2012 SPANJE: HET EERSTE LUSTRUM (week 2)

VRIJDAG 3 FEBRUARI

Het koufront dat Nederland in z’n greep heeft en waar men het zelfs al over een Elfstedentocht heeft, strekt z’n tentakels uit tot in het zuiden van Spanje, het heeft hier zelfs licht gevroren vannacht
(-1) en op het zwembad wat zich gisteren vormde tijdens de regen, ligt een dun laagje ijs. Er is gelukkig geen wolkje aan de lucht en al snel loopt de temperatuur weer op tot aangenamere waarden.

Rond elf uur komen er twee Nederlandse campers bij, Johan en Aria, kennissen van Ede en Ineke die wij ook al eerder in Portugal hebben ontmoet en Jan en Marja weer vrienden van Johan en Aria. Om twee uur komen Jaap en Anneke ook aanwaaien, het is een kleine, gezellige, Nederlandse kolonie aan het worden. Uit de wind en in de zon is het heerlijk, de broekspijpen kunnen omhoog en onder het genot van een kop koffie genieten we volop!


ZATERDAG 4 FEBRUARI

Met pijn in het hart zie ik een aantal op de fiets vertrekken richting Santa Pola, vandaag is daar een grote warenmarkt. Jammer genoeg ben ik nog niet zover zo’n eind te kunnen fietsen, eigenlijk is het verste wat ik gefietst heb ongeveer 2 kilometer en Sante Pola ligt 12 kilometer verderop, een beetje te ver dus! Eigenlijk zouden wij met de camper naar Santa Pola gaan, maar Simon’s bloedneus gooit roet in het eten. Maandag is er weer een markt en een nieuwe dag biedt nieuwe kansen.

’s Middags gaan we met z’n tienen naar de Chinees in Guardamar, ook hier kun je, net als in Santa Pola, voor niet al te veel euro’s eten. Als eerste krijg je een welkomstdrankje geserveerd, voor het driegangen menu kun je uit een flink aantal gerechten een keuze maken en als afsluiting van de maaltijd krijg je nog een likeurtje aangeboden. Als de rekening komt val je bijna van je stoel, met 10 mensen eet je daar voor € 72,00 en je krijgt per stel ook nog een fles wijn mee naar huis!!!!! Onbegrijpelijk dat ze daar ook nog wat op verdienen.


ZONDAG 5 FEBRUARI

We staan nog steeds aan het strand in La Marina en voor de derde ochtend op rij ligt er een dun laagje ijs op het water aan de overkant. In Nederland is het extreem koud, daar zijn in Lelystad waardes gemeten van -22 graden, hier is het aan de frisse kant met ’s nachts temperaturen net onder nul. We worden wakker van de zon de die camper in schijnt en het binnen lekker verwarmt. Gisteren een sms’je gekregen van Nico en Nel die nu in Santa Pola staan, ze komen vandaag ook deze kant op, gezellig! De kolonie wordt steeds groter!

De hele ochtend kunnen we buiten zitten maar rond het middaguur komt er bewolking opzetten en wordt het weer te koud en gaan we naar binnen. Na de lunch maak ik weer met één van m’n wandelmaatjes, er is altijd wel iemand die even mee wil, een wandeling. Inmiddels loop ik zo’n 40 à 45 minuten zonder problemen, maar dan is het ook weer goed het been even rust te gunnen. Langs het duinpad staat het vol met agave’s, wel jammer dat de meeste grote aan het afsterven zijn, er blijkt een ziekte in te zitten die van binnenuit de plant aanvreet.


MAANDAG 6 FEBRUARI

Vanochtend de camper volgeladen, Nico en Nel en Ineke gaan ook mee, en naar Sante Pola naar de markt geweest. Heerlijk weer eens even op de markt snuffelen, hebben we maanden geleden voor het laatst gedaan. In vergelijking met zaterdag is het maar een kleine markt, maar waar we voor gingen hebben we gelukkig wel kunnen kopen; voor onze kleindochter Renée en paar nieuwe Spaanse schoentjes, de oude waren versleten, en voor Emma een omslagdoekje met allemaal muntjes er aan, we denken dat ze dat wel leuk zal vinden.

Een stralende dag met een maximum temperatuur van 17 graden, het is heerlijk en we zitten een groot deel van de dag lekker in de zon met de broekspijpen omhoog.


DINSDAG 7 FEBRUARI

’s Ochtends lopen we met zes mensen naar het dorp op zoek naar een Internet mogelijkheid, de bibliotheek is gesloten en we worden doorverwezen naar een cafeetje verderop. Het is even zoeken maar we vinden het gelukkig wel. We kunnen e-mail binnen halen en de site weer bijwerken zelfs met foto’s en dat leest toch een stuk leuker dan alleen maar tekst. Als we terugkomen gaan de stoelen naar buiten, we zitten nu niet achter de camper maar verplaatsen ons achter een paar hoge struiken en daar is het echt lekker, de truien kunnen zelfs uit!

Het plan van Aria om nog een keeer in Guardamar bij de Chinees te gaan eten neemt steeds vastere vormen aan, om half vier vertrekken de eersten op de fiets en om vier uur vertrekt camper Roxanne II, met zes personen, vanaf het parkeerterrein. Simon is onze chauffeur en onder begeleiding van reisleider Nico worden we op de hoogte gehouden van alles wat we onderweg tegenkomen. De eigenaresse van het restaurant is erg blij met onze komst, Ede krijgt zelfs een "smok" van haar, en snel wordt een plek voor twaalf personen gerealiseerd.


WOENSDAG 8 FEBRUARI

De Nederlandse kolonie valt vandaag uit elkaar, we hebben een paar hele leuke dagen gehad, er is heel wat afgelachen en we zullen even moet afkicken! Bijzonder dat zoiets spontaan ontstaat, dit kun je van te voren niet regelen of bedenken. We hopen in ieder geval wel elkaar weer eens ergens tegen te komen. Johan en Aria en Jan en Marja verlaten als eersten “De Kuil” van La Marina en wij volgen een kwartiertje later. De rest blijft nog tot morgen, dan gaan zij ook weer verder.

We volgen de N-332 en via Guardamar, Torrevieja, waar we bij de Aldi weer een brood scoren, en San Pedro del Pinatar rijden we naar Cartagena (AP-7) waar we onze gastank proberen te vullen. Ondanks dat we de coördinaten hebben kunnen we het gasstation niet vinden. Bij de Shell geïnformeerd waar wel gas te krijgen is en daar verwijst men ons naar het Petrol Station “Buenos Aires” aan de N-332 tussen Molinos Marfagones en Cuesta Blanca en dat is met behulp van onze navigatie snel gevonden.

Na het tanken rijden we via de E-22 en de E-16 richting Mazarrón, een mooie slingerroute door de bergen waar de amandelbomen volop in bloei staan. Op het hoogste punt stoppen we voor de lunch en kijken uit over o.a. Isla Plana en de Middellandse Zee.
Bij Mazarrón pakken we de N-332 weer op en gaan even kijken of je nog in Bolnuevo langs het strand kunt staan maar dat is verleden tijd, ze zijn daar een wandelpromenade aan het aanleggen.

We rijden door naar Playa Perchelles, bij camperaars betere bekend als het “Geitenweitje”. We hadden al het vermoeden dat het er behoorlijk vol zou staan en we krijgen helemaal gelijk. Zo te zien zijn het bijna allemaal (Duitse) campers die hier langer staan dan een week, of misschien wel een maand of misschien nog wel langer, er is dan ook niet veel keus aan plekjes, maar gelukkig vinden we er toch nog één. Onze Belgische buurman verteld dat er af en toe nog wel een camper weer vertrekt dus er is nog altijd hoop voor de volgende passant.


DONDERDAG 9 FEBRUARI

Vanochtend voor het eerst de fietsen van de camper gehaald, ben benieuwd hoe het fietsen nu gaat, bij ons vertrek uit Nederland ging het nog erg moeizaam. Met het zadel een centimeter hoger dan gebruikelijk stap ik op en fiets weg, het gaat veel beter dan ik dacht, zelfs op een stukje waar je heel licht omhoog moet heb ik kracht genoeg in de benen om omhoog te komen, wat voelt dat lekker, weet nu dat alle oefeningen niet voor niets zijn. Hopelijk kan ik aan het eind van deze trip weer fietsen zoals ik deed voor de operatie.

Zeiden we gisteren nog dat we elkaar wel weer eens ergens tegen zouden komen? Rond één uur komen Ede en Ineke en Jaap en Anneke het pad op rijden. Het is nog steeds erg vol op het “Geitenweitje” maar ze hebben al snel een mooi plekje dicht bij de zee gevonden, eigenlijk mag je daar niet staan omdat het voor de grenspaal licht en nu maar hopen dat de politie ze niet weggestuurd. Om drie uur komen ook Johan en Aria en Jan en Marja het pad oprijden, de enclave is bijna weer kompleet, alleen Nico en Nel ontbreken nog!

Lees verder week 3


2012 SPANJE: HET EERSTE LUSTRUM (week 3)

VRIJDAG 10 FEBRUARI

Afgelopen 24 uur heeft Simon drie keer een bloedneus gehad en we krijgen van een andere Nederlander het advies even naar de Pharmacia in Cañada De Gallero te gaan, misschien hebben die een oplossing. Samen gaan we op de fiets naar het dorp dat twee en een halve kilometer verderop ligt, er zitten een paar lange klimmetjes in maar tot mijn verbazing zijn we eerder in het dorp dan gedacht, ik ben helemaal euforisch, heb alles kunnen fietsen!!!!!!

De Pharmacia kan niets doen, we krijgen het adres van een speciale arts voor de toeristen in Puerto de Mazarrón. Terug naar de camper gaan we nog even bij de buurtsuper een broodje halen en terwijl Simon buiten staat te wachten, rijden Nico en Nel voorbij, de club van 12 is voor even weer voltallig!! We hebben het idee dat er aan het neusbloeden niet veel te doen is, alleen als het blijft bloeden zullen ze de adertjes die het veroorzaken dicht moeten schroeien. We besluiten nog even af te wachten hoe het verder gaat.

Tijdens de koffie zien we de schaapherder met z’n kudde voorbijtrekken en dat is altijd leuk om even naar te kijken.
Na de lunch neemt Simon contact op met onze huisarts en hij krijgt het advies Otrivin neusspray te kopen, dat reinigt de neus en neemt irritaties weg die het bloeden kunnen veroorzaken. Ineke heeft deze neusspray toevallig in de camper en die mag Simon gebruiken. Hopen van harte dat het afgelopen is met die ellende.


ZATERDAG 11 FEBRUARI

Het is stormachtig, de camper staat flink te schudden, buiten waai je bijna uit je hemd. In Nederland is het dan ook vaak slecht weer maar hier schijnt de zon, een strak blauwe lucht verwelkomt ons deze ochtend. Gelukkig neemt in de middag de wind af en wordt het toch nog weer lekker buiten. Met m’n wandelmaatjes, Ineke, Anneke en Aria, loop ik, net als gisteren, nog weer naar de “Slangenbocht”, een prachtige baai met palmen waar je helaas niet meer met de camper mag komen op straffe van een bekeuring van, schrik niet, maximaal € 1500,00.


ZONDAG 12 EN MAANDAG 13 FEBRUARI

Gisteren nog een dagje op het “Geitenweitje” gebleven en vandaag gaan we weer op pad naar een nieuwe bestemming. Drie campers vertrekken en twee blijven er achter. Ede en Ineke komen we zeker niet meer tegen op deze trip, zij gaan niet verder dan San Juan de Los Terreros, of we Anneke en Jaap nog weer ergens zullen treffen blijft een vraagteken. De twee andere vertrekken koppels Johan en Aria en Jan en Marja zien we waarschijnlijk aan het eind van de dag in San Juan de Los Terreros.

Om half tien worden we door de achterblijvers uitgezwaaid en zetten we koers richting Águilas. In 2011 hebben we geprobeerd via de D20 en de D14 Águilas te bereiken maar moesten toen halverwege rechtsomkeert maken omdat een gedeelte van een berg naar beneden was gekomen en de weg blokkeerde. We proberen het opnieuw en hopen nu dat we wel verder kunnen. Het lukt en we genieten van een werkelijk schitterende route.

Op de plek waar we vorig jaar zijn gestrand maken we een koffiestop en weer zien we, net als vorig jaar, ver benden ons campers staan. We zijn niet nieuwsgierig maar willen toch wel graag het plekje van dichtbij bekijken. Een prachtige plek met uitzicht op zee waar ruimte genoeg is, en als er niet teveel campers staan wordt je door de politie met rust gelaten. Volgend jaar komen we hier terug en blijven er dan een paar dagen staan! Verder richting Águilas komen we door een zeer vruchtbaar gebied met akkers vol met ijsbergsla.

Als we aankomen bij de bekende plek in San Juan de Los Terreros rijden net voor ons de twee andere campers die vanochtend ook vertrokken zijn uit Perchelles het terreintje op. Het is niet meer wat het geweest is, de mooie privé plekjes zijn verdwenen en kaalslag maakt het terrein ongezellig. Met z’n drieën weten we nog wel een leuke plek te creëren en we kunnen, uit de wind, lekker weer de zon in. Het is helaas van korte duur, al snel komt de politie ons vertellen dat we weg moeten en gaan we op pad naar een volgend plekje.

Van Nico en Nel weten we dat er in Villaricos een gedoogplek is, maar ook daar is iedereen weggestuurd. We gaan verder op zoek naar een plek waar je wel mag staan. Pas na Mojacor, bij het restaurantje van Antonio, zien we de eerste plek waar campers staan. We staan nog maar net of Antonio komt melden dat we nu nog niet op blokken moeten gaan staan, pas nadat de politie is geweest mag je op de blokken, als je er maar voor zorgt dat ze er weer onderweg zijn als de politie komt controleren (elke dag tussen 6 en 7 uur) anders wordt je weggestuurd.


DINSDAG 14 FEBRUARI

De scherpe blik van Jan ontdekt dolfijnen vlak voor de kust en al snel zit iedereen met een verrekijker van het schouwspel te genieten. Een frisse wind houdt ons voorlopig even binnen.
In de loop van de ochtend komen Harrold en Marianne naar ons toe lopen, we hebben hen al vaker ontmoet tijdens onze Wintertrips, leuk elkaar weer even te spreken. We maken ook nog een wandeling langs de zee en verbazen ons over de grilligheid van het gesteente, prachtig om te zien hoe duizenden jaren erosie de rotsen hebben uitgesleten.

Verderop staat een oude vuurtoren de “Torre Del Pirulico” en natuurlijk willen we daar naar boven en van het mooie uitzicht te genieten, weer een uitdaging die we weten te bedwingen, fijn om te merken dat het steeds beter gaat en ik steeds meer kan, de dagelijkse oefeningen werpen hun vruchten af!
In de verte hadden we Jan en Marja al boven op de toren gezien en dat moet natuurlijk worden vereeuwigd.

Na de lunch kunnen we nog een poosje lekker in de zon zitten maar na de middagkoffie wordt het frisser en verschuilt de zon zich achter de overdrijvende wolken en wordt het snel kouder.
Om stil te zitten wordt het te koud en we zoeken een gezamenlijke bezigheid om toch lekker buiten te kunnen zijn en pakken onze Jeux–des-Boules ballen. De jongens spelen tegen de meisjes en helaas na drie potjes spelen staat het 2-1 voor de jongens en hebben de meisjes het nakijken.


WOENSDAG 15 FEBRUARI

We gaan een klein stukje verder en rijden naar Agua Amarga, 22 kilometer verderop. De eerste keer dat we deze route reden keken we onze ogen uit maar ook na de vijfde keer genieten we volop van de prachtige route door de bergen en langs de kust. De plek in Agua Amerga ligt in een droge rivierbedding en als we de plek oprijden zien we aan het eind de camper van Nico en Nel, naar later blijkt zat Nico al achter het stuur en stonden ze op het punt te vertrekken. Na een gezamenlijke kop koffie besluiten ze nog een dag te blijven, gezellig!!

Aan het eind van de ochtend komen ook de twee andere campers waar we mee bij Antonio stonden de plek oprijden, we wisten al dat ze zouden komen, de dames willen nog een revanche potje Jeux-des-Boules, kijken of we deze keer wel van de heren kunnen winnen en ja hoor vandaag waren de dames de beste spelers en hebben ze met 2-1 gewonnen, totaalstand nu 1-1, morgen nog een keer en dan gaat het om echt om de winst!!!! Na de wedstrijd is het tijd voor het dagelijkse aperitiefje.

De wandeling van vandaag brengt ons naar de iets hoger in de berg gelegen grotwoningen, wandelen kun je het eigenlijk niet noemen, het is meer klauteren want de ruimtes zijn uitgehakt in een aardige steile bergwand. We kunnen ons er geen voorstelling van maken hoe de mensen hier heel lang geleden hebben geleefd maar het doet ons een beetje denken aan het boek “De stam van de Holenbeer”. Wat is de wereld toch klein, als we na de klauterpartij nog even rondlopen op de camperplek komen we ook Harrold en Marianne weer tegen.


DONDERDAG 16 FEBRUARI

We blijven nog in Agua Amarga, we hebben een prachtig plekje, het is mooi weer, wat willen we nog meer. We zijn de hele dag buiten, zitten ’s ochtends lekker in de zon en maken ’s middags met z’n zessen een wandeling naar de bunker op de top van de berg rechts van ons, we zien wel hoe ver we komen, als het te gek wordt ga ik weer terug, gelukkig is dat niet nodig, we doen het allemaal rustig aan, halen de top en hebben een geweldig uitzicht op de camperplek. Weer een sprong vooruit!

Aan het eind van de middag wordt de beslissende Jeux-des-Boules wedstrijd gespeeld, de jongens hebben het nakijken, het wordt 2-0 voor de meisjes!!!!

Lees verder week 4


2012 SPANJE: HET EERSTE LUSTRUM (week 4)

VRIJDAG 17 FEBRUARI

Nico en Nel zijn gisteren verder gegaan en de andere Nederlanders waar we een paar dagen mee op hebben getrokken zijn vanochtend richting Gabo de Gata gegaan, zo rijdt ieder z’n eigen route en we komen elkaar vast weel weer ergens tegen.
Wij gaan via Almeria naar Roquetas de Mar en treffen daar, hoe is het mogelijk, Nico en Nel weer. Jammer dat er een erg harde wind staat en we niet meer buiten kunnen zitten, dan maar binnen samen aan de koffie.


ZATERDAG 18 FEBRUARI

We trekken nog even samen op en gaan eerst kijken of we nog in Guardias Viejas kunnen staan, lukt dat niet dan rijden we door naar Bajerma. Het is Carnavalsweekend en we willen zoveel mogelijk de grote steden mijden, je weet het maar nooit met al die feestgangers!! Guardias Viejas is geen enkel probleem en ook op een drietel parkeerplaatsen in Almerimar kun je probleemloos overnachten en dat hebben we te danken aan de Mercadona, zij zeggen: “Geen campers meer, dan sluiten wij ’s winters de winkel” en daar is de gemeente voor gezwicht.

’s Middag gaan we op de fiets naar het sfeervolle Almerimar, fietste ik vorige week 5 kilometer, nu zelfs 15 kilometer zonder problemen, heerlijk! Over een fietspad langs de mooie boulevard komen we in het centrum waar je naast de haven, aangelegd in een viertal U-vormen, supermarkten, restaurantjes en natuurlijk de onvermijdelijke appartementen vindt, alleen zijn ze hier wat minder hoog dan in bijv. Lorett de Mar of Benidorm. De haventjes liggen vol met bootjes en op de kade zijn diverse terrasjes gevuld, kortom, het is er gezellig!


ZONDAG 19 FEBRUARI

Al vroeg huppelt het bijzondere vogeltje dat we gisteren ook al hadden gezien weer rondom de camper. Het beestje is helaas te snel weer weg om te fotograferen dus maken we maar een foto uit het boekje. Het is een “Rosse Waaierstaart” die alleen in het uiterste zuiden van Europa voorkomt en verder in Noord Afrika en het Midden Oosten.

’s Middags gaan we op de fiets naar Balerma, daar moet ook een gedoogplek zijn en die willen we wel eens zien. Het is niet te vergelijken met de plek in Guardias Viejas, een smalle strook langs de kust waar twee campers staan en ook het bordje “Prohibido Acampar”. We fietsen nog even door het kleurloze dorp met kaarsrechte smalle straatjes, het is net een blokkendoos. Buiten het oude centrum is het allemaal wel wat ruimer en staat het vol met vakantieappartementen en er is een grote Consum en dat is wel weer handig om te weten.


MAANDAG 20 FEBRUARI

Gisteravond ontstond er paniek op de plek waar we staan. Diverse politieagenten met grote zaklantaarns renden over de plek op zoek naar drugssmokkelaars. We hadden eerder op de avond een niet direct te traceren geluid gehoord en dat bleek achteraf een boot te zijn die aan land was gekomen. De politie is zeker twee uur aan het speuren geweest, maar of ze de daders uiteindelijk hebben gepakt weten we niet.

Vandaag nemen we voor een poosje afscheid van Nico en Nel, zij gaan het land in richting Granada en Córdoba en wij gaan richting Motril en kiezen voor de A-348, een weg met aan de ene kant de Sierra Nevada en aan de andere kant de Sierra de la Contraviesa, een werkelijk schitterende route waarvan de berghellingen vol staan met bloeiende amandelbomen. Op de toppen van de Sierra Nevada ligt aanzienlijk minder sneeuw dan we de afgelopen jaren gezien hebben.

Het eerste stuk gaan we over de nieuwe A-348 en verderop komen we vanzelf weer op de oude weg, op dit stuk zien we overal langs de kant dat de bergen verzakt zijn en ligt er gruis en stenen op de rijbaan, op sommige stukken is over de parkeerplaats zelfs een nieuwe rijbaan aangelegd. Twee jaar geleden hebben we halverwege deze weg rechtsomkeert moeten maken omdat we door de modder niet verder konden, nu kunnen we de weg helemaal uitrijden, wat een natuurschoon, grandioos!!

Via via hebben we de coördinaten gekregen van een super mooie plek in Motril, het is inderdaad een prachtige plek maar er is geen camper te zien wel staan er de alom bekend verbodsborden. We rijden door naar Salobreña, daar hebben we een paar jaar geleden een plek gezien en die gaan we weer opzoeken. Gelukkig hebben we een goed geheugen en is de plek snel gevonden. De stoelen kunnen naar buiten, het is weer genieten van een strak blauwe lucht.


DINSDAG 21 FEBRUARI

We blijven een dagje in Salobreña, het is net als de afgelopen drie weken weer een zonovergoten dag. Vlakbij de camper loopt een brede goot met glashelder water, prima water om een wasje in te doen, we maken er dan ook dankbaar gebruik van.
’s Middags gaan we op de fiets naar de stad, fietsen de boulevard af tot we bij de “Rio Guadalfeo” komen en gaan door de verlaten appartementen wijk weer terug.


WOENSDAG 22 FEBRUARI

Op onze tocht verder naar het westen nemen we de N-340 en de N-340a, weer zo’n mooie route langs de kust, wat is het toch heerlijk hier rond te kunnen rijden. In Torrox Costa weten we een Aldi en daar halen we weer dat heerlijke vers gebakken bruine brood. We passeren verder nog Algarrobo Costa en aan de westkant van Torre del Mar vinden we direct aan het strand een mooie grote plek waar campers staan. Genoeg gereden voor vandaag, de stoelen gaan naar buiten en we gaan genieten van alweer een dag zon!!


DONDERDAG 23 FEBRUARI

Vandaag rijden we weer eens een wat grotere afstand, kiezen niet voor de snelste maar voor de mooiste route. We volgen eerst nog een stukje de A-340a en dan de A-7, een splinternieuwe autoweg langs Málaga, passeren Torremolinos, Fuengirole en Marbella en bij San Pedro de Alcántara nemen we de A-397 een werkelijk schitterende route richting Ronda.
We hebben deze route al een keer eerder gereden maar je raakt er niet op uitgekeken.

In het begin is het nog aardig groen en staan er nog veel bomen maar hoe hoger je komt hoe kaler het wordt, boven de 1000 meter is het kaal en ruig, geweldig!
Na Ronda nemen we eerst de A-374 en dan de A-372 naar Grazalema, het zijn allemaal groen gearceerde wegen, en dat is niets te veel gezegd, we zijn sprakeloos!
Grazalema is een bijzonder mooi wit stadje met smalle straatjes en alle huizen hebben mooie rode dakpannen.

Het stuk weg naar Grazalema toe is toch wel erg smal en met diepe gleuven naast de weg. Het stuk verderop is ook wel smal maar daar staan in ieder geval van die witte betonblokken ter beveiliging en als je op deze wegen een vrachtwagen tegenkomt is het manoeuvreren op de centimeter om elkaar te kunnen passeren.

In El Bosque bij het oude Plaza de Torres is een mooie camperplek, hier waren we in mei 2011 ook en we gaan weer op dezelfde plek staan, de stoelen kunnen weer naar buiten, het is alleen zon wat de klok slaat. Als ik de laptop open komt er zomaar een vrije Wifi binnen en kunnen we e-mailtjes binnen halen en de site weer bijwerken. Een wandeling naar het centrum van het dorp is zeker de moeite waard, je vindt er smalle steile straatjes, witte huizen met okergele accenten, leuke pleintjes met terrasjes en restaurantjes.

Lees verder week 5


2012 SPANJE: HET EERSTE LUSTRUM (week 5)

VRIJDAG 24 FEBRUARI

Vandaag rijden we door naar Portugal, zo’n kleine 240 kilometer. De A-373 brengt ons naar Villamartín en de A-371 naar de meer doorgaande route de N-IV waar het dan ook gelijk een stuk drukker is. Het landschap is in tegenstelling tot gisteren bijna helemaal vlak maar dat heeft ook weer z’n eigen charme. Altijd weer leuk om te zien zijn de ooievaars en hun nesten boven op de elektriciteitsmasten, soms zijn er zelfs meerdere nesten op één mast.

Langs Sevilla, Huelva en Ayamonte (A-49) rijden we onder een strak blauwe lucht om vijf minuten voor één Portugal binnen.
We gaan eerst kijken in Castro Marim, eergisteren een sms-je gehad van Aria en Johan dat zij met Jan en Marja daar zijn neergestreken omdat Monte Gordo tot verboden gebied voor campers is verklaard, iedereen wordt doorverwezen naar de nieuwe officiële en betaalde camperplaats in Villa Real de Santo António.

In Castro Marim vinden we niemand, we gaan even kijken op de plek in Villa Real, we staan net stil en we zien Johan al zwaaien. Aria en Marja zijn net onderweg naar het dorp maar worden teruggeroepen, we worden met open armen ontvangen en binnen no time staat er koffie op tafel, geweldig! We genieten weer volop van de zon en aan het eind van de middag lopen we met z’n allen nog even naar het leuke dorp, waar vooral volop linnengoed te koop is.

Gelezen in ANWB Goud
Villa Real de Santo António ligt op de rechteroever van de Rio Guadiana, deze rivier vormt al eeuwenlang de grens tussen Portugal en Spanje. De stad is ontworpen op de tekentafel met passer en liniaal en is de creatie van de Markies van Pombal, een beroemde 18de eeuwse minister. De haaks op elkaar en evenwijdig aan elkaar aangelegde straten maken dat de stadsplattegrond van Villa Real op een dambord lijkt!


ZATERDAG 25 FEBRUARI

De volgende etappe brengt ons naar Pedras d’el Rei, Siem en Franka, de campervrienden waar we in het najaar 10 dagen mee door Italië zijn getrokken en Rome hebben bezocht staan daar. Al vanaf het begin van deze trip hebben we sms contact en steeds lopen we elkaar mis, nu gaat het er toch nog van komen dat we elkaar treffen, heerlijk!
Eerst nog even bij de Lidl een boodschap doen en ook hier hebben ze nu van dat lekkere bruine brood dat we kennen van de Aldi in Spanje, het is zelfs nog een beetje warm.

We rijden toch nog even nostalgisch door Monte Gordo, vinden het toch wel erg jammer dat je daar niet meer met de camper mag staan.
In Pedras d’el Rei staan Siem en Franka ons al op te wachten en al snel zitten we aan de koffie en even later aan wat anders. Gisteren via de sms al gehoord dat zij naast Ans en Peter staan die we kennen vanuit onze woonplaats en ook zij begroeten ons hartelijk.

’s Middags met z’n vieren naar het strand, je komt eerst over een pontonbrug en vanaf daar kun je met een treintje naar het anderhalve kilometer verderop gelegen strand. Wij nemen de benenwagen en lopen ook nog een stukje over het strand voor we op één van de terrasjes iets gaan drinken. Ook de terugweg gaan we weer lopend, heen en terug zo’n vier kilometer, het is lang geleden dat we zo ver gelopen hebben. Aan het eind van de middag samen met Franka op de fiets naar een Supermercado in het verderop gelegen Santa Luzia.


ZONDAG 26 FEBRUARI

Weer een grensverleggende dag, we gaan met z’n vieren op de fiets naar Fuzeta. We volgen een gedeelte het fietspad dat door de Algarve is aangelegd van oost naar het west of hoe je het maar bekijkt van west naar oost. Geen glad geplaveide vlakke weg maar grotendeels een hard zandpad met de nodige stukken vals plat en ook een paar aardige klimmetjes erin, de meesten kunnen we wel aan, twee keer moeten we van de fiets af en lopend naar de top!

Het is een schitterende route die voor het grootste gedeelte langs de lagune gaat en net voor Fuzeta door een prachtig natuurgebied slingert bevolkt door o.a. diverse soorten steltlopers, flamingo’s, eenden, meeuwen, etc.
Onderweg een lunchstop gemaakt en in Fuzeta, in de buurt van de vissershaven, een terrasje gepakt en terug bij de campers staat er ruim 26 kilometer op de teller, we komen steeds verder!


MAANDAG 27 FEBRUARI

Soms ga je iets te ver en dat merk je dan vanzelf wel, vandaag doen we het rustig aan, we gaan naar Tavira, vijf kilometer hier vandaan. Eerst nog even koffie drinken en dan staan opeens Johan en Aria en Jan en Marja voor onze neus, zij gaan op de fiets naar Fuzeta en komen ons even gedag zeggen. In Tavira doen we inkopen op de overdekte markt, gaan winkelen bij de “Chinees” en eten bij Continente, een giga gebouw waar diverse winkels in gevestigd zijn en waar je bij diverse stalletjes voor heel weinig kunt eten en het is nog lekker ook.

Als we terug zijn bij de campers staat er 18 kilometer op de teller, toch weer meer gefietst dan we van plan waren, morgen nemen we een rustdag!


DINSDAG 28 FEBRUARI

We gaan ons weer verplaatsen en gaan op weg naar Quarteira, elke woensdag is daar een grote zo geheten "Zigeunermarkt" en daar willen we wel een keer weer naar toe.
We blijven nu eens niet de N125 volgen maar nemen een stukje noordelijker de N270. In Santa Catarina da Fonte do Bispo zijn diverse jeneverstokerijen en in één daarvan gaan Siem en Franka vijgenjenever kopen.

We blijven de N270 volgen en in Loulé gaan we aan de koffie. Hoog boven Loulé op de top van een berg staat naast een oude kapel waarin mooie schilderingen op de houten wanden en het houten plafond zijn gemaakt, een nieuwe witte, veel soberder kerk. Op de parkeerplaats van dit complex parkeren we de campers, het is weer zo lekker dat de stoelen naar buiten kunnen en we genieten van een prachtig uitzicht over de streek.

In Quarteira gaan we eerst op de grote plek bij de vissershaven kijken of we daar nog mogen/kunnen staan. Helaas, verboden gebied, we horen dat ze daar gisteren allemaal zijn weggestuurd. We staan nu op één van de parkeerplaatsen er net achter, het staat er al behoorlijk vol en ook Johan en Aria en Jan en Marja, die gisteren nog naar Pedras d’el Rei waren gekomen, treffen we hier ook weer. Hoe later het wordt, hoe meer campers er komen, kennelijk wil iedereen morgen naar de markt.

Quarteira heeft voor de camperraar geen strandplekken meer in de aanbieding, we mogen nog wel parkeren in de straten achter het strand maar daar mogen de stoelen niet naar buiten, ze hebben op een andere plek een echte camperplaats gemaakt!


WOENSDAG 29 FEBRUARI

We gaan op de fiets naar de zigeunermarkt zo’n drie kilometer buiten het dorp en als er geen markt is wordt deze plek als de officiële camperplek gebruikt, alleen jammer dat het zover buiten de stad is maar verder is het een prima plek om een paar dagen met de camper te staan. Op de markt genieten we uiteraard nog van zo’n lekkere vette “Churros” gewenteld in kaneel en suiker, heerlijk! en natuurlijk komen we niet met lege handen terug bij de fiets, Simon met een nieuw horloge voor z’n verzameling en voor mezelf een zonnehoed.

We fietsen terug en gaan met de campers naar Paderne, daar mag je bij de oude wasplaats weer staan met de camper. De afgelopen jaren was het verboden maar nu schijnt het weer te mogen. Een hartstikke leuke plek en water in overvloed, de was komt te voorschijn en tussen de bomen worden de lijntjes gespannen en de was te drogen gehangen. De rest van de dag brengend we lezend en luierend door. Later in de middag komen ook de twee andere Nederlanders de plek oprijden en gezamenlijk gaan we aan een aperitiefje.


DONDERDAG 1 MAART

Al een maand lang hebben we een bijna strak blauwe lucht gezien en is er geen spetter regen gevallen. De verwachtingen voor vandaag zien er minder gunstig uit, er wordt regen voorspeld, daar zijn wij niet blij mee, maar de Portugezen wel, het heeft hier sinds oktober niet meer geregend. Om negen uur wordt het al behoorlijk donker buiten en om half tien komen de eerste regendruppels naar beneden.

Een uur later is de bui overgetrokken en ga ik met Franka en Aria op de fiets naar Paderne voor een boodschap in de plaatselijke supermarkt, Simon houdt een oogje in het zeil bij de campers, de andere vier zijn al vroeg vertrokken voor een lange wandeling.
De rest van de dag wordt bij de camper doorgebracht en met lezen, kletsen en een potje Jeu de Boules is de middag zo voorbij.

Lees verder week 6