. Vandaag weer een stukje verder door het mooie Griekenland. We ronden de ‘derde vinger’, willen een kijkje nemen in Koroni maar daar komen we in zulke smalle straatjes terecht, dat we de eerste mogelijkheid om te keren aangrijpen en de stad weer snel verlaten. Naast de inmiddels overbekende olijfbomen zie je in deze streek ook heel veel druivenranken tegen de hellingen.
Na wat omzwervingen vinden we de weg naar Methóni en volgen deze langs de kust. Mooie vergezichten zijn er weer in overvloed.
In Methóni lopen we rond over de restanten van Methóni Castel. Een complete kaalslag heeft hier plaatsgevonden toen de Fransen in 1828 met het bouwmateriaal van de vesting een nieuwe nederzetting gingen bouwen.
Aan het eind van de vesting ligt het fort Boúrdzi dat via een gerestaureerde brug te bereiken is.
Methóni ligt op de uiterste zuid-westpunt van de Peloponnesos en wij gaan vanaf nu alleen nog maar naar boven.




Onze volgende stop is in Pylos waar we op de kade lunchen. Even denk ik een internetconnect te hebben, maar helaas ook dit keer lukt het niet. Jammer dat we onze site niet regelmatig kunnen updaten, maar zodra de mogelijkheid zich voordoet gaan we online.





We rijden weer verder en nemen een kijkje in Gialova, maar op de pier, waar je mag overnachten, waai je uit je hemd en dat is niet prettig. Verder maar weer naar het noorden.
Om op het strand van Vromoneri te komen moet je eerst door uit de kluiten gewassen bamboe rijden en als je er bent blijken watertappunt en douche het niet te doen. Bovendien is het er zo eenzaam dat wij ons er niet prettig voelden dus zijn we weer verder gegaan.
In Marathopoli vinden we een plekje (met kraan) bij de haven, nergens bordjes met verboden te camperen te zien, dat is dus geregeld.





Tien meter verderop vinden we onze ‘waakhond’ in een opening tussen de stenen, het bleek geen waakhond maar een ‘slipperdief’ te zijn, hij had kennelijk zo’n honger dat zelf slippers lekker smaken. Twee van de vier slippers die buiten stonden waren verdwenen, we vonden ze de volgende ochtend aangevreten weer terug.


Lees verder......