Alweer zondag, de weken vliegen voorbij. We doen het vanochtend rustig aan, gaan uitgebreid ontbijten met alles er op en er aan, eitje, sapje etc. en daarna gaan we weer op pad.
We rijden eerst naar Troje. Al direct zien we het moderne en levengrote “Paard van Troje” ……… een afgrijselijk gevaarte! Lange tijd heeft men gedacht dat deze legendarische stad alleen heeft bestaan in de Griekse Mythologie waarin dit paard zo’n belangrijke rol speelde. Ruim een eeuw na de dood van de Duitse amateur archeoloog Heinrich Schlieman, die zijn hele vermogen inzette om te bewijzen dat Troje wel degelijk echt heeft bestaan, zijn er nog maar weinig wetenschappers die twijfelen aan de betekenis van zijn vondst. 
Veel spectaculairs heeft het opgravingterrein niet te bieden, we gaan dan ook niet het terrein op. Voor sommige mensen gaat er een bijzondere aantrekkingskracht vanuit, ooit zijn Xerxes, Alexander de Grote, Caesar en Hadrianus hier geweest, ons zegt dat helemaal niets. Net buiten de hekken zijn twee restaurantjes met internet, de eerste heeft problemen met de verbinding en bij de tweede hebben we meer succes en kunnen we na vijf dagen de site weer bijwerken en hebben onze volgers weer wat te lezen.
Na Troje rijden we naar Canakkele, daar gaan we, varend over de Dardanellen, terug naar de Europese kant van Turkije en verlaten we het Aziatische gedeelte waar we een geweldige tijd hebben gehad. Het moderne Canakkele heeft zijn bekendheid te danken aan de slag om de Dardanellen tijdens de eerste wereldoorlog en aan Mustafa Kemal. Bij de verdediging van de zeestraat bereidde de toen 34 jarige Mustafa zich voor op zijn toekomstige rol als bevrijder en reorganisator van Turkije. Als Ataturk ging hij de geschiedenis in. 
Als we bij de haven aankomen ligt de boot klaar voor vertrek maar eerst moeten we nog even langs de kassa! We hadden van Ede gehoord dat hij vier jaar geleden maar één overtocht heeft betaald, alleen die van Europa naar Azië, van Azië naar Europa was gratis, helaas is dat nu niet meer zo, we zijn helemaal in shock als blijkt dat we 50TL neer moeten tellen, daar hadden we niet op gerekend, gelukkig hebben we allemaal nog net genoeg Lira’s om het te kunnen betalen, de Lira’s zijn nu op het is maar goed dat we morgen naar Griekenland gaan. 
Aan de overkant in Eceabat gaan we lunchen met uitzicht op de haven, na de lunch gaan we weer verder naar de volgende overnachtingsplek en rijden weer zo’n mooie route dicht langs het water. Ook hier weer langs de kant van de weg de bekende stalletjes, hier staan kisten vol met mooie rode tomaten, vanochtend al gezien hoe vrouwen op de akkers de tomaten aan het plukken waren, de tomaten groeien hier, net als bij ons de aardbeien, dicht bij de grond. 
Bij het plekje waar we de coördinaten van hebben is het hek dicht, daar kunnen we niet meer staan, we worden een paar km. terugverwezen en bij het Shell station moeten we rechtsaf daar moet wel een plek zijn. We volgen de hobbelweg naar de kust en komen weer op een prachtig plekje uit. Voor een vakantiepark is een open ruimte en daar zetten we de campers neer. Eén van de bewoners heet ons welkom en geeft aanwijzingen hoe we de campers het beste neer kunnen zetten, er wordt zelfs een boot verplaatst om ruimte te maken. Wat een gastvrijheid! MAANDAG 15 OKTOBER
De laatste dag Turkije en de eerste dag Griekenland. Het is de bedoeling dat we vandaag naar Imeros gaan, een strandje een stukje voorbij Alexandroupli. Voor we daar zijn moeten we eerst nog onze allerlaatste Lira’s opmaken in een supermarkt, moeten we de grens nog passeren en in Griekenland de eerst de beste Lidl die we tegenkomen onveilig maken. In Kesan gaan we voor de laatste keer naar de Kipa en als we de boodschappen binnen hebben, hebben we nog 38 Lira cent over, ongeveer 16 eurocent, hebben we toch mooi uitgekiend! 
Om kwart over elf zijn we bij de Turks / Griekse grens, de kilometerteller staat nu op 6.274 kilometer, 51 dagen geleden toen we Turkije binnenreden stond de teller op 2.414 km. We hebben de afgelopen 51 dagen met heel veel plezier 3.860 kilometer door Turkije gereden, wat een geweldig camperland! Het duurt wel even voor de beide grensposten gepasseerd zijn, je bent zo een klein half uurtje verder. Aan de Turkse kant willen ze drie keer de paspoorten zien in Griekenland kunnen we zo doorrijden!
Bij de eerste pomp die we in Griekenland tegenkomen gooien we de tank weer vol, het is hier iets goedkoper dan in Turkije, we betalen hier ook nog € 1,69 en dan op naar de Lidl in de buurt van Alexandroupoli. De vertrouwde artikelen liggen hier weer in de schappen, speciale aandacht krijgt het bier en de wijn, daar wordt door de meesten aardig wat van in geslagen, in Turkije waren dat de artikelen die een stuk duurder waren, dat was dus allemaal op! 
Al snel na Alexandroupoli verlaten we de snelweg en rijden weer naar de kust, een mooie route voert ons langs akkers met katoenstruiken, er is al geoogst, de katoenvlokken hangen overal in de struiken en even verderop staat een kar waarmee ze het katoen vervoeren. Het is hier wel herfst aan het worden, de bladeren aan de bomen beginnen al te verkleuren en vallen hier en daar al af, sommige bomen beginnen al kaal te worden. We moeten even stoppen voor “Overstekend Wild”: Stoffel de Schildpad!!
Weer echt Grieks zijn de gedenktekens langs de weg waar een geliefde is verongelukt, de diverse kleine kapelletjes en het kleine dorpje waar we doorrijden voelt weer echt Grieks. Van 2006 t/m 2009 zijn we 4 jaar achter elkaar met de camper in Griekenland geweest (zie onze reisverslagen). De witte wegen op de kaart zijn in Griekenland veel beter dan in Turkije en het is heerlijk hier weer rond te rijden. Het laatste stuk, zo’n 20 kilometer, rijden we langs de kust voordat we in Imeros de campers aan de kant zetten op een voormalige camping. 
De dag begon niet zo goed, we hadden problemen met onze camper, diverse keren reageerde het gaspedaal niet meer en als we dan even gestopt waren reageerde het pedaal wel weer. Het heeft w.s. iets te maken met de inspuiting, misschien ook wel met de kwaliteit van de diesel die we getankt hebben. Waar we nu zijn is geen Fiat garage in de buurt, in Griekenland in Alexandroupoli moet er wel één zijn maar die hebben we niet kunnen vinden. Nadat we getankt hebben heeft het probleem zich niet meer voorgedaan. Afwachten hoe de volgende etappe gaat. DINSDAG 16 OKTOBER
HET IS WEER FEEST, INEKE IS JARIG!! Al vroeg, als Ede en Ineke nog liggen te slapen, worden er ballonnen aan hun camper gehangen, we moeten wel kunnen zien dat ze jarig is! Als iedereen wakker is brengen we een aubade, 65 is toch een bijzondere leeftijd. We blijven vandaag in Imeros en hopen dat de weergoden ons beter gezind zijn dan gisteren toen het bewolkt was en hard waaide. Het weerstation geeft een zonnetje, we hebben goede moed.
Het is weer een heerlijke dag, de zon schijnt en de temperatuur loopt op naar 25 graden, wij zitten in de korte broek, in Nederland hebben ze inmiddels de winterjas aan! Ieder gaat na de koffie even z’n eigen gang, drie wandelen naar het dorp, één gaat rennen, twee gaan fietsen en de laatste twee relaxen bij de campers. Ergens in het dorp komen we twee afvalbakken tegen, één voor het normale afval en één speciaal voor luiers. Ook zien we hoe katoen groeit, eerst komt er een lila bloem, dan ontstaat er een knop waar uiteindelijk het katoen uit te voorschijn komt. 
We maken er met z’n allen een gezellige dag van en in de loop van de middag komt de Turkse stoofpot van Franka weer te voorschijn, nu voor een Indiase maaltijd, we zijn allemaal heel benieuwd of het net zo lekker is als de vorige maaltijden uit die pot. Zo’n pot is erg gemakkelijk in gebruik, je legt er in wat je wilt, laat het een uurtje pruttelen en wat je ook te voorschijn tovert, het is tot nu toe allemaal even lekker. Vier paar ogen staan op een afstandje hongerig toe te kijken maar mogen niet mee-eten, het is te zout voor ze!! WOENSDAG 17 OKTOBER
We worden wakker in een kleine, vochtige wereld, kunnen zelfs de zee, die toch heel dichtbij is niet zien. Gelukkig trekt het snel weg en kunnen we weer verder rijden en ook wat zien onderweg. Vandaag rijden we met bestemming Chalkidiki, de helft van ons gezelschap is hier al eerder geweest en de andere helft wil er ook wel graag eens rondkijken. Het eerste stuk rijden we binnendoor en al heel snel komen we weer een echte Griekse situatie tegen, we moeten door de rivier! het dunne laagje stromende water levert geen problemen op.
We rijden door een gigantisch gebied waar katoen verbouwd wordt, zover we kunnen kijken zien we katoenvelden en in de alle dorpjes staan een aantal wagens die het katoen vervoeren, in de verte zien we zelfs een “Katoenberg”. In “Vistionidas lake”, een prachtig natuurgbied bij Porto Lagos zien we een viskwekerij waar het tussen de omheining vol zit met vissen, de pelikanen, reigers, aalscholvers etc. etc. hebben een heerlijke maaltijd aan de vissen die in paniek boven het water uitspringen omdat ze geen kant op kunnen. 
Even voor Xanti draaien we de autobaan op, willen weer een beetje opschieten anders halen we Olympiada, het plekje waar we vier jaar geleden hebben gestaan, niet voor lunchtijd. De lucht is blauw en we willen genieten van de zon en de zee. Rechts van de weg hebben de katoenakkers plaats gemaakt voor minder vruchtbare grond, soms zien we wat druivenranken, een akkertje met meloenen of kool en daar blijft het wel bij. Links van de weg, in de delta, staat het nog steeds kilometers lang vol met katoen. Later slingert de autobaan mooi door het bergachtige landschap. 
Olympiada halen we niet, we blijven steken in Stavros, eerst moet er maar eens een tandarts worden gezocht, al een dag of zes erg veel last van een kies en smeren met Sensodine gel helpt niet, er moet nu iets anders gebeuren. Al snel hebben we een “Medicine Dentist” gevonden, maar schrikken wel als hij binnenkomt. Een zwaarlijvige, niet erg verzorgd uitziende oudere man blijkt de tandarts te zijn. De praktijk ziet er uit zoals bij ons 20 jaar geleden, eerst wordt er een foto gemaakt en dan blijkt de wortel van de kies de oorzaak te zijn. 
De communicatie verloopt niet erg soepel, de man spreekt niet meer dan tien woorden Engels. Jezelf overgeven is het enige wat je kunt doen als je van de pijn af wilt. Een wortelkanaal behandeling volgt, de kies blijft open en in Nederland zal mijn eigen tandarts het af moeten maken. De andere camperaars hebben hun campers inmiddels op het strand gezet en we besluiten hier te blijven. Als we een broodje zitten te eten zie ik de tandarts in zee duiken en als hij uitgezwommen is rijdt hij nog even langs en vraagt hoe het nu gaat. Wel weer bijzonder! DONDERDAG 18 OKTOBER
Weer een bijzondere dag, onze kleinzoon Thijn wordt 8 vandaag. Het is de eerste keer dat wij er niet zijn als hij jarig is, maar we gaan vandaag zeker contact maken om hem te feliciteren. Om elf uur plaatselijke tijd, het is dan tien uur in Nederland, lopen we naar het Internetcafé en al heel snel zien we een glunderend kleinkind op de computer! Heerlijk elkaar weer even te zien, nog tien dagen en we kunnen elkaar weer knuffelen, we kijken er echt naar uit! We treffen het, ook de andere kinderen en klein-kinderen zijn bereikbaar, echt fijn iedereen even te zien. 
We blijven vandaag nog een dagje in Stavros, even afwachten hoe het met de kies gaat, mocht het nodig zijn dan kan ik zo terug naar de tandarts. Zoals altijd wordt er gefietst, gewandeld, geklust, gezwommen en gelezen. Wij wandelen langs de haven en het strand, je ziet duidelijk dat het seizoen hier afgelopen is, alle strandtentjes zijn gesloten en de bedden die zomers op het strand zijn staan opgestapeld voor de ingang.
Aan het eind van de middag, tijdens het dagelijkse borreluurtje, zien we tot twee keer toe twee blusvliegtuigen overkomen en aan de motoren te horen zitten ze behoorlijk vol met water. Op de pier bij de haven komen steeds meer mensen kijken. We hebben geen idee waar ze heen gaan, nergens in de omgeving zien we rookpluimen. Het is niet te hopen dat mensen het slachtoffer van zijn.VRIJDAG 19 OKTOBER
Voor het ontbijt gaan we eerst naar de warme bakker voor een echt Grieks ontbijt, een Bugatcza, een soort puddingbroodje maar dan veel en veel lekkerder!!! Vandaag rijden we verder Chalkadiki in. De eerste vinger die we tegenkomen is Athos, op dit schiereiland vind je de (heilige) berg Athos met een hoogte van 2033 meter en die zie je niet zomaar over het hoofd al is het wel wat heiig, de tweede vinger is Sithoniá die qua natuurschoon de mooiste is en laatste is Kassandra, het meest toeristische schiereiland.
Uit ANWB Goud Athos is een monniken eiland en wordt bewoond door Grieks-orthodoxe christenen ‘Ayion Oros’ genoemd en is slechts in incidentele gevallen toegankelijk (maximaal 14 personen per dag) en dan alleen voor mannen boven de 18 jaar. Het is sinds de 11de eeuw een monnikenrepubliek en vooral de laatste jaren neemt het aantal monniken weer toe en leven er ruim zeventienhonderd monniken in 20 bewoonbare kloosters. Toeristen kunnen alles vanaf een afstand bekijken, vanaf diverse plekken worden er rondvaarten aangeboden.
Wij laten Athos links liggen en gaan via een schitterende route naar Sithoniá. Opvallend onderweg zijn de grote hoeveelheden bijenkasten die overal staan, zelfs met tientallen tegelijk, de bijen zijn op zoek naar de nectar in de heide die overigens bijna uitgebloeid is. We komen ook nog een mooi natuurverschijnsel tegen, het water dat zijn sporen heeft achter gelaten en groeven heeft gevormd in het gesteente, met een beetje fantasie lijkt het wel wat op plekken in Cappadocië.
De oostkust van Sithoniá is indrukwekkend en zeker de moeite waard er eens te gaan kijken. Door de grillige rotskust zijn hier minder baaien en stranden. Ze zijn er wel, maar als ze er zijn is het één groot kampeerterrein en kun je bijna nergens vrij staan met de camper, erg jammer want de baaitjes zijn geweldig! We stoppen op hetzelfde plekje als vier jaar geleden en gaan weer genieten van het uitzicht. Voor onze reisgenoten is alles hier nieuw en wij genieten voor de tweede keer, wat is het hier toch schitterend!
De zuidpunt van Sithonia is in één woord geweldig, de route gaat over bergen en door dalen en heeft magnifieke uitzichten op de lager gelegen prachtige baaien met hagelwitte stranden. Inmiddels aangekomen aan de oostkust komen we langs de ruïnes van het antieke en Byzantijnse Torone dat tot de 18de eeuw in gebruik is geweest en langs Toróni, een langgerekt dorp met een twee supermarkten en diverse Tavernes en even voorbij Toróni is aan het strand een vrije camperplek, onze bestemming van vandaag. 
Zomers staan hier heel veel Italianen hebben we ergens gelezen, nu is de campertijd voorbij en staat er niemand, ook de kantina is er niet meer, er staan alleen een paar verlaten parasolletjes. Wij vinden dat helemaal niet erg, we zoeken allemaal een mooi plekje en settelen ons. Ook vandaag is het, voor de zoveelste dag op rij, weer een mooie dag, zonovergoten en een temperatuur van rond de 26 graden, dat wordt weer genieten!! ZATERDAG 20 OKTOBER
Wat hebben we weer een schitterende plek en we blijven nog een dag genieten van zon, zee en strand, het is onze laatste dag op het schiereiland Sithonia. ’s Ochtends op de fiets naar het dorp voor het dagelijkse brood en een bezoekje aan het Internetcafé voor het updaten van de onze website en dan lekker weer aan de waterrand met een boekje.
’s Middags voordat we weer een paar uurtjes aan de waterlijn gaan zitten eerst nog een poosje samen met Johan en Siem gesnorkeld, het mooiste plekje dat we deze reis hebben gehad. Rondom de rotsen zwemmen mooie vissen in diverse kleuren en variaties van heel klein tot redelijk aan de maat. Ik kon op één plekje blijven drijven, met de zwemvliezen op de bodem een paar stenen verplaatsen en heel snel komen daar allerlei soorten vissen op af en zie je alles voorbij trekken, genieten dus! Lees verder week 10
