GRIEKENLAND 2007, BESTEMMING PELOPONNESOS (week 1)


Zaterdag 18 augustus
We zijn inmiddels drie weken thuis van ons rondje Noorwegen, hebben een feestje gevierd en gaan alweer op pad. Wat een leven!
We vertrekken vandaag voor onze tweede reis naar Griekenland. Mei/Juni 2006 zijn we er voor de eerste keer geweest en dat is zo goed bevallen, dat we in februari besloten nog een keer te gaan. De boot is gereserveerd, de overtocht betaald en de tickets liggen in het dashbordkastje, we kunnen vertrekken! We gaan via Duitsland, Oostenrijk en Italië. Op 28 augustus vertrekken we met de Minoan vanuit Venetië naar Igoumenitsa en op 28 september varen we terug van Patras naar Ancona. De terugweg gaan we via Italië, Frankrijk, Luxemburg en België. We maken een mooi rondje en zullen naar verwachting 8 weken onderweg zijn.
Om 11.00 uur zijn we er helemaal klaar voor. Na de eerste tankstop in Barneveld rijden we de A30 op richting Ede en gaan verder via Arnhen, Duisburg, Köln en Frankfurt naar Aschaffenburg waar we de camperplaats zoeken. Vanaf de burg over de Main zien we de camperplek liggen en denken in eerste instantie dat het een zigeunerkamp is of een sloperij, maar achteraan zien we campers staan. Op de smalle toegangsweg komen we een Duitser tegen die vertelt dat het helemaal vol staat en dat het er zeer modderig is.
We keren direct en rijden door naar Miltenberg aan de Main, waar we tussen de camping en de jachthaven een goede overnachtingsplek vinden. De eerste 453 km. zit erop.
De weergoden zijn ons vandaag goed gezind, het is grotendeels zonnig en de temperatuur is aangenaam, we kunnen nog lekker een aantal uurtjes buiten zitten. Als het te koud wordt buiten pakken we de fiets en maken een verkenningstochtje door het mooi verlichte Miltenburg en natuurlijk kijken we gelijk even waar we morgen verse broodjes kunnen kopen.


Zondag 19 augustus
Na een heerlijke nachtrust gaan we eerst broodjes halen, niet bij de bakker want die is op zondag gesloten, maar bij het tankstation aan de overkant van het water. Het zonnetje schijnt al volop en het beloofd weer een mooie dag te worden.
Rond tien uur rijden we richting Romantische Strasse, die van Wertheim naar het zuiden gaat richting Garmisch-Partenkirchen. Tot nu toe een route door het mooie Beierse landschap en we komen door diverse mooie oude stadjes o.a. Bad Mergentheim, Dinkelsbuhl en Nordlingen, je zou er romantisch van worden.




In Donauwörth zoeken we de camperplaats aan de Donau. Aan het eind van de middag gaan we weer een rondje op de fiets en het is zeker de moeite waard in dit stadje rond te kijken.
Rond zeven uur wordt de lucht aarde donker, er komt een giga bui aan. Gelukkig zitten we net aan de rand van de bui, veel krijgen we er niet van mee, in de verte horen we het wel behoorlijk onweren. Later op de avond krijgen we alsnog een fikse bui.


Maandag 20 augustus
Vandaag gaan we verder op de Romantische Strasse, er is echter niet veel romantisch aan, tot Schongau hebben we alleen maar vlakke, en bijna overal vierbaanswegen. Niet echt interessant. Van Schongau tot Garmisch-Partenkirchen wordt het beter, het vlakke landschap wordt weer bergachtig, helaas zien we daar niet zo heel veel van, het regent de hele dag. Na Garmisch gaan we richting Krün, we willen de Deutsche Alpenstrasse rijden. De toegangsweg is erg smal en omdat we nergens uitwijkhaventjes zien, besluiten we terug te gaan en via Mittenwald en Innsbruck naar Schwaz te rijden waar we willen overnachten.
We zijn van plan morgen in Tirol een nostalgisch rondje te maken. Het is 40 jaar geleden dat we in deze omgeving een vakantie hebben doorgebracht, kijken of we er nog iets van terug kunnen vinden.

Dinsdag 21 augustus
Het ziet er vanochtend gelukkig een stuk beter uit buiten, de zon schijnt. We rijden naar Wörgl en proberen daar de camper ergens te parkeren. Dat valt nog niet mee, bijna overal mag je maar één uur staan. Na wat omzwervingen zien we een plek waar je de hele dag voor € 1,00 mag parkeren. We halen de fietsen van de camper en gaan eerst een rondje door het dorp, eens kijken of we het hotel terug kunnen vinden waar we 40 jaar geleden hebben gelogeerd. De straat hebben we gevonden en het hotel is inmiddels omgebouwd tot appartementen complex.

We fietsen verder en gaan naar Kufstein, daar zijn we in 1967 ook geweest en hebben toen naar het beroemde Heldenorgel geluisterd. Het bijzondere hieraan is dat het orgel boven in de burcht staat en de speeltafel beneden aan de voet van de burcht, het duurt enkele seconden voor het geluid beneden te horen is, de organist speelt met een koptelefoon op om zich goed te kunnen concentreren.

Als we Kufstein binnen fietsen horen we dat er op het orgel wordt gespeeld. Helaas zijn we te laat voor het concert dat om 12.00 uur is begonnen en zo’n 20 à 25 minuten duurt. Wij fietsen rond kwart over twaalf het stadje binnen en kunnen nog van de laatste klanken genieten. De burcht herken je al vanaf een afstand, dat kan niet missen, bij de binnenstad hadden we geen herkenning, maar het straatje op de foto is in al die jaren niet veranderd.
In de loop van de middag zijn we terug bij de camper en staat er ruim 33 km op de teller. We rijden weer verder en midden in Wörgl nemen we de afslag Wildschönau en rijden die helemaal uit.

Op zoek naar het restaurantje in Oberau waar je, volgens onze oudste zoon, de lekkerste schnitzels van Oostenrijk kunt eten, ontdekken we dat het dinsdag ‘ruhetag’ is. Das nou echt jammer! dan maar een ander restaurant, maar overal in de omgeving zijn de restaurantjes gesloten, behalve de Mac. en daar hebben wij geen zin in. We rijden terug naar Schwaz en eten iets in de camper.




Woensdag 22 augustus
Als we opstaan, zien we een strak blauwe lucht en dat blijft het grootste gedeelte van de dag zo. Pas laat in de middag zien we enkele wolken verschijnen.
Vandaag gaan we door het Zillertal en over de Gerlospas, op het hoogste punt 1578 meter en met een mooi uitzichtpunt waar je in de verte de Krimmler Wasserfalle kunt zien, een in onze ogen matige waterval. Op onze reis door Noorwegen hebben we veel grotere gezien.




We rijden vandaag niet zo heel ver, amper 100 km, het is mooi weer en daar willen we even van genieten. In deze streek zijn geen camperplaatsen dus zoeken we een plekje op een camping. In Mittersill is een kleine campervriendelijke minicamping die nog net één vrije plek heeft. We zetten onze camper op de lege plek en genieten de rest van de dag van het mooie weer en het schitterende uitzicht en zoals altijd doen we ‘s avonds een rondje dorp.



Donderdag 23 augustus
’s Ochtends vroeg is het al mooi weer en de verwachtingen voor vandaag zijn prima, dat komt goed uit, we gaan de Grossglockner Hochalpenstrasse rijden, de meest beroemde Alpenstrasse in het hart van de Hohe Tauern. De Grossglockner is de hoogste berg van Oostenrijk en is 3798 meter hoog. De pas is op het hoogste punt 2504 meter.
Als we vertrekken is het al zo warm dat we de airco aan doen, maar als we boven komen is het winderig, guur en erg koud en hebben we de kachel aan. Aan de zuidkant van de top regent het en zitten we in de wolken.



We rijden naar de Kaiser-Franz-Josefs-Höhe en willen de Pasterzengletscher bekijken. Ook hier is het koud, waait het hard, regent het en zitten we regelmatig in de wolken die je in flarden voorbij ziet trekken. Het ene moment is het helder, het andere moment zie je niets van de omgeving.
Na de lunch, het is dan even droog, trekken we de stoute schoenen aan en gaan kijken bij de gletscher. Ook al is het erg koud, gevoelsmatig een graad of 5, toch is het indrukwekkend naar de langste gletscher van Europa te kijken. De top van de Grossglockner zien we niet, die zit helemaal in de wolken.


Wel zien we een stuk of tien murmeltiere (marmotten) die hier vrij rondlopen en zich niets aantrekken van de toeristen.
Tijdens de afdaling begint het weer te regenen en de rest van de middag blijft het bijna onafgebroken erg nat.
We rijden door naar Sattendorf aan de Ossiacher See, een plek waar we 30 jaar geleden voor het laatst op een camping (staan nu huizen) hebben gestaan. We lopen even door het dorp, eten er een schnitzel met pommes frites en salat, zoals we dat dertig jaar geleden ook deden en rijden verder langs de Wörter See en Klagenfurt naar de camperplaats in Ferlach.

Vrijdag 24 augustus
Gisteravond zijn we in het donker aangekomen, dus gaan we vanochtend eerst even door het stadje, je moet toch weten waar je geweest bent. We rijden langs de Faaker See, naar Italië.
Ook in Italië blijven we op de secundaire wegen en rijden o.a. door Tarvisio en Udine. Op dit traject kijk je met bewondering naar de aangelegde autastrada, dan weer op dal-niveau en even later weer hoog door de bergen. Gigantische pilaren ondersteunen deze wegen.

Na Udine rijden we naar Passariano. Bij aankomst blijkt dit een bezienswaardig dorp te zijn in Romeinse stijl, met ‘Villa Manin’ als middelpunt. Prachtige oude gebouwen rond een grote binnenplaats, waar heel toevallig Paolo Conte vanavond een openlucht concert geeft en wij kunnen ervan meegenieten.




In de loop van de avond is het een drukte van jewelste op de parkeerplaats, honderden auto’s zoeken een plekje en tegen kwart over negen, het concert begint om half tien, worden de mensen die nog geen plekje hebben toch een beetje nerveus en schieten ze in elk denkbaar plekje, om toch nog op tijd te kunnen zijn.
Om half één is de rust teruggekeerd en is de parkeerplaats bijna leeg. Er staat nog één camper.


Lees verder (week 2)

Meer foto's op "Online Fotoalbum"

GRIEKENLAND 2007, BESTEMMING PELOPONNESOS (week 2)

Zaterdag 25 augustus
Via allerlei binnenwegen en door echte autentieke Italiaanse dorpjes, waar je het gevoel hebt dat de tijd heeft stil gestaan, rijden we naar Punta Sabbioni, tegenover Venetië.
Iedereen die naar Punta Sabbioni wil moet door Lido di Jésolo, daarnaast is het zaterdag en doen de inwoners boodschappen voor het weekend. Top drukte!
Na wat omzwervingen kiezen we voor de camperparking aan D. Alighieri, een rustige, bewaakte parking waar je je spullen met een gerust hart kunt achterlaten als je Venetië wilt bezoeken.
Het is vandaag behoorlijk warm en na een rondje op de fiets nestelen we ons in de schaduw met een goed boek.
Net als gisteren vallen we ook vandaag weer met de neus in de boter. De eigenaar komt vertellen dat er vanavond om half elf een groot vuurwerk is op het strand en natuurlijk gaan we daar even kijken.

Het is een drukte van belang, maar zeker de moeite van het bekijken waard. Langs het hele strand, van Punta Sabbioni tot Lido di Jésolo, we schatten zeker 15 km, wordt synchroon op 12 plaatsen tegelijk het vuurwerk afgestoken. Echt schitterend om te zien.

Zondag 26 augustus
Het is weer een stralender dag, nog helderder dan gisteren en in de verte kunnen we Venetië zien liggen. Vandaag gaan we er naar toe. Je kunt voor € 13,00 twaalf uur gebruik maken van al het openbaar vervoer.
We nemen de boot van half drie, want aan het eind van de middag en ‘s avonds is het er niet meer zo druk, en varen via het Lido naar Venetië.





Dan weer varen we een rondje of een stukje met de vaporetto, dan weer lopen we over het San Marcoplein of door de vele kleine straatjes en over bruggetjes waar de gondeliers hun best doen de gondels onder door te krijgen. Zien hoe je op het San Marcoplein de duiven kunt voeren, als je een zakje voer koopt bij één van de vele verkopers. Al met al is het erg erg gezellig.
Als we terugvaren naar Punta Sabbioni is het donker, varen we in het licht van de volle maan en zien een verlicht Venetië in de verte verdwijnen. Kan het romantischer!

Maandag 27 augustus
We hebben nog één dag voor ons vertrek naar Griekenland. We rijden eerst naar het strand, genieten van zon, zee en een heerlijk windje. Rond drie uur, de Minoan vaart net de lagune van Venetië uit, gaan we naar Treviso, waar je aan de rand van de oude binnenstad, bij het voetbalstadion, kunt overnachten.
Uit ervaring weten we dat het in Treviso erg gezellig kan zijn en dat ze er het lekkerste ijs van Italië verkopen. Vandaag is het erg stil in de stad, het is maandag en alles is gesloten. Pech! Dit is al de tweede keer dat we met niets thuis komen. Drie keer scheepsrecht, wie of wat is de derde?


Dinsdag 28 augustus
Vandaag varen we met de Minoan Lines van Venetië naar Igoumenitsa. We vertrekken uit Treviso en nemen de binnenwegen naar Venetië, rijden over de lange verkeersbrug en rijden om tien uur het terrein van de Ferry Haven op (kilometerstand 1781). Lopen even rond om de drukte te bekijken en checken in. Om half twaalf begint het inschepen en om 12.15 uur rijden we de Pasiphea Palace op. Zoals verwacht staan we niet bij een open venster, bestemming Igoumenitsa gaat als laatste aan boord, één caravan scheidt ons van een open venster, niet slecht dus.


Om 14.02 uur gaan de trossen los en varen we, onder begeleiding van de Angelina C, door het grote kanaal, met aan de ene kant Venetië en aan de andere kant het Lido. We staan boven op het dek en hebben o.a. een prachtig uitzicht hebben op het Canal Grande en het San Marcoplein, waar het krioelt van de mensen, heel wat drukker dan toen wij er zondag waren.





Om drie uur varen we de Lagune van Venetië uit en voorlopig zien we alleen maar water, tijd om de dagverslagen bij te werken en, als het mogelijk is, de site updaten. Helaas is er geen connect met internet te krijgen. Jammer!
Het is erg warm aan boord, 32 graden buiten en 30 graden binnen, we gaan eerst een paar uur op het dek zitten, in de zon en met een zeewindje is het goed uit te houden.



Het blijft erg warm en we zitten nog tot ’s nachts kwart voor twee, de horloges zijn inmiddels een uur vooruit gezet, met een stel andere Nederlandse camperaars aan een drankje. Het is dan nog steeds 28 graden op het dek en in de camper is het niet anders.

Soms is het prettig niet op de hoogte te zijn van het nieuws dat er in de wereld gaande is, we hebben dus ook nog niet gehoord dat er op de Peloponnesos diverse grote branden woeden en dat er gedeeltes zijn waar je helemaal niet meer mag komen. Waar en wat precies weten ze ons ook niet te vertellen, alleen dat Olympia helemaal ingesloten is door het vuur en dat Athene en de Mani onbereikbaar zouden zijn. Morgenavond maar eens even de tv aan en kijken of we iets wijzer kunnen worden. Misschien moeten we onze route wel aanpassen. Afwachten.


Woensdag 29 augustus
We zijn alweer vroeg wakker en binnen is het nog steeds erg warm, 27 graden, buiten is het strak blauw en schijnt de zon. Aan bakboord zien we Albanië, dus het begint al op te schieten.
Eerst even een paar broodjes bakken en na het ontbijt weer naar het dek, daar is het het beste uit te houden.





Om half twaalf arriveren we in Igoumenitsa en hebben weer vaste (Griekse) grond onder de voeten. We gaan vandaag genieten van zee, strand, zon, een mooie baai en alles wat daarbij hoort en pakken een plekje in Plataria. Het eerste half uurtje Griekenland zit er op, we hebben nog 30 dagen te gaan, heerlijk!
We zitten nog tot laat buiten bij een temperatuur van 25 graden.





Donderdag 30 augustus
Weer een stralende dag. We blijven nog een dagje in Plataria om te genieten. We zitten lekker op het strand, in de verte zien we de ferry’s voorbij varen en zien we het zuidelijkste deel van Corfu. Stonden we gisteren met drie Nederlandse campers vandaag komen er nog twee bij. Het wordt een gezellige club, overdag iedereen bij z’n eigen camper, maar ’s avonds, onder het genot van een drankje, met z’n allen op het strand en kijken naar de ondergaande zon.


Wanneer we verder trekken en waar naar toe is nog steeds niets van te zeggen. Er zijn nog altijd bosbranden in het midden en het westen van de Peloponnesos. Een volgende ramp staat de Grieken te wachten als het gaat regenen. Door de branden is de grond hard geworden en als het gaat regenen, kan het water weg, overstromingen kunnen het gevolg zijn.

Vrijdag 31 augustus
De laatste dag van de tweede week en weer ziet het er buiten stralend uit. Nog een dag Plataria, nog een dag genieten. Nog steeds is het mooi weer en we zitten, het is erg warm vandaag, de hele dag in de schaduw van de Eucalyptusboom, die direct voor de camper staat. ’s Avonds gaan we met z’n allen eten bij visrestaurant Olga. Moet u ook eens doen als u in de buurt bent.

Lees verder (week 3)

Meer foto's op Online Fotoalbum"

GRIEKENLAND 2007, BESTEMMING PELOPONNESOS (week 3)

Zaterdag 1 september
Het was de bedoeling dat we vandaag weer verder zouden gaan, het is echter zo gezellig dat we besluiten toch nog een dag in Plataria te blijven. Zon, zee, strand, een goed boek en hier en daar een praatje, de dag is zo weer om.






Zondag 2 september
We gaan nu echt verder en worden uitgezwaaid door de ‘Nederlandse kolonie’ (Jos, Irene, Kees, Ria, Jan en Elly, het was gezellig).
We nemen de kustweg richting Parga en rijden over een grotendeels nieuw aangelegde weg. Echt een aanrader. Mooie vergezichten, leuke kleine baaitjes met schitterend helder water, je ziet het allemaal aan je voorbij gaan en af en toe even stoppen om van de omgeving te genieten.



Net als in de Peloponnesos, waar voor zover wij nu weten 130 brandhaarden zijn, is het ook in dit deel van Griekenland kruk droog, het lijkt aardig groen door de olijfbomen die op de berghellingen staan, maar de bodem is dor en droog. Eén vonkje en ook hier kan de vlam in de pan slaan.

We rijden door de Acheron delta, komen in Ammoudia en vinden een plekje met aan de ene kant de rivier en aan de andere kant het strand van de Ionische Zee.
Was het water in Plataria rustig, hier is een aardige branding die mede wordt veroorzaakt door de stevige wind die uit zee komt.






Maandag 3 september
We zijn bijna een week in Griekenland en alle dagen zijn even zonnig, strak blauwe luchten en een temperatuur van rond de dertig graden, terwijl het kwik in Nederland niet verder komt dan een graad of 16.
Het is maandag (wasdag). De zon schijnt heerlijk en het waait behoorlijk, een mooi moment om de was te doen en blijven nog een dagje in Ammoudia. Alles wat gedragen is wordt uit de kast getrokken, de bedden worden verschoond. Je bent er even mee bezig, tijd genoeg! De laatste was wordt om half twee opgehangen en om vier uur is alles droog. Alles is weer lekker fris.

Aan het eind van de middag maken we een boottochtje op de rivier de Acheron, volgens overlevering, de rivier die naar de onderwereld leidt. We varen eerst lans het haventje en daarna een stukje richting oorsprong rivier. Het is een riviertje zoals je die ook in Nederland tegen kunt komen, het verschil zijn de momenten waarop de begroeiing minder hoog is en je in de verte de bergtoppen kunt zien. Wat wij wel mooi vonden waren de ijsvogels die we zagen.




Dinsdag 4 september
We rijden een stukje het binnenland in en gaan via Kanallaki naar Glyki, naar de ‘Springs of Acheron River’. Bij Glyki gaan we over de houten brug, slaan rechtsaf en rijden nog zo’n 1500 meter langs de rivier tot we niet verder kunnen en parkeren daar de camper direct langs de rivier.






We maken een wandeling langs de rivier, zien daar hele mooie oude bomen, en even verderop lopen we door de rivier. We komen door een smalle, diepe kloof en overal zie we uit de rotsen waterstroompjes komen. Het is handig tijdens deze wandeling zwemkleding en waterschoenen te dragen, door het water loop je over keien en op sommige plekken ga je tot je nek door het ijskoude water. Wel een geweldige belevenis!

We genieten nog een poosje van het, ook vandaag weer mooie weer, en rijden aan het eind van de middag terug naar de kust en vinden, even ten zuiden van Lygia, een mooi plekje op het strand.




Woensdag 5 september
Tegen de ochtend de eerste Griekse regen- en onweersbui. De Grieken zullen er blij mee zijn want het heeft hier weken niet geregend.
Helaas is hier geen bakker in de buurt dus ontbijten we vanochtend met het restje brood van gisteren.
We gaan verder naar het zuiden en rijden via Préveza, waar we onze voorraad weer aanvullen bij de Lidl, naar Lefkáda. Net over de burg, tegenover het ford gaan we lunchen.
Het weer wordt beter, we zien de zon weer regelmatig en met een temperatuur van rond de 25 graden is het buiten verrukkelijk. Simon gaat in de haven vissen en ik fiets naar het gezellige stadje Lefkáda, kijken of ik hier theeglazen kan scoren, want de onze zijn gesneuveld. Theeglazen kennen ze niet in Griekenland, alleen glazen zonder oortjes.


We rijden verder via een binnenweggetje naar Agios Nikitas, hier moet een plekje voor campers zijn maar die kunnen we helaas niet vinden. Dan maar door naar Athánio, ook aan de westkant van het Lefkáda. Het is een prachtige, erg bochtige en soms smalle route, vrijwel langs de kust.
In het dorp Athánio volgen we de route naar ‘Gialos Beach’. We rijden eerst door een olijfboomgaard, gevolgd door een erg stijle weg naar beneden. De weg (af te raden voor campers langer dan 6 meter) was langer dan we dachten, smal en de ene krappe haarspeldbocht volgt de andere op.


Uiteindelijk komen we uit bij een mooi zandstrand met een prachtig uitzicht op de Ionische zee, waar we de Ferry’s naar Italië langs zien varen.

Donderdag 6 september
Afgelopen nacht niet al te best geslapen, de terugweg naar Athánio zat tussen onze oren. Zodra het licht is staan we op om de berg op te rijden, de kans op tegenliggers is dan erg klein. Uiteindelijk viel het allemaal wel mee, al had onze 2.8 JTD er soms moeite mee en gingen we grotendeels in de eerste versnelling naar boven, we schatten het hellingspercentage op sommige stukken ruim boven de 15%.



We gaan verder met ons rondje eiland, rijden eerst richting Vasiliki in het zuiden en daarna gaan we via Nydri weer terug naar Lefkáda. Een erg mooie route op een prachtig eiland en zo vroeg op de ochtend kom je weinig auto’s tegen, alleen een levende en meerdere dood gereden vossen. We komen hier zeker nog een keer terug.

Vanaf Lefkáda naar Vónitsa en dan naar het zuiden richting Mytikas en Astakós, op de kaart aangegeven als een landschappelijk mooie route, in één woord prachtig! en voor iedereen aan te bevelen. We gaan verder via Mesolóngi en als we afdalen, zien we in de verte de Rion-Antirion brug bij Patras.






Wij gaan er niet overheen maar rijden door naar Náfpaktos (we zien en ruiken hier meerdere verkoolde berghellingen) op zoek naar de camperplaats aan de westzijde van het stadje. We hebben de plek wel gevonden, maar in onze ogen is het inmiddels een vuilnisbelt en daar willen we niet staan.





We rijden verder naar het oosten en komen terecht in Xiliadou, een kilometer of acht verderop en daar is wel een prima plek. We staan aan het strand, hebben een douche, een waterkraan en een paar restaurantjes in de buurt, wat wil een mens nog meer, een bakker? ………………………. die hebben ze hier niet.

Vrijdag 7 september
Na een mooie heldere en lekkere frisse nacht, het koelde af naar 16 graden, komt de zon alweer vroeg over de bergen. Helaas is dat van korte duur, al snel betrekt het buiten. We gaan weer op pad, komen niet ver want, terwijl we verder langs de kust rijden, zien we een mooi plekje in Marathiás, zetten de camper en de stoelen aan de Golf van Korinthe en zetten een pot koffie. In de verte zien we de burg van Patras.



Er loopt een grindweg langs het water en natuurlijk moeten we weten waar dat naar toe gaat. Na 500 meter kom je in het leuke plaatsje, waar, zoals in elk Grieks dorp, het ene na het andere restaurantje te vinden is. Een mooie boulevard met een klein haventje en de broodnodige bakker, completeren het geheel.

Rond de middag trekt het zo dicht dat we brug van Patras niet meer kunnen zien en jawel, een half uurtje later begint het hier ook te regenen en het ziet er naar uit dat het voorlopig niet ophoudt.
Rond vier uur is het weer droog en kunnen we nog een poosje, met een trui aan, buiten zitten. Tegen de avond steekt de harde wind weer op en wordt het kouder. We verplaatsen de camper naar het dorp bij het haventje, waar we meer uit de wind kunnen staan.




Lees verder (week 4)

Meer foto's op "Online Fotoalbum"

GRIEKENLAND 2007, BESTEMMING PELOPONNESOS (week 4)

Zaterdag 8 september
We vertrekken al vroeg, buiten is het als vanouds Grieksblauw en de zon heeft alle kans vandaag, alleen waait het wel een beetje hard. We gaan even langs de bakker en ontbijten aan het eind van de boulevard in Glyfáda. Langs de doorgaande weg is het opmerkelijk schoon, alle troep zit in honderden vuilniszakken die langs de kant van de weg staan en nog moeten worden opgehaald.
Waar het kan nemen we de weg door de dorpjes, direct langs de kust. Het is er rustig want veel toerisme is hier niet. Regelmatig zie je aan de boulevard een camper staan, in elk dorpje zien we er minstens één, die naar we aannemen, net als wij, probleemloos hebben overnacht.
We rijden door Erateini, kopen een paar kleine stukjes baklavá voor bij de koffie, niet echt goed voor ons, maar wel erg lekker, en nemen vanaf hier de route door de bergen via Amfissa naar Itéa, een erg mooie route waar ze druk bezig een nieuwe weg aan te leggen, weer even iets anders dan langs de kust.


In Itea gaan we, aan het eind van de boulevard, aan het strand staan. Er staat wel een bordje ‘no camping’, maar voorlopig camperen we er niet, we parkeren alleen maar.

We vullen onze water voorraad aan en, voor het geval er geen kraan is en alleen maar een douche, heeft Simon een prachtige oplossing bedacht.

We staan erg op de wind en besluiten aan het eind van de middag naar de haven te rijden om er te overnachten, hier hebben we minder last van de wind.
Omdat we tot nu toe nog geen internet connect hebben kunnen vinden, doen we het op de ouderwetse manier en bellen we met het thuisfront, we zijn blij te horen dat alles daar goed is. We maken nog een rondje op de fiets en eten iets in één van de vele restaurantjes langs de boulevard.




Zondag 9 september
We worden al vroeg gewekt door de klokken van de kerk waar we dicht bij staan. Gisteravond met een Nederlander echtpaar gesproken die uit de Peloponnesos kwamen, Volgens hen is het aan de oostkust prima te doen, misschien zie je kleine verbrande stukjes, maar de grootste branden zijn in het westen en in de bergen geweest en daar zie je aan de kust niets van. We besluiten alsnog naar de Peloponnesos te gaan en zien wel wat we tegenkomen.

We gaan eerst naar Delfi. Voor we daar zijn rijden we eerst door een hele grote, oude olijfboomgaard en als we even later de berg op rijden kijken we er bovenop en hebben een schitterend uitzicht op de Golf van Itéa.
In Delfi, volgens de oude Grieken de "Navel van de wereld", bekijken we eerst het museum met alle archeologische vondsten. Hier kun je o.a. vol bewondering kijken naar de wereldberoemde bronzen wagenmenner uit 475 vóór Christus.
We lopen door het oude Delfi, of althans wat daarvan over is, bekijken de Tempel van Appollo met het Orakel, lopen over de Heilige weg, zien de schatkamer van de Atheners en kijken ook nog even bij de Tempel van Athene en de Tholos.


We rijden verder over de prachtige bergweg naar het mooie en gezellige plaatsje Arahova waar het erg druk is en de terrassen stampvol zitten, het is zondag en kennelijk maken de Grieken daar een dagje uit van. Helaas kunnen we nergens onze camper kwijt, dus rijden we door. Net achter Arahova lunchen we op een plateau en hebben een schitterend uitzicht op het stadje.




We vervolgen de weg en gaan via Livada naar Thíva (Thebe). Hier nemen we de Old National Road naar Athene en net na de ruïnes bij Elefthere gaan we naar rechts want, omdat het erg mooi weer is, willen we nog even van zon, strand en zee genieten.
Voordat we in het relatief rustige Pórte Germeno
aankomen, slalommen we, door met pijnbomen begroeide hellingen, naar beneden. We zetten de camper op de boulevard bij de ‘Church of Agios Nicolaos’ en hebben een mooi uitzicht over de Golf van Korinthe.
We zitten nog tot laat buiten, zien een mooie ondergaande zon en genieten van een heldere sterrenhemel.





Maandag 10 september
We rijden de berg weer op en vervolgens gaan we naar Alepochóri. De weg slingert zich door het pijnbomen bos tegen de berghelling.
Na een schitterende afdaling, met fraaie vergezichten, rijden we kilometers lang langs de kust, hier en daar afgewisseld met een klein dorp, en hoewel het rond elf uur in de ochtend is, komen we vrijwel niemand tegen, duidelijk geen toeristisch gebied terwijl het er toch bijzonder mooi is. De oh’s en ah’s vliegen door de camper, we komen superlatieven tekort.
Bij Perachóra komen we weer in de bewoonde wereld en wordt het drukker en in Loutráki is het een Grieks gekkenhuis wat het verkeer betreft.



Om 13.30 uur rijden we over het kanaal van Korinthe en zijn we dan toch eindelijk in de mooie Peloponnesos. Natuurlijk gaan we even kijken of er een cruiseschip door het 9 meter diepe en 25 meter brede kanaal vaart, maar ook deze keer hebben we geen geluk. Het is uitermate rustig beneden.






We rijden naar Isthmia Beach, de plek waar we vorig jaar ook hebben overnacht. Genieten van strand, zee, zon en een mooi boek. We zien de schepen die het kanaal van Korinthe in en uit varen, en vanuit onze luie stoel hebben we twee cruiseschepen het kanaal uit zien komen.
’s Avonds fietsen we nog even naar de kade want de scheepvaart door het kanaal gaat ook door als het donker is.





Dinsdag 11 september
We gaan vandaag een keer vroeg op pad, de weergoden zijn weer met ons en daar moeten we van genieten.
Eerst even een broodje kopen bij de bakker in het dorp, ontbijten op de kade in Loutrá Elenis, koffie drinken in Korfos en lunchen in Palea Epidavros, waar we een plekje hebben tegenover het dorp.

Hier blijven we de rest van de dag en de nacht staan. Vandaag voor het eerst een stuk gezien waar een grote brand heeft gewoed, zowel links als rechts van de weg. Verbijsterend om te zien hoe groot de ravage is. Niet alleen de verbrande stukken maar ook de olijfbomen die er in een brede band omheen staan zijn zo door de hitte aangetast dat ze geel zien, aan deze bomen zullen geen olijven meer groeien, triest.




Woensdag 12 september
Gisteravond na de koffie nog even naar het dorp geweest en een terrasje gepikt. Voor de prijs hoef je het niet te laten; een liter koud water, een halve liter bier, een kwart liter witte wijn, een bakje pinda’s en een bakje chips, samen voor € 5,00, waar doen ze het van.
Na een zonnige start trekt er rond de middag een wolkenveld over. De temperatuur blijft aangenaam en zit zo rond de 27 graden.
We blijven een dagje in Palea Epidavros. Het is er mooi en lekker rustig en we hebben even geen zin te verkassen.
We genieten van de typische Griekse vissersbootjes die voorbij varen en de van ijsvogel die zich af en toe laat zien. De bootjes zijn niet zo snel en laten zich goed fotograferen, de ijsvogel ………………………… is véél te snel.




Donderdag 13 september
We rijden naar het dorp en kijken of we toevallig ergens kunnen internetten. Hotel Christina heeft het netwerk wagenwijd open staan en daar maken we dankbaar gebruik van; skypen met de achterblijvers, ons vergapen aan onze jongste kleindochter van bijna 3 maanden en de weblog bijwerken, voor het eerst deze reis hebben we een goed connect.
Rond half elf zijn we er klaar voor, we hebben tussen de bedrijven door ook nog ontbeten, om weer op pad te gaan en rijden via Ligourio naar Náfplio, waar we bij de Lidl onze voorraad weer eens aanvullen.
In Náfplio rijden we een stukje naar het zuiden richting Palamidi en komen uiteindelijk uit bij Karathona Beach, een lang strand met ruimte genoeg voor tientallen campers. Hier genieten we weer, het wordt een beetje eentonig misschien (maar niet voor ons), van zon, zee en strand. Het is een nog niet door de massa ontdekt strand, want, hoewel er plek is voor wel honderd campers, staan we er maar met z’n vieren.


Vrijdag 14 september
De plannen die we hebben om vandaag naar Náfplio te gaan, lukken helaas niet als je een pijnlijke rug hebt. We besluiten om, na onze rondrit door de Mani, via de oostkust weer naar het noorden te rijden en dan alsnog Náfplio aan te doen. In 2006 zijn we er ook geweest en willen nog graag een keer van het mooie stadje genieten.
We rijden vandaag het binnenland in en nemen de gele route via Achladokambos naar Tripoli, een mooie bergroute, over eenzame wegen en bijna uitgestorven dorpjes. Van Tripoli rijden we naar Sparta, een echte doorgaande weg, waarbij je, als het warm is in de camper, op moet passen om niet in slaap te vallen. Net na Tripoli zien we weer een stuk dat verbrand is.




Bij Sparta nemen we de gele route naar Mystras en daar zie je op de steile heuvel van het meer dan 2000 m hoge Taygetos-gebergte de laat Byzantijnse stad met drie niveau’s; de vesting op de top, daaronder de bovenstad met kerken en paleizen en daar weer onder de later gebouwde benedenstad met huizen voor het ambachtsvolk. Indrukwekkend om te zien hoe ze dat tegen de berghelling hebben weten te situeren.




Vanaf Mitras rijden we naar Trypi en komen uit op de weg van Sparta naar kalamata. Hier schieten woorden echt te kort, zo indrukwekkend en spectaculair deze weg zich door het gebergte wringt.

Net voor we aan de afdaling beginnen rijden we door een groen landschap en net er na slaat de schrik ons om het hart, alles is zwart, zover we kunnen kijken. Hier heeft één van de vele bosbranden gewoed die de Peloponnesos het afgelopen jaar hebben getroffen en dan te bedenken dat het naar alle waarschijnlijkheid aangestoken is. Dit begrijpen we echt niet.

Kilometers lang rijden we door verbrand gebied, maar gelukkig zien we dat de dorpjes die tegen de helling liggen nog groen zijn, ze hebben er alles aangedaan om te voorkomen dat de brand op de huizen zou overslaan, wat moeten die mensen in angst hebben gezeten. Net voor Kalamata wordt alles gelukkig weer groen.




In Kalamata hebben we nog even een skype-contact met Nederland, leuk om ze even te zien. We staan langs de boulevard en de auto’s vliegen ons letterlijk, met een behoorlijke snelheid, want Grieken houden zich slecht aan verkeersregels, aan alle kanten voorbij.

We rijden verder naar het zuiden richting Kardamyli en nemen de gele route direct langs de kust. In Kytries, net voorbij de (droge) rivier, vinden we een plekje langs het strand om te overnachten. Het is 19.00 uur en hebben een enerverende dag achter de rug. De helft van onze reis zit er op en hebben tot nu toe 2971 kilometer gereden.

Lees verder (week 5)

Meer foto's op "Online Fotoalbum"