MAANDAG 4 JUNI
Het wokkengordijn van gisteravond heeft zich uitgebreid en nu zit de hele lucht vol, er vallen zelfs een paar spatjes regen. Koud is het niet, om negen uur ’s ochtend is het al 23 graden! Het weerstation belooft ons voor morgen weer zon.
Voor we verder rijden maken we eerst een wandeling door het oude centrum van Pernes –les-Fontaines dat zijn naam dankt aan de 37 vrolijk sproeiende fonteinen die het dorp rijk is, een prachtige oud dorpje en volgens de boekjes één van de mooiste van de Provence.
Weer On Tour komen we door St. Didier, ook weer zo’n oud Provençaals dorp met hele smalle straatjes waar twee auto’s elkaar niet kunnen passeren.
Over de D177, een smalle steile en kronkelige weg met steile wanden en diepen dalen, rijden we richting Gordes en gaan eerst kijken bij de Abdij Sénanque. De Abdij werd gebouwd in de 12de eeuw en ligt midden tussen de lavendelvelden, leuk om even tussen de bolle lavendelrijen te lopen en de heerlijke geur op te snuiven als je het ook maar even aanraakt. We lopen er even rond en verbazen ons over de vele toeristen die zo te zien van over de hele wereld hier naar toe komen.
We vervolgen ons dagje dwalen door de Provence met een bezoek aan Gordes, een schilderachtig dorp waarvan de okerkleurige huizen trapsgewijs zijn opgebouwd tegen een rotsachtige heuvel. Op de top een eenvoudige kerk uit 1704, beneden olijven- en amandelboomgaarden. In de omgeving van Gordes vind je ook de zgn. bories, kleine hutten in de vorm van een bijenkorf gemaakt van platte stenen, die meestal als opbergruimte werden gebruikt. De oudste hutten dateren uit de 16de eeuw, maar de meeste bories zijn in de vorige eeuw gebouwd.
Ook Roussillon staat op ons verlanglijstje, eigenlijk willen we even genieten van de okerkleurige rotsen die oplichten als de zon er op schijnt, helaas de zon komt vandaag niet te voorschijn, wel krijgen we hier een regenbui op ons dak en we gaan verder, het gevoel dat we in ons in Arizona wanen zoals ons boekje aangeeft zullen we moeten missen, wie weet komen we hier nog eens terug. Via Apt rijden we naar het oosten en in Saint-Michel l’Observatoire stoppen we onze tour van vandaag.
DINSDAG 5 JULI
Vandaag wordt er maar 50 meter gereden, we verplaatsen de camper alleen naar de overkant tussen de bomen en gaan een dagje genieten van het heerlijke weer, de wolken van gisteren zijn allemaal verdwenen en het is weer en stralende dag. Er is hier voldoende water, maken daar dankbaar gebruik van en doen een wasje, alles wat gebruikt is spoelen we uit en binnen een paar uur is ligt het weer droog en fris in de kast en op bed. De rest van de dag zitten we lekker in de schaduw met een boek, heerlijk!
WOENSDAG 6 JULI
Weer verder naar het oosten rijden we de eerste kilometers over een werkelijk prachtig binnendoortje richting Manosque en de zon reist gelukkig weer met ons mee. We rijden dwars door Manosque en dat houdt even op, wegwerkzaamheden veroorzaken omleidingen en de daaruit voortvloeiende drukte. We gaan verder over de D82, slaan zomaar ergens af (D315) omdat we een rivier op de navigatie zien en komen terecht bij Lac d’Esparron De Verdon, een mooie plek voor een koffiestop.
Rond het Lac De Sainte Croix gaan we op zoek naar een camperplek. Het eerst plekje dat we aandoen in Sainte Croix De Verdon is een mooie plek, we parkeren in één van de daarvoor bestemde plekken, de stoelen gaan naar buiten en we genieten, onder een boom, van het mooie uitzicht op het meer! In de diepte zien we kano's, surfplanken, zeilbootjes, waterfietsen, drijvende glijbanen, etc. etc., een kleurrijk gebeuren.
DONDERDAG 7 JULI
Ons plan om een dagje aan het strand te vertoeven laten we varen, het is grotendeels bewolkt en er staat een frisse wind. We gaan vandaag de Gorges De Verdon in. De eerste kilometers rijden we over een plateau dat vol staat met lavendelvelden, die paarse velden blijven toch altijd weer de aandacht trekken, dit is de Provence zoals we hem graag zien. Even verderop zijn ze lavendel aan het oogsten en als we ons hoofd even buiten de camper steken komt de heerlijke lavendel geur vol in onze neusgaten, heerlijk!
Net voor Moustiers-Sainte-Marie dat in de tijd van Madame de Pompadour één van de bekendste dorpen van de Provence was en nu één grote toeristische trekpleister is, krijgen we een heftige afdaling van maar liefst 16% en haarspeldbochten die er niet om liegen, gelukkig komen we ongeschonden beneden en rijden door naar de brug over de Verdon aan het einde van de kloof en het begin van het Lac de Sainte Croix en ondanks dat het nog maar 10.00 uur is, is het al behoorlijk druk met waterfietsen en elektrobootjes die de kloof in glijden.
We rijden een klein stukje terug en dan gaan we echt de Gorges de Verdon in, wat weer een schitterend stukje Frankrijk! Na 18 kilometer, 2 kilometer na La-Palud-Sur-Verdon slaan we rechtsaf en gaan de D23, de “Routes des Crètes” op, een weg die na ruim 20 kilometer weer uitkomt in hetzelfde La-Palud. Een weg met fraaie uitzichtpunten, op de eerste kijken we honderden meters de diepte in langs steile rechtopstaande rotsen en heel diep zien we het riviertje.
Op de tweede plek waar we stoppen zijn ze tegen zo’n steile wand aan het klimmen, ongelofelijk hoe ze zich vastklemmen aan hele kleine uitsteeksels en zo omhoog komen, uiteraard zijn ze wel gezekerd. De D23 is verderop een smalle weg met soms steile rotsen aan de ene en diepe afgronden aan de andere kant, je balanceert hier zogezegd op de richel, gelukkig is het een weg met eenrichtingsverkeer, tegenliggers hoef je dus niet bang voor te zijn! Het is goed te doen met een camper en voor wie het ook aandurft, het is een echte aanrader!
Op de derde stopplek worden we getrakteerd op adelaars, eerst zijn het er twee maar als we de vogels wat langer blijven bewonderen komen er steeds meer, uiteindelijk zijn het er acht. Het is werkelijk grandioos hoe die vogels op kleine afstand steeds weer voor ons langs zweven en elke keer blijven we ons verbazen over de grootsheid van deze prachtige vogels, foto’s maken is wat lastiger, ze zijn ons meestal te snel af.
Op de volgende plek worden we verrast door een stelletje geiten die nergens bang voor zijn, één wil er zelf in de achterbak van een auto klimmen maar dat vinden de kinderen die in de auto zitten niet echt leuk, ze gillen wat af en papa besluit de geit geen toegang te verlenen. Na ons bijzondere avontuur op de “Routes de Crètes” gaan we eerst een broodje scoren bij de plaatselijke boulangerie, lunchen we en laten de belevenissen van de afgelopen uren de revue nog een keer passeren, één woord hebben we er voor: GRANDIOOS!!!!!!
We rijden de Gorges verder uit en in Castellane geven we de camper weer rust, zetten de stoelen buiten en hebben een prachtig uitzicht op de rivier de Gardon. We staan aan de rand van Castellane, een klein typisch Provençaals stadje aan de voet van de “Roc” een reusachtige, puntige rots. Bovenop de “Roc” staat een 17de eeuwse kapel, de “Nortre-Dame-du-Roc”. Aan het eind van de middag lopen we het stadje even in, slenteren door de smalle straatjes vol souvenirwinkeltjes en genieten op een terras van de toeristen die voorbij komen.
VRIJDAG 8 JULI
Voor we vertrekken kijken we nog een poosje naar de overkant van de rivier waar bootjes in gereedheid worden gebracht voor het raften. Tweemaal per week op dinsdag en op vrijdag verhogen ze de waterstand in de rivier en dan komen ze uit alle hoeken en gaten om te kunnen raften, vandaag zijn het zo te zien allemaal pubers en onder de brug gaan ze achter elkaar het water in, leuk om even naar te kijken.
Gisteren zagen we net voor Castellane een bordje “Musee des Citroën”, 2 km buiten het stadje richting Digne en als oud Citroën rijders zijn we daar natuurlijk wel in geïnteresseerd. Voor we verder gaan vinden we het museum richting Digne, onvoorstelbaar wat hier aan oldtimers staat, 52 hebben we geteld en op één gerestaureerde na zijn ze allemaal origineel, werkelijk schitterend. Als we er rondlopen denken we aan de echte citrofielen in de familie, broer Ton en neef Jeroen, als die hier rond zouden lopen hadden ze zeker een lekbakje nodig.
Weer op de route rijden we via de D955, langs het “Lac de Castillon” naar de camperplaats even buiten St. Julien du Verdon, dat vinden we drie keer niks, een kale, stoffige plek tussen het meer en de doorgaande weg. We gaan verder over de N202 en de D906, over de “Col de Toutes Aures”, ook weer zo’n prachtige bochtige weg met aan de ene kant de hoge rotsen en aan de andere kant een diepe kloof, naar Annot. Een mooie camperplek, met gratis verzorging, ligt aan de rand van het dorp, in het dorp is een bakker, een slager en zelfs een supermarkt.
Voor het avondeten gaan we nog even naar het dorp en lopen het verleden in, je weet niet wat je ziet, het begint al met een eeuwenoude openbare wasplaats en dan lopen we door de zeer smalle straatjes omhoog, we verbazen ons over de originaliteit van dit dorp. Niks toeristisch, gewoon zoals het al eeuwen geweest is, een oude bakkerij, een waterpunt en boven in het dorp nog weer een waterloop, kleine pleintjes en onderdoortjes daar waar de huizen aan elkaar gebouwd zijn, tien keer mooier dan het toeristische Castellane. Wat een bijzonder stadje!!
Weer terug in het heden pakken we nog even een terrasje, zaten we gisteren naar de voorbijkomende toeristen te kijken, hier zit de plaatselijke bevolking op het terras en dat is te merken ook, iedereen lijkt elkaar te kennen en dan is het toch wel jammer dat we geen Frans spreken.
Op de parkeerplaats bij de Jeux-des-Boules baan staat een pizzabakker, in de verkoopwagen staat een op hout gestookte oven, dat hebben we nog nooit gezien!!
ZATERDAG 9 JULI
Het is dat we wat in de schaduw staan, anders waren we al vroeg ons bed uitgebrand, de zon is er weer in volle glorie, het is strak blauw.
Vandaag gaan we door de “Gorges de Dalius”, gisteren in het dorp al ansichtkaarten gezien van deze kloof en dat lijkt weer iets heel bijzonders te worden. Vanaf Annot volgen we een stukje het toeristische smalspoor Digne-Nice, (N202), jaren geleden hebben we al eens een tochtje gemaakt met dit treintje.
De weg naar de kloof is wijds met groene berghellingen en in het midden een hele brede rivierbedding waar maar een relatief smal stroompje doorheen vloeit en na het dorpje Daluis rijden we de kloof in. Wat een spectaculair landschap, ruige donkerrood gekleurde rotsen en diepe kloven met daarin puntige rotsen die wel een beetje op stalagmieten lijken die je in een grot tegenkomt, maar dan tientallen keren groter.
De weg gaat door een flink aantal smalle tunnels, de weg naar boven slingert vaak rondom een rots, de weg naar beneden gaat op die punten door smalle in de rotsen uitgehakte tunneltjes. We waren van plan de tunnels te tellen maar door de werkelijk schitterende omgeving die onze aandacht helemaal opeiste, zijn we dat helemaal vergeten. Er zijn gelukkig diverse plaatsen waar je even kunt stoppen en dat doen we dan ook, we kijken onze ogen uit!
Op de “Pont de la Marie”, een smalle brug boven de hele diepe kloof, kun je aan een touw de diepte induiken, hier noemen ze dat “Top Jump”, van alleen er aan denken krijgen we het al Spaans benauwd laat staan dat we aan zo’n touw naar beneden gaan springen. Een vijftal jongens durft het wel aan en dat willen we wel even meemaken, één voor één duiken ze naar beneden en eerlijk is eerlijk het is wel spectaculair!!
In Guillaumus beraden we ons over wat we verder gaan doen, we willen de “Col de la Cayolle” over maar op de site van Adrie en Jannie gelezen dat het daar wel mooi, maar op sommige plekken ook erg smal is. Toch gaan we het avontuur aan en hopen dat we niet al te veel tegenliggers tegen zullen komen. Over een voorlopig goed te berijden weg kruipen we langzaam naar boven, de bergen worden kaler en op de toppen zien we nog wat kleine sneeuwplekjes. Ook hier kijken we onze ogen uit, het ene vergezicht is nog mooier dan het andere, we zijn sprakeloos.
Op de top van de Cayolle, op 2326 meter hoogte staat een bord dat het over 17 km maximaal 2.40 m breed en 3 m hoog is. Onze camper is 2,85 m hoog en 2,24 m breed, het moet kunnen, we zien wel wat we tegenkomen. Vooral op het stuk tussen St.-Laurent en Uvernet Fours (12 km) is het heftig en erg smal, aan de ene kant de afgrond en aan de andere kant uitstekende rotsen, goed opletten dat je die niet met de bovenkant van de camper raakt. Gelukkig is het niet een al te toeristische route, we komen meer motoren en fietsers tegen dan auto’s.
Langs de weg naar beneden vinden we nog een mooie plek om een uurtje te blijven staan en van de zon te genieten en we concluderen dat het achteraf toch wel is meegevallen, alleen het laatste stuk was wel erg spannend, vandaag was het zoals wij dat noemen een echte “Simon-weg” bochtig, smal en af en toe behoorlijk steil en dat is genieten! Bij Barcelonnette gaan we rechtsaf naar Jaussiers en zetten de camper op de open plek aan de overkant van de rivier de “L’Ubaye”.
ZONDAG 10 JULI
Een dagje even niets, de afgelopen dagen weer zoveel gezien dat we even vol zitten, tijd voor een pauze, we blijven vandaag in Jaussiers. Het is weer heerlijk buiten, de lucht is helemaal blauw gisteravond zag het er even minder goed uit, donkere wolken een paar regendruppels en een enkele onweerslag en toen was het weer voorbij. Na het ontbijt fietsen we naar het dorp, er is een Brocante en een levensmiddelen markt. Eenmaal terug genieten van de zon en van een goed boek, we komen de dag prima door!!
In het dorp ook nog even de publieke Wifi bij het postkantoor geprobeerd, het binnenhalen van de e-mail lukt nog net, maar om de site te updaten is de verbinding veel te traag, erg jammer!!! Hopen binnenkort toch nog een keer het verslag te kunnen publiceren.
Aan het eind van de middag ontvouwd zich voor onze ogen een aardig schouwspel, zaten we een paar dagen geleden bij een opstapplaats voor het raften, nu zitten we aan het eind van zo’n tocht en komen er drie boten met daarin 24 pubers voor onze neus aan land. Mooi om te zien hoe ze in korte tijd de boten aan land krijgen en uit- en aangekleed zijn. Iedereen moet z’n eigen pak uitspoelen in de rivier, dat doen ze bijna allemaal op blote voeten en dat is balanceren over de scherpe stenen aan de waterkant. Binnen 20 minuten is iedereen weer vertrokken.
