Zaterdag 26 september
Een overwegend bewolkte dag met in de vroege ochtend een kleine bui, is een prima dag om een tocht over het eiland te maken, Methana stad te bezoeken en Vathy te bekijken.
We volgen de bochtige stijgende en dalende, soms smalle weg langs de kust en komen als in eerste in Agh. Georgios terecht, een niet toeristisch dorpje met natuurlijk een kerk en een haventje, leuk om even te stoppen en wat foto’s te maken.
Een plaatselijke harpoen visser, die net aankwam, is bereid even voor de camera te poseren en zijn vangst van de dag te laten zien. De weg gaat verder naar Agh. Nikolaos, waar heb ik die naam meer gezien, en moeten om verder te komen door het dorpje over een weg van krap 3 meter, onhandig als je een tegenligger tegenkomt. Gelukkig komen we er zonder krassen en deuken doorheen.
Na het dorp stijgt de weg behoorlijk, we denken ruim 15%, en gaan door het binnenland terug naar de kust. Een rondje eiland dat zeker de moeite waard is een keer te doen als je in de buurt bent en niet te bang bent uitgevallen. Je zult het dan met ons eens zijn dat het een geweldige ervaring is, hier zie je Griekenland zonder toeristen.
Terug in Methana gaan we een rondje door de stad, dat grotendeels bestaat uit Hotels en pensions en natuurlijk heel veel restaurantjes. Uiteraard heeft dat grotendeels te maken de historie van Methana, sinds de oudheid beroemt door de hete zwavelachtige en zouthoudende bronnen. Het baden in dit water wordt aanbevolen voor de behandeling van o.a. dermatologische, reumatische en neurologische aandoeningen en worden vaak door artsen voorgeschreven en betaald door het Griekse Ziekenfonds.
Als je Methana binnen rijdt zie je aan de linkerkant van de weg een grote grijs blauwe vijver met daarachter twee lange gebouwen, dat is het kuuroord waar bezoekers hun geneeskrachtige bad kunnen nemen. In het ruim honderd jaar oude gebouw, dat wel een kwastje verf kan gebruiken, een kijkje genomen. Het is net het oude badhuis van vroeger waar je in een lange gang aan beide kanten kleine kamertjes ziet met een bad erin, uiteraard kun je niet kijken als er iemand in het bad ligt, dat is te privé.
We rijden nog even naar Vathy, komen ook hier weer door kleine dorpjes met erg smalle straatjes, en gaan op zoek naar een plekje voor de camper. In het pittoreske haventje is helaas geen plekje waar we de camper neer kunnen zetten en aan het strand is het met de huidige weersomstandigheden (bewolkt en wind) niet erg aantrekkelijk. We rijden terug naar Methana (Jos de kip smaakte voortreffelijk) en parkeren de camper op de pier met aan de ene kant het strand en aan de andere kant de haven. ‘s Avonds lopen we nog even over de gezellige autovrije boulevard.
Zondag 27 september
Het is feest vandaag, SIMON IS JARIG. Voor de derde keer op rij viert hij z’n verjaardag in Griekenland. De eerste keer in Psathopyrgos, vorig jaar op Lefkade met Nico en Afke, nu zijn we met z’n tweeën in Galatas en dat is ook gezellig.
Onze toer door Argolis brengt ons vandaag naar Galatas, onderweg nog even gekeken op het strand van Metamorfosi, een mooi strand maar toch gaan we verder, het is net als gisteren geen strandweer.
In Galatas kijken we uit op Poros, een eiland dicht bij de kust van Galatas, dat behoort bij de Argosaronische eilanden. We kijken op Poros-stad, een fotogeniek stadje dat pas in de Turkse tijd werd gebouwd. De witgekalkte huizen aan een mooi havenfront zien er uitnodigend uit en we gaan dan ook met een taxibootje, die je overal langs de kade vindt, naar de overkant. Het tochtje duurt 3 minuten en voor de kosten hoef je het niet te laten, € 0,80 p.p.
Poros is een gezellig stadje met veel leuke winkeltjes, volop terrasjes en als je even vanaf de boulevard het dorpje ingaat, kom je in leuke, erg smalle straatjes die allemaal met trappen aan elkaar verbonden zijn. Op de kade in Galatas hebben we al kennis gemaakt met Herman en Wil uit Arkel en op Poros komen we ze diverse keren tegen. Uiteindelijk drinken we samen een glaasje en besluiten ook ergens met elkaar een hapje te gaan eten. Zo heb je onverwachts weer en leuke ontmoeting.
Maandag 28 september
De dag begint weer goed, een strak blauwe lucht, helaas komen er aan het eind van de middag weer wat wolken te voorschijn. Na het ontbijt eerst naar de Lidl, je raad het al, de voorraad weer eens aanvullen en dat werd hoog tijd. We gaan even terug naar de plek waar we stonden, we hebben daar een Internet contact, en kunnen dus even chatten met één van de kinderen, leuk om op deze manier even contact te hebben.
We gaan weer verder door Argolis en volgen de gele route langs de kust richting Ermioni, elke keer zie je weer iets nieuws en geniet je de natuurlijke schoonheid van Griekenland, vooral het eerst deel van de tocht van vandaag is bijzonder mooi, van het tweede deel, het is daar weer wat vlakker, hebben de Grieken zoals zo vaak, een rommeltje gemaakt.
Ter hoogte van Agh. Hatalambos zien we aan de zee een kapelletje met daarachter een vlakke rots boven de zee en we zetten de camper een paar uur aan de kant. De stoelen gaan naar buiten, er wordt koffie gezet en we gaan genieten van de zon en het uitzicht over de zee. We zitten aan de golf van Hydra, zien aan de overkant het eiland Hydra en de hoofdstad Hydra, voor ons een bekende naam, onze tandarts heet ook zo.
De streek die we vandaag doorkruisen is kennelijk bijzonder geschikt voor de granaatappel teelt, of zoals Nico ze ooit noemde: “Koninklijke Uien”. Overal zien we diverse maten boomgaarden en de granaatappels krijgen al de bekende rode kleur dus zijn ze bijna rijp. De vrucht zelf is niet zo lekker, die zit vol met pitjes, maar het sap is wel erg lekker en ook nog gezond.
We kijken even in Erminoni maar vinden het niet bijzonder en rijden door naar Portocheli, wat er stuk gezelliger uitziet en we parkeren de camper in de mooie jachthaven. De bijna gesloten grote baai is grotendeels bebouwd en er zijn volop watersportactiviteiten. De winkeltjes op de boulevard bestaan nu eens niet alleen uit souvenirshops, maar je ziet hier ook veel kleding winkeltjes en natuurlijk de plaatselijke middenstand; bakker, slager, groenteman en een overvloed aan Taverna’s.
Dinsdag 29 september
Vandaag gaan we weer eens een strandje opzoeken, het beloofd een schitterende dag te worden, de afgelopen dagen hebben we weer het nodige ondernomen en het is tijd om weer eens even te relaxen. 
We rijden eerst naar Kilada en ontdekken een leuk, gezellig dorpje met uiteraard een haven, waarin naast vissersboten ook heel veel zeiljachten liggen. Er is ook voldoende ruimte om een camper neer te zetten, we zien nergens bordjes met verboden te kamperen, dus geen enkel probleem. Bij de begraafplaats is water in overvloed en daar maken we dankbaar gebruik van, het was de hoogste tijd voor een wasje.
Verder gaan we via Didyma naar Saladi Beach en zien als eerste een groot Hotel maar als we dichterbij komen blijkt het helemaal leeg te zijn, alles is kapot geslagen, bijna alle ruiten liggen er uit en het zwembad ligt vol met troep, zonde!
Achter het verlaten hotel ligt het prachtige lange strand met glashelder water. Zoutwater in overvloed, zoet water is hier helaas nergens te vinden, we waren hier op voorbereid en hebben voldoende voorraad. We zoeken een mooi plekje en installeren ons voor een paar dagen.
’s Middags genieten we van de landing van vijf paraglijders op het strand, pal voor onze neus. We zagen ze al van ver boven de bergen aankomen en het is altijd weer leuk te zien hoe ze op de thermiek zweven en uiteindelijk naar beneden komen.
Woensdag 30 september
Een schitterende dag vol zonneschijn, we luieren aan het strand van Saladi, zonnen en lezen, en dat is op z’n tijd ook genieten.
’s Avonds zien we weer sinds lange tijd een schitterende zonsondergang.
Donderdag 1 oktober
Weer een dag met bijzondere belevenissen. We beginnen de dag zoals gewoonlijke met een ontbijtje en daarna starten we de motor voor een tocht naar Nafplio. Als eerste rijden we naar Didyma en gaan op zoek naar de twee holtes in de bergen “Big Cave” en "Small Cave”.
Rechts, aan de weg naar de kliffen, verscholen tussen de begroeiing, vind je “Small Cave”, een verzakking met een diameter van ongeveer 100 meter waar een kluizenaar twee Byzantijnse kapellen in de rotsen heeft uitgehouwen. Je komt bij de kapelletjes via een trap die door de rots gaat.
Als we op de rand van de verzakking staan horen we beneden gezang en natuurlijk willen we weten waar dat vandaan komt.
We lopen het trapje af en komen bij de in de rotsen uitgehouwen grootste kapel waar op dat moment een dienst wordt gehouden. Er wordt ons verteld dat er tijdens de dienst aan kinderen die afgelopen zondag gedoopt zijn de wijn van de kerk (het bloed van Christus) wordt gegeven. Natuurlijk wordt er ook brood uitgedeeld (het lichaam van Christus) en wij krijgen door een vriend van de familie ook een stuk, met rum doordrenkt brood, aangeboden. Een bijzondere ervaring!
We lopen nog even rond en zien aan de andere kant een kleinere kapel die helemaal in de rotsen is uitgehouwen.
We gaan weer verder en bij Neochori nemen we de gele route richting de kust. Als je de gele route oprijdt is het ineens een stuk rustiger. Over een mooie slingerende weg, soms door de vallei, soms over de berg en soms op de richel, rijden we door een betoverend landschap, passeren een paar kleine dorpjes en na Karnazeiki rijden we richting Iria, rijden het stadje door en komen uit bij het haventje. Het is tijd voor een koffiestop.
We vervolgen onze route en nemen de smalle weg direct langs het water en halen in de plaatselijke supermarkt een broodje.
Net voor Kandia, bekend om het marmer dat onder meer gebruikt werd voor het Pathernon en de andere gebouwen op de Akropolis in Athene, zien we een mooi plekje aan het strand met kleedhokjes en douche en we nemen het er een paar uurtjes van.
Rond een uur of vier gaan we weer op pad en gaan eerst naar de Akropolis of Tíryns, een machtige citadel uit de 15de eeuw voor Christus. Een van de mythen vermeld dat hier de wieg van Herakles, de beruchtste held uit de Griekse mythologie, heeft gestaan. De muren van het complex hebben een dikte van 7 tot 8 meter en bestaat uit stenen die meer dan tien ton wegen! Een wonder dat er nog veel van overeind staat.
We rijden naar Nafplio dat we graag nog eens willen bekijken. Drie jaar geleden waren we hier ook en dat heeft grote indruk gemaakt. Nafplio ligt aan de voet van de imposante Palamidivesting en is ongetwijfeld één van de mooiste stadjes van Griekenland. Het stadje is van 1829 tot 1834 de hoofdstad van Griekenland geweest en uit die periode is heel veel traditionele architectuur bewaard gebleven. Met name het grote plein, betegeld met marmer, is heel bijzonder. De Grieken noemen Nafplio “De stad der liefde”.
Als we bij de haven komen zien we een aantal campers staan en als we het terrein oprijden zien we als snel een paar Nederlandse campers staan. Aan de rand van het water staan een paar mensen te zwaaien, Jan en Elly, hoe is het mogelijk dat we elkaar hier weer tegenkomen.
’s Avonds lopen we met z’n vieren door het schitterende stadje, smalle straatjes, kleine winkeltjes en gezellige terrasjes zijn er voldoende en ook hier zien we dat de straatjes bijna overal betegeld zijn met marmer. Op één van de vele terrasjes eten we een hapje en nemen daarna bij één van de vele ijssalons een verschrikkelijk lekker Italiaans ijsje als nagerecht.
Vrijdag 2 oktober
Vandaag verlaten we Argolis, waar we met veel plezier hebben rondgereden en zoals te lezen is, volop van hebben genoten.
We steken via Tripoli over naar de westkust en gaan in de omgeving van Kyparissia op zoek naar het strand van Elea waar in een groot pijnbomenbos mooie plekken moeten zijn. Gisteren van Rob en Adrie een sms-je gehad dat ze in Elea zijn en dat we iets moois missen, ook tijdens onze vorige ontmoetingen hebben we veel over deze plek gehoord, we willen nu wel eens met eigen ogen zien hoe het daar is.
De weg tot Tripoli gaat door een prachtig berggebied en in Tripoli zien we een nieuwe Aldi, de tweede op onze tocht door Griekenland, en natuurlijk gaan we onze voorraad weer aanvullen. Een mooie bijkomstigheid is dat we op de parkeerplaats een internet connect hebben en de site weer kunnen bijwerken. Na Tripoli zien we kilometers lang een groene bodem met daar bovenuit zwarte takken, de vreselijke gevolgen van de bosbranden van 2007.
Dicht bij de kust worden we getrakteerd op en paar regenspetters, het was ook al bijna weer een week geleden dat we de laatste spetters hebben gevoeld. Al voor we de plek in Elea hebben gevonden is de regen alweer verdwenen en schijnt de zon weer. Rob en Adrie hebben we snel gevonden, ze staan verbaasd ons te zien maar vinden het wel erg gezellig. We vinden een mooi plekje naast één van de bomen met volop zon voor de camper en niet op de roosters van de koelkast, ideaal plekje dus.
Een langgerekt bos waar heel veel mogelijkheden zijn om vrij te staan, officieel mag dat niet, maar ja, dat is op de meeste plekken het geval. Ook de Grieken staan hier al jaren, op verschillende plekken staan caravans, compleet met voortuin, terras en buitenkeuken.
Afgelopen week heeft de politie de campers gesommeerd te vertrekken en is er iemand gearresteerd die nog dezelfde dag door de rechter werd vrijgesproken. Al snel stonden er weer campers in het bos.
Aan het eind van de middag gaan we met Rob en Adrie op bezoek bij Wil en Lieke, ze komen ons bekend voor en inderdaad hebben we elkaar eerder ontmoet, twee jaar geleden in Plataria.
De veel geprezen zonsondergang in Elea laat vanavond één van z’n beste kanten zien, hopelijk zien we hem morgen echt in de zee zakken.
Lees verder week 8
