2011: NAJAARSTRIP DOOR TIEN LANDEN (week 1)

ZONDAG 11 SEPTEMBER

We waren van plan deze trip een rondje Bretagne te doen. Helaas wordt ook daar, net als in Nederland, de komende periode de nodige regen verwacht en daar hebben we de afgelopen weken wel genoeg van gehad, we hebben behoefte aan een paar weekjes zon! De plannen gaan voor onbepaalde tijd de ijskast in en we zien wel wanneer we ze weer te voorschijn halen! Gisteren de veertiendaagse verwachtingen van “Weer Online” bekeken en besloten richting Côte d’Azur te rijden, daar linksaf te slaan en langs de Bloemen Rivièra naar Toscane te rijden.

Om elf uur staan we in de startblokken en beginnen we aan onze derde langere reis van dit jaar. We worden uitgezwaaid door twee van onze kleinkinderen die bij de andere opa en oma logeren die tegenover ons wonen. We gaan eerst naar Eck en Wiel naar onze vrienden Arjan en Edith, even kijken hoe ze er na de verhuizing bijzitten en dan via de A15 en de A2 naar Maastricht.
De ochtend begon nog met een mager zonnetje maar na de middag houden we het niet droog en er staat ook nog een frisse wind, bah!

Na de Belgische grens volgen we de E25, rijden dwars door Luik, dat mag wel met de camper maar niet met een caravan, en blijven deze volgen tot Bastogne, het is lekker rustig op straat en we kunnen lekker opschieten. In Bastogne is sinds juni 2010 een nieuwe camperplaats aan de rand van de stad. We zijn niet de enigen die deze plek weten te vinden, er staan er al vijf en wij schuiven aan. De kop is er af en de eerste 300 kilometers staan geregistreerd!


MAANDAG 12 SEPTEMBER

We worden gewekt door een waterig zonnetje omringt door zowel witte als donkere wolken, we zijn benieuwd of we het droog houden vandaag. We gaan weer verder, pakken de N4 en rijden via Martelange naar Arlon, daar komen we uit op de bekende A4, de weg van Brussel naar Luxemburg. Wij vermijden de drukke doorgaande route langs Luxemburg stad en nemen de N81 richting Aubange en de N52 via Longwy naar Aumetz. Onder Thionville komen we op de A31 en rijden via Metz, Nancy richting Épinal.

Hoe verder we naar het zuiden rijden hoe mooier het weer wordt, de donkere wolken verdwijnen en de zon krijgt steeds meer ruimte, achter Nancy is het zelfs ZOMERS te noemen, een bijna wolkenloze lucht en de zon die volop schijnt, we rijden met de ramen open, heerlijk! We willen wat zonuurtjes pakken en stoppen in Thaon les Vosges op een prachtige camperplaats met alle voorzieningen en nog gratis ook. We staan aan het Canal de l’Est, de stoelen gaan naar buiten, we gaan genieten!

Tweehonderd meter verderop is een sluis en we gaan eens even kijken hoe de vrachtboten met zand en keien die voor onze neus voorbij varen daar doorheen gaan. We kijken met verbazing naar de grootte van de sluis. De boten zijn 38 meter lang en 5 meter breed en ze passen zowel in de lengte als in de breedte precies in de sluis, aan elke kant hebben ze minder dan 10 cm over, ze zijn voor elkaar gemaakt! Knap hoe de stuurman de boot er precies in- en uitvaart bijna zonder de kant te raken.


DINSDAG 13 SEPTEMBER

Wat zijn we gisteren verwend, dat smaakt naar meer! Vandaag ziet het er heel anders uit, als we vandaag opstaan miezert het en is het weer behoorlijk fris, we gaan snel verder naar het zuiden en hopen dat het daar beter is. Na het ontbijt rijden we via Épinal, Remiremont en Besançon de met dit weer troosteloze Jura in en rijden langs Lons-le-Saunier verder naar het zuiden.
De chauffeur van de truck heeft zijn wagen niet erg netjes geparkeerd, had zo te zien een aardige zwieper gemaakt.

Reden we gisteren met de ramen open, vandaag hebben we de kachel aan! Buiten valt er weinig te beleven, de hele ochtend is het grauw, grijs en nat en de ruitenwissers hebben het er maar druk mee. Maar dan ……………….. bijna van het ene op het andere moment verandert het, er komen weer blauwe plekken en de zon komt te voorschijn, de kachel kan uit, deze ochtend zullen we maar snel vergeten! Zo af en toe komen de wolken even terug maar aan het eind van de middag is het weer volop zomer!

Tot Bourg-en-Bresse is voor ons een bekende route, vanaf hier nemen we een stuk dat we nog niet eerder gereden hebben, het is altijd weer leuk door onbekende streken te rijden.
Over een mooie route, de D1075, rijden we via Pont d’Ain richting Grenoble, in deze omgeving zijn weinig echt leuke camperplekken, het merendeel is bij een kerkhof of supermarkt gesitueerd. We zoeken nog even verder en vinden een slordige 30 kilometer boven Grenoble een aardig plekje in Charavines aan het Lac de Paladru. De stoelen kunnen weer naar buiten!


WOENSDAG 14 SEPTEMBER

Weer bewolkt! Laag hangende wolken zorgen voor wat hele kleine spettertjes op de voorruit, we gaan weer verder. Via Voiron rijden we naar Grenoble en dan gaan we over de N85 de “Route Napoléon” naar Gap, dit stuk van de route hebben we nog nooit gereden, we zijn benieuwd! Zo’n 20 jaar geleden toen we met de caravan naar Lac de Serre-Ponçon gingen namen we de N75, de N85 is af te raden voor caravans (ondanks dat komen we wel een paar waaghalzen tegen) en onze auto met caravan kon de hellingen van meer dan 10% niet aan.

Kunnen we eindelijk een keer de “Route Napoléon” rijden, komen we midden in de wolken terecht met nog geen 50 meter zicht, we zien bijna niks, onze ogen staan op stokjes!! Het eerste stuk is wel een aardige rechte weg, het stuk met haarspeldbochten komt gelukkig later.
De N85 moet een landschappelijk mooie route zijn en na La Mure kunnen we daar wel van genieten, er is nog wel bewolking maar we kunnen redelijk ver kijken.

Net als de voorgaande dagen komt ook nu rond de middag de zon weer te voorschijn. In de verte zien we weer heel veel blauw aan de horizon, er staat ons nog wat moois te wachten, heerlijk!
Net voor Gap gaan we over de “Col de Bayard” met als hoogste punt 1246 meter. Tijdens de afdaling naar Gap, 6 kilometer lang met een hellingspercentage van 12%, hebben we volledig vrij zicht, geen hinderlijke wolken meer die het uitzicht bederven.

Na Gap gaan we richting Lac de Serre-Ponçon, we zitten weer helemaal in de Alpen, wat is het hier toch mooi!, een mooie blauwe lucht met en hier en daar een paar witte wolken maken het plaatje helemaal compleet. Bij Savines-le-Lac gaan we het meer over en rijden verder langs de oostkant richting Barcelonnette. Op onze vorige reis hebben we daar een heel mooie plekje gezien, toen stond het vol, nu is er gelukkig wel plek. We staan aan de rand van het meer, de stoelen gaan naar buiten, het badpak aan en de temperatuur van het water is heerlijk!

Boven de bergen zien we zeker twintig paraglijders door het luchtruim zweven en dat houden ze bijna drie uur vol, heerlijk lijkt ons dat.
Even na zes uur worden we opgeschrikt door vier vliegtuigen van de “Securite Civile”, ze draaien een rondje over het meer en komen terug om water in te nemen, er zal ergens in de buurt wel brand zijn want twintig minuten later zijn ze weer terug om nog meer water te halen. De brand is kennelijk vrij snel geblust, we hebben ze niet meer gezien.


DONDERDAG 15 SEPTEMBER

Voor het eerst deze reis worden we gewekt door de zon die de camper in schijnt, een strak blauwe licht verwelkomt ons, hopelijk zullen er nog veel meer van deze ochtenden volgen.
We blijven vandaag op dit prachtige plekje, gaan genieten van de omgeving en vooral van het mooie weer, geef ons zon, water en een goed boek en je hoort ons niet meer.


VRIJDAG 16 SEPTEMBER

We gaan weer verder richting Côte d’Azur en net als gisteren is het vandaag ook weer onbewolkt. We volgen eerst nog een stukje van de D954 en bij Le Lauzet-Ubaye gaan we over de D900 naar Digne-les-Bains, een prachtige groen gearceerde route over twee bergpassen, de Col de Maure (1346 m.) en de Col du Labouret (1240 m). Op de Col de Maure in Seyne le Alpes, aan de voet van de skilift kunnen we onze camper gratis verzorgen, wat een service bieden de Fransen toch, kunnen ze in Nederland een voorbeeld aan nemen.

In Digne-les-Baines pakken we de “Route Napoleon” weer op (N85) en rijden nu richting Castellane. Dit stuk hebben we wel eerder gereden maar dat is ook al weer zo’n 10 jaar geleden, het is weer als nieuw na zoveel jaar. Wat we ons nog wel goed kunnen herinneren is het smalspoor treintje dat van Digne naar Nice rijdt door een werkelijk schitterender omgeving. Het is een hele zit, maar zeker de moeite waard.

Wat we ons niet willen herinneren is de klapband die we drie kilometer voor Barrême oplopen, dat is schrikken! Een hels kabaal en harde knal en daar staan we midden op straat, het loopvlak van de band hangt er als los vel bij! Een allervriendelijkste Française stopt achter ons en biedt haar hulp aan, ze neemt me mee naar de dichtstbijzijnde garage, doet het woord en maakt duidelijk wat er aan de hand is. Ze hebben daar nu middagpauze en komen om 14.15 uur bij ons om ons te helpen. De vriendelijke dame brengt me terug naar de camper, wat een service!

Tijdens het wachten, Simon heeft de camper voorzichtig naar een veiliger plek gereden, hebben we het onaangename (verplichte stop) met het aangename (de lunch) gecombineerd, je moet toch wat! Buiten is het 26 graden en jammer genoeg hebben we hier geen schaduw plekje, het is afzien in de volle zon. De man van de garage staat om 14.15 uur voor onze neus, met hangen en wurgen, hij heeft eigenlijk niet de benodigde apparatuur bij zich, is na een uurtje de kapotte band eraf en zit de nieuwe erop.

We realiseren ons dat we wel heel veel geluk hebben gehad, het had heel anders af kunnen lopen, we zouden niet de eersten geweest zijn waar de band door de wielkast zou zijn geslagen met alle nare gevolgen van dien, wellicht had onze snelheid er iets mee te maken op het moment dat het gebeurde, bij de eerste tik tikte Simon de rem al aan en toen de band ontplofte stonden we al bijna stil.

Om kwart over drie kunnen we weer rijden, eerst even een bon van de werkzaamheden ophalen (€ 80) en dan terug naar Digne op zoek naar een bandencentrum die daar volgens de man van de garage moet zijn. Het bandencentrum is snel gevonden en gelukkig hebben ze morgen nieuwe banden in huis, voor alle zekerheid vervangen we beide achterbanden. Morgenochtend om tien uur zijn we welkom en dan worden de nieuwe banden er onder gezet. We overnachten op de parkeerplaats bij het Plan d’Eau.

Eenmaal geïnstalleerd komen we in gesprek met een Nederlandse buurman, uiteraard komt het klapband verhaal aan de orde maar ook dat onze LNB het heeft begeven, niet zo’n probleem volgens de buurman hij heeft wel een reserve LNB en die mogen we wel hebben en laat ‘t ie het nou ook nog doen, voor € 12 kunnen weer TV kijken op de momenten dat we dat willen!


ZATERDAG 17 SEPTEMBER

We zijn op tijd in het autobandencentrum “Massa Autopneu” en na 40 minuten is de klus geklaard en kunnen we met een gerust hart onze tour vervolgen. Opnieuw beginnen we aan de rit naar Castellane over de “Route Napoleon”.
Onze vorige reis hebben we Castellane van dichtbij bekeken, nu rijden we er doorheen, slaan rechtsaf, rijden een stukje langs de Verdon (D952) en via Comps-sur-Artuby (D955) gaan we richting St. Tropez.

In de loop van de middag vinden we het eigenlijk wel weer genoeg voor vandaag en gaan op zoek naar de camperplek in La Motte. Een niet onaardig plekje dat bijna vol staat, één scheve plek is nog beschikbaar en daar sta je in de onaangename lucht van het servicestation, niets voor ons, we gaan snel verder. We nemen de D25 verder naar het zuiden en bij Sainte Maxime komen we bij de Middellandse Zee, we volgen vanaf daar de kustweg naar St. Tropez en dan op naar de camperplek in Ramatuelle, hopelijk is er nog een plekje vrij.

Op niet mis te verstane wijze wordt me in diverse talen duidelijk gemaakt dat het vol is!!! Ze staan er bijna boven op elkaar, weinig meer dan één meter tussenruimte. In het boekje van de NKC zien we dat er in St. Tropez een camperplaats is bij een privé bedrijf aan de Chemin de la Moutte, bij aankomst zien we het bordje “Complet/Full”. Een vriendelijke man verwijst ons echter naar een apart terrein aan de zijkant, er is daar nog plek genoeg maar geen stroomvoorziening, voor ons is dat geen probleem, dat hebben we ook niet nodig.

Na het avondeten maken we een verkenningsrondje door de omgeving. We zitten op 200 meter van een mooi schoon strand met uitzicht op St. Tropez en van de Belgische buren horen we dat we zo ongeveer in de achtertuin van Brigitte Bardot staan.

De eerste week zit er al weer op, we genieten volop en om maar weer eens een cliché naar boven te toveren, wat vliegt de tijd toch als je het naar je zin hebt!

Lees verder week 2


2011: NAJAARSTRIP DOOR TIEN LANDEN (week 2)

ZONDAG 18 SEPTEMBER

Om zes uur worden we waker van onweer en de regen die op het dak van de camper klettert, geluiden waar we niet op zitten te wachten en die we eigenlijk ook niet willen horen.
Als we opstaan is het nog steeds bewolkt maar gelukkig wel weer droog, buiten is het al 21 graden. Op loopafstand is een kleine supermarkt en daar is een “Depot de Pain”, erg handig als zoiets in de buurt is, hoeven we nog niet onze meegenomen afbakbroodjes aan te spreken.

Aan het eind van de ochtend gaan we op de fiets naar St. Tropez, nog geen drie kilometer en we zitten middenin de stad op het mooie sfeervolle pleintje waar op dinsdag en zaterdag markt is. We laten daar de fietsen staan en gaan lopend de stad in, al snel horen we muziek, de straten vullen zich met muziekcorpsen uit diverse landen, ze bespelen maar twee instrumenten, de dwarsfluit en de drum, bijzonder!

Natuurlijk gaan we ook in de haven kijken naar de vreselijke decadente jachten die daar afgemeerd liggen, havengeld € 1500 per nacht!!! Ons huis past qua oppervlakte zeker vijf keer in één zo’n jacht en we hebben toch echt niet zo’n heel klein huisje!
Ongeveer 75% van de jachten die aangemeerd liggen voeren de Engelse vlag en komen of uit Engeland of uit Australië. Wat een decadentie, maar wel erg leuk daar even tussen te flaneren!

We kijken onze ogen uit als één van de grotere jachten zich tussen twee andere jachten wringt, één man staat op het achterdek en geeft aanwijzingen aan de stuurman, het gaat net en centimeter voor centimeter komt het jacht dichter bij de kant. Half verscholen achter een pilaar staan de eigenaar en zijn vrouw het aanleggen en de toegestroomde toeschouwers te bekijken. Het is zien en gezien worden! Op de terugweg rijden we net voor een zwarte Smart langs met daarin BB vergezeld van een flink aantal keffende honden.

Om half vier besluiten we om te vertrekken, buiten zitten is er niet bij en we gaan vast een stukje op weg richting Italië. St. Tropez zit vol met auto’s en is het file rijden. Bij het pleintje waar we vanochtend onze fietsen stalden komen we in de straat waar de muziekkorpsen, die we vandaag al eerder hebben gezien, aan het defileren zijn, het is wachten tot het defilé afgelopen is en dan kunnen we pas verder, we mogen niet langs de haven, volgens de politieagent is het daar te smal voor een camper, een half uurtje geduld en we kunnen weer rijden.

Was het gisteren erg warm, nu is het behoorlijk fris, er staat een harde wind over het water en de zee is onstuimig, getuige de schuimkoppen die we op het water zien. Ook na St. Tropez is het erg druk en wordt het tot aan Ste. Maxime file rijden, we hoorden dat het hier ’s zomers altijd file rijden is, in het najaar is het niet anders. Na bijna 2 uur staan we op de camperplaats in Sainte Maxime, 18 kilometer verderop. Het is nu wel echt drie keer scheepsrecht, eerst de LNB stuk, toen een klapband en nu is het de navigatie die de geest geeft!


MAANDAG 19 SEPTEMBER

De wolken zijn verdwenen, de zon is weer terug, alleen de wind is nog niet gaan liggen. Gisteravond op Internet, de Mac is aan de overkant van de straat, gezien dat het slechte weer maar één dag aanhoudt en voor de komende dagen wordt er weer volop zon verwacht langs de Middellandse Zeekust en temperaturen van rond de 25 graden, niets mis mee.
Nog eerst even de camper verzorgen en dan weer op pad, we volgen de kustweg richting de Italiaanse grens.

We rijden door Frejus en over de boulevard in Cannes, wat een drukte, niet allen van mensen maar ook in de haven ligt het afgeladen vol met grote en kleine jachten. We zouden heel graag langs de kust even stoppen, nou mooi niet, op alle parkeerplaatsen die we tegenkomen zijn of hoogte barrières of er staan borden met verboden te parkeren voor campers en caravans, we voelen ons gediscrimineerd! Voor personen auto’s zijn er voldoende mogelijkheden om te parkeren als ze naar het strand willen. Voor campers is er niets!!

Tussen Frejus en Cannes zijn volgens ons vandalen aan het werk geweest, we zien auto’s met ingeslagen ruiten en op diverse plekken liggen de scherven van autoruiten langs de kant van de weg, dat kan geen toeval zijn! Wij zouden onze camper hier beslist niet onbeheerd achter laten.

Na Cannes rijden we naar Cap Antibes in de hoop daar ergens een parkeerplaatsje te vinden om te lunchen, maar ook hier is het niet anders dan wat we tot nu toe zagen. We zetten de camper op een kleine smalle strook langs de weg en gaan lunchen. We willen toch nog even van de zon genieten en gaan naar de camperplaats in St. Laurent du Var, zo'n 5 kilometer voor Nice. De plek staat helemaal vol, ze staan er bijna boven op elkaar en zo te zien staan de meesten hier niet alleen om te overnachten.

We rijden een stukje terug richting Antibes, daar hebben we langs het strand campers gezien, we gaan eens kijken of we daar wel mogen parkeren. Van ’s ochtends acht uur tot middernacht mag je langs het strand staan, overnachten niet!! We genieten een paar uur van de zon en gaan aan het begin van de avond op zoek naar een plek om te kunnen overnachten, vrij staan in deze omgeving is uitgesloten, we gaan op zoek naar een ACSI camping. De eerste is vol, maar bij Camping Le Colombier in Cagnes-sur-Mer hebben ze nog wel een plekje voor ons.


DINSDAG 20 SEPTEMBER

Nu we toch op een camping staan maken we gelijk even gebruik van de faciliteiten, een lekkere warme douche met een harde straal en natuurlijk wordt de was gedaan, zelfs met warm water. Voor we verder gaan nog eerst even wat boodschappen halen bij de Lidl en bij de warme bakker en dan weer verder richting Italië, we zien wel hoe ver we vandaag komen. Het valt niet mee om in Nice te komen, het ene na het andere stoplicht, de wegen zitten vol met blik, en ze zijn ook nog de perken aan het bijwerken en hebben één rijbaan afgesloten, het schiet niet op.

Op de bekende “Promenades des Anglais” in Nice is het nog redelijk rustig, wat joggende en flanerende mensen en hier en daar ligt er iemand op het strand. De stad hebben we al eerder bekeken, we slaan het deze keer over.
We volgen nog steeds de weg langs de kust, de N 98, en via Villefrance sur Mer en Beaulieu-sur-Mer zijn we al snel in Monaco.

Wat een gebeuren is het daar, op bijna elk stukje grond staan grote appartementencomplexen, er is dan ook weinig groen te zien. In de haven is de voorbereiding van de 21ste Monaco Yacht Show, die gehouden wordt van 21 t/m 24 september, in volle gang. Het is een drukte van belang en de haven ligt mud vol met gigantische jachten, we hebben er nog nooit zoveel bij elkaar gezien, daar is St. Tropez een speelvijver bij vergeleken, ook buitengaats ligt een flink aantal hele grote jachten.

Om half twee rijden we Italië binnen, direct merk je het verschil met de luxe Cote d’Azur, we zien meer groen en de steden waar we doorkomen zien er allemaal een stuk soberder uit.
Op de camperplaats van San Remo stoppen we, we krijgen direct te horen dat we hier wel kunnen overnachten maar dat we morgenoctend om 08.00 uur weg moeten zijn, de plek is gereserveerd voor een rally, de dranghekken staan al klaar. We vinden dat geen probleem, zetten de stoelen buiten en gaan lekker in de zon zitten en kijken uit over zee.


WOENSDAG 21 SEPTEMBER

We zijn vroeg uit de veren, om kwart voor acht vertrekken we en komen steeds dichter bij ons reisdoel, een eerste verkenning van Toscane. We volgen de SP1/SS1, langs de Italiaanse Bloemen Riviera een schitterende route langs de Middellandse zee, het heet hier niet voor niets Bloemen Riviera, overal zien we Bouganville en Oleander, het is wel erg jammer dat ze bijna uitgebloeid zijn, wat moet dit een prachtig gezicht zijn als alles volop in bloei staat. Onderweg bij een bakker een broodje gescoord en op een parkeerplaats aan zee ontbeten.

Omdat we de kustweg blijven volgen komen we ook door en veel steden, soms rijden we over de boulevard een andere keer dwars door de stad met z’n smalle straatjes die vol staan met auto’s en scooters, hier en daar is het echt laveren op het randje, gelukkig komen we er door zonder krassen of deuken. Als je haast hebt kun je beter de Autostrada nemen, maar dan mis je wel een hoop, de SP1/SS1 kost veel tijd, maar is wel een stukje mooier.

Aan het begin van de middag parkeren we de camper op een parkeerplaats aan het strand in Albessola Marina, volgens het boekje van de NKC is het een camperplaats en we genieten een paar uurtjes van de zon, aan het eind van de middag wordt ons duidelijk gemaakt dat je er niet mag kamperen, geen stoelen buiten, geen tafel, geen blokken etc. etc., het is uitsluitend een betaalde parkeerplaats, waar je alleen maar in je camper mag zitten voor 14 euro per etmaal, ons niet gezien, we gaan naar Celle Ligure, daar mag wel alles.

DONDERDAG 22 SEPTEMBER

Ondanks dat het weerstation regen geeft is het toch weer blauw buiten en is de zon er weer vroeg bij, er is wel wat sluierbewolking boven zee. Zoals we tot nu toe steeds hebben gedaan blijven we nu ook de kustweg volgen. Na een uurtje rijden we door Genua de stad van waaruit Ferries naar diverse bestemmingen varen, o.a. Corsica, Sicilië, Malta maar ook naar Tunesië. In haven zien we een flink aantal van deze schepen klaar liggen. Genua is een stad van prachtige gebouwen maar ook van vergane glorie en verval.

We kijken op de camperplaats in San Rocco, een gewone parkeerplaats met een mooi uitzicht op de veel lager gelegen baai, toch gaan we weer verder en blijven de SS1 volgen, de weg is hier aardig kronkelig en in heel veel bochten zien we bloemen in de hekken hangen, de Italianen rijden ook als gekken, vooral de scooterrijders zijn echte kamikaze piloten. We stoppen op de camperplaats in Sestri Levante, eerst van de zon genieten en dan het dorp verkennen, in het voetgangersgebied zijn leuke smalle straatjes met kleine winkeltjes en volop restaurantjes.


VRIJDAG 23 SEPTEMBER

We verlaten Sestri Levante nadat we eerst een broodje hebben gehaald bij de plaatselijke bakker. Ook vandaag is de zon er weer vroeg bij en is het weer heerlijk buiten, wat is dat toch geweldig, heel wat beter dan we de laatste weken meemaakten in Nederland.
We gaan op weg Naar Marina di Carrera in het uiterste noordwesten van Toscane.

Nog steeds volgen we de SS1, hier een hoog gelegen route vol met bochten met in de diepte de Middellandse Zee. We gaan over de Passo del Bracco, hoogste punt 615 meter, een heuveltje vergeleken met de Alpenpassen die we de laatste reis hebben beklommen. Het is hier erg rustig, auto’s komen we bijna niet tegen, wel wordt op de borden gewaarschuwd voor sneeuw, onvoorstelbaar dat er in deze streek op een hoogte tussen de 400 en 600 meter sneeuw zou kunnen liggen.

Direct na La Specia stuurt de navigatie ons rechtsaf en komen we op een binnendoor weggetje uit, de weg is niet alleen bochtig en steil maar ook heel erg smal, op sommige plekken kan de camper maar net tussen de hoek van een huis en een stenen muur door. We komen door twee kleine dorpjes en daar is het niet anders, het is er zo smal dat zelfs twee auto’s elkaar niet kunnen passeren laat staan een auto en een camper, gelukkig is de tegenligger zo vriendelijk een stuk achteruit te rijden, waarvoor we hem hartelijk bedanken.

Even verderop verlaten we de SS1 die we al vanaf de Franse grens hebben gevolgd, we slaan af naar Marinella di Sarsana en parkeren de camper op de daarvoor bestemde plek. Een mooie camperplek met alle voorzieningen en een vrij strand aan de overkant van de weg.
Na de lunch gaan we op de fiets naar Marina di Carrera en gaan een kijkje nemen in de haven, daar worden de blokken marmer verscheept die in de marmergroeven van Fantiscritti, zo’n 7 kilometer landinwaarts, worden gewonnen.

In de verte zien we de witte bergwanden veroorzaakt door het slijpsel uit de groeve. Vrachtwagens beladen met enorme blokken marmer, die vaak wel 30 ton wegen, rijden af en aan en in de haven liggen heel wat van deze “blokjes” opgeslagen. Sommige stukken die niet bruikbaar zijn voor de export liggen als zeewering rondom de haven. Uit overlevering is bekend dat al in de 2de eeuw voor Christus in deze streek marmer werd gewonnen en dat in de 16e eeuw Michelangelo hier persoonlijk kwam om blokken van zijn geliefde witte marmer uit te zoeken.


ZATERDAG 24 SEPTEMBER

Vandaag is onze bestemming de ommuurde middeleeuwse stad Luca. Onderweg daar naar toe zien we overal langs de kust campings en direct aan het strand Hotels en heel veel restaurantjes met privé strandjes, er zijn maar weinig vrije stranden.
Eerst rijden we nog een stuk kustweg en dan verlaten we voorlopig de kust en gaan het binnenland in, bij Viareggio gaan we de SS439 op en dan is het nog zo’n 20 km naar Lucca.

Op de parkeerplaats bij het Lunapark aan de rand van de ommuurde stad is plek genoeg en daar zetten we de camper neer en na een kop koffie pakken we de fiets en gaan eerst een rondje over de vestingmuren. De muur is gebouwd tussen 1504 en 1645 en is ruim 4 kilometer lang, 12 meter hoog en op sommige plekken maar liefst 30 meter dik. Je hebt een prachtig uitzicht over de stad met z’n rode daken en talloze klokkentorens, op één van die torens staan zelfs bomen!

Na het rondje over de muur gaan we op de fiets de stad verkennen, een mooie oude stad met smalle straatjes en oude gebouwen, we gaan op zoek naar het Plaza Napoleone, maar hoe we ook fietsen, we komen het helaas niet tegen. Wel nemen we een kijkje in het San Michelle in Foro, de bisschopskerk van Luca, een prachtige romaanse kerk waar de in Lucca geboren organist en componist Puccini ooit het orgel bespeelde en enkele van zijn stukken componeerde.

Na de lunch gaan we weer verder en volgen de SS12 richting Pisa, één keer in je leven moet je toch die scheven toren gezien hebben en geprobeerd hebben hem rechtop te duwen. In de verte zien we Pisa al liggen maar in het dorpje San Giuliano Terme zien we een prachtige parkeerplaats met schaduw en daar zetten we onze camper neer, het is vandaag erg warm, de buiten thermometers die we onderweg zien geven 33 graden aan, pffffffff. We zetten de stoelen onder de bomen en verroeren ons niet meer.

Lees verder week 3