Griekenland "Rondje Peloponnesos" DE REIS

EINDELIJK IS HET ZOVER, WE HEBBEN ER LANG NAAR UITGEKEKEN!

Donderdag 18 mei 2006
Om 07.30 uur zijn we er helemaal klaar voor en kunnen we vertrekken. We hebben er erg veel zin in, maar vinden het toch ook wel spannend zo’n reis met een bestemming waar je nog nooit geweest bent. De kilometerteller staat op 75525. Ben benieuwd hoe de stand is als we terug zijn.

Via de A30, de A12, deA50, waar het bij knooppunt Valburg aardig vol staat met auto’s, de A73 en de A67 rijden we naar Venlo waar we, terwijl het aardig begint te regenen, de grens met Duitsland overgaan.
Onze eerste koffiestop doen we ter hoogte van Euskirchen. Buiten ziet het er troosteloos uit, het regent, stormt en het is maar iets meer dan 15 graden. Binnen is het behaaglijk.
We rijden verder over de “Linksrheinische Autobahn” en rijden o.a. langs Köln, Bonn en Koblenz.

Het ene moment rij je door zo’n fikse regenbui dat je bijna niets ziet, het andere moment is het helder en zie je overal tussen het voorjaarsgroen de bloeiende koolzaadvelden en dat is een erg mooi gezicht.

Omdat we op weg zijn naar Drusenheim (ter hoogte van het Duitse Baden Baden) net over de grens in Frankrijk, gaan we bij AB-Kr. Mutterstadt richting Landau in der Pfälz (A65) en bij Kandel (A35) richting Strasbourg. Op http://www.campercontact.nl/, een site met heel veel camperplaatsen in diverse landen, gezien dat in Drusenheim bij de pont over de Rijn een mooi plekje moet zijn. En dat klopt.



Zoals je op de foto kunt zien staan we op de parkeerplaats met de snuit naar de Rijn en zien veel boten voorbij varen. Alleen jammer dat het regent.
Na het avondeten, het nodigt niet uit om buiten te zitten, gaan we weer verder. We belanden in Sélestat (een plaatsje 25km boven Colmar) en staan op de parkeerplaats van het Office du Toerisme
De eerste 600km zitten erop.




Vrijdag 19 mei
Na een rustige nacht zijn we, voor vakantie begrippen, vroeg wakker en om 07.30 uur zijn we er weer klaar voor om verder te geen. We wilen vandaag naar Tenero aan het Lago Maggiore. We zijn hier 25 jaar geleden voor het laatst geweest en willen even oude herinneringen ophalen.
We hebben nog niet ontbeten en gaan op zoek naar een boulangerie voor de eerste baquette van de vakantie en uiteraard, zoals dat in Frankrijk hoort, een croissantje.
Buiten ziet het er wisselvallig uit. Soms een buitje, dan weer bewolkt en af en toe een zonnetje. Hopelijk ziet het er aan de andere kant van de Alpen beter uit.

In Basel staat, zo lijkt het tenminste, de hele stad op z’n kop, waardoor het alleen maar filerijden is. Ergens bij een bouwput zien we een eenzame saxofonist die probeert de swung erin te houden. Ook na Basel belanden we van de ene in de andere file, het schiet dus niet zo heel erg op.






Bij Luzern, waar ze overigens ook met het wegennet bezig zijn, maar waar we wel goed kunnen doorrijden, zien we de eerste besneeuwde bergtoppen van de Alpen.







Rond de middag maken we een lunchstop bij Buochs aan de Vierwaldstatersee. Een aardige Zwitser geeft ons een munt voor de parkeerautomaat en we kunnen een uur blijven staan. We lunchen buiten, maar lekker is anders (het weer bedoel ik, de baquette smaakt prima.
We zijn benieuwd hoe lang de file bij de Gotthardtunnel is.
In bijna alle verhalen lees je over de files voor de tunnel. Wij hebben vandaag geluk. We kunnen zomaar doorrijden. De tunnel is 17km lang, eentonig en het stinkt er behoorlijk naar uitlaatgassen.

We zijn blij als we er doorheen zijn en zoals gehoopt schijnt aan de andere kant de zon volop en loopt de thermometer op naar 25 graden en even later naar 28 graden.







In het dorp Tenero is er voor ons gevoel van alles veranderd. We herkennen er niets meer van. Op de camping, waar we drie jaar achter elkaar zijn geweest, is er niet zoveel veranderd. De toiletgebouwen zijn wel vernieuwd, maar het winkeltje ziet er nog hetzelfde uit. Op de eerste twee rijen kunnen nu geen tenten of caravans meer staan want dat stuk is bij het strandje getrokken. Er staan, buiten de seizoenplaatsen om, maar 5 campers/caravans op de hele camping.
Nergens in de buurt mag je vrij met de camper staan. We rijden dus door naar Locarno waar we redelijik snel de camperplaats vinden. Geld wisselen bij het Lido restaurant voor de parkeerautomaat en we kunnen tot morgen 09.00 uur blijven.
’s Avonds een blokje om en onderweg kunnen we de site updaten.

Zaterdag 20 mei
De zon schijnt weer als we wakker worden. De afgelopen nacht kletterde de regen op het dak en in de verte hoorden we onweer.
Als het mee zit zijn we vanavond op de camperplaats in Treviso, een Middeleeuws stadje, 36km boven Venetië. Even buiten de stadsmuur, aan de oostkant van de stad, is een kleine camperplek waar je water kunt innemen en lozen.
Na het ontbijt rijden we eerst naar de ons bekende camping in Tenero. Er is niemand in het kantoortje aan wie we kunnen vragen of we gebruik mogen maken van de Sanizuil, we zijn een beetje brutaal en doen het dus ongevraagd.
We gaan via Lugano naar de Italiaase grens. Bij het passeren van de grens geeft de kilometerstand 1050 aan. In Italië volgen we de Autostrada en gaan langs Milaan, Bréscia en Verona richting Venetië.
Bij de tolpoortjes is het redelijk rustig, we denken dat dat komt omdat het zaterdag is.Tussen Milaan en Bérgamo wordt er aan de weg gewerkten, daar zijn veel files en dat schiet niet op.



In de loop van de ochtend wordt het bewolkt, met een temperatuuur tussen de 23 en 24 graden en dat zal de hele dag zo blijven. Hopelijk is het morgen zonniger als we de zee op gaan. Na een saai stuk Autostrada, het enige voordeel is dat het snel opschiet, gaan we er bij Vicenza vanaf en het laatste stuk rijden we een alternatieve route.

Rond 16.00 uur komen we in Terviso aan. Tot mijn verbazing zie ik dat ik een internetcontact heb. Daar moeten we even van profiteren, het is maar afwachten hoe het de komende weken zal gaan.

's Avonds nog even het stadje ingelopen met het doel een echt Italiaans ijsje scoren. Dat ijsje hebben we gehad en dat was me toch een partij lekker!

Na ons rondje door de binnenstad, waar het echt gezelig was, leuke pleintjes en terrasjes, ontdekten we dat we niet meer wisten waar we waren en geen idee hadden hoe terug naar de camper. We zagen onze Franse camperburen lopen en die wisten de weg terug, dachten ze! We hebben de camper, na lang zoeken, gelukkig wel terug gevonden.

Lees verder .......