Zaterdag 21 februari
Als we aan onze vijfde week beginnen hebben we al 3192 kilometers gereden. Vandaag komen er nog weer meer bij want weer gaan weer verder. Donderdag de 26ste willen we in Tarifa zijn, daar hebben we met kennissen afgesproken. Vrijdag gaan we van daaruit met een boot een dagje naar Marokko. Vandaag gaan we naar Ronda, een indrukwekkende historische stad. We rijden eerst naar Marbella en nemen daarna de A-376, een landschappelijk bijzondere route dwars door de Sierra Palmitera.
Het is zaterdag, de Spanjaarden zijn vrij en het is mooi weer, we komen heel veel motorrijders tegen met kamikaze achtig gedrag. Ze scheuren door de bochten en komen bijna met de knieën op de grond. Het kan dan ook niet uitblijven dat er ongelukken gebeuren. Eén motorrijder zien we aan de kant staan, hij is tegen de vangrail aangevlogen, stukken van de motor liggen op straat. Onderweg zien de op diverse plekken bosjes bloemen in de vangrail hangen, daar is het minder goed afgelopen.
Na de lunch gaan we de stad verkennen. Ronda heeft een mooie historische binnenstad met smalle straatjes, mooie pleinen en prachtige gevels en als de zon schijnt is het natuurlijk genieten.
Het moderne stierengevecht vindt zijn oorsprong in Ronda met de stichting in 1587 van een genootschap van ruiters die als eersten de stier te voet tegemoet traden. De huidige arena, die nog maar weinig wordt gebruikt, is één van de oudste van Spanje en gebouwd in 1785.
We nemen ook een kijkje bij de Puente Nuevo een brug die in 1793 over een 60-80 meter brede kloof werd gebouwd en rust op pijlers in de rivierbedding, 160 meter diep. In de oude gevangenis onder de brug is nu een restaurant gevestigd.
We ontmoeten Klaas en Ria uit Enschede en komen aan de praat, Klaas en ik zijn in hetzelfde dorp geboren en hij heeft bij een broer van mij op school gezeten, Ria heeft samengewerkt met een neef van mij. Wat is de wereld dan toch klein!
Zondag 22 februari
Na een onrustige nacht waarin een drietal baldadige jongeren probeerden onze camper omver te duwen, gaan we terug naar de kust en rijden over de A-369 richting Algeciras, weer een landschappelijk schitterende route dwars door de bergen, dat is weer volop genieten.
Tijdens de koffiepauze op één van de vele parkeerplaatsen worden we aangesproken door een viertal Spanjaarden die enthousiast zijn over onze camper, één van hen spreekt een beetje Engels en via haar horen we dat de drie boven ons cirkelende vogels Monniksgieren zijn. Deze grootste gierensoort in Europa, met een spanwijdte van ruim 3 meter, staat op de lijst van beschernde vogels.
Bij Gaucin slaan we af en nemen de A-377 naar de kust en komen uit bij San Luis de Sabinillas. We rijden langs de kust richting Gibraltar op zoek naar een plekje. We weten er één in Torreguardiaro, maar voor we daar aankomen, zien we ook aan het begin van het dorp een aantal campers op het strand staan. De plek die we kennen vinden we mooier dus rijden we door.
Maandag 23 februari
De afgelopen dagen weer heel wat kilometers gereden, de komende dagen gaan we weer van de buitenlucht genieten, we blijven een paar dagen op dit aangename plekje. Supermarktje, bakker en zee op loopafstand, de Lidl op fietsafstand en de zon werkt ook nog mee, wat een verschil met Nederland, daar regent het en is het 3 graden, hier schijnt de zon en loopt het kwik op naar 21 graden.
Aan het eind van de middag lopen we naar Puerto Soto Grande, vleien ons op een bankje en kunnen gebruik maken van een onbeveiligd netwerk, dat wordt dus site updaten en
e-mail binnenhalen.
Dinsdag 24 februari
De weergoden zijn ons goed gezind, volop zon en temperaturen boven de 20 graden, alleen de plaatselijke politie gooit roet in het eten, we mogen wel blijven staan maar moeten de camper dan wel in de parkeervakken zetten, mogen geen blokken gebruiken en geen stoelen buiten zetten, waarschijnlijk heeft een campingeigenaar uit de omgeving weer z’n best gedaan ons op de camping te krijgen.
Een aantal zetten de campers in de parkeervakken, wij besluiten te vertrekken en rijden richting Gibraltar, net daarvoor nemen we de afslag Santa Margaretha en zien een prachtige plek op het strand, de stoelen gaan naar buiten, het badpak gaat aan en we zitten heerlijk in de zon met uitzicht op de rots van Gibraltar, wat een luxe!
De politie komt af en toe een kijkje nemen op het strand maar legt ons geen strobreed in de weg.
Woensdag 25 februari
Helaas ligt er vandaag een dik wolkendek boven ons, staat er een hele harde wind en af en toe valleen er een paar spetters Een aardige dag om naar Gibraltar te gaan. We parkeren de camper op de grote open plek links naast de weg naar ”The Rock” en mogen er voor € 3,00 de hele dag blijven staan.
Gibraltar is één van de laatste Britse kroonkolonies en ziet er in heel wat opzichten ook echt Brits uit: Victoriaanse huizen, pubs, Brits geld, dubbeldekkers, rode telefooncellen, bobbies met helm etc. en wat niet Brits is: ze rijden hier rechts.
De toegangsweg naar Gibraltar wordt doorsneden door de landingsbaan van het vliegveld en als er een vliegtuig landt of opstijgt, wordt het verkeer stil gelegd, de stoplichten gaan op rood, alle slagbomen gaan dicht, er worden kettingen gespannen voor elk pad waaruit een auto zou kunnen komen en er wordt zelfs een spijkerketting onder de slagbomen gelegd voor het geval iemand de euvele moed heeft door te rijden.
Wij wandelen naar Main Street, de winkelstraat, en onderweg worden we diverse keren aangesproken door chauffeurs die je graag in hun busje meenemen voor een eilandtoer. Vorig jaar hebben wij al zo’n toer gemaakt en dit jaar gaan we alleen maar winkelen, etalages kijken, luchtje kopen, is hier ongeveer 45% goedkoper dan in Nederland, en we kopen twee leuke aapjes voor onze kleinzoons.
In La Línea de la Concepción is het marktdag en natuurlijk willen we dat ook meemaken. Heel veel linnengoed, kleding, tassen, schoenen, horloges etc. en een kleine groente en fruit afdeling.
Voor de lunch nemen we aardbeien mee, die zijn hier zo goedkoop dat je ze niet kunt laten liggen, we betaalden voor een kilo aardbeien € 2,00, zeg nou zelf daar koopje je ze toch niet voor in Nederland.
Na de lunch gaan we weer op pad, eerst de camper vertroetelen, wasbeurtje, watertank vullen etc. en dan door naar Tarifa, het zuidelijkste puntje van Spanje. In de haven laten we ons informeren naar over de mogelijkheden van de dagtrip naar Marokko aan de overkant van de straat van Gibraltar die hier maar 13 kilometer breed is.Op dit moment waait het zo hard dat de boot niet eens uitvaart, wanneer dat wel weer het geval zal zijn kunnen ze nu nog niet aangeven.
We vragen aan de plaatselijke politie waar we met de camper kunnen overnachten, hij verwijst ons naar de vissershaven waar het volg ens hem geen enkel probleem is, we vinden daar een mooie plek met uitzicht op de bootjes.
’s Avonds nog sms contact gehad met Jan en Elly, zij en ook Franka en Siem, die we in Santa Pola hebben ontmoet, komen morgen naar Tarifa en als het weer meezit gaan we vrijdag met z’n allen naar Marokko.
Donderdag 26 februari
Wat een nacht, de camper wordt permanent heen en weer geschut door de harde wind. Hebben we gisteren de camper nog gewassen, vandaag zou een nieuwe wasbeurt niet overbodig zijn, zand en opstuivend zout water zijn de schuldigen.
Ook vandaag is er geen mogelijkheid over te steken naar Marokko, het waait nog steeds erg hard en het ziet er niet naar uit dat dat voorlopig op zal houden.
We wachten eerst de komst van onze reisgenoten af, maar wat ons betreft, als het morgen nog niet beter is gaan we weer verder en proberen we het een andere keer wel weer als we weer inde buurt zijn. Later zal blijken dat onze reisgenoten er net zo over denken.
‘s Middags willen we o.a. een kijkje nemen in het oude fort aan het eind van de landtong, de weg er naar toe wordt echter overspoeld door de hoge golven en het is niet mogelijk om er met droge voeten te komen. We maken rechtsomkeert en gaan het leuke stadje met z’n smalle straatjes, witte huizen en talloze barretjes bekijken.
We lopen rond het in 960 gebouwde kasteel met de prachtige naam “Alonso Pérez de Guzmán el Bueno” en hebben aan de achterkant een fantastisch uitzicht op de haven met in de verte de hoog uit zee oprijzende “Djebel Musa” in Marokko.
Vrijdag 27 februari
Vroeg op vandaag, om acht uur overleg wat we gaan doen, wel of niet met de boot naar Marokko. Het waait nog steeds erg hard, we zien wel activiteit op de boot en nemen aan dat er wel gevaren wordt. Geen van allen heeft zin met dit weer de oversteek te maken en daar € 60,00 p.p. voor te betalen.
We komen, hoop ik, ooit nog wel eens in de buurt en hopen dan dat de weersomstandigheden beter zijn, in ieder geval veel minder wind, een zonnetje en iets hogere temperaturen, pas dan is het ook aangenamer om in Tanger rond te lopen.
Ieder gaat weer zijn eigen weg, wij gaan eerst naar Jerez de la Frontera de gasfles vullen en onderweg grijpen we de eerste de beste gelegenheid aan om de camper van zand en zout te ontdoen.
Ons doel van vandaag is El Rocio, een behoorlijke rit van bijna 300 km, want ook al ben je 10 weken van huis toch is de tijd te kort om overal rond te kijken en omdat we ook nog een paar weken in de Algarve willen doorbrengen moeten we zo af en toe hele stukken Spanje overslaan.
Tot Sevilla nemen we de doorgaande weg, in Sevilla raken we aardig verstrikt in het verkeer en na Sevilla verlaten we de snelweg en rijden lekker rustig binnendoor.
Om 16.00 uur hebben we onze geplande bestemming bereikt en zetten we de camper op de parkeerplaats aan het eind van het dorpen tegenover de vijver.
El Rocio ligt midden in het “Parque Nacional de Doňana” en is een echt paardendorp, je waant je hier in het Wilde Westen. In het dorp staan naast rijen gebouwtjes die toebehoren aan bijna honderd verschillende broederschappen ook huizen, winkeltjes met uiteraard veel paardenspullen, flamingo jurken, leren tassen en laarzen en natuurlijk ook voor de toeristen souvenirs, er zijn verschillende barretjes en restaurantjes en ook de supermarkt en de bakker ontbreken niet.
Alle wegen in het dorp zijn onverhard, variërend van hard tot heel erg mul en het is dan ook goed uitkijken waar je met je camper rijdt.
Franka en Siem staan met de camper op de camping en komen kijken waar wij zijn gebleven. Samen maken we een wandeling door dit bijzondere dorp en nemen een kijkje in de mooie kerk.
Tegen de avond begint het dorp al aardig vol te lopen, we zijn benieuwd wat er morgen allemaal te zien valt.
Lees verder week 6
Geen opmerkingen:
Een reactie posten