De dag begint met een zoektocht naar de bakker, eerst naar het zuiden gefietst, maar na bijna 3 km staan er geen huizen meer en een bakker is er al helemaal niet te vinden, onderweg nog wel een paar vijgen geplukt, die hier zomaar langs de kant van de weg groeien.Dan maar naar het noorden en daar heb ik meer geluk, na 1 km, in Akrogiali Avis, is een kleine mini-market die gelukkig ook brood in het assortiment heeft. Onze dag kan beginnen. Na het ontbijt installeren we ons op het strand, Simon met een hengel en ik ga genieten van de zon die weer volop aanwezig is en van het frisse zeewater.
Vissen vangen is er niet bij hier want een Griek, die even een praatje kwam maken, vertelde dat er in de baai bijna geen vis meer over is. Enkele jaren geleden was er nog volop vis van groot tot klein, maar de beroeps vissers met hun kleine bootjes hebben alles leeg gevist en er is bijna geen vis meer over. Ook bij het snorkelen zien we bijna geen vissen meer, alleen een paar hele kleintjes, nog kleiner dan een pink. Simon verruilt de hengel voor een boek. De hele dag blijft het zonnig en de temperatuur schommelt rond de 30 graden,'s avonds is het genieten van de ondergaande zon. We zijn nog een dag in Kytries gebleven, morgen gaan we wel weer verder. Zondag 16 september
Eerst even brood halen, maar helaas is de mini-market vandaag gesloten, dan maar kijken of er in het volgende dorp een bakker open is. We rijden via Martina naar de doorgaande weg van Kalamata naar Areapoli.
Eerst even brood halen, maar helaas is de mini-market vandaag gesloten, dan maar kijken of er in het volgende dorp een bakker open is. We rijden via Martina naar de doorgaande weg van Kalamata naar Areapoli.
We volgen deze landschappelijk mooie route en komen door diverse kleine plaatsjes waar de mensen voor hun huizen zitten. De eerste winkel die open is en brood heeft vinden we in Kardamyli, een kleine, sfeervolle badplaats aan de rand van het indrukwekkende Taýgetos-gebergte. Als je van wandelen houdt zijn hier volop mogelijkheden, o.a. naar de Výroskloof.We rijden verder en ontbijten in Agios Nicolaos, een lieflijk havenplaatsje.
Als we iets zuidelijker zicht krijgen op Neo Itilio ziet het er erg mooi uit, maar verder naar beneden ontdekken we dat ook hier een behoorlijke brand is geweest. De oostelijke en de zuidelijke hellingen zijn zwart geblakerd en bijna tot in Areapoli rijd je door verbrand gebied. Zelfs in het dorp is brand geweest.We zoeken een plekje aan het water, er is weer volop zon, en komen terecht aan de kust bij Omales, met uitzicht op de ingang van de spectaculaire druipsteengrotten van Pýrgos Diroú, waar we in 2006 al een kijkje hebben genomen.
Maandag 17 september
Vandaag hebben we weer een indrukwekkende rit gereden. We begonnen met een ontbijt op een bijzonder eenzame plek, zomaar ergens rechtsaf slaan richting de kust en uitkomen op een plateau bij een prachtige baai.We zakken af naar de zuidelijkste punt van de Mani, hier en daar zijn stukken weg opnieuw geasfalteerd, maar over het algemeen is het rammelen wat de klok slaat, op enkele stukken is het echt slecht te noemen. Het doet echter niets af aan het bijzondere landschap dat je ziet.
Hoe dieper we in de Mani komen hoe ruiger en onvruchtbaarder het wordt. In de dorpjes is het nog aardig groen en staan er nog olijfbomen, maar daar buiten is het kaal en rotsachtig. Op de berghellingen zien we nog de restanten van lage stenen muurtjes die vroeger het bezit van een familie of clan markeerden.We kijken rond in het, in een mooie baai gelegen Gerolimenas en rijden weer verder.
Net voorbij Vathia lunchen we en hebben een prachtig uitzicht op het meest imposantste dorp van de Mani. Tot 1980 was Vathia een spookdorp waar enkele stokoude, in het zwart geklede schikgodinnen met hun geiten tussen de ruïnes rondscharrelden. Nu zijn enkele woontorens gerestaureerd en omgetoverd tot gastenverblijven.
We rijden verder naar Pórto Kagió, waar we aan het begin van het dorp een mooie plek vinden met uitzicht op het dorp en de baai, waar tegen de avond diverse zeilboten voor anker gaan. We staan met 4 campers waarvan drie Nederlanders en één Griek die 's ochtends vroeg op kwartels gaat jagen.In het dorp zijn weinig voorzieningen, 3 restaurantjes en een Mini-market, die helaas gesloten is. Water is hier niet te krijgen, ze hebben hier geen waterleiding, het water wordt een paar keer per week met tankwagens aangevoerd.
Dinsdag 18 september
Gisteravond in het middelste van de drie restaurantjes iets gegeten, een stel Nederlanders, Nico en Afke, schuiven bij ons aan en onder het genot van goed eten en een lekker wijntje, zitten we gezellig te babbelen. Terug naar de camper is het glashelder buiten en zien we een schitterende sterrenhemel.Vandaag nemen we weer een rustdag en blijven nog in Pórto Kagió. Lezend, zwemmend en snorkelend, erg veel valt er niet te zien, komen we dag wel door. Bij de gezamenlijke borrel zien we een paartje ooievaars arriveren. Voor ons geen probleem maar voor jonge stelletjes is het uitkijken geblazen.
Woensdag 19 september
We rijden eerst weer door een verbrand gebied want ook het zuiden van de Mani is de dans niet ontsprongen. Bij Marmari ziet het behoorlijk zwart, maar ook bij Porto Kagio hebben we grote verbande stukken gezien.
We gaan nog een keer langs Vathia en bij Alika steken we over naar het oosten.
We rijden eerst weer door een verbrand gebied want ook het zuiden van de Mani is de dans niet ontsprongen. Bij Marmari ziet het behoorlijk zwart, maar ook bij Porto Kagio hebben we grote verbande stukken gezien.We gaan nog een keer langs Vathia en bij Alika steken we over naar het oosten.
We rijden een schitterende weg dwars door het binnenland van de Mani. In Lagia staat de rijdende bakker midden op straat en vanuit de camper kopen we een brood. De route langs de oostkust van de Mani is erg mooi, grote verbrande stukken zien we niet, maar de kleinere zien we veel te vaak.
In Krotonas bij de pier vullen we onze watervoorraad weer aan en in het dorp lopen we even bij de supermarkt binnen, fruit verkopen ze er helaas niet, maar het toeval wil dat de rijdende groenteman net voor de winkel staat, dus kunnen we toch weer alles kopen wat we nodig hebben.
We blijven niet in Kotronas staan, het is er vreselijk warm en er staat geen zuchtje wind en rijden verder naar het ons bekende plekje in Kamares, waar altijd een heerlijk windje waait. Zo af en toe wijken we af van de doorgaande route en dat is niet altijd even slim. We komen door Skoutari en daar is het zo verschrikkelijk stijl en smal dat de camper er nauwelijks door kan. Gelukkig heb ik een prima chauffeur die niet snel van zijn stuk te krijgen is, met het zweet in z’n handen is het toch gelukt. We arriveren zonder verdere problemen in Kamares,waaien doet er het zeker en niet zo’n klein beetje ook. Als je niet oppast waait het hemd van je lijf.
Donderdag 20 september
Vanochtend weer vertrokken. We verlaten Kamares en rijden richting Gythio. Kwamen we gisteren over een weg waar de takken van de olijf- en vijgenbomen behoorlijk over de weg hingen, vandaag is het nog erger, een smalle, erg slechte weg, de takken hangen nog verder over de weg dan gisteren en schuren aan alle kanten langs de camper. Wij komen hier niet meer terug ook al is het een prima plek.
In Gythio heerst een gezellige drukte, er ligt een cruiseschip voor anker en de bootjes varen af en aan om de mensen naar de vaste wal te brengen. We lopen langs de kade en hier en daar schieten we even een winkeltje binnen. Lunchen, doen we net als vorig jaar, op de pier.
We rijden verder richting Skala en net buiten Gythio zien we een zwarte markt (kleding, sierraden, tapijten, gereedschap, bedtextiel enz. en natuurlijk gaan we er even een kijkje nemen. We voelen ons niet zo op ons gemak want volgens ons hebben ze hier nog nooit en toerist gezien en word je van alle kanten bekeken. Snel weer verder dus.
Ongeveer 10 kilometer ten oosten van Gythio, daar waar een verroest schip op het strand ligt, is een plek waar je met de camper mag staan. We hebben wel weer genoeg gereden vandaag en zetten onze camper bij de vijf die er al staan.
Vrijdag 21 september
We gaan weer vroeg op pad en zoeken onderweg een plekje met een mooi uitzicht voor ons dagelijkse ontbijt. Het is vandaag bewolkt en gelukkig niet meer zo heet als de afgelopen twee dagen. We rijden eerst naar Skala en vullen onze mondvoorraad weer aan bij de Lidl.
Van Skala rijden we via Geraki naar het 1140 meter hoog gelegen bergdorp Kosmas. Onderweg komen we, net als vorig jaar, een herder met een kudde geiten tegen. Ook komen we de ene na de andere Nederlandse camper tegen en natuurlijk zijn we nieuwsgierig welke club dit is. Op het plein in Kosmas schieten we een camper aan en het blijkt een georganiseerde reis van de NKC te zijn waaraan 20 equipes deelnemen.
Net voor Kosmas begint het helaas te regenen en de gezellige terrasjes zijn dan ook onbezet. We vullen onze watervoorraad aan bij de fontein op de parkeerplaats aan de voet van de kerk en op het dorpsplein zetten we koffie.
We vervolgen de route richting Leonidio, inmiddels is het weer droog, en dalen af door de schitterende Dhafnonkloof (een echte aanrader) waarboven het witgekalkte nonnenklooster Elenis spectaculair aan de rotswanden kleeft.
In Krotonas bij de pier vullen we onze watervoorraad weer aan en in het dorp lopen we even bij de supermarkt binnen, fruit verkopen ze er helaas niet, maar het toeval wil dat de rijdende groenteman net voor de winkel staat, dus kunnen we toch weer alles kopen wat we nodig hebben.
We blijven niet in Kotronas staan, het is er vreselijk warm en er staat geen zuchtje wind en rijden verder naar het ons bekende plekje in Kamares, waar altijd een heerlijk windje waait. Zo af en toe wijken we af van de doorgaande route en dat is niet altijd even slim. We komen door Skoutari en daar is het zo verschrikkelijk stijl en smal dat de camper er nauwelijks door kan. Gelukkig heb ik een prima chauffeur die niet snel van zijn stuk te krijgen is, met het zweet in z’n handen is het toch gelukt. We arriveren zonder verdere problemen in Kamares,waaien doet er het zeker en niet zo’n klein beetje ook. Als je niet oppast waait het hemd van je lijf.Donderdag 20 september
Vanochtend weer vertrokken. We verlaten Kamares en rijden richting Gythio. Kwamen we gisteren over een weg waar de takken van de olijf- en vijgenbomen behoorlijk over de weg hingen, vandaag is het nog erger, een smalle, erg slechte weg, de takken hangen nog verder over de weg dan gisteren en schuren aan alle kanten langs de camper. Wij komen hier niet meer terug ook al is het een prima plek.
In Gythio heerst een gezellige drukte, er ligt een cruiseschip voor anker en de bootjes varen af en aan om de mensen naar de vaste wal te brengen. We lopen langs de kade en hier en daar schieten we even een winkeltje binnen. Lunchen, doen we net als vorig jaar, op de pier.We rijden verder richting Skala en net buiten Gythio zien we een zwarte markt (kleding, sierraden, tapijten, gereedschap, bedtextiel enz. en natuurlijk gaan we er even een kijkje nemen. We voelen ons niet zo op ons gemak want volgens ons hebben ze hier nog nooit en toerist gezien en word je van alle kanten bekeken. Snel weer verder dus.
Ongeveer 10 kilometer ten oosten van Gythio, daar waar een verroest schip op het strand ligt, is een plek waar je met de camper mag staan. We hebben wel weer genoeg gereden vandaag en zetten onze camper bij de vijf die er al staan. Vrijdag 21 september
We gaan weer vroeg op pad en zoeken onderweg een plekje met een mooi uitzicht voor ons dagelijkse ontbijt. Het is vandaag bewolkt en gelukkig niet meer zo heet als de afgelopen twee dagen. We rijden eerst naar Skala en vullen onze mondvoorraad weer aan bij de Lidl.
Van Skala rijden we via Geraki naar het 1140 meter hoog gelegen bergdorp Kosmas. Onderweg komen we, net als vorig jaar, een herder met een kudde geiten tegen. Ook komen we de ene na de andere Nederlandse camper tegen en natuurlijk zijn we nieuwsgierig welke club dit is. Op het plein in Kosmas schieten we een camper aan en het blijkt een georganiseerde reis van de NKC te zijn waaraan 20 equipes deelnemen. 
Net voor Kosmas begint het helaas te regenen en de gezellige terrasjes zijn dan ook onbezet. We vullen onze watervoorraad aan bij de fontein op de parkeerplaats aan de voet van de kerk en op het dorpsplein zetten we koffie.We vervolgen de route richting Leonidio, inmiddels is het weer droog, en dalen af door de schitterende Dhafnonkloof (een echte aanrader) waarboven het witgekalkte nonnenklooster Elenis spectaculair aan de rotswanden kleeft.
In Leonidio slaan we af naar Plaka. Hier mag je helaas niet meer met de camper op de boulevard staan en voor de plek, die afgelopen jaar als camperplaats dienst deed, zit nu een hoogte barrière. Even verderop, ongeveer 100 meter vanaf het strand, is een nieuwe, grote, camperplaats ingericht waar je voor € 5,00 kunt overnachten. Alle voorzieningen die een camperaar nodig heeft zijn hier aanwezig.In Plaka treffen we Ede en Ineke en drinken aan het eind van de middag, onder de luifel want het is inmiddels gaan motregenen, samen een borrel.
Was het gisteren nog 34 graden, inmiddels is de temparatuur gezakt naar 23 graden, een gevoelsmatig erg groot verschil. We zitten ‘s avonds sinds lange tijd weer eens binnen want de motregen gaat over in een onvervalste echte bui.
Lees verder (week 6)
Meer foto's op "Online Fotoalbum"
