MAANDAG 18 JULI
Vandaag begint dan eindelijk voor ons de week van “Le Tour”, we zijn heel benieuwd hoe we dat zullen ervaren.
Gelukkig is de zon er weer! Het was gisteren wel een hele trieste, gure en natte dag. We zien dat op de “La Meije” een dun laagje verse sneeuw is gevallen, het is daar bijna 2000 meter hoger dan waar wij staan, we hadden het wel leuk gevonden als hier ook een laagje sneeuw zou hebben gelegen. Met de zon van vandaag is dat immers heel snel weer weg.
Op de Driesprong bij het restaurant is een bron en af en toe lopen we daar naar toe om water te halen, jerrycans en flessen worden gevuld en meegezeuld naar de campers en zo houden we onze watervoorraad op peil. Er is daar ook een winkeltje waar je o.a. brood kunt kopen, we wisten dat niet van te voren en hebben een hele voorraad afbakbroodjes meegenomen en die moeten natuurlijk ook op. ’s Middags horen we dat vanaf morgen de bakker elke ochtend langskomt op de camperplaats.
In de loop van de middag komen Nico en Afke aan en nu wordt voor alle omstanders, die al meerdere keren hun ongenoegen uitspraken over de hoeveelheid ruimte die wij hadden, duidelijk waarom we zo ruim waren opgesteld. In de ruimte tussen ons en onze buurman past hun camper prima, we hoeven zelfs niet op te schuiven. De parkeerplaats is inmiddels helemaal vol, er kan geen camper meer bij. Er staan al acht campers op de oprit en langs de kant van de weg staan er ook al veertien geparkeerd. Zal morgen nog wel gekker worden!
DINSDAG 19 JULI
De gisteren al aangekondigde regen valt met bakken tegelijk naar beneden en het is weer behoorlijk koud, de temperatuur komt vandaag niet boven de vier graden. Het is zelfs mogelijk dat het later op de dag gaat sneeuwen. Sms-jes uit Nederland melden ons dat de sneeuwgrens vandaag op 2000 meter ligt. Aan het begin van de middag gaat de regen over in dikke vlokken natte sneeuw, wel een heel mooi gezicht maar eigenlijk zien we toch liever de zon!
Er valt elke dag wel weer wat te beleven, al was het alleen maar de campergekte die steeds grotere vormen aanneemt. De hele dag door zien we campers rijden die op zoek zijn naar een plekje om te kunnen parkeren. Als je een paar dagen langs de weg moet staan, waar bijna geen plek is om een stoel neer te zetten en je de hele dag in de uitlaatgassen van de voorbijkomende auto’s inademt, dan wordt je daar niet blij van. We zijn eigenlijk toch wel blij dat we hier vroeg genoeg waren voor een mooie plek met wat ruimte en een schitterend uitzicht.
De sms-jes volgen elkaar in snel tempo op, we worden volledig op de hoogte gehouden van de weersomstandigheden in de omgeving. Op de Galibier ligt inmiddels 10 centimeter sneeuw en Nico zag zelfs auto’s naar beneden komen met een laag sneeuw op de motorkap.
Ook de schapen zoeken een lager gedeelte van de berg op, we zien een hele grote kudde afdalen. Prachtig om te zien hoe de schapendoezen op aanwijzingen van de herder, de kudde naar beneden loodsen.
In de loop van de middag is het droog en lopen we naar de driesprong, eens kijken hoe het er daar nu uit ziet. De parkeerplaats achter het restaurant is leeg (gereserveerd voor de tourcaravaan), maar overal langs de kant van de weg zien we campers staan. Zowel op de weg naar beneden als naar boven staan overal campers. Als we terug zijn en de tv aanzetten horen we dat het de komende dagen gaat spoken in de Alpen en het is nog maar de vraag of ze donderdag de Galibier wel op rijden, misschien wordt de finish wel verplaatst naar de Lautaret.
Op de weg boven ons wordt het ook steeds gekker, zelfs ‘s avonds laat zien we nog campers rijden die duidelijk op zoek zijn naar een plekje, het wordt steeds voller en de plekjes worden steeds kleiner, aan de ene kant op de rand van de helling en aan de andere kant nog maar net binnen de streep op de weg, je wordt er bijna van de sokken gereden door de vrachtwagens die voorbij scheuren, je moet goed in je spiegels kijken of er geen auto aankomt voordat je een deur open kunt doen.
WOENSDAG 20 JULI
Gisteravond is er nog meer sneeuw gevallen en op de toppen van alle ons omringen bergen ligt een vers laagje sneeuw, t’is wel een mooi gezicht! Het lijkt wel of we op wintersport zijn.
Nico en Afke houden het hier voor gezien, zij hebben maar twee weken vakantie en gaan toch voor het mooie weer, het is hier wat te onzeker en aan de zuidkant van de Alpen is het wel mooi, ze hebben groot gelijk. Na anderhalf uur een sms-je dat ze in de buurt van Embrun langs de kant van de weg staan “in de korte broek”, en daar alsnog naar de Tour gaan kijken.
De zon komt gelukkig wel weer te voorschijn en het wordt weer een heerlijke dag, de wind is nog wel een beetje fris, maar achter de camper uit de wind is het heerlijk. Aan het eind van de ochtend gaan we nog weer even op de Driesprong kijken en het wordt steeds gekker langs de kant van de weg, overal waar het echt te smal is voor campers staan nu auto’s geparkeerd. Sommigen hebben een bed gemaakt in de auto, anderen zetten een tentje op en weer anderen slapen gewoon in de openlucht.
Na het avondeten lopen we nog een keer naar boven. De Galibier is inmiddels afgesloten voor al het gemotoriseerd verkeer en op de Lautaret is het file rijden. Ongelofelijk wat een verkeer er nog is, waarschijnlijk komen ze allemaal van de etappe die vandaag verreden is en willen ze de etappe van morgen ook zien en allemaal denken ze dat er nog wel ergens een plekje te vinden zal zijn, ze komen bedrogen uit, kilometers ver is geen plekje meer te vinden, werkelijk elk gaatje is bezet. Ook zien we de regiewagen van de Franse TV en de reclame auto’s van Vittel.
DONDERDAG 21 JULI
De dag van de Koninginnerit in “Le Tour de France”. Al heel vroeg zien we mensen met tassen, stoelen en koelboxen naar het parcours lopen. Wij vertrekken om negen uur en vinden zo’n 200 meter “Le Galibier” op een prima plek met een grandioos uitzicht. We kunnen alles al van ver zien aankomen. Als we ons installeren is het nog rustig. We hebben allemaal een boek meegenomen, maar die komt de tas niet uit, de hele dag gebeurt er van alles en nog wat om ons heen en langzaam maar zeker loopt de berg vol, ongelofelijk wat zich hier allemaal verzameld.
Tientallen auto’s die iets met de tour te maken hebben rijden de berg op. Wielrenners worden door de politie tegengehouden, ze mogen de berg niet meer op. Sommigen denken heel slim te zijn en lopen met fiets en al door het gras de berg op, natuurlijk wordt dat gezien en worden ze weer naar beneden gestuurd, op een gegeven moment is het zo druk dat de politie niet meer bij machte is de wielrenners tegen te houden en een flink aantal slipt er door heen en weet alsnog de top op de fiets te bereiken. Later wordt de controle weer verscherpt.
Het zenuwcentrum is op de Lautaret, de schrijvende pers, de radio en de tv hebben hier hun onderkomens, er is een gigantisch tv scherm waar de Tour op te volgen is, een interview studio, VIP ruimtes, de Jurywagen en de nodige regiewagens. In de loop van de middag komen de rennersbussen de berg op, ze zijn echter te groot om de Galibier op te gaan, moeten op de kruising keren en worden in de bocht naar beneden links van de weg opgesteld. Af en toe is het een gigantische chaos, waar de politie zo te zien ook bijna geen raad meer mee weet.
Ongeveer anderhalf uur voordat de eerste renners verschijnen komt de "Tour karavaan" voorbij. Aparte auto’s en voertuigen die van alles en nog wat naar buiten gooien, kranten, sleutelhangers, snoepjes, frisbees, petjes, sjaaltjes, flesjes water, etc. etc. Een sliert van ongeveer drie kwartier trekt aan onze neus voorbij. Ondertussen vliegen helikopters af en aan om de nodige vips aan te voeren. De fiets karavaan komt in de buurt!
En dan komen in de verte de eerste renners in zicht voorafgegaan door een tiental auto’s, een flink aantal motoren en politieauto’s. Iedereen raakt opgewonden en allemaal willen ze de renners zien aankomen of foto’s maken met het gevolg dat de weg bijna helemaal vol staat met mensen en de renners er maar net doorheen kunnen en voor je er erg in hebt zijn ze al weer voorbij ondanks dat ze een berg oprijden. Al met al een hele bijzondere ervaring, we hebben er van genoten, het is een dag geworden om nooit te vergeten.
Als we ’s avonds lekker onderuit gezakt in de camper zitten, nog nagenietend van een spectaculaire dag, zien we de grote vrachtwagens die vol zitten met Tour attributen zoals dranghekken, vlaggen en finishbogen, tribunes etc. in file voorbijtrekken en daar tussen werkelijk honderden campers die richting Le Bourg d’Oisans rijden, misschien denken ze allemaal nog een mooie plek te vinden in de buurt van de “L’Alpe d’Huez, daar is morgen de finish van de dagetappe.
VRIJDAG 22 JULI
De start van de Tour is vandaag in Modena, ze fietsen eerst over de “Col du Télégraphe” 1566 meter hoog, gaan dan over de “Col du Galibier”, 2646 meter hoog en rijden tijdens de afdaling naar Le Bourg d’Oisans bij ons door de achtertuin en natuurlijk gaan we weer kijken. De weergoden zijn ons weer goedgezind, hadden ze het aan het begin van deze week over zeer slecht weer in de Alpen met zelfs sneeuw en hagel, niets is minder waar, gisteren was het half bewolkt en vandaag is het zelfs hemelsblauw.
We zitten de hele ochtend achter de camper heerlijk in de zon en zien op de weg weer van alles en nog wat voorbij rijden wat met de Tour te maken heeft. Auto’s met officials, persmuskieten op motoren en heel veel politie.
Aan het begin van de oprit naar de parkeerplaats staat een friettent en we halen aan het begin van de middag een lekkere bak van de goudgele reepjes, Ineke heeft nog Kebab en met nog wat appelcompote hebben we voorlopig genoeg.
Om twee uur zetten we de stoelen weer langs de kant van de weg, het is vandaag gelukkig niet zo druk als gisteren, we zitten in één lange rij met een flinke tussen ruimte en kunnen alles zo veel beter bekijken dan gisteren. Om half drie zien we de reclamekaravaan, met z’n bijzondere voertuigen, de berg afkomen, als ze bij ons zijn hebben ze er behoorlijk de snelheid in en er wordt aanmerkelijk minder gestrooid dan gisteren, toch hebben we wel weer wat verzameld, petjes, vouwfrisbee, sleutelhanger, etc., leuk voor de kleinkinderen!
Het is even wachten op de renners maar om half vijf zien we ook hen de berg afkomen, wat gaat dat verschrikkelijk hard! Omringd door auto’s en motoren stuift er een lang lint van renners aan ons voorbij. In de kopgroep zit de favoriet van Marijn, Andy Schleck, en we proberen voor hem deze renner goed op de foto te krijgen en dat is aardig gelukt. Marijn heeft Andy in ieder geval goed kunnen zien en nu maar hopen dat Andy ook heeft gezien hoe Marijn hem aanmoedigde.
Het is inmiddels behoorlijk gaan waaien en het is al aardig fris aan het worden. Als de laatste renner voorbij is gaan we snel naar de (warme) campers om de beklimming van de “L’Alpe d’Huez” en de finish op tv te bekijken. Als duidelijk is wie de winnaar is geworden gaan Ede, Ineke en Marijn nog een paar uurtjes rijden, ze willen morgen op de camping in Spanje zijn waar ze hebben afgesproken met de ouders van Marijn. Na negen dagen komt er een einde aan onze gezamenlijke activiteit en nemen we afscheid van elkaar, het was gezellig!
ZATERDAG 23 JULI
We zitten weer helemaal in de wolken, wat hebben we de afgelopen twee dagen gemazzeld met het weer.
We gaan maar weer eens verder, wordt wel weer eens tijd na 10 dagen op één plek te hebben gestaan. We rijden richting het Noorden over de “Col du Galibier”, wat een prachtige Col, in de boekjes al gelezen dat dit één van de mooiste Cols is in de Alpen en wat ons betreft hebben ze helemaal gelijk.
Wel jammer dat het onderweg regent en boven valt er zelfs natte sneeuw, maar ondanks dat genieten we toch van een schitterende route met zeer fraaie en verre uitzichten. Op de Top staat het monument van de initiatiefnemer van “La Tour de France”. We kunnen hier kiezen welke route we nemen, of door de tunnel of over de weg om de berg heen, we kiezen voor de tunnel die erg smal is en waar het verkeer geregeld wordt door verkeerslichten.
Als we door de tunnel zijn zitten we even helemaal in de wolken en zien we heel erg weinig van de omgeving. Gelukkig duurt dat niet erg lang en kunnen we weer een behoorlijk eind kijken. Wat is het toch bijzonder hier! Ruige rotsen meestal begroeid met een lage, maar schitterende flora, soms zijn ze ook echt helemaal kaal en bomen??? die zien we hier niet. De wegen zijn allemaal volgeklad met rennersnamen en landenvlaggen en overal langs deze route staan nog de campers die de afgelopen dagen de Tourkaravaan voorbij hebben zien rijden.
Halverwege de afdaling staat aan de linkerkant van de weg een hekwerk met daaraan acht kranen, we hadden op de Lautaret onze watervoorraad willen aanvullen, maar daar stond een rij van vijf wachtenden voor ons en zijn maar doorgereden in afwachting van een plekje waar we wel water is. Goed gegokt, op deze plek kunnen we moeiteloos onze tank vullen.
In de afdaling komen we ook nog en grote groep amateur wielrenners tegen die de Calibier aan het beklimmen zijn.
We passeren het skigebied van Les Vereys en na het zeer toeristische Valloire waar het hartstikke druk is, gaan we de “Col du Télégraphe” op, een iets minder hoge berg, maar met z’n eigen charme. Het valt wel op dat op deze Col in tegen stelling tot de Galibier, de afgronden wel voorzien zijn van vangrails. Boven op de col maken we een koffiestop en fotograferen nog even één van de vele strooien poppen die in de omgeving langs de kant weg staan. In de afdaling is het erg druk, we rijden het laatste stukje zelfs in file de berg af.
In St. Michel-de-Maurienne slaan we rechtsaf richting Modane en bij het fort Marsie-Thérèse stoppen we voor de lunch. We willen het fort bekijken maar dat kan niet, vandaag gesloten! We zijn hier één dag te vroeg, morgen wordt hier een “Campement militaire de 1860” opgeslagen, er is een defilé en er komt een militaire fanfare uit Lyon. Hadden we graag meegemaakt, toch gaan we weer verder, hier mogen we niet overnachten.
In Lanslevillard bij de skilift “Val Cenis”, een mooie plek met uitzicht op de “Mont Cenis”, staan op de parkeerplaats al een paar campers en we zoeken ook een plekje, t’is genoeg voor vandaag.
De afgelopen dagen heeft in het teken van de Tour de France gestaan en nu willen we ook wel weten hoe het verder gaat. Vandaag is er een tijdrit rondom Grenoble en daar willen we nog wel even een stukje van op tv zien.
ZONDAG 24 JULI
Gisteravond en vannacht heeft het weer behoorlijk geregend en op de hoogste toppen ligt een deken van verse sneeuw, we vragen ons af of we niet in het verkeerde jaargetijde zijn beland. Is dit zomer, het lijkt wel winter!
We gaan weer verder de “Route des Grandes Alpes” richting Bessans, voor we daar zijn moeten we eerst over de “Cal de la Madeleine” 1746 meter en dan willen we de “Col de L’Iseran” op. WE WILLEN WEL, WE MOGEN NIET, DE COL IS “FERME”!
We rijden een klein stukje terug, in Bonneval-sur-Arc is een “Fete Artisnale” en daar gaan we eerst maar even kijken. De markt is nog in opbouw, veel kramen zijn nog leeg maar we zien iets wat we nog nooit gezien hebben, een grote kraam vol met diverse soorten “Nougats”, het lijken wel kazen, groot, rond en dik van zeker tien kilo per stuk en overal liggen kleine stukjes om te proeven, wat is dat lekker! maar ook erg prijzig, € 39, 90 per kilo!!!!!! Als je eenmaal hebt geproefd ben je verkocht en ga je met een groter stuk terug naar de camper.
Onder het genot van een kopje koffie en een overheerlijk stukje Noga, besluiten we niet af te wachten of de Col misschien toch nog weer opengaat, het is nog steeds regenachtig en op de col zal het dan zeker sneeuwen, we gaan terug en nemen een andere route. Net na de "Col de La Madeleine" in Lanslebourg Mont-Cenis (we zijn dan 15 km terug gereden) zien we dat de "Col de L”Iseran" inmiddels toch weer “OUVERT” is, wat een gedoe, we willen wel erg graag de Col over en gaan TERUG!
Het is nog rustig op de weg naar de top, als we zicht krijgen op de besneeuwde bergen, stopt onze hartslag een moment en raken we helemaal opgewonden, wat een adembenemende schoonheid zien we voor onze ogen opdoemen. Er zijn bijna geen woorden voor om dit gevoel te omschrijven, Super! Schreven we een dag geleden nog dat de Galibier één van de mooiste Cols in deze omgeving is, de Isoran in deze weersomstandigheden is nog veel mooier.
Langs de kant van de weg liggen randen sneeuw, de sneeuwschuivers hebben vanochtend al goed hun best gedaan. Op het hoogste punt, 2770 meter hoog, is het echt winter, we parkeren de camper en gaan even naar buiten, wat is het koud, het is hier rond het vriespunt en door de ijzige wind voelt het aan alsof het 15 graden onder nul is, brrrrrr! Op de col staat een bijzonder kerkje, een restaurantje en een informatiebord cq richtingaanwijzer en natuurlijk leggen we alles vast op de gevoelige plaat. Wat een belevenis om nu hier te zijn!
In de afdaling vinden we mooie plek voor de lunch, aan deze kant van de berg ligt minder sneeuw maar ook hier hangen er ijspegels aan de rotsen die overigens wel aan het smelten zijn. Een klein stukje verder zien we, heel ver in de diepte, het wintersportgebied van Val d’Isere liggen. Het is er nu vrij rustig maar in de winter ziet het er vast heel anders uit. Het staat hier vol met skiliften, hotels en appartementen, die nu zo te zien bijna allemaal leeg zijn.
In Bourg St. Maurice hebben we weer even gelegenheid te internetten, e-mail binnenhalen en de site updaten, met dank aan McDonald’s! We gaan weer verder en nemen nu de D902 naar de “Cormet de Roselend’. Deze smalle weg gaat behoorlijk steil omhoog en al heel snel zien we Bourg in de diepte liggen. Simon kan z’n hart hier ophalen, er komen een flink aantal korte haarspeldbochten en daar kan hij echt van genieten. Zo’n 15 km boven Bourg in Les Chapieux zien we camperplek met een schitterend uitzicht. We stoppen!
Wat een heerlijke plek, lekker rustig en in een prachtige omgeving, één van de weinige dingen die je hier hoort zijn het kabbelende water en de koeienbellen, zelfs de telefoon laat het hier afweten! Elk half uur gaat er een pendelbusje die je voor
€ 2,50 naar "Vallee De Glasier" brengt, een plek waar je prachtige bergwandelingen kunt maken. Er is een Auberge en ook nog een klein winkeltje waar ze o.a. brood, kaas, wijn, honing en jam verkopen.
