...

Dinsdag 23 mei
Onze eerste kennismaking met Griekenland is niet echt geweldig, eigenlijk erg vervelend. Rond half drie ’s nachts komt er een auto het strand op die de radio zo hard aan heeft staan dat we er wakker van worden. Een aantal jongens nestelt zich op het bankje dichtbij de camper.
We hebben de hoop dat ze binnen niet al te lange tijd weer vertrekken, maar niets is minder waar. De auto wordt nog dichter bij de camper gezet en de radio gaat alleen maar harder. We krijgen het idee dat ze ons weg willen pesten.
Hier hebben we geen zin in en gaan weg. Om drie uur ‘s nachts rijden we weer richting Patras en na wat omzwervingen zetten we de camper op een gewone parkeerplaats en duiken weer het bed in. De rest van de nacht hebben we wel goed geslapen.





Voor we verder gaan eerst even naar het kantoor van Minoan, kijken of ze een routekaart (Road Editon nummer 5: Peloponnesos) hebben en de informatie m.b.t. camping korting. Beiden waren op de boot helaas niet meer te krijgen. Ook bij Minoan in Patras hebben ze niets. Verder zoeken dus.

We rijden via de Old National Road naar Diakoftó. Onderweg even wat boodschappen doen bij de Lidl.
We vinden een leuke plek, met ook nog een beetje schaduw, bij het haventje in Diakoftó. Aan de overkant zien we nog plukjes sneeuw op de bergtoppen liggen. Er staan al vijf campers en we sluiten aan. We blijven hier vandaag genieten van het feit dat we in Griekenland zijn.



Morgen willen we met de Tandradbaan door de ‘Vouraïkós kloof’, van Diakoftó naar Kalávryta. Eerst even eten en dan op de fiets naar het dorp en tickets halen voor het treintje (je krijgt voor 2 personen 6 kaartjes, één voor de stoel heen, één voor de stoel terug en één voor jezelf x twee is zes). Als je het mooiste uitzicht wilt hebben vanuit de trein wordt geadviseerd een eerste klas ticket te kopen, € 16,00 voor twee personen. Helaas is het niet meer mogelijk met het treintje van 11.00 uur te gaan, eerste klas vol geboekt, dan maar ’s middags om 15.00 uur, want we willen het wel meemaken. In het dorp, bij zo’n klein Grieks winkeltje, met een verkoopster die net zoveel Engels spreekt als ik, een kaart gekocht van de Peloponnesos.
‘s Middags neem ik al snel een duik in de Golf van Korinthe, heerlijk fris en helder water, ook nog even met de snorkel geprobeerd maar er viel niet zoveel te zien, stenen en zee-egels, dat was alles.
Net voor het avondeten nog even een rondje Diakoftó en omgeving op de fiets. Leuk is het om te zien dat hier de sinaasappels, citroenen en een soort abrikozen gewoon aan de boom hangen. Al met al weer een dag met veel indrukken.






Woensdag 24 mei
De dag van het treintje van Diakoftó. ’s Morgens vroeg schijnt de zon alweer en is het buiten 20 graden. Het is nog wel wat nevelig boven de Golf, maar dat zal in de loop van de ochtend wel weer wegtrekken. Eerst maar even zorgen voor vers brood. De rest van de ochtend wordt er geluierd.
Na de middag gaan we lopend naar het station. Las ik in verslagen op internet over het antieke stationnetje, dat is helaas niet meer in gebruik. Bij het nieuwe gebouw ernaast kun je nu de tickets kopen.
Om 14.58 uur vertrekt de trein, we zitten voorin en hebben een mooi uitzicht.






Al krakend, piepend en puffend trekt het treintje zich op de tandradbaan naar boven. Spectaculaire diepten, watervallen en prachtige vergezichten wisselen elkaar af. Kalávryta ligt op 700 meter hoogte en in december 1943 is door de Duitsers als repressaille de hele mannelijke bevolking boven 15 jaar uitgemoord. Op het monument vlak buiten het dorp (de executie plaats) staan alle namen van de slachtoffers. Duitse passagiers uit de trein, die ook voorin het treintje zaten, brachten een bezoek aan het monument.


Wij lopen in Kalávryta het centrum even in, bekijken een Grieks Orthodoxse kerk en lopen terug naar het antieke stationnetje (hier nog wel in gebruik) en pikken een terrasje. Het is zo warm (36 graden) dat verkoeling van de in-en uitwendige mens de meest aangename oplossing is.
Om 17.30 uur gaat de trein weer naar beneden en ook vanaf deze kant is het een bijzondere ervaring. We sluiten de dag af in een Grieks eethuis.

Donderdag 25 mei
We verlaten Diakoftó om half negen en het is dan al weer 24 graden. We vervolgen onze weg langs de Old National Raod richting Korinthe. Onderweg kijken we even in het haventje van Xylokastro waar ook een camperplek zou zijn, maar die hebben we niet gevonden. Omdat we in Korinthe even de weg kwijt zijn, gaan we via een omweg naar de opgravingen in Akro Korinthe. We komen eerst de weg naar de bergtop met de ruïnes tegen, dus die volgen we maar als eerste. De camper heeft het er moeilijk mee, we sukkelen in z’n één naar boven. Tweehonder meter voor de parkeerplaats houdt de weg op, asfalt op zeker, hier gaat het over in onverhard, met de nodige gaten en hobbels op het pad.
Het is niet voor niets geweest, we genieten van een prachtig uitzicht. We klauteren nog een eindje naar boven naar de middeleeuwse ruïnes, maken een paar foto’s en gaan weer terug, we blijven niet al te lang, want het is erg heet en de zon schijnt genadeloos op je lijf, in no time zou je verbranden. Het pad naar de nog hoger gelegen ruïnes is erg stijl en niet zo toegangelijk als je geen goede wandelschoenen aan hebt.
Als we met de camper aan de afdaling bezig zijn zien we beneden ons de opgravingen bij het Oude Korinthe. Ook hier gaan we even kijken, maken een paar foto’s en gaan weer verder.

We gaan nu op zoek naar het Kanaal van Korinthe, het liefst aan het begin van het kanaal, daar waar de brug weg zakt als er een boot moet passeren. De westelijke ingang van het kanaal bij Loutraki, ook dit weer via een omweg, gevonden. De richting aanwijzingen in Griekenland zijn beslist niet van Nederlandse kwaliteit. Maar zoals altijd, we vinden het uiteindelijk wel. Het is alweer 35 graden en dat is wel erg warm.
We gaan maar weer rijden want dat is de enige verkoeling. Toch nog even boven op de brug kijken, foto’s maken en wachten tot er een cruise schip komt. Helaas, die komt niet, dus maar weer verder.

We gaan naar de oostelijke ingang van het kanaal, parkeren de camper in de schaduw, en kijken naar de boten die in en uit het kanaal varen. Later zetten we de camper aan ‘De Beach’ van Isthmia.


Lees verder ........