ZONDAG 27 JULI
Het is zwaar bewolkt, lichte regen en de midges maken ons weer helemaal gek, zitten onder die beestjes als we de oprijblokken opruimen. We gaan verder en als eerste doen we Ullapool aan, een vissersplaatsje met witgepleisterde huizen aan ‘Loch Broom’ dat maar 800 inwoners heeft. Het dorp werd in 1788 gesticht als vissershaven, nu leeft men voor een belangrijk deel van het toerisme. Tussen de buien door lopen we het stadje in, kijken in de kleine souvenirwinkeltjes langs de kade en bij de drogist kopen we middeltjes om de midges op afstand te houden.
De volgende stop is bij de spectaculaire ‘Corrieshalloch Gorge’, een natuurreservaat rondom een 60 meter diepe kloof. Een waterval, de ‘Falls of Measach’ stort zich hier 45 meter in de diepte. Onder de paraplu gaan we op onderzoek uit.
Er is een mooi uitzichtpunt maar als je even verder loopt kom je bij de hangbrug over de kloof en vanaf daar heb je een veel mooier zicht op kloof en waterval. Op het informatiebord lezen we dat deze rotsen zo’n slordige 1000 tot 870 miljoen jaar gelden ontstaan zijn.
De bestemming van vandaag komt nu eens een keer van de NKC App, meestal zoeken we zelf wel wat maar het lijkt ons wel een keer leuk om in een dorpje te overnachten i.p.v. in de vrije natuur. Via Dundonnel, Mungasdale en Coast rijden we richting Gairloch en al snel doemt voor ons de 1072 meter hoge ‘An Teallach’ op, de hoogste berg die we tot nu toe gezien hebben. Uiteraard is dit weer zo’n mooie groen gearceerde route met soms hele kale stukken, een andere moment rijden we tussen de bomen en even later hebben we weer prachtige vergezichten.
Buiten ziet het er gelukkig weer beter uit, we kunnen de bergen weer zien en er komen steeds meer blauwe plekken te voorschijn. In het ‘What to See & Do’ tijdschrift gezien dat er in Aultbea aan ‘Loch Ewe’ een Smokehouse is en we hebben wel zin in een stukje gerookte zalm. Het Smokehous vinden we wel maar het is vandaag gesloten! Gisteren was er een ‘Fun-dag’ in dit dorp, we zijn weer eens te laat! Eergisteren de Minke Whales, gisteren de Fun-dag en vandaag het Smokehaus, het wordt de hoogste tijd dat we weer eens ergens op tijd komen!
Sorry, de parkeerplaats in Gairloch waar je mag overnachten is niet echt ons plekje, geen uitzicht en er valt niets te beleven!
Vijfhonderd meter voor het dorp zagen we een mooie parkeerplaats met uitzicht op ‘Loch Gairlog’ en dat vinden wij een betere plek, we gaan 500 meter terug en installeren ons, gaan hier vandaag niet meer weg!
MAANDAG 28 JULI
De dag begint miezerig maar al snel is dat over, de wolken hangen wel laag en daardoor zien we de bergtoppen niet altijd. Als eerste komen we langs ‘Loch Maree’ dat bekend staat als één van de mooiste meren van Schotland, het meer zit veel forel!
De originele naam van het meer was ‘Loch Ewe’ maar in de 17e-
eeuw werd de naam veranderd als herinnering aan St. Maolrubha die in deze regio het christendom bracht zo lezen we op een informatieplateau. Aan de overkant van het meer zien we de 980 meter hoge steile berg ‘Slioch’ nog net onder een klein wolkje.
Even verderop komen we het ‘Beinn Eighe visitor Center’ dat aan de rand van het Caledonische pijnbomenwoud ligt. In de bossen en het bergland in dit gebied komen herten, berggeiten, wilde katten en adelaars voor. Het gesteente bestaat uit rode zandsteen dat 750 miljoen jaar gelden is gevormd, het witte kwartsiet is 150 miljoen jaar jonger! Interessant om te zien hoe hier alles is ontstaan en leuk om te zien hoe ze hier van het pijnbomenhout verschillende dingen hebben gemaakt. Benn Eighe werd in 1951 het eerste Britse Nationale natuurreservaat.
Bij Kinlochewe slaan we rechtsaf richting Shieldaig, de ‘Wester Ross Coastal Trail’, komen door een prachtig, ruig, indruk-wekkend en imposant gebied, met links en rechts hoge steile bergen. We rijden door een breed dal met daarin natuurlijk een waterstroompje dat het water vanaf de bergen afvoert naar zee en direct naast de Single Track Road liggen moerassen. Het ene moment liggen de bergtoppen onder een wolkendek en even later zijn ze weer goed zichtbaar. Het is een fantastisch wandelgebied en op diverse plekken zijn dan ook parkeerplaatsen aangelegd.
Vanaf Kinlochewe tot aan Annat is het tot onze verbazing een gele route zonder een groene streep en vanaf Annat is de weg wel groen gearceerd, volgens ons zou het net andersom moeten zijn, wij vinden het eerste stuk het meest indrukwekkend!
In Shieldaig stoppen we voor vandaag en deze keer maken we wel gebruik van de plek die op de NKC app te vinden is. Er mogen hier zowel campers, caravans als tenten staan. Als je weggaat kun je een vrijwillige bijdrage in een bus deponeren ten bate van het plaatselijke schooltje.
Na de lunch lopen we de trap af naar het dorpje dat mooi aan de baai ligt, we zien een kanon, een relikwie uit de Spaanse oorlog van 1588, een paar B&B’s, een restaurant, een kleine supermarkt en een Hotel en tot onze verbazing zien we hier het ‘Loch Torridon Smoke House’. In Aultbea wisten we een Smoke House en hier lopen we er onverwachts tegenaan, wat een verrassing, natuurlijk gaan we kijken. Het is een klein eenmansbedrijfje met één rookoven waar we uiteraard niet met lege handen naar buiten komen. In de camper is het genieten!!!!
DINSDAG 29 JULI
Vandaag gaan we het schiereiland Applecross verkennen en volgen de bordjes ‘Wester Ross Coastal Trail’, een witte weg met de groene streep die bijna overal dicht langs de kust gaat. We hebben niemand gesproken of ergens gelezen die met een camper deze weg heeft gereden, we zijn benieuwd wat ons te wachten staat! Wat weer een prachtige route, de weg slingert heuvel op en heuveltje, we vergapen ons aan de mooie uitzichten, met kleine haventjes in het ‘Loch Corridon’.
Gaven wij de route naar Point Stoer een 10, deze zeker ook!
Zo hebben we uitzicht op zee en even later kijken we tegen kale bergen aan met daartussen kleine bergmeertjes, even heel anders, maar ook heel mooi. We passeren een paar kleine dorpjes, ongeveer 4 à 5 huizen en dan heb je het wel gehad, opvallend is wel dat de huizen hier wit zijn, aan de oostkust zijn de huizen meestal grijs, dit doet sfeervoller aan. Aan de westkust van het schiereiland kijken we uit op de ‘Innersound’, het water tussen Applecross en in de verte Isle of Sky.
In de buurt van het plaatsje Applecrss mooie plekjes gezien waar je vrij met de camper kan staan, helaas leent het weer er zich niet voor, kunnen alleen maar binnen zitten en gaan verder.
Na het plaatsje Applecross gaat de lerg smalle weg eerst slingerend omhoog en verderop met haarspeldbochten de bergen door en komen daar door een indrukwekkende kloof, de 315 meter hoge ‘Bealach-nam-Bo’, de ‘Pas van de Koe’. De kaarsrechte lijnen in de rode zandstenen rotsen maken hem tot een echte canyon.
De weg wel erg smal, net een camper breed en dat niet alleen, de randen zijn bijna overal afgebrokkeld. Het is weer een prachtige route, alleen jammer dat we boven in de wolken terecht komen en het zicht amper 60 meter is.
We gaan eerst maar even lunchen en wachten af of de wolken nog wegtrekken. Gelukkig wordt het na de lunch iets beter en gaan we verder.
Na de rit door de bergen rijden we naar het, volgens onze reisgids, schilderachtige 18e-eeuwse vissersdorpje Plockton en je kunt goed merken dat dit dorp beschreven staat in de reisgidsen, het is er behoorlijk druk.
Zagen we in het voorjaar in IJlst in Friesland de 'Overtuinen', hier kennen ze dat fenomeen ook!
Het is Jammer dat we nergens in dit dorp kunnen overnachten want er is vanavond traditionele Live Muziek in de Pub, dat hadden we graag mee willen maken.
Weer verder On Tour rijden we naar het 'Isle Of Skye', volgens velen een niet te missen eiland als je een reis door Schotland maakt. Onderweg al de tip gekregen dat je in Kyleakin, dat net over de brug ligt, bij de haven prima kunt overnachten. We zetten de camper alvast op de pier en gaan nog even het dorp verkennen. Veel valt er niet te beleven, hier is het nog niet erg toeristisch, zal verder op het eiland wel anders worden denken we. Het weer was vandaag nogal wisselvallig, miezerige regen afgewisseld door droge periodes en af en toe een zonnestraaltje.
WOENSDAG 30 JULI
Uit ANWB Goud Eilean Sgiathanach, het 'Vleugeleiland', werd later het eiland van de mist genoemd, maar laat u door die naam niet ontmoedigen, het mist er niet meer dan elders, zo begint de informatie over het eiland Skey. De bevolking is verdeeld over drie stammen; MacLeod, MacKinnon en MacDonald. Het landschap is woest met heide, varens en veenmos als voornaamste begroeiing. Er leven herten en otters, evenals de zeldzame grote Arend, die soms als prooi zelfs lammetjes te grazen neemt.
Vandaag beginnen we aan onze verkenningstocht over Skye, de dag begon nat maar inmiddels is het droog en het wordt steeds lichter buiten en even later komt de zon er zelfs bij, wat wil een mens nog meer!
De A850 is de enige doorgaande weg over Skye. Het volgt grotendeels de oostkust en onderweg hebben we een prachtig uitzicht op diverse eilanden in de 'Inner Sound'. Het is wel een veel drukkere weg dan we de afgelopen gewend waren.
We rijden Sky met de klok mee zoals dat heet, we komen al snel wegwerkzaamheden tegen en worden langs de werkzaamheden door een 'Convoy Car' begeleid, dat zagen we ook in Scandinavië, heel apart om dat hier ook tegen te komen.
Bij Sligachan verlaten we de doorgaande weg, slaan we linksaf en nu valt het ons pas op dat de verkeersborden tweetalig zijn, Engels en Keltisch!
Het is een vriendelijk landschap, wel mooi, maar nog niet echt spectaculair. De meeste bergen hebben een vlakke bovenkant, net of er een punt van af is gesneden. De 488 meter hoge Healabhal Mountains worden ook wel de 'Tafels der Macleods' genoemd, de Clan die van oudsher in deze streek woont. Boven op deze bergen heeft de MaLeods Clan in 1536 voor koning Jacobus V een feestmaal aangericht.
Net voor Dunvegan slaan we linksaf het schiereiland Duirinish en gaan op weg naar de vuurtoren op 'Neist Point'. Een mooie smalle Single Track Road die ook nu weer geen problemen oplevert. Net voor de afslag naar de vuurtoren zien we aan het eind van de weg bij een haventje in Milovaig campers staan, we gaan kijken. Eerst maar eens lunchen dan zien wat we verder zullen doen, we besluiten hier te blijven vandaag en duiken in een boek.
Als het even helder is zien we in de verte voor ons de eilanden North Uist en South Uist, een paar eilanden van de Buiten-Hebriden en rechts van de baai vormt 'Waterstein Head', een steile rots, het begin van de hoge klippen kust.
Af en toe regent het en er staat een frisse wind, wij hebben het in de camper lekker warm.
DONDERDAG 31 JULI
Het houdt maar niet op met de regen, we krijgen een beetje het gevoel dat we net als vorig jaar op de Lofoten ook nu weer worden weg-geregend van een mooi eiland. We geven het nog even niet op en gaan verder met ons rondje met de klok mee. De vuurtoren van Neis slaan we wel over dat heeft weinig zin met dit weer.
We rijden terug naar Duvegan en gaan eerst even kijken van 'Dunvegan Castle' dat gesticht werd in 1266 en de zetel is van de Chief van de MacLeods Clan.
Ondanks dat het pijpenstelen regent besluiten we toch naar het kasteel te gaan, het is het oudste nog bewoonde kasteel van Scotland, uiteraard gaan we met regenjas en paraplu. Op de plattegrond die we bij de tickets krijgen worden we welkom geheten door de 30ste Chief of Clan MacLeod. Het kasteel is privé bezit en wordt ook nog altijd bewoond, we mogen binnen geen foto's maken, jammer want het is werkelijk prachtig. Je krijgt hier echt te zien hoe mensen een kasteel bewonen.
Binnen zijn prachtige kamers met mooie schilderen, houtsnijwerk en zilveren voorwerpen, ook enkele historische voorwerpen van de MacLeods Clan liggen in een vitrine, een eeuwenoude steen met Pictische inscripties, een 10e-eeuwse eikenhouten drinkbeker van Ierse vorsten, de Dunvegan Cup en de Syrische 7e-eeuwse 'Elfenvlag'.
Vanaf het haventje bij het kasteel gaan bootjes naar de eilandjes voor de kust waar zeehonden kolonies zijn.
Rondom het kasteel zijn prachtige tuinen aangelegd, waar men al in de 16e-eeuw mee is begonnen. Er is o.a. een watertuin rondom twee watervallen, een ronde tuin, een wilde tuin en ook nog een kleine moestuin met sla, bietjes, boontjes etc., daar zal de Chief wel van eten denken we.
Prachtige bomen en bloeiende bloemen in elke tuin, alleen jammer dat het er allemaal wat verregend bij ligt, de vrouwen-mantel die meestal fier overeind staat, ligt nu plat op de grond.
We rijden even een klein stukje terug, hadden vanochtend al gezien dat net voor Dunvegan 'Skyes Oldest Backery' is en we willen daar een broodje kopen. We komen weer eens te laat, het brood is uitverkocht! Dan toch maar we aan de afbakbroodjes, gelukkig hebben we daar een voorraadje van in de camper.
Na de lunch rijden we eerst naar Skeabost dat oostelijker ligt en dan weer naar het noorden richting Uig, zo rijden we het hele rondje.
Wat weer een prachtige vergezichten, jammer dat we niet alles kunnen zien vanwege de bewolking. Het wordt wel steeds lichter buiten en we kunnen steeds verder kijken, maar droog wordt het vandaag helaas niet. Het is nog steeds een vriendelijke omgeving met meren, bergen, heuvels, bossen, op de open stukken varens, heide en mooie mossen en in de weilanden heel veel schapen, we krijgen steeds meer het idee dat er meer schapen dan mensen op Skye leven.
Bij het gehucht Kilmuir ligt het 'Skye Cottages Museum'. Lage arbeiderswoningen met rieten daken zijn ingericht zoals dat vroeger op de Hebriden gebruikelijk was.
In een van de huisjes is een woonkeuken met open haard en een slaapkamer met twee bedsteden. De andere huisjes zijn ingericht als werkplaatsen en staan vol met gereedschappen die nodig waren voor o.a. de visvangst, het verwerken van de melk en het spinnen en weven van de schapenvachten.
Op de foto een weefgetouw van 150 jaar oud dat nog tot 1950 werd gebruikt. Op de vlakbij gelegen begraafplaats is onder een wit Keltisch kruis het graf van Flora MacDonald (1722-1790). Zij redde in 1745 prins Charles Stuart het leven door hem als haar dienstmeisje te verkleden.
De ruïne van Duntulm Castle slaan we over, ronden de kop van het eiland en rijden door tot Staffin waar we bij het haventje weer een mooie plek vinden.
VRIJDAG 1 AUGUSTUS
Het is nog wel bewolkt maar het regent niet meer als we weer op pad gaan. De omgeving wordt langzaam maar zeker steeds ruiger, gisteren zagen we dat al een beetje gebeuren nadat we voorbij de top waren en vandaag wordt het steeds ruiger.
We zijn nog maar net op pad en de eerste bijzonderheid dient zich aan: 'Kilt Rock', een waterval waarbij het water tientallen meters naar beneden in zee stort.
Het water stort zich over basaltkolommen die 61 en 55 miljoen geleden gevormd zijn bij vulkaanuitbarstingen, in die tijd zijn ook de 'Cuillin Mountains' ontstaan die aan de andere kant van het eiland liggen. En dan de aankondiging 'The Old Man of Storr', een gigantische steenkolom die boven op de bergtop staat. Het moet heel bijzonder zijn alleen zien we er helemaal niets van, het is weer gaan regenen en de bergtoppen liggen in de wolken! Wij moeten het met een plaatje doen.
En dan komen we op de belangrijkste plaats van Skye, Portree, dat in 1540 als hoofdstad werd gesticht door koning Jacobus V, in het Keltisch heet het 'Port-an Righ', wat zoveel betekent als 'Haven des Konings'. Het dorp met 1600 inwoners is omringd door bomen, ligt aan een inham aan de 'Sound of Raasay' en op een kruispunt van wegen. Het haventje is zeker een bezoek waard en ziet er met z' n gekleurde huisjes erg vrolijk uit.
Na een rondje Portree (onder de paraplu) zitten we al snel op de enige doorgaande weg richting het vaste land. Voor we bij de brug zijn slaan we eerst nog bij Broadfort rechtsaf richting Elgol, volgens onze reisgids is dit de mooiste weg van Skye en die hebben we voor het laatst bewaard. Het is inderdaad de mooiste en schilderachtigste route die we tot nu toe op Skey gereden hebben, het scheelt wel dat weer een keer mee zit, inmiddels schijnt regelmatig de zon en de wolken die er zijn, zijn wit!
Op het stuk waar de weg om 'Loch Slapin' heen moet, kijk je uit op machtige rotsformaties van 'The Cuillin Mountains'. Uiteindelijk loopt de weg dood bij een Viewpoint! Ergens gelezen dat je daar zou kunnen overnachten, maar dat is niet meer zo, de bordjes 'No Overnight Parking' staan ook hier en we gaan dezelfde weg terug, dat is geen straf, kunnen we twee keer van die mooie route genieten!
We rijden weer naar de haven van Kyleakin, daar waar we drie dagen geleden ons rondje Skye zijn begonnen.
Zagen we de vorige keer dat we hier waren geen enkele activiteit in het water, vandaag zien we een paar zeehonden rondzwemmen, altijd leuk!
Het is een prachtige zonnige avond wat ons betreft mag het voorlopig wel een poosje zo blijven, de regen zijn we even helemaal zat!
ZATERDAG 2 AUGUSTUS
Vandaag verlaten we het 'Isle of Skye', het is een prachtig eiland en wij hebben het door de regen niet eens op z'n mooist gezien, een voordeel had het slechte weer wel, we hebben geen last van de midges gehad die hier veelvuldig schijnen voor te komen!! Gelukkig is het droog als we op pad gaan.
Al snel kijken we tegen het meest gefotografeerde kasteel van Schotland aan: 'Eilean Donan Castle' en natuurlijk schieten wij ook een plaatje! De ligging van het kasteel tussen de drie meren met hun steile hellingen is mooi en is het historische hoofdkwartier van de 'MacRae Clan'. In de oudheid heeft er al een fort op het eilandje gestaan en later werd het bewoond door de heilige kluizenaar Donan, aan hem ontleent de plaats zijn naam: 'Eilean Donan' (eelan=eiland).
Op weg richting Fort Willam rijden we door de 'Glen Schiel', een mooi gebied met bergen, bomen, meertjes, watervalletjes en waterstroompjes. De twee hoogste bergen in dit gebied zijn 1021 en 1035 meter hoog.
Bij 'Loch Duich' stoppen we op de parkeerplaats en zetten koffie. Nog even buiten kijken en dan zien we dat aan het eind van een mooi paadje achter een heuveltje een oude kerkruïne staat met daaromheen hele oude grafstenen.
Het wordt steeds donkerder boven ons en de wolken zakken steeds verder naar beneden en ja hoor, de eerste druppels vallen weer op de voorruit en het blijft vandaag niet bij een paar druppels, eerst is het nog weinig maar later op de dag wordt het steeds meer.
In Invergarry slaan we rechtsaf en rijden weer langs 'Loch Lochy', een paar weken geleden waren we hier ook, toen hebben we er overnacht, nu gaan we er lunchen.
Na de lunch rijden we verder en bij het Commando Memorial Monument slaan we rechtsaf richting Gairlochy (B8004), een mooi slingerend weggetje dat uitkomt bij het 'Caledonian Canal'. Hier zijn drie sluiskamers en in het noordelijker gelegen Banavie zijn acht sluiskamers. Natuurlijk gaan we bij de acht even kijken en hebben geluk dat er net drie boten door de sluizen gaan. Van een Nederlandse schipper hoorden we dat het 1 1/2 uur duurt voor ze door de acht sluiskamers zijn!
Langs 'Loch Eil' rijden we naar Glenfinnan waar we even kijken bij het wereldwijd bekende 'Glenfinnan Viaduct' dat gebruikt werd in de Harry Potter films. We kunnen het niet zo heel goed zien in de regen en maken een foto van de kaart die we naar onze kleinkinderen sturen.
Tweehonderd meter verder staat weer een mooie oude kerk gebouwd in 1873 en gerenoveerd in 2013. Even kijken hoe het er van binnen uitziet! GESLOTEN!!
We hebben weer een mooie groen gearceerde route in de wegenatlas uitgezocht. Bij Lochailort slaan we linksaf naar een gele weg met groene rand, weg van de drukkere doorgaande wegen, het is er mooi maar door de regen die steeds harder naar beneden komt zien we er niet al te veel van, het is opletten op de Single Track weggetjes en we kijken uit naar een geschikte plek om te stoppen. Net voorbij Salen lukt dat en is het weer genoeg geweest voor vandaag.
