ZONDAG 13 JULI
Na een natte dag begint de dag vandaag zonnig, wat ziet het leven er dan weer anders uit. We gaan weer een stukje verder op onze tocht door het Schotse land en rijdend langs de met bomen omzoomde rivier de ‘Dee’ komen we eerst bij ‘Barmoral Castle’, het buitenverblijf van de Britse Koninklijke familie. Het van wit graniet opgetrokken kasteel werd in 1853 in opdracht van Prins Albert van Saksen, gemaal van koningin Victoria gebouwd. 
We zijn niet van plan het kasteel van binnen te bekijken, het enige wat je binnen te zien krijgt is de ‘Ballroom’ die vooral vol staat met Koninklijke aandenkens en foto’s en je mag rondlopen in de tuinen, de rest is allemaal privé en als de koningin er is mag je er al helemaal niet naar toe! We komen niet verder dan de ticketshop en maken een foto van de folder, kunnen vanaf daar geen glimp opvangen van het kasteel. Onderweg al gehoord dat het tegenvalt van wat je te zien krijgt en daarvoor £ 10,00 per persoon te moeten betalen vinden we wat te gortig. 
Weer op weg rijden we naar Ballatar en dan is het al weer koffietijd! In Ballatar was ooit het eindstation van de trein, verder mocht het niet gaan vond Koningin Victoria, want dat zou haar rust in het verderop gelegen Balmoral Castle maar verstoren, wat kon zo’n Koningin zich toch veel veroorloven! In York hebben we al gezien met welk luxe treinstel deze Koningin reisde, Prins Albert, haar gemaal, had een eigen treinstel!! We gaan in ieder geval wel even kijken bij het ‘Old Royel Station’ zoals ze dat hier noemen. 
Na Ballatar rijden we naar het noorden en gaan op weg naar Dufftown dat aan de andere kant van de Cairngorn Mountains ligt. De zon is inmiddels achter de wolken verdwenen maar gelukkig blijft het droog en helder buiten zodat we een goed zicht hebben op de omgeving. We volgen weer een groene route, een mooie afwisselende route, het ene moment zitten we midden in het bos en even later kunnen we weer kilometers ver uitkijken over groene weilanden die tegen de hoge heuvels op liggen en waarin koeien en schapen grazen of pas zijn gemaaid. 
Onderweg passeren een aantal kleine dorpjes zoals Ordie, Towie, Mossat en Lumsden en passeren Killdrummy Castle en ook hier, net als op alle andere plekken, moet je een kaartje kopen om meer te willen zien ook al is het een ruïne. Inmiddels is het wel tijd voor de lunch! Als we verder gaan komen we weer in een heel uitgestrekt en verlaten gebied waar weinig mensen wonen, schapen des te meer, tegen de hellingen op ontelbare puntjes. Het wordt steeds stiller op straat, heidevelden, weilanden en dennenbossen wisselen elkaar af. Wat is dit weer genieten! 
We rijden naar de ‘Glenfiddich Distillery’ in Dufftown, opgericht in 1886 door William Grant en sluiten ons aan bij de rondleiding en krijgen een grondige uitleg over het stoken van whisky en ze laten ons zien hoe de whisky wordt gebrouwen. Aan het eind van de rondleiding mogen we drie whisky’s proeven, één van 12, één van 14 en één van 18 jaar oud, de laatste was het zachts, wij zijn geen whisky drinkers en zullen het ook nooit worden! We kijken nog even rond in de shop en zien daar een fles met een 50 jaar oude whisky, en de prijs? £ 20.000,00! 
Er zijn wel honderd soorten moutwhisky’s in Schotland. De meeste stokerijen bevinden zich in het stroomgebied van de rivier de Spey omdat het grondwater daar zacht is. Het heeft een turfsmaak die belangrijk is voor deze sterke drank. In Grampian is een toeristische route uitgezet van 110 kilometer langs acht stokerijen, de ‘Malt Whisky Trail’, al deze acht stokerijen zijn te bezoeken, wij hebben er aan één genoeg, hadden het ook niet willen missen. Als je in Schotland bent moet je toch zeker een stokerij bezoeken! 
Na de whiskytour rijden we verder en gaan via de snelste weg naar Cullen dat een prima overnachtingsplek heeft met uitzicht op zee. Vandaag toch meer gereden dan we van plan waren, eigenlijk wilden we overnachten op de parkeerplaats van de Glenfiddich Distillery maar hadden geen zin op zo’n groot stuk asfalt te blijven staan, ter plekke besloten om naar Cullen te rijden. In het ‘What to See & Do’ boekje van deze streek lezen we dat je vanaf het Viaduct van de historische spoorweg dolfijnen zou kunnen zien, we staan er dicht bij en zijn benieuwd! MAANDAG 14 JULI
Gisteravond sinds lange tijd weer eens een geweldig mooie zonsondergang gezien, in een smalle strook tussen de bewolking en de zee kwam de complete zon te voorschijn en vulde de hele ruimte, het leek wel of de lucht in brand stond en de omgeving kleurde oranje, schitterend! 
We blijven vandaag in Cullen en nemen een ‘rustdag’. Buiten is het bewolkt maar de temperatuur is aangenaam. ’s Morgens wandelen over het kustpaadje en ’s middags naar de golfclub waar we kunnen internetten, maar ook hier lukt het niet om onze site bij te werken, net als op onze Ierse kaart hebben we ook hier niet genoeg bandbreedte! Verder wordt er veel gelezen, niet alleen in een boek maar ook snuffelen in de informatie de we thuis al hebben verzameld over Schotland, eens even weer in ons opnemen wat voor moois ons nog allemaal te wachten staat. 
Op onze wandeling over het kustpaadje komen we langs ‘Cullen Pet Cemetery’ de plaatselijke dierenbegraafplaats en je kunt het zo gek niet bedenken of ze liggen er wel, natuurlijk de gangbare honden, katten en konijnen, maar ook vogels, we zien zelfs een graf van een puffin en één van een schildpad! Dolfijnen hebben we tot nu toe nog niet gespot, zou toch leuk zijn als ze even langs zouden komen!
’s Middags houden we het niet helemaal droog en worden dan ook nat als we van de golfclub teruglopen naar de camper.
DINSDAG 15 JULI
Na een onstuimige nacht met het geluid van een kolkende zee op een paar meter afstand hadden we even het gevoel niet in een camper maar in een boot te liggen. Als we opstaan is het iets rustiger buiten en is de lucht weer blauw. We gaan weer rijden en volgen de door borden aangegeven ‘Coastal Trail West’ route, een mooie verrassende route soms heel dicht langs de zee en soms iets verder landinwaarts, komen door authentieke dorpjes met allemaal drooggevallen havens, de boten liggen op het zand en moeten wachten tot het vloed voor ze weg kunnen. 
Langs deze route, waar ook nu weer de ene na de andere golfbaan opdoemt, zien we mooie plekken waar je zo met de camper zou kunnen overnachten. Meer landinwaarts staat het vol met wuivende graanvelden en kronkelende kleine riviertjes. Het lukt niet deze route op het overzichtskaartje aan te geven, er zitten teveel tussen punten in, maar we zouden hem zeker weer rijden als we hier weer zouden komen.
Op onze route komen we door Lossiemouth, de parel van Moray Firth, we stoppen, lunchen er weer met uitzicht op zee en lopen een stuk over de boulevard. Een mooi dorp met enorme stranden, allemaal even schoon, een genot om naar te kijken. Om op het duineiland te komen hebben ze een brug moeten bouwen, kan me voorstellen als het zonnig en warm is dat het hier hartstikke druk is, nu is het behoorlijk rustig, echt koud is het niet maar echt strandweer nou ook weer niet. 
Ook na Lossiemouth blijven we nog een stuk de Coastal Trail volgen en rijden dan door naar ‘Fort George’, schuin boven Inverness en op dit stuk komen we de eerste Nederlandse camper tegen sinds we in Schotland zijn! Forst George werd 1748 gebouwd na de laatste opstand van de Jacobieten en ligt op een strategische plek aan de monding van de inham Moray Firth. Het is een grote vesting die vernoemd werd naar de toenmalige koning George II.
Het zeshoekige complex bevat, volgens militaire gewoonte, streng symmetrische kazernes en is tot op heden alleen gebruikt als oefenbasis. Als eerste werd het grote magazijn gebouwd en als laatste de kerk. Er waren in de 18e- en 19e eeuw 1600 soldaten gelegerd en als ze getrouwd waren mochten hun echtgenotes ook in het complex wonen, kwamen ze echter om welke reden dan ook om het leven dan moesten de vrouwen binnen drie maanden een andere man aan de haak slaan anders moesten ze vertrekken, er was geen plaats voor sentiment! 
Op diverse plekken op de buitenste muur staan kanonnen opgesteld en op het verste punt, hoog boven de monding van de rivier staan niet alleen de meeste kanonnen opgesteld maar kun je ook, als je geluk hebt, dolfijnen zien zwemmen. We hebben geluk en zien in de verte een paar zwemmen, jammer genoeg zijn ze te ver weg om er een foto van te kunnen maken. In het voormalige hoofdkwartier is een museum gevestigd met een grote verzameling uniformen en wapens niet alleen van heel lang geleden maar ook uit de eerste en tweede wereldoorlog.
Het is interessant hier rond te lopen en te zien en te horen hoe het leven zich hier zoveel jaar geleden zich afspeelde en nog altijd wordt een gedeelte van het fort gebruikt door de infanterie van de Highlanders zoals de soldaten hier heten. Op de parkeerplaats van het fort staat een bordje ‘No overnight parking’ we vertrekken dus weer, twee kilometer voor Fort George is een kleine parkeer- picknickplaats, een prima plek voor ons, we stoppen en houden het voor vandaag voor gezien!
Na ons komen twee Schotse campers ons gezelschap houden.
WOENSDAG 16 JULI
Weer op pad gaan we nu niet naar het noorden zoals de afgelopen weken, we gaan eerst weer een stukje naar het zuiden en via Inverness, de belangrijkste stad van de Schotse Hooglanden, dat aan de monding van de rivier de Ness ligt, gaan we op weg naar Loch Ness, het beroemdste meer van Schotland dat eigenlijk meer op een hele brede rivier dan op een meer lijkt. Zouden wij het monster kunnen ontdekken? Simon gaat het in ieder geval proberen!! 
Loch Ness is het grootste zoetwatermeer van Groot-Brittannië, het is 39 kilometer lang, 1,5 kilometer breed en het waterpeil ligt 17 meter boven dat van de zee. De bodem van het meer is op sommige plekken tot wel bijna 1000 meter diep en de temperatuur is zowel ’s zomers als ’s winters 4 graden, brrrrr!! In Drumnadrochit staat ‘The Official Loch Ness Monster Exhibition Centre’, een aardige tentoonstelling over de zoektochten naar het monster! 
We stoppen op de grote parkeerplaats in het dorp en gaan op onderzoek uit. Alles is gericht op het monster dat Nessie genoemd wordt, het ene na het andere winkeltje, er is zelfs een heuse ‘Nessie Shop’. Op het terrein van de Exhibition zien we het duikbootje dat in 1969 op zoek is gegaan naar het monster. Vertrokken we vanochtend in de regen inmiddels komt de zon weer regelmatig te voorschijn en is het weer lekker buiten. 
Net voorbij Drumnadrochit liggen de ruines van het Castle Urquhart, op een spectaculaire plek boven op de oever. Het kasteel werd begin 16e-eeuw gebouwd als een van de grootste burchten van het land. In 1692 heeft de regering het laten opblazen uit angst dat het een vesting van de Jacobieten zou worden. Kwamen we de afgelopen week weinig campers tegen, hier zien we de ene na de andere, Fransen, Oostenrijkers, Italianen, Duitsers, Engelsen, Belgen en zelfs een Deen, maar geen Nederlander te bekennen! 
In Invermorrissen zien we op de parkeerplaats veel auto’s, bussen en campers staan, wat is hier aan de hand? In onze reisgidsen kunnen we er niets over vinden, het blijkt en mooie oude brug met waterval te zijn, nieuwsgierig als we zijn gaan we ook even kijken. de Glen Morrisen rivier stroomt hier Loch Ness in, deze rivier wordt ook wel de ‘River of Waterfalls’ genoemd! 
De zon schijnt nog steeds en we kunnen buiten lunchen, er staan voldoende picknicktafels, als we net terug zijn in de camper begint het weer te regenen. We gaan verder en volgen nog steeds de groen gearceerde route die direct langs het Loch loopt. Aan het einde van het meer ligt ‘Fort August’ en daar komt het Caledonian Canal in het meer uit, het hoogte verschil tussen kanaal en meer is zo groot dat er vijf sluiskamers nodig zijn om de boten te verplaatsen. 
Het begint weer te regen terwijl we staan te kijken hoe een boot van de ene naar de andere kamer wordt gesluisd. Gaan toch maar even schuilen in de camper en als het buiten weer wat lichter wordt en niet meer regent gaan we nog een keer kijken. We hebben al vaker zulke sluizen gezien maar het is altijd weer fascinerend om naar te kijken. Deze sluizen zijn 200 jaar oud en de boten worden door de passagiers door de sluizen gesleept! We sluiten het bezoek aan Fort Augustus af met echte Engelse Fish en Chips, hadden we tot nu toe nog niet gedaan! 
We rijden verder en gaan nu op zoek naar een vrije overnachtingsplek, de parkeerplaatsen die we toe nu toe hebben gezien zijn allemaal ‘No Overnight Parkings’, het zal misschien nog wel lastig worden in deze toch wel toeristische omgeving. We rijden langs Loch Lochy en net voor Letterfinley is rechts van de weg een parkeerplaats aan het meer, hier mogen we overnachten zegt een Schot bij wie ik informeer, hij blijft hier ook staan en ook een Engelsman en een Italiaan brengen hier de nacht door. Het was dus toch minder moeilijk dan we dachten! DONDERDAG 17 JULI
Gisteren heeft het de rest van de dag geregend maar vandaag begint droog met laag hangende bewolking, het is wel helder, af en toe zien we blauwe plekken tussen de wolken te voorschijn komen en in de loop van de dag wordt het alleen maar beter. We rijden nog een stukje langs Loch Lochy en net voor de afslag bij Spean Brdige stuiten we onverwachts we op een herinnerings-monument voor de commando’s die hun leven gaven in de tweede wereld oorlog en een herdenkingsplek voor de commando’s die omgekomen zijn op andere missies ergens in de wereld. 
Bij Spean Bridge slaan we links af en gaan weer naar het noorden. Koffietijd! We zien op de navigatie een parkeerplaats aan het meer en stoppen toevallig weer op een bijzondere plek. Voor onze neus staat een grote oude stuwdam, de ‘Laggan Dam’ gebouwd in 1934. Na de koffiestop rijden we weer verder langs het schilderachtige Loch Laggan, dat als decor gediend heeft voor de televisie serie ‘Monarch of the Glen’. 
Na het Loch Laggan verandert de omgeving heel snel in een berg- en heuvel landschap, weer heel anders dan gisteren waar we het grootste deel van de dag langs Lochs reden. De route door Glen Spean is weer fantastisch!! De vallei van de rivier de ‘Spey’ is een druk bezocht toeristengebied. Het dal is ingeklemd tussen twee enorme bergmassieven: aan de westkant de Monadhliath Mountains en aan de oostkant de Cairngrom Montains. In het gebied zijn grote bossen, kleine meren en natuurreservaten.
Uiteindelijk komen we terecht op de doorgaande weg van Edinburgh naar Inverness en de eerlijkheid gebeid te zeggen dat minder leuk is om te rijden. Zo snel als het kan gaan we verder over de B-wegen, komen door Aviemore en daarna rijden we naar het station van Boat of Gartan, waar je ook kunt overnachten! We willen met de stoomtrein vanaf daar terug naar Aviemore maar als we nu met de trein gaan hebben we in Aviemore vijf minuten om rond te kijken en dan gaat de laatste trein alweer terug, dat vinden veel te kort, dan maar geen Aviemore! 
We gaan verder en rijden naar ‘Clava Cains’, een historische begraafplaats, dat iets ten oosten van Inverness ligt. In het dal van de rivier de Nairn, liggen dichtbij een groot spoorwegviaduct drie hunebedden die dateren uit de overgangstijd van de Steentijd naar de Bronstijd, zo’n 2000 jaar voor Chr. Twee grafmonumenten hebben een gang die naar de grafkamers leidt, de derde is helemaal afgesloten. Er is ook een kleine steenkring en in sommige stenen zijn ronde vormen gesneden. Ze zien er wel heel anders uit dan de Drentse hunebedden! 
Dan rijden we naar ‘Culloden Battlefield’ en in tegenstelling tot ‘Clava Cains’ moeten we hier onze portemonnee wel openen om het slagveld te mogen bekijken. In 1746 vond hier een bloedige veldslag plaats tussen de regeringsgezinde Engelsen en de Jacobieten, volgelingen van ‘Bonnie Prince Charles’. Het prinselijke leger, dat vooral uit Highlanders bestond, is hier gruwelijk in de pan gehakt. In een strijd die in een uur was beslist lieten 1500 Highlanders het leven. In de nasleep van de strijd brandden de Engelsen kastelen en boerderijen af.
We hebben het hier snel bekeken en gaan weer verder en via Inverness rijden we naar North Kessock, bij dat dorpje is een informatiecentrum over walvissen en dolfijnen. We parkeren de camper bijna onder de brug, de stoelen gaan naar buiten en we wachten tot de dolfijnen langskomen. Een schots echtpaar dat hier ook staat te kijken had twee minuten geleden dolfijnen voorbij zien zwemmen. Wij kunnen tot we een ons wegen, de dolfijnen laten zich niet meer zien! 
In North Kessock mag je nergens overnachten, we gaan dus op zoek naar een plekje waar dat wel mag. Bij Tore draaien we het schiereiland ‘Black Isle’ op, een eiland dat zijn naam te danken heeft aan het feit dat hier ’s winters bijna nooit sneeuw blijft liggen en de bodem zwart blijft! Al heel snel zien we twee campers op een mooi plekje staan, we zijn te laat om er gelijk in te steken en keren zo snel mogelijk. We hebben weer een prachtig plekje met uitzicht op de ‘Munlochy Bay’! VRIJDAG 18 JULI
Het is heerlijk buiten en we besluiten vandaag hier te blijven en van het mooie weer te genieten, het is 24 graden en de stoelen gaan naar buiten, in Nederland is het gemiddeld 32 graden, geef mij op dit moment maar de Schotse temperatuur! Na de lunch maken we voor het eerst kennis met de ‘midges’ en we vluchten naar binnen, tot nu toe hadden we ze nog niet gezien, weten nu hoe dat voelt! Gelukkig zijn na een uur weer verdwenen en kunnen we weer naar buiten. Ook de boeren maken gebruik van het mooie weer en zijn druk met het binnenhalen van het graan. ZATERDAG 19 JULI
Na een dag rust is het goed om weer op pad te gaan. Het is bewolkt en we betwijfelen of we het droog houden vandaag. We gaan voor een rondje Black Isle en rijden eerst naar de vuurtoren van Fortrose. Aan de overkant van het water zien we Fort Georges waar we een paar dagen geleden waren. Op deze plek ontmoeten het zoute water van de Noordzee en het zoete water uit de beken van Highlands elkaar en dat schijnt een ideale plek te zijn voor de dolfijnen. 
Natuurlijk hopen we ze deze keer wel te kunnen zien, maar ook nu zijn ze in geen velden of wegen te bekennen, de zee blijft vlak. Voor de oostkust van Schotland leven ongeveer 200 ‘Bottlenose Dolphins’. Het is de enige populatie van deze dolfijnensoort die in de Noordzee leven en is de grootste populatie in de wereld. Deze dolfijnen soort kan tot wel vier meter lang worden.
We rijden door tot Cromarty en vinden daar weer een super mooie plek met om een poosje te blijven staan. Het oude vissersplaatsje, heeft een aantal bezienswaardigheden: ‘Hugh Miller’s Cottage’, het huis waar de geoloog Hugh Miller geboren is en waar zijn geologische vondsten zijn uitgestald. Direct daarnaast staat de St. Regulus Church. In deze kerk ontbreken de kerkbanken en staan de stoelen in een cirkel, dat hebben we nog niet eerder in een kerk gezien. 
Het wit gepleisterde ‘Courthouse’ is een gerechtshof uit 1773, nu is in het gebouw een modern streekmuseum gevestigd. Boven op een heuvel staat de ruïne van de in 1783 gebouwde ‘Gaelic Chapel’ met daaromheen een kerkhof met hele oude graven. In deze kapel werden voor de arbeiders die geen Engels konden verstaan diensten gehouden in de Keltische taal. 
We besluiten hier vandaag te blijven, gaan een paar van de bezienswaardigheden bekijken, doen een boodschapje bij de plaatselijke supermarkt en bij de warme bakker halen we een vers broodje en zoals we al verwachten houden we het niet helemaal droog, tussen de buiten door regent het in ieder geval niet! Voor onze neus gaat er onafgebroken een veer op en neer naar Balnapaling dat aan de overkant van de Cromarty Bay ligt, daar is een grote werf waar ze Boorplatforms voor de Noordzee bouwen. Week 4 van Braemar naar Cromarty, 529 kilometer
Lees verder week 5
