ZONDAG 11 SEPTEMBER
We waren van plan deze trip een rondje Bretagne te doen. Helaas wordt ook daar, net als in Nederland, de komende periode de nodige regen verwacht en daar hebben we de afgelopen weken wel genoeg van gehad, we hebben behoefte aan een paar weekjes zon! De plannen gaan voor onbepaalde tijd de ijskast in en we zien wel wanneer we ze weer te voorschijn halen! Gisteren de veertiendaagse verwachtingen van “Weer Online” bekeken en besloten richting Côte d’Azur te rijden, daar linksaf te slaan en langs de Bloemen Rivièra naar Toscane te rijden.
Om elf uur staan we in de startblokken en beginnen we aan onze derde langere reis van dit jaar. We worden uitgezwaaid door twee van onze kleinkinderen die bij de andere opa en oma logeren die tegenover ons wonen. We gaan eerst naar Eck en Wiel naar onze vrienden Arjan en Edith, even kijken hoe ze er na de verhuizing bijzitten en dan via de A15 en de A2 naar Maastricht.
De ochtend begon nog met een mager zonnetje maar na de middag houden we het niet droog en er staat ook nog een frisse wind, bah!
Na de Belgische grens volgen we de E25, rijden dwars door Luik, dat mag wel met de camper maar niet met een caravan, en blijven deze volgen tot Bastogne, het is lekker rustig op straat en we kunnen lekker opschieten. In Bastogne is sinds juni 2010 een nieuwe camperplaats aan de rand van de stad. We zijn niet de enigen die deze plek weten te vinden, er staan er al vijf en wij schuiven aan. De kop is er af en de eerste 300 kilometers staan geregistreerd!
MAANDAG 12 SEPTEMBER
We worden gewekt door een waterig zonnetje omringt door zowel witte als donkere wolken, we zijn benieuwd of we het droog houden vandaag. We gaan weer verder, pakken de N4 en rijden via Martelange naar Arlon, daar komen we uit op de bekende A4, de weg van Brussel naar Luxemburg. Wij vermijden de drukke doorgaande route langs Luxemburg stad en nemen de N81 richting Aubange en de N52 via Longwy naar Aumetz. Onder Thionville komen we op de A31 en rijden via Metz, Nancy richting Épinal.
Hoe verder we naar het zuiden rijden hoe mooier het weer wordt, de donkere wolken verdwijnen en de zon krijgt steeds meer ruimte, achter Nancy is het zelfs ZOMERS te noemen, een bijna wolkenloze lucht en de zon die volop schijnt, we rijden met de ramen open, heerlijk! We willen wat zonuurtjes pakken en stoppen in Thaon les Vosges op een prachtige camperplaats met alle voorzieningen en nog gratis ook. We staan aan het Canal de l’Est, de stoelen gaan naar buiten, we gaan genieten!
Tweehonderd meter verderop is een sluis en we gaan eens even kijken hoe de vrachtboten met zand en keien die voor onze neus voorbij varen daar doorheen gaan. We kijken met verbazing naar de grootte van de sluis. De boten zijn 38 meter lang en 5 meter breed en ze passen zowel in de lengte als in de breedte precies in de sluis, aan elke kant hebben ze minder dan 10 cm over, ze zijn voor elkaar gemaakt! Knap hoe de stuurman de boot er precies in- en uitvaart bijna zonder de kant te raken.
DINSDAG 13 SEPTEMBER
Wat zijn we gisteren verwend, dat smaakt naar meer! Vandaag ziet het er heel anders uit, als we vandaag opstaan miezert het en is het weer behoorlijk fris, we gaan snel verder naar het zuiden en hopen dat het daar beter is. Na het ontbijt rijden we via Épinal, Remiremont en Besançon de met dit weer troosteloze Jura in en rijden langs Lons-le-Saunier verder naar het zuiden.
De chauffeur van de truck heeft zijn wagen niet erg netjes geparkeerd, had zo te zien een aardige zwieper gemaakt.
Reden we gisteren met de ramen open, vandaag hebben we de kachel aan! Buiten valt er weinig te beleven, de hele ochtend is het grauw, grijs en nat en de ruitenwissers hebben het er maar druk mee. Maar dan ……………….. bijna van het ene op het andere moment verandert het, er komen weer blauwe plekken en de zon komt te voorschijn, de kachel kan uit, deze ochtend zullen we maar snel vergeten! Zo af en toe komen de wolken even terug maar aan het eind van de middag is het weer volop zomer!
Tot Bourg-en-Bresse is voor ons een bekende route, vanaf hier nemen we een stuk dat we nog niet eerder gereden hebben, het is altijd weer leuk door onbekende streken te rijden.
Over een mooie route, de D1075, rijden we via Pont d’Ain richting Grenoble, in deze omgeving zijn weinig echt leuke camperplekken, het merendeel is bij een kerkhof of supermarkt gesitueerd. We zoeken nog even verder en vinden een slordige 30 kilometer boven Grenoble een aardig plekje in Charavines aan het Lac de Paladru. De stoelen kunnen weer naar buiten!
WOENSDAG 14 SEPTEMBER
Weer bewolkt! Laag hangende wolken zorgen voor wat hele kleine spettertjes op de voorruit, we gaan weer verder. Via Voiron rijden we naar Grenoble en dan gaan we over de N85 de “Route Napoléon” naar Gap, dit stuk van de route hebben we nog nooit gereden, we zijn benieuwd! Zo’n 20 jaar geleden toen we met de caravan naar Lac de Serre-Ponçon gingen namen we de N75, de N85 is af te raden voor caravans (ondanks dat komen we wel een paar waaghalzen tegen) en onze auto met caravan kon de hellingen van meer dan 10% niet aan.
Kunnen we eindelijk een keer de “Route Napoléon” rijden, komen we midden in de wolken terecht met nog geen 50 meter zicht, we zien bijna niks, onze ogen staan op stokjes!! Het eerste stuk is wel een aardige rechte weg, het stuk met haarspeldbochten komt gelukkig later.
De N85 moet een landschappelijk mooie route zijn en na La Mure kunnen we daar wel van genieten, er is nog wel bewolking maar we kunnen redelijk ver kijken.
Net als de voorgaande dagen komt ook nu rond de middag de zon weer te voorschijn. In de verte zien we weer heel veel blauw aan de horizon, er staat ons nog wat moois te wachten, heerlijk!
Net voor Gap gaan we over de “Col de Bayard” met als hoogste punt 1246 meter. Tijdens de afdaling naar Gap, 6 kilometer lang met een hellingspercentage van 12%, hebben we volledig vrij zicht, geen hinderlijke wolken meer die het uitzicht bederven.
Na Gap gaan we richting Lac de Serre-Ponçon, we zitten weer helemaal in de Alpen, wat is het hier toch mooi!, een mooie blauwe lucht met en hier en daar een paar witte wolken maken het plaatje helemaal compleet. Bij Savines-le-Lac gaan we het meer over en rijden verder langs de oostkant richting Barcelonnette. Op onze vorige reis hebben we daar een heel mooie plekje gezien, toen stond het vol, nu is er gelukkig wel plek. We staan aan de rand van het meer, de stoelen gaan naar buiten, het badpak aan en de temperatuur van het water is heerlijk!
Boven de bergen zien we zeker twintig paraglijders door het luchtruim zweven en dat houden ze bijna drie uur vol, heerlijk lijkt ons dat.
Even na zes uur worden we opgeschrikt door vier vliegtuigen van de “Securite Civile”, ze draaien een rondje over het meer en komen terug om water in te nemen, er zal ergens in de buurt wel brand zijn want twintig minuten later zijn ze weer terug om nog meer water te halen. De brand is kennelijk vrij snel geblust, we hebben ze niet meer gezien.
DONDERDAG 15 SEPTEMBER
Voor het eerst deze reis worden we gewekt door de zon die de camper in schijnt, een strak blauwe licht verwelkomt ons, hopelijk zullen er nog veel meer van deze ochtenden volgen.
We blijven vandaag op dit prachtige plekje, gaan genieten van de omgeving en vooral van het mooie weer, geef ons zon, water en een goed boek en je hoort ons niet meer.
VRIJDAG 16 SEPTEMBER
We gaan weer verder richting Côte d’Azur en net als gisteren is het vandaag ook weer onbewolkt. We volgen eerst nog een stukje van de D954 en bij Le Lauzet-Ubaye gaan we over de D900 naar Digne-les-Bains, een prachtige groen gearceerde route over twee bergpassen, de Col de Maure (1346 m.) en de Col du Labouret (1240 m). Op de Col de Maure in Seyne le Alpes, aan de voet van de skilift kunnen we onze camper gratis verzorgen, wat een service bieden de Fransen toch, kunnen ze in Nederland een voorbeeld aan nemen.
In Digne-les-Baines pakken we de “Route Napoleon” weer op (N85) en rijden nu richting Castellane. Dit stuk hebben we wel eerder gereden maar dat is ook al weer zo’n 10 jaar geleden, het is weer als nieuw na zoveel jaar. Wat we ons nog wel goed kunnen herinneren is het smalspoor treintje dat van Digne naar Nice rijdt door een werkelijk schitterender omgeving. Het is een hele zit, maar zeker de moeite waard.
Wat we ons niet willen herinneren is de klapband die we drie kilometer voor Barrême oplopen, dat is schrikken! Een hels kabaal en harde knal en daar staan we midden op straat, het loopvlak van de band hangt er als los vel bij! Een allervriendelijkste Française stopt achter ons en biedt haar hulp aan, ze neemt me mee naar de dichtstbijzijnde garage, doet het woord en maakt duidelijk wat er aan de hand is. Ze hebben daar nu middagpauze en komen om 14.15 uur bij ons om ons te helpen. De vriendelijke dame brengt me terug naar de camper, wat een service!
Tijdens het wachten, Simon heeft de camper voorzichtig naar een veiliger plek gereden, hebben we het onaangename (verplichte stop) met het aangename (de lunch) gecombineerd, je moet toch wat! Buiten is het 26 graden en jammer genoeg hebben we hier geen schaduw plekje, het is afzien in de volle zon. De man van de garage staat om 14.15 uur voor onze neus, met hangen en wurgen, hij heeft eigenlijk niet de benodigde apparatuur bij zich, is na een uurtje de kapotte band eraf en zit de nieuwe erop.
We realiseren ons dat we wel heel veel geluk hebben gehad, het had heel anders af kunnen lopen, we zouden niet de eersten geweest zijn waar de band door de wielkast zou zijn geslagen met alle nare gevolgen van dien, wellicht had onze snelheid er iets mee te maken op het moment dat het gebeurde, bij de eerste tik tikte Simon de rem al aan en toen de band ontplofte stonden we al bijna stil.
Om kwart over drie kunnen we weer rijden, eerst even een bon van de werkzaamheden ophalen (€ 80) en dan terug naar Digne op zoek naar een bandencentrum die daar volgens de man van de garage moet zijn. Het bandencentrum is snel gevonden en gelukkig hebben ze morgen nieuwe banden in huis, voor alle zekerheid vervangen we beide achterbanden. Morgenochtend om tien uur zijn we welkom en dan worden de nieuwe banden er onder gezet. We overnachten op de parkeerplaats bij het Plan d’Eau.
Eenmaal geïnstalleerd komen we in gesprek met een Nederlandse buurman, uiteraard komt het klapband verhaal aan de orde maar ook dat onze LNB het heeft begeven, niet zo’n probleem volgens de buurman hij heeft wel een reserve LNB en die mogen we wel hebben en laat ‘t ie het nou ook nog doen, voor € 12 kunnen weer TV kijken op de momenten dat we dat willen!
ZATERDAG 17 SEPTEMBER
We zijn op tijd in het autobandencentrum “Massa Autopneu” en na 40 minuten is de klus geklaard en kunnen we met een gerust hart onze tour vervolgen. Opnieuw beginnen we aan de rit naar Castellane over de “Route Napoleon”.
Onze vorige reis hebben we Castellane van dichtbij bekeken, nu rijden we er doorheen, slaan rechtsaf, rijden een stukje langs de Verdon (D952) en via Comps-sur-Artuby (D955) gaan we richting St. Tropez.
In de loop van de middag vinden we het eigenlijk wel weer genoeg voor vandaag en gaan op zoek naar de camperplek in La Motte. Een niet onaardig plekje dat bijna vol staat, één scheve plek is nog beschikbaar en daar sta je in de onaangename lucht van het servicestation, niets voor ons, we gaan snel verder. We nemen de D25 verder naar het zuiden en bij Sainte Maxime komen we bij de Middellandse Zee, we volgen vanaf daar de kustweg naar St. Tropez en dan op naar de camperplek in Ramatuelle, hopelijk is er nog een plekje vrij.
Op niet mis te verstane wijze wordt me in diverse talen duidelijk gemaakt dat het vol is!!! Ze staan er bijna boven op elkaar, weinig meer dan één meter tussenruimte. In het boekje van de NKC zien we dat er in St. Tropez een camperplaats is bij een privé bedrijf aan de Chemin de la Moutte, bij aankomst zien we het bordje “Complet/Full”. Een vriendelijke man verwijst ons echter naar een apart terrein aan de zijkant, er is daar nog plek genoeg maar geen stroomvoorziening, voor ons is dat geen probleem, dat hebben we ook niet nodig.
Na het avondeten maken we een verkenningsrondje door de omgeving. We zitten op 200 meter van een mooi schoon strand met uitzicht op St. Tropez en van de Belgische buren horen we dat we zo ongeveer in de achtertuin van Brigitte Bardot staan.
De eerste week zit er al weer op, we genieten volop en om maar weer eens een cliché naar boven te toveren, wat vliegt de tijd toch als je het naar je zin hebt!
