ZATERDAG 30 JANUARI
We kunnen het bijna niet geloven maar we zijn al weer een week op pad en hebben inmiddels 1639 kilometer gereden. Hebben weer het nodige gezien en meegemaakt en beginnen met heel veel zin aan de tweede week.
Na een onrustige nacht, er stond een stormachtige bries, gaan we weer verder en om half tien verlaten we Frankrijk en rijden bij Le Perthus Spanje binnen. Zoals we gewend zijn nemen we ook hier weer de Nationale route en mijden de autosnelwegen (Peajes).
Via de N-11 rijden we langs Gerona, Blanes en Mataró. De mooie route langs de Costa Brava met de bekende badplaatsen Tossa de Mar en Lloret de Mar hebben we al eens gereden, vandaag kiezen we ervoor om de N-11 te blijven volgen. Bij Barcelona rijden we, net als voorgaande jaren, de Westelijke rondweg (B10) langs de haven en het vliegveld.
Na Barcelona nemen we de altijd weer schitterende route direct langs de kust (C-31) en na Sitges volgen we o.a. de N-340 en de A-7.
Om kwart over vijf zetten we de camper bij de haven in L’Hopitalet de l’Infant weer aan de kant. Natuurlijk zijn we onderweg ook wel een paar keer gestopt voor koffie en een broodje.
En wie wil weten hoe het weer er vandaag uitzag: een schitterende dag met heel veel zon en een temperatuur die opliep naar 15 graden, maar helaas ook een erg harde wind, buiten zitten was er dus niet bij.
ZONDAG 31 JANUARI
Markt in L’Hopitalet de l’Infant. Al vroeg zien we de busjes aankomen en wordt de markt opgesteld, natuurlijk lopen we er nog even naar toe en nemen van die heerlijke zoete, sappige Spaanse sinaasappels mee.
We gaan weer de N-340 op en rijden nog verder naar het zuiden. Ook in Spanje hebben ze windenergie ontdekt, overal op de bergruggen zien we van die grote windturbines staan, landschappelijk minder fraai maar wel goed voor het milieu.
We gaan eerst even kijken bij de haven van Peñíscola. Vorig jaar hebben we door dit door de Iberiërs gestichte stadje gelopen. Het ligt op een stijl uit zee oprijzende rotsformatie en is tegenwoordig een toeristische trekpleister en zeker een bezoekje waard.
Met de camper mag je hier helaas niet meer overnachten, we rijden we een klein stukje terug naar een officiële camperplaats met verzorging tussen Peñíscola en Benicarló. Onderweg zien we nog een andere plek waar je, net als op een camping, bijna met de luifels tegen elkaar aan staat en das helemaal niks voor ons. Op de plek waar wij gaan staan heb je in ieder geval nog wat ruimte om de camper.
MAANDAG 1 FEBRUARI
Wat is het toch heerlijk wakker te worden en de zon te zien, het beloofd een mooie dag te worden in tegenstelling tot Nederland waar 25 cm sneeuw ligt met temperaturen onder nul of net daarboven.
Het eerste stuk volgen we nog de N-340 en de A-7 maar na Valencia gaan we nu eens niet langs de kust maar door het binnenland verder naar het zuiden. De streek tussen Valencia en Alicante is zeker een bezoekje waard.
Als eerste rijden we vandaag naar Bocairent, morgen 2 februari is daar een jaarlijks terugkerende, vijf uur durende spectaculaire kostuum optocht, zo vieren ze daar het fiesta "Moros y Cristianos" ter herinnering aan overwinning op de Arabieren.
Twee jaar geleden zijn we hier ook al eens geweest en we willen het spektakel nog graag een keer meemaken.
Het oude Bocairent is een op een heuvel gebouwd historisch stadje en bestaat alleen uit steen. De huizen zijn aan elkaar gebouwd of er zitten hele nauwe steegjes tussen. Door de smalle straatjes die of naar boven of naar beneden gaan kan nog net een auto en als je er doorheen loopt krijg je het gevoel dat het nergens echt horizontaal is.
We zetten de camper in het iets hoger gelegen parkje tegenover het benzinestation, buiten is het 15 graden en we zitten nog een paar uur heerlijk in het zonnetje.
Ook nu werden we 's avonds weer getrakteerd op een schitterend vuurwerk dat op kleine afstand van de camper wordt ontstoken, af en toe de oren even dicht vanwege het overdonderende, tussen de bergen weerkaatsende, lawaai.
DINSDAG 2 FEBRUARI
We zitten op een hoogte van 625 meter en de gevolgen daarvan zijn natuurlijk wel dat het 's nachts wat kouder is, twee graden onder nul, het lijkt Nederland wel, alleen is hier de zon al weer volop aanwezig als we opstaan en loopt de temperatuur al snel op naar zo’n 10 graden. Later in de middag is het in de zon zelfs 15 graden.
Vanaf een uur of vier wordt het drukker in de omgeving, heel veel mensen komen op het feest af en zoeken ergens in de stad een plekje waar ze alles goed kunnen zien. Langs bijna de hele route staan stoelen opgesteld en op diverse plaatsen staan tribunes waar je een plekje kunt huren.
Het spektakel begint om kwart voor vijf en net als twee jaar geleden loopt dezelfde man aan het begin van de optocht.
De ene na de andere groep trekt voorbij en ieder groep heeft z’n eigen muziekkorps die strijdlustige muziek speelt. De groepen schrijden in een zeer rustig tempo voort, schouder aan schouder vormen ze een rij die zo breed is als de weg toestaat, één groep bestaat meestal uit meerdere rijen en soms wordt de groep afgesloten met een praalwagen.
We zien Spaanse schonen in luchtige kleding en diverse groepen die er zeer krijgshaftig uitzien in schitterende kostuums, wat een belevenis! Een echte aanrader voor wie op 2 februari in deze omgeving is.
Om half zeven houden we het even voor gezien. We hebben het koud en verlangen naar een warme hap in een warme camper.
Als we helemaal opgewarmd zijn trekken we nog een keer de stoute schoenen aan en gaan de kou in, de temperatuur is dan al gezakt naar twee graden, maar ook 's avonds is het een schitterend schouwspel en zeker een paar koude voeten waard.
Als laatste komen er een paar grote vrachtwagens vol met cadeautjes, met verbazing kijken we hoe hebberig de mensen zijn.
WOENSDAG 3 FEBRUARI
Na tweede koude nacht op rij, het werd 4 graden onder nul, schijnt ook nu weer de zon als we opstaan en loopt de temperatuur weer snel op. Vandaag gaan we weer verder en rijden via de CV-700 over de Noordflanken van de Serra d’Aitaina naar het westen en vanaf Alcoy rijden we verder over de CV-70. Een geweldig mooie slingerroute dwars door de bergen. Het is leuk dat we een hoogte meter in onze navigatie hebben zo kunnen we zien hoe hoog we rijden, vandaag was het hoogste punt 961 meter.
We gaan een bezoekje brengen aan El Castell de Guadalest, het ongetwijfeld leukste, maar waarschijnlijk ook het meest toeristische dorp in deze streek. Het stadje ligt volledig geïsoleerd op de moeilijk toegankelijke kalkrotsen aan de noordkant van het bergmassief. “De bovenstad”, ook wel “Adelaarsnest” genoemd, is bereikbaar via een trap. Zowel boven als beneden vind je diverse souvenirwinkeltjes met best wel leuke spullen, niet dat erge kitscherige wat je normaal gesproken tegenkomt.
Wij hebben rondgekeken in een huis waarin is nagebootst hoe men rond 1800 in deze streek leefde, hoe men kookte, olijven verwerkte, wijn maakte en meel produceerde.
Ook het micromuseum hebben we niet overgeslagen. Alle werkstukjes kun je allen bekijken door een vergrootglas en het is onvoorstelbaar hoe mensen op bijvoorbeeld een rijstkorrel een schilderij kunnen maken. Heel bijzonder om te zien!
Als we Guadalest verlaten is er een omleiding ingesteld en moeten we over de CV-755 verder naar het westen. Ook hier weer een prachtige route door een schitterende omgeving. We zijn erg blij met deze omleiding want nu komen we onverwachts langs een Motormuseum en ook daar maken we een stop. Heerlijk je te vergapen aan al die oude motoren, Harley's, Ducati's, BMW's, Hendersons en nog veel meer. Ook oude solexen, fietsen met hulpmotor en een aantal oude scooters trekken de aandacht. Voor de motorliefhebber een uitgelezen plek!
Uiteindelijk komen we vandaag terecht in Santa Pola en zetten de camper in het bij camperaars bekende parkje. Helaas, na een half uurtje komt de politie ons zeggen dat we moeten vertrekken. We gaan kijken of we bij de werf in Santa Pola wel mogen staan, maar voor we daar zijn zien we bij Platje del Carabassi een paar campers direct aan zee staan. Even polshoogte genomen en wat blijkt deze campers staan hier al drie dagen zonder problemen. De politie komt twee keer per dag langs en zegt niets. We schuiven aan.
DONDERDAG 4 FEBRUARI
Een trieste dag, laaghangende bewolking en regen. Een dag om een boodschapje te doen en je lekker in een boek te verdiepen. Eerst naar de Aldi voor het lekkerste brood van Spanje, dan in het parkje de camper verzorgen. Hier horen we dat je er overdag wel mag parkeren maar ’s nachts niet meer mag slapen. De politie komt elke dag langs om dit te vertellen. We rijden langs het strand naar Santa Pola en kijken bij de werf, maar ook daar worden de campers elke dag weggestuurd. De enige plek in Santa Pola waar het nog is toegestaan is in de haven.
Als het even droog is op de fiets naar het Casa de la Cultura, daar kunnen we, in de bibliotheek, eindelijk weer eens onze site updaten. Het wordt steeds moeilijker om in ook Spanje een onbeveiligd netwerk te vinden waar je mee kunt surfen. We zijn aangewezen op Internetcafés maar daar mag je meestal niet op je eigen laptop werken. Het Casa de la Cultura is dus een prima oplossing.
VRIJDAG 5 FEBRUARI
Gisteren aan het eind van de dag werd het toch nog weer mooi buiten. De wolken losten grotendeels op en de zon kwam weer regelmatig te voorschijn en ook voor vandaag ziet het er goed uit. De barometer staat op 1028 en dat is toch wel behoorlijk hoog.
We nemen het er van en gaan een dagje naar de kust, zetten de stoelen buiten en gaan genieten, het is 25 graden uit de wind en in de zon! Aan het eind van de dag rijden we weer terug naar de haven van Santa Pola en net als gisteren staat het er vandaag ook weer behoorlijk vol. Al weer is er een week voorbij!
