Simonenminke: 2009 "OP ZOEK NAAR DE ZON" (week 6)

Zaterdag 28 februari
We hebben geluk, het wordt een druk weekend, twaalf broederschappen presenteren zich dit weekend, vandaag acht en morgen vier. Meestal zijn ze er alleen presentaties op zondag.
Al vroeg horen we geknal, vuurpijlen die de lucht in worden geschoten, en rond half tien begint ergens midden in het dorp de eerst processie. Fluitspelers en trommelaars lopen voorop in de stoet, in de stoet lopen mensen met grote manden vol met bloemen en ook zien we een aantal vaandeldragers, al fluitend en trommelend lopen ze naar de kerk waar om tien uur de eerste mis wordt opgedragen.

Aan het begin van de middag zien we de ene na de andere wagen vertrekken, de picknickmanden, ik neem aan gevuld, achterop de koets en voorlopig zien we ze niet meer terug.
In de loop van de middag wordt het steeds drukker, de parkeerplaatsen raken overvol. Toevallig lezen we in het ANWB handboek dat 28 februari de officiële feestdag van Andalusië is, nu begrijpen we ook waarom het zo druk is en waarom er vandaag extra missen worden opgedragen.

Met Pinksteren is het hier helemaal een drukte van belang. Op de donderdag voor Pinksteren komen tienduizenden Andalusiers tot uit de hoogste kringen te paard of in schitterend versierde ossenwagens over de smalle weggetjes naar El Rocío gereden met in hun kielzog een onstuitbare stroom voetgangers. Op tweede pinksterdag wordt het beeld van de "Witte Duif" de Maagd van El Rocío in triomf en met veel piëteit door het dorp rondgedragen. Soms bedraagt het aantal deelnemers en toeschouwers meer dan een miljoen.
’s Avonds lopen we met Siem en Franka het dorp in, nemen een kijkje in de kerk waar op dat moment net weer een groep binnenkomt. Trommelend, zingend met gitaar begeleiding, biddend en handen klappend brengen ze een eerbetoon aan de “Witte Duif”.
Na een wandeling door het dorp drinken we wat op een terras en als we rond half elf terug gaan naar de camper komen er nog steeds groepen terug die aan het begin van de middag zijn vertrokken voor de picknick.

Zondag 1 maart
Gisteravond, wij lagen al in bed, werd er nog vuurwerk afgestoken en ook na twaalf uur kwamen er nog steeds mensen terug van de picknick.
Ook vandaag is het weer een drukte van belang, het werd uiteindelijk nog drukker dan gisteren, heel veel auto’s en op de parkeerplaats waar wij staan, staan ook zes bussen geparkeerd, wat er in de rest van het dorp staat laat zich raden. Vandaag komen de meeste mensen voor één van de vier hoogmissen die worden gehouden en de kerk zit dan ook elke keer overvol.

Om 12.45 uur gaat de broederschap van Huelva, één van de grootste broederschappen en afkomstig uit de directe omgeving, in processie naar de kerk en wij sluiten aan, willen weleens mee maken wat er in zo’n dienst gebeurd.

Rond vier uur lopen Franka en ik nog naar het huis van Huelva, nemen binnen een kijkje en direct wordt ons een drankje aangeboden, even later raken we in gesprek met twee Spaanse dames, Franka spreekt een aantal woorden Spaans dus dat lukt aardig, en ook zij bieden ons van alles aan, wijn, saté, gamba’s, worst, etc. en natuurlijk moeten we even op de foto.

Al met al geweldig om zo’n bijzonder weekend, vol met Spaanse tradities, mee te maken.

Maandag 2 maart
Tijd om weer verder te gaan, maar eerst nog even naar de bibliotheek van het Casa Cultura om te internetten, de site bij werken, e-mail binnen halen en even chatten met één van de kids. Leuk elkaar op deze manier even te “spreken”.
Het is een natte dag en in El Rocío wordt het erg modderig, de al eerder genoemde zand wegen veranderen al snel in een modderbad. Om te voorkomen dat we mogelijk vast komen te zitten in de modder, zetten we al voor het ontbijten de camper langs doorgaande weg,
Na het internetten drinken we samen nog een kop koffie en daarna gaat ieder weer z’n eigen weg. We hebben in ieder geval een paar gezellige dagen met elkaar gehad en wie weet komen we elkaar nog eens ergens tegen.
We zien elkaar sneller dan verwacht weer terug, als we de parkeerplaats bij Castro Marim oprijden staat de camper van Franka en Siem er ook, dat wordt aanschuiven.
Castro Marim was een belangrijk, door de Romeinen gesticht vestingstadje uit de twaalfde eeuw. In de veertiende eeuw stond het korte tijd in hoog aanzien, omdat het het hoofdkwartier was van orde van Christusridders, de opvolgers van de Portugese Tempeliers. De vier hoektorens van het kasteel zijn nog de tastbare herinneringen uit deze tijd.

Dinsdag 3 maart
Jonge, jonge wat een natte nacht, de regen kwam met bakken uit de lucht en de parkeerplaats, die gelukkig aardig hard is, veranderde in een waterpallet. Gelukkig is het weer droog als we wakker worden en is het water al weer grotendeels verdwenen. We moeten nog even wennen aan de Portugese tijd, hier is het een uur vroeger dan we gewend zijn, de winkels zijn dus pas om 10.00 uur Nederlandse tijd open.
We drinken samen met Franka en Siem nog een kop koffie met gebak want er is iets te vieren en dan scheiden onze wegen zich echt. Zij gaan het iets noordelijker zoeken en wij gaan eerst nog even terug naar Spanje en daarna verder langs de Portugese kust.

Gisteravond kregen we een e-mail van onze kleindochter Renée. Vorig jaar hadden we Spaanse schoentjes voor haar meegenomen, maar die waren tot haar grote verdriet te klein.

Ze had bij een vriendinnetje gespeeld en daar had ze Spaanse schoentjes gepast en die pasten haar wel, ze was de koning te rijk en of we a.u.b. voor haar ook die maat schoentjes mee willen nemen en wat doe je dan als opa en oma, natuurlijk stel je alles in het werk om voor haar een paar schoentjes mee te kunnen nemen. We shoppen even in Ayamonte en het lukt, we kunnen onze kleindochter gelukkig maken. We gaan weer terug naar Portugal en rijden naar Monte Gordo waar je, op de bij camperaars bekende plek “Adam en Eva”, kunt overnachten.
Aan het eind van de middag fietsen we naar Monte Gordo en gaan op zoek de plek tegenover de camping waar ook campers staan. Rob en Adrie hebben daar twee weken met veel plezier gestaan en zijn gisteren verder getrokken en van Kees en Ria een sms’je gehad dat zij op die plek zijn neergestreken. We vinden dat een nog mooiere plek, je staat wat ruimer, direct aan het strand, hebt de hele dag zon, als tie er is en je staat op loop afstand van het dorp.We hoeven er niet lang over na te denken, morgen verkassen.

Woensdag 4 maart
Tijdens onze rit naar de andere plek in Monte Gordo, nog even geprobeerd een vrije WiFi te vinden, we krijgen wel een connect maar moeten een password invoeren en dat hebben we natuurlijk niet, dan maar verder.
Vandaag bombarderen we tot wasdag, de laatste dagen geen gelegenheid gehad dus moet het er maar weer eens van komen. De zon laat het weliswaar regelmatig afweten maar het waait lekker en de was is aan het eind van de middag lekker fris en droog.
Tegen de avond wandelen we met Kees en Ria naar het centrum van Monto Gordo, lopen een eind over de boulevard en gaan in één van de vele restaurantjes een hapje eten.

Donderdag 5 maart
We hebben besloten in ieder geval tot na het weekend hier te blijven, het weer wordt beter, we hebben hier is alles bij de hand, bakker, winkels, water, put enz. wat wil je nog meer.
Gisteren de was niet helemaal klaar gekregen dus gaan we vandaag met frisse moed weer verder. Badhanddoeken, truien, toch niet de minst dikke dingen, zijn binnen een paar uur droog, ruiken heerlijk fris en dan weet je weer waar je het voor gedaan hebt.

Ik ga met Ria op de fiets naar Vila Real de Santo António kijken of nog weer dingen kunnen kopen die we niet nodig hebben. In Vila Real vind je hoofdzakelijk textielwinkels, van theedoek tot badhanddoek, van servet tot tafellaken, kussensloop, dekbedhoezen, onderlakens etc.
De stad uit de 18^de eeuw is gebouwd in vijf maanden en is ontworpen door de in die tijd beroemde minister Markies van Pombal. Op het rechthoekige stadsplein Praça do Marquês de Pombal lopen vanaf de obelisk op het midden van het plein, zwart-wit geplaveide banen stervormig naar de randen van het plein. Statige huizen en sinaasappelbomen omzomen het plein.
Een monument!

Rond half vier, we zitten net lekker met een pot thee, staan Eede en Ineke, die we twee jaar geleden in Griekenland hebben ontmoet, voor onze neus. Ze zijn net aangekomen en hadden ons herkend. Wonderlijk dat je elkaar hier dan weer tegenkomt.

Vrijdag 6 maart
Gisteren een paar verontrustende sms’jes gekregen of we ook last hadden van de orkaan die in de omgeving van Faro heeft huisgehouden. We zijn ons nergens van bewust, alleen hebben we wel gemerkt dat het erg hard waaide, maar dat was dan ook alles, het is zelfs de hele dag droog gebleven.
In Monto Gordo kun je op verschillende plekken gebruik maken van “Free WiFi”, zoals ze dat hier noemen. Even neerstrijken op één van de terrasjes en onder het genot van een drankje kun je vrij gebruik maken van het Internet en dat doen we natuurlijk. We kunnen eindelijk weer eens Skypen met het thuisfront en dat is toch altijd weer bijzonder, elkaar zien op een afstand van ruim 2500 kilometer.

In de loop van de ochtend komt er aan de duinrand een plaatsje vrij en omdat we toch besloten hier een aantal dagen te blijven verplaatsen we de camper. De wind staat nu op de lange zijkant en we zitten lekker uit de wind in de zon en hebben een vrij uitzicht.