Vandaag beginnen we aan onze laatste week in Griekenland, we zijn nu zes weken hier en hebben al weer heel wat gezien. We doen het deze week rustig aan, hopen nog een paar dagen van zon, zee en strand te genieten. Vanaf volgende week zaterdag, dan komen we weer aan in Venetië, wordt het weer kilometers maken om thuis te komen.
Vanochtend is het weer bewolkt en er staat nog steeds een harde wind. De bewolking blijft boven de bergen hangen en we zien dat het aan de overkant van de baai een stuk lichter is. We gaan op zoek naar een plekje uit wind en als het even kan in de zon, rijden over de lange dam terug naar Mesolóngi en brengen bijde Lidl onze levensmiddelen voorraad weer op peil. Onderweg naar Antírrio zien we dat het hier flink heeft geregend, de weg is nat en glad, uitkijken geblazen. We rijden langs de steile wand van de 1041 m hoge rotskegel ‘Klókova’, met aan de andere kant de diepte van de baai.
In Antírrio staat het onder de brug vol staat met scholieren en op het parkeerterrein van de ferry naar Rio, staan er nog veel meer. Ze gaan allemaal naar de brug, krijgen een T-shirt en een petje en maken een lange ketting op de brug. Diverse mensen gevraagd o.a. politieagenten en leerkrachten, maar kunnen niet duidelijk krijgen waarom ze hier zijn, Engels of Duits spreken ze niet of nauwelijks. Duidelijk is wel dat het een protest actie is, maar waarvoor blijft voor ons een raadsel.
We willen in Antírrio het gerestaureerde fort gaan bekijken, helaas is het gesloten, dat lukt dus niet. Beide zijden van de zeestraat aan het begin van de Corinthische golf, Rio op de Peloponnesos en Antírrio op het vaste land, waren in de Venetiaans-Turkse periode gefortificeerde steunpunten en werden daarom ook wel de ‘Kleine Darnanellen’ genoemd. Sinds de Olympische spelen van Athene in 2004, ligt er een (tol)brug tussen beide punten, maar ook de veerboten varen nog altijd heen en weer. Heel veel vrachtwagens maken gebruik van de oversteek per boot omdat dat goedkoper is dan een ritje over de burg.
We gaan weer verder, we zitten aan de zuidkant van het vaste land, hebben een sterke zuiden wind, niet echt lekker om buiten te zitten. Aan de overkant van de Golf van Corinthe zit je aan de noordkant van de Peloponnesos en daar heb je de wind in de rug, dat lijkt ons een stuk aangenamer. We kiezen ervoor om over de burg naar de overkant te gaan, betaalden € 11,20 aan tol en zijn een mooie ervaring rijker.
We nemen de afslag Rio en rijden over de Old National Road naar het oosten, naar het strand van Diakofto. We zijn nu voor de derde keer in Griekenland en willen ook voor de derde keer terug naar deze plek. De zon is weer gaan schijnen en we kunnen nog een poos buiten zitten bij een temperatuur van 24 graden.Zaterdag 4 en zondag 5 oktober
We zijn even in Dhiakoftó gebleven, een mooie plek en alles wat je nodig hebt in de omgeving. Volop genoten van zon momenten, zee en strand, maar minder van de harde (gedraaide) wind en overdrijvende wolkenvelden. Gelezen, gefietst en af en toe een praatje gemaakt met onze Nederlandse buren die ons aan beide kanten flankeren. De één heeft ons verslag van 2007 aan boord, de ander één van de verslagen van Nico Bloot.We zijn deze reis weer weinig Nederlanders tegen gekomen en het is toch wel prettig in je eigen taal een gesprek te voeren.
Maandag 6 oktober
Iedereen vertrekt weer, de één gaat naar de boot en de ander maakt een rondrit door de bergen. Wij gaan op zoek naar een plek waar je wat beter uit de wind kunt zitten. Op het strand van Dhiakoftó waai je letterlijk uit je hemd.
Het is een zon overgoten dag en er is geen wolkje aan de lucht. We rijden een stukje richting Pátras en na ongeveer 8 km nemen we in Rizomylos de weg naar Paralia Rizomylos. Hier staan wat bomen en de wind komt hier niet zo hard over het water aanwaaien, zodat je redelijk beschut kunt staan. We zetten de camper met de rug naar de wind en kunnen de rest van de dag van de heerlijke zonnestralen genieten.In de loop van de middag arriveert er nog een camper, één van de Nederlandse buren uit Dhiakoftó.
Dinsdag 7 oktober
We blijven nog een dag op het strand van Paralia Rizomylos, nog even een aantal zonuren pikken en vandaag is er gelukkig minder wind dan de afgelopen dagen, we maken een rondje op de fiets en doen een boodschap in het dorp. We moeten er nog even van genieten voordat we weer naar Nederland vertrekken waar het de afgelopen dagen herfstig, nat, koud en guur was.We staan voor het Poseidon Beach Hotel en aan het eind van de middag worden we door de hoteleigenaar gesommeerd te vertrekken, het is privé terrein en daar mogen we niet staan en als we niet vertrekken belt hij de politie.
Er staan inmiddels vier campers en dat vindt hij waarschijnlijk een beetje te veel van het goede, gisteren stonden er twee campers en zei hij er niets van. We vertrekken allemaal en gaan een stukje verderop op het (kiezel)strand staan.
Woensdag 8 oktober
We zoeken nog één keer een ander plekje en rijden via de Old National Road richting Pátras, rijden dwars door Itéa en passeren diverse keren de spoorlijn Patra en Athene, een enkel spoor waar een oude, vol graffity gespoten trein, eens per uur voorbij komt, naar Psathopyrgos, het plekje waar we in 2007 ook onze laatste stop hebben gemaakt.
Dit keer zetten we de camper net voorbij het haventje en genieten nog van een prachtige, wolkenloze dag en de bedrijvigheid van de vissers.
Onze laatste avond in Griekenland nog even gezellig op een terrasje gegeten, een glaasje wijn erbij en met 21 graden en een onbewolkte hemel vol met sterren is het een mooie afsluiting van onze zevenweekse rondreis.
Donderdag 9 oktober
We hebben het de afgelopen week rustig aan gedaan zoals we ons hadden voorgenomen en kunnen vandaag uitgerust aan de thuisreis beginnen! Vanavond om 23.59 uur vertrekt de boot vanuit Pátras, we hebben dus nog een hele dag om te genieten en dat doen we onder een mooie blauwe lucht met aan de andere kant van de golf, boven de bergen, witte wolken en een temperatuur van 26 graden.
Om vier uur nog even zwemmen en douchen en dan naar de Ferryhaven. Dat hadden we gedacht………, in Arachovitka is de weg geblokkeerd, waarom? niemand weet ons dat duidelijk te maken wel dat het tot minstens zes uur duurt. We maken rechtsomkeert, rijden terug naar Selianitika en gaan daar de National Road op,Om kwart voor zes rijden we het haventerrein van Pátras op, checken in en sluiten ons aan bij de campers die al staan te wachten.
Kwart over acht arriveert de Pasiphea Palace, ruim twee uur later is het schip leeg en kan het inschepen beginnen. Om tien voor elf rijden we aan boord (kilometerstand 3820) en weer hebben we geluk en krijgen een plek bij de openingen aan bakboord op precies dezelfde plek als op de heenreis.Om één minuut voor twaalf gaan de trossen los en verlaten we voor de derde keer Griekenland. We staan boven op het dek en terwijl we Pátras in de verte zien verdwijnen weten we één ding, we komen zeker weer terug in dit camper vriendelijke land, waar altijd wel een mooie plek is om de camper neer te zetten.
MEER FOTO'S ZIEN? Klik hier!
Lees verder (week 9)
