MAANDAG 25 JULI
Gelukkig ziet het er vandaag een stuk blauwer uit en dat is heerlijk na de regen van de afgelopen dagen. We beginnen aan onze laatste etappe door de Alpen, er komen nog een paar Cols en dan zijn de Alpen, voorlopig althans, verleden tijd. We komen vast en zeker nog wel een keer terug in dit bijzondere landschap.
We volgen de borden Cormet de Roselend en komen weer op een steeds hoger niveau, ook hier weer zo’n heerlijk ruig landschap waar we toch wel erg gecharmeerd van zijn. Het hoogst berijdbare punt ligt op 1968 meter.
Op de hoogste toppen ligt nog altijd een dun laagje sneeuw, overal zien we kleine stroompjes langs de bergen naar beneden komen en samen vormen ze een behoorlijke stroom water dat naar het dal dendert.
Op bijna 1700 meter zien we in de diepte het mooie blauwe “Lac de Roselend” een, zoals gebruikelijk op deze hoogte, barrage, het water staat net als in het vorige meer dat we zagen wel heel erg laag, de waterlijn ligt meters onder het zichtbare hoogste niveau.
Af en toe zijn de wegen in deze omgeving wel erg smal maar gelukkig is er weinig verkeer, de mensen moesten eens weten hoe schitterend het hier is en voor wie van wandelen houdt is dit een uitgelezen omgeving.
We dalen af naar Beaufort en gaan dan weer omhoog de “Col des Saisies” op, een goed te berijden col met relatief brede wegen en weinig steile stukjes. Bovenop de Col (1650 meter) is een giga wintersport gebeuren, heel veel skihellingen vol met de onontbeerlijke liften, hotels, appartementen, pensions en heel veel winkeltjes, je ziet er weinig bewoonde huizen. Het is er behoorlijk druk, bijna alle parkeerplekken langs de doorgaande weg zijn bezet en overal zie je mensen snuffelen in de souvenirwinkeltjes.
We volgen nog steeds de “Routes des Grandes Alpes”, dalen af naar Flumet en gaan daarna de “Col des Aravis” op, ook hier is het weer erg druk op de top (1498 meter) en is er geen parkeerplaatsje te vinden. Jammer dat het weer bewolkt is, nu kunnen we het Mont Blancmassief niet zien! Deze Col is wel lastiger te berijden dan de vorige, smaller en hier en daar steiler. Weer beneden in La Cluzas zien we weer zo’n concentratie van wintersportactiviteiten, gondels, sleepliften, hotels, enz. enz.
Overal zien we houten “dubbelwandige” huizen, het basis huis met daar tegenaan gestapelde houtblokken en dat werkt natuurlijk tweeledig, het een perfecte isolatie laag en als het in de kachel gaat heeft men er weer warmte van.
Alle koeien in deze omgeving hebben van die mooie bellen om hun nek, soms een heel kleintje en een andere keer een hele grote, meestal hoor je alleen maar de bellen, heel af en toe lopen de koeien dicht bij de weg.
Na de laatste Col rijden we via Thônes naar het “Lac d’Annecy”. Vier jaar geleden hier al eens geweest en toen hebben we het stadje bekeken, nu hoeven we niet meer, we rijden wel een stukje door de stad en het is toch wel weer leuk alles in vogelvlucht voorbij te zien glijden. Inmiddels moeten de ruitenwissers weer aan, het is nat en koud, in Annecy is het 17 graden, het was toch zomer?
Via Rummily (D16) en Vallières (D910) rijden we naar Seyssel, we hebben de Alpen inmiddels achter ons gelaten en dat is direct te zien aan de begroeiing op de glooiende heuvels, er staan weer grote bomen, diverse graansoorten, maïs en veel net gemaaide weilanden.
In Seyssel, zo’n 200 mater na de oude brug over de Rhone, is een grote open plek en daar zouden volgens het boekje van de NKC campers mogen overnachten. Er staat geen bord dat het niet mag maar ook niet dat het wel mag, we blijven wel!
Aan het eind van de middag is de zon terug en kunnen de stoelen naar buiten, het is heerlijk, de korte broek gaat aan en het wordt nog even genieten.
Ook nog even naar het dorp geweest, een rustig Frans dorp zonder toeristische trekjes met een restaurantje, een slager, een kleine supermarkt en natuurlijk een boulangerie. De oude brug is een plaatje en nodigt uit om er foto’s van te maken.
DINSDAG 26 JULI
We rijden weer verder en blijven aan de linkerkant van de Rhone en gaan eerst richting Bellegarde sur Valserine, een heuvelachtig gebied met in de verte de hogere bergen. Al slingerend rijden we door een mooi glooiend landschap vol met wijnranken. Het is een rustige en relaxte route, toeristen komen hier kennelijk erg weinig en de dorpjes waar we doorheen komen lijken wel compleet uitgestorven.
Het is overwegend zonnig en een stuk warmer dan we de afgelopen weken gewend waren en dat is heerlijk.
Via Saint-Germain-de-Joux en Échallon rijden we naar Oyonnax door een heel andere landschap dan het vorige stuk, we zijn inmiddels in de Jura en dat staat bekend om zijn grote hoeveelheid bomen, het is prachtig om te zien hoe de zonnestralen zich door de bomen wringen en daarmee een bijzondere sfeer creëren.
Na Oyonnax wordt het een stuk drukker en is het afgelopen met de stille binnendoor weggetjes waar we bijna niemand tegenkwamen. We komen nu op een meer doorgaande weg en rijden over D31 richting Lons–le-Saunier, sommige stukken zijn hier zelfs 3 of 4 baans, het heeft één voordeel, het schiet wel lekker op!!!! Aan het “Lac de Vouglans” in het dorpje Maisod is bij de jachthaven een mooie camperplek waar je 24 uur mag staan. De camper wordt geparkeerd en de stoelen naar buiten, we gaan genieten!
Het genieten duurt niet zo heel erg lang, in de loop van de middag verdwijnt de zon achter donkere wolken en niet snel daarna gaat het weer regenen.
WOENSDAG 27 JULI
De volgende etappe richting huis, maar eerst gaan we even op de koffie bij Janny en Dirk, oud collega’s die nu in Charcier wonen en daar al een paar jaar de Chambre d’Hotes “La Veinarde” hebben, we komen bijna door hun achter tuin, daar kunnen we toch niet zomaar aan voorbij rijden! Na een gezellig koffie-uurtje gaan we weer verder, op weg naar Lamarche sur Saône, ergens ten zuidoosten van Dijon.
Het is nog steeds bewolkt, af en toe zien we een kleine blauwe plek maar daar blijft het voorlopig even bij. Onderweg sms-contact met Nico en Afke, even horen waar ze zijn, zij zitten ongeveer 80 km vanaf Dijon en wij ook alleen vanuit een andere richting! We spreken af elkaar in Lamarche te treffen! Om twee uur zijn we op de afgesproken plek, een prachtige camperplek direct aan de kade van de Saône met alle voorzieningen en de bakker, supermarkt en pizzabakker dichtbij.
Nico en Afke zijn net voor ons aankomen, de zon is bijna helemaal terug, de stoelen kunnen gelukkig weer naar buiten en de topjes en korte broeken komen weer te voorschijn, heerlijk!
We hebben elkaar weer heel wat te vertellen, wisselen ervaringen en leuke plekjes uit en de dag is zo voorbij. Aan het begin van de avond halen we een paar Pizza’s, makkelijk en erg lekker en voor het eerst sinds weken kunnen we buiten zitten tot we naar bed gaan.
DONDERDAG 28 JULI
Toch weer bewolkt! maar we laten ons humeur er niet door beïnvloeden. Nico is er al vroeg bij en haalt, ook voor ons, vers brood bij de boulangerie in het dorp, heerlijk, wat een verwennerij! Na het ontbijt gaan we weer op pad en hebben met Nico en Afke afgesproken elkaar vanmiddag in Dieue sur Meuse weer te treffen, we rijden allebei een andere route, de één gaat linksom en de andere rechtsom, zo hebben wel elkaar aan het eind van de dag weer heel wat te vertellen.
We rijden binnendoor via Mirabeau sur Bèze naar Marcilly sur Tille en dan de wat meer doorgaande weg naar Langres. We rijden weer door een grote graanschuur, heel veel akkers zijn al kaal, het graan is al geoogst! het restant ligt in grote rollen op de akkers. De akkers vol met zonnebloemen staan nog wel volop te stralen, wat een schitterend gezicht! De weergoden hebben het kennelijk even te kwaad, ze zijn erg verdrietig en huilen tranen met tuiten, ze laten ons met een overvloed aan water zitten!
Bij Montigny le-Roi pakken we weer een landschappelijk mooie route de D74 naar Neufchâteau. Halverwege deze twee steden ligt Goncourt en daar is ook weer zo’n mooie camperplek, aan de Meuse en met alles erop en er aan, lunchtime! Het is gelukkig weer droog, de zon breekt af en toe door en de picknicktafel voor de deur maken het plaatje weer compleet.
Vanaf Neufchâteau volgen we de weg langs “La Meuse” en het “Canal de L’Est”. Vijf weken geleden reden we deze route van noord naar zuid en nu rijden we dezelfde weg andersom.
We waren iets te optimistisch, we krijgen de tweede bui op onze kop, de ruitenwissers moeten weer aan het werk, toch mooi dat die dingen op een camper zitten.
Als we om half drie in Dieue sur Meuse aankomen schijnt de zon al weer een poosje en nu maar hopen dat dat voorlopig ook zo blijft. We hebben er gisteren even aan kunnen ruiken hoe het is om tot bedtijd buiten te zitten en dat was wel erg lekker.
Vandaag zijn wij het eerst op de plek van bestemming, Nico en Afke arriveren een uurtje later. Gelukkig is er nog voldoende plaats en kunnen we ons weer groeperen om een picknicktafel en dat is, als we je elkaar eet, wel heel gemakkelijk, er is voldoende ruimte voor een grote pan mosselen!
We kunnen ook vandaag weer tot na elf uur buiten zitten, de zon liet het wel regelmatig afweten maar met een lange broek en een trui is het prima te doen!
VRIJDAG 29 JULI
Weer On Tour verder naar het noorden passeren we o.a. Verdun waar we weer een aantal begraafplaatsen uit de 1ste wereldoorlog passeren. Ieder trekt ook vandaag weer z’n eigen plan, de één wil dit zien en de ander dat en we spreken af elkaar weer te ontmoeten in Hamoir voor onze laatste gezamenlijke avond. Voor we weer kilometers gaan maken brengen we eerst nog even een bezoekje aan de Intermarche, verse groente voor vanavond inslaan, de tank vullen met diesel en dan zijn we er weer klaar voor.
We gaan nog even weer kijken in Dun sur Meuse, daar hebben we op de heenweg overnacht en nu maken we er een koffiestop.
Het is er wel wat drukker dan de vorige keer en de campers staan nu ook op het gras direct langs de waterkant en dat is leuker, heb je een mooier uitzicht op de rivier. Wij zetten de camper ook langs het water, even een paar krukjes naar buiten en onder het genot van een kop koffie genieten we van de voorbij komende bootjes.
Via Stenay, Sedan, Bouillon en Marche-en-Famenne rijden we naar Durbuy, het kleinste stadje van België. Eenmaal in de Ardennen slaat het weer helemaal om, kwam vanochtend de zon met moeite door de wolken, hier is het nat en guur, het miezert en de temperatuur zakt direct een paar graden, bah! We nemen wat binnendoor weggetjes en bij het plaatsje “ON”, nog nooit van gehoord, is het gelukkig weer droog, de zon laat het helaas wel afweten.
We maken een rondje door het zeer toeristische maar ook wel leuke stadje Durbuy, de smalle straatjes met de pittoreske huisjes, mooie geveltjes, kleine pleintjes en mooie kleine hoekjes geven je het idee in het Anton Pieck tijdperk rond te lopen. In de meeste pandjes zijn leuke kleine winkeltjes gevestigd en aan de rond van het oude centrum is het één en al terras waar ze heel goed van prijzen weten.
Na de rondwandeling rijden we door naar de camperplaats in Hamoir. Nico en Afke arriveren tien minuten later en we zoeken samen een plas-vrije plek op, het is hier behoorlijk nat en op sommige plaatsen erg modderig, niet zo’n geweldige plek maar voor één nacht wel te doen.
De zon is er gelukkig wel weer bij en het is heerlijk buiten, er wordt voor de laatste keer gezamenlijk gekokkereld en zoals altijd gaat het erin als koek en ook de rest van de vanavond zitten we buiten, wat een luxe!
ZATERDAG 30 JULI
Tijd om afscheid van elkaar te nemen, we hebben samen nog een paar heerlijke dagen gehad, geweldig zulke spontane ontmoetingen!
De laatste etappe via Luik, Maastricht, Venlo en Nijmegen brengt ons terug naar De Glind. Na bijna 6 weken en 3275 kilometer zijn we weer thuis. Wat hebben we weer veel gezien en meegemaakt, niet alleen rondom de TOUR, wat toch wel een hele bijzondere ervaring was, maar ook hebben we onze ogen uitgekeken in het landschappelijk bijzonder mooie Frankrijk. Eerst de voor ons onbekende Bourgogne die toch veel mooier is dan we hadden gedacht en waar we zeker terug zullen komen, maar met name de tocht door de Alpen was SUPER!!!
