Gisteravond na het skypen nog een stukje Athos opgereden, tot het tegen de monniken republiek aangelegen Ourónoupoli dat zichtbaar leeft van het Athostoerisme. Als je op zoek bent naar souvenierwinkeltjes, kom je hier volop aan je trekken. Ons is het een beetje té toeristisch.De weg er naar toe is vol gebouwd met Hotels, appartementen enz. en waar dat niet het geval is, is er wel een strandpaviljoen of een camping. Vrij kamperen is hier nergens toegestaan. We rijden dus terug naar Ierissós, naar het plekje waar we de hele dag hebben gestaan.
Je kunt merken dat je wat verder in het seizoen komt, de temperaturen worden gelukkig iets lager en dat vinden wij wel lekker. Overdag wordt het rond de 25 graden en ’s nachts zakt de temperatuur naar een graad of 14, lekker onder het dekbed kruipen. We vervolgen onze kustroute en rijden via Stratoni, waar we gebruik maken van het openbare toiletgebouwtje achter de camping, naar Olymbiádha, waar we een mooie grote openbare plek zien aan het strand. Dit keer verkennen we het dorpje lopend en komen mooie plekjes tegen.
In de wat kleinere dorpjes zoals hier, waar ze alleen maar kleine supermarktjes hebben, komen regelmatig vrachtwagens die via luidsprekers de bevolking laten weten dat ze er zijn. Op deze manier worden er o.a. groente en fruit, kippen, tapijten en zoals we hier zagen, zelfs schoenen aangeboden.Zaterdag 20 september
Het mooie weer is voorlopig even voorbij. Gisteravond op BVN al gezien dat het vandaag een frisse dag wordt, de zon weinig of helemaal niet te zien zal zijn en dat het waarschijnlijk ook nog gaat regenen. We wachten wel af.
We rijden, met de kachel aan, nog een klein stukje langs de Egeïsche Zee en bij Stavros rijden we het binnenland in, komen langs het Volvimeer en het Koróneiameer en rijden zo terug naar Thessaloniki.
Op onze verkenningstocht over Chalkidiki, waar we genoten hebben van de schitterende natuur en de mooie baaien en stranden, hebben we o.a. gebruik gemaakt van de ervaringen van Belinda Göransson, die haar ervaringen uit 2007 met ons deelde op het Griekenland-met-de-camper-weekend.
In Agh. Vasilios verlaten we de doorgaande weg en gaan naar Panorama, in korte tijd overbrug je een behoorlijk hoogte verschil, eenmaal boven heb je een prachtig panorama op een bijna droogliggend Koróneiameer en het daarbij behorende dal.
We gaan naar Thermi, onze gasfles is leeg en gelezen dat aan die kant van Thessaloniki een gasvulstation moet zijn. Komend vanaf Thermi (autobaan), volgen we de afslag Carrefour, 50 meter voorbij parking 3 ligt aan de linkerkant het BP gasstation.
We nemen de rondweg om Thessaloniki en rijden over de tolweg (€4,60) richting Kateríni We vinden dit een minder spectaculair stukje Griekenland en willen kijken of het langs de kust interessanter is. Bij Makrygialos voegen we de daad bij het woord en verlaten de snelweg. Er staat ons een mooie, zeer rustige, kustweg te wachten en onderweg zien we zelfs een paar leuke plekjes waar je met de camper probleemloos zou kunnen overnachten.
In Pydna komen we een opgraving tegen van een Byzantijnse kerk en die willen we wel even bekijken, helaas het hek zit dicht, ze zijn gesloten op zaterdag en zondag.
Het mooie weer is voorlopig even voorbij. Gisteravond op BVN al gezien dat het vandaag een frisse dag wordt, de zon weinig of helemaal niet te zien zal zijn en dat het waarschijnlijk ook nog gaat regenen. We wachten wel af.
We rijden, met de kachel aan, nog een klein stukje langs de Egeïsche Zee en bij Stavros rijden we het binnenland in, komen langs het Volvimeer en het Koróneiameer en rijden zo terug naar Thessaloniki.Op onze verkenningstocht over Chalkidiki, waar we genoten hebben van de schitterende natuur en de mooie baaien en stranden, hebben we o.a. gebruik gemaakt van de ervaringen van Belinda Göransson, die haar ervaringen uit 2007 met ons deelde op het Griekenland-met-de-camper-weekend.
In Agh. Vasilios verlaten we de doorgaande weg en gaan naar Panorama, in korte tijd overbrug je een behoorlijk hoogte verschil, eenmaal boven heb je een prachtig panorama op een bijna droogliggend Koróneiameer en het daarbij behorende dal.
We gaan naar Thermi, onze gasfles is leeg en gelezen dat aan die kant van Thessaloniki een gasvulstation moet zijn. Komend vanaf Thermi (autobaan), volgen we de afslag Carrefour, 50 meter voorbij parking 3 ligt aan de linkerkant het BP gasstation.
We nemen de rondweg om Thessaloniki en rijden over de tolweg (€4,60) richting Kateríni We vinden dit een minder spectaculair stukje Griekenland en willen kijken of het langs de kust interessanter is. Bij Makrygialos voegen we de daad bij het woord en verlaten de snelweg. Er staat ons een mooie, zeer rustige, kustweg te wachten en onderweg zien we zelfs een paar leuke plekjes waar je met de camper probleemloos zou kunnen overnachten.In Pydna komen we een opgraving tegen van een Byzantijnse kerk en die willen we wel even bekijken, helaas het hek zit dicht, ze zijn gesloten op zaterdag en zondag.
Tot nu toe was het een rustige streek maar in Paralia is erg toeristisch, nieuwe appartementen worden gebouwd en het stadje zelf zit, aan het aantal bussen te zien, we tellen er snel een stuk of twintig, helemaal vol.
Na Kateríni begint het te regenen en dat houdt voorlopig niet op en de tempertuur blijft vandaag steken bij 16 graden, de weermannen van het KNMI hebben gelijk gekregen, onze eerste slechte dag. Als het goed is kun je bij Litóchoro een blik te werpen op de ‘Óros Olympos’ (2918,8 m), volgens de Griekse Mythologie de troon der goden. Helaas, de top is volledig in wolken gehuld, alleen de uitlopers zijn zichtbaar, een stukje zuidelijker en wel zichtbaar zien we de imposante vesting van ‘Platamónas’, een door kruisvaarders, tussen 1204 en 1222, gebouwde burcht die de doorgang naar de Thermaïsche Golf moest controleren. 
We zijn op weg naar Larissa en net voordat we de kust verlaten rijden we nog even door Neo Pori, kijken of we nog een geschikt plekje kunnen vinden. Wat schetst onze verbazing, er staat al een camper, iets wat de afgelopen drie weken maar twee keer is voor gekomen. Zondag 21 september
Het is even droog, dus eerst maar eens even op de fiets het dorp rond, moet toch even zien waar we de afgelopen uren hebben doorgebracht. In de verte zie ik, nog gedeeltelijk in de wolken, de besneeuwde godentroon.
We vertrekken weer en volgen de doorgaande weg (E75) richting Larissa, komen onderweg nog een tolpoortje tegen waar we € 3,30 moeten betalen en gaan dan over de E65 naar Lamia. Tussen Larissa en Farsala rijden we door de Thessaliëvlakte, waar het landklimaat maakt dat het zomers vaak ondraaglijk heet is en ’s winters vaak bitter koud. Ooit was dit een door bergen omsloten binnenzee, nu is het een vruchtbare streek waar we een groot gebied zien met o.a. graanakkers en katoenstruiken.
Het is even droog, dus eerst maar eens even op de fiets het dorp rond, moet toch even zien waar we de afgelopen uren hebben doorgebracht. In de verte zie ik, nog gedeeltelijk in de wolken, de besneeuwde godentroon.
We vertrekken weer en volgen de doorgaande weg (E75) richting Larissa, komen onderweg nog een tolpoortje tegen waar we € 3,30 moeten betalen en gaan dan over de E65 naar Lamia. Tussen Larissa en Farsala rijden we door de Thessaliëvlakte, waar het landklimaat maakt dat het zomers vaak ondraaglijk heet is en ’s winters vaak bitter koud. Ooit was dit een door bergen omsloten binnenzee, nu is het een vruchtbare streek waar we een groot gebied zien met o.a. graanakkers en katoenstruiken.
In Lamia raken we de weg weer eens volledig kwijt, bordjes met daarop Karpenísi, want die kant willen we op, zijn weer eens niet te vinden. Jeetje, wat een gepuzzel om de stad weer uit te komen, want we raken verzeild in smalle straatjes waar je met de camper maar net doorheen kunt. Na lang zoeken zien we alleen een bordje Ligaria, wat ten westen van Lamia ligt en die volgen we gemakshalve in de hoop een aansluiting te vinden naar de goede weg.
In Ligaria zien we wel een bordje Karpenísi. Je houdt het niet voor mogelijk, een zandweg met grote gaten, dikke keien en plassen water, maar wel bewegwijzerd. Het is dat er een andere auto voor ons rijdt anders waren we weer terug gegaan. Uiteindelijk komen we zonder kleerscheuren uit op de E952 naar Karpenísi.We passeren een aantal kleine plaatsjes waaronder Makrakomi, een heel oud stadje dat al beschreven door de Romeinse geschiedschrijver Livius.
Onderweg zien we overal fruitbomen met kleine rode vruchtjes? waarvan we niet weten wat het is. Thuis maar eens kijken of we daar achter kunnen komen. Het blijken Pistasch nootjes te zijn. Vanaf Agh. Georgios wordt het interessant. De weg kronkelt eerst door een ingesloten, boomrijke kloof en slingert zich vervolgens door het tegen de berg aangelegen Timfristos, naar boven. We komen helaas in de wolken terecht, jammer want het moet hier schitterend zijn. Halverwege de berg kun je kiezen voor de Old National Road die over de top gaat, of voor de in 2000 aangelegde tunnel. Wij kiezen, gezien de weersomstandigheden, voor de tunnel. Een werkelijk schitterende route die door het berglandschap slingert, aan de ene kant hoge bergen en de andere kant diepe ravijnen. Geweldig, wat een mooie natuur.
Als we na Kastraki over het hoogste punt heen zijn, zien we in de verte opklaringen en even later zelfs een blauwe lucht en dat is na een grijze en regenachtige dag zeer welkom.
Net voor Anatolikí Frangista zien we achter een gesloten Taverne en tussen oude platanen een prachtig plekje om te overnachten.
Als we na Kastraki over het hoogste punt heen zijn, zien we in de verte opklaringen en even later zelfs een blauwe lucht en dat is na een grijze en regenachtige dag zeer welkom.Net voor Anatolikí Frangista zien we achter een gesloten Taverne en tussen oude platanen een prachtig plekje om te overnachten.
Maandag 22 september
Na tot nu toe de koudste nacht, het werd maar 11 graden, gaan we weer verder en komen dit keer door het ruige hart van Roumelí, over één van de meest spectaculaire en waarschijnlijkste mooiste route die we tot nu toe in Griekenland hebben gereden. De oh’s en ah’s volgen elkaar in sneltrein vaart op. We rijden hoog door de bergen en zien aan de overkant, tegen de andere berghelling, het vervolg van de route en ver beneden ons zien we het Kremastónmeer, het grootste stuwmeer van Griekenland en net als in alle andere meren die we zijn tegengekomen, staat hier het water tientallen meters onder niveau.
Na tot nu toe de koudste nacht, het werd maar 11 graden, gaan we weer verder en komen dit keer door het ruige hart van Roumelí, over één van de meest spectaculaire en waarschijnlijkste mooiste route die we tot nu toe in Griekenland hebben gereden. De oh’s en ah’s volgen elkaar in sneltrein vaart op. We rijden hoog door de bergen en zien aan de overkant, tegen de andere berghelling, het vervolg van de route en ver beneden ons zien we het Kremastónmeer, het grootste stuwmeer van Griekenland en net als in alle andere meren die we zijn tegengekomen, staat hier het water tientallen meters onder niveau. 
Om ons heen zien we de eindeloze reeks pieken van de zuidelijke en het centrale Pindhós gebergte. We worden er stil van en kunnen de grootsheid nauwelijks bevatten. Als je tijd hebt, rijdt dan ook eens deze route en je zult zien dat de schoonheid eigenlijk niet in woorden is samen te vatten.Net voor Agrínio worden we aangehouden door een Bulgaars echtpaar met twee kinderen die in geldnood zitten. Ze hebben geen brandstof genoeg om in Patras te komen, het geld is op en ze willen een gouden herenring aan ons verkopen. Niet dus!
In Agrinio staan we weer met beide benen op de grond, maar nog wel vol van wat we allemaal hebben gezien. We rijden nu naar de noordelijker gelegen Ambrakische Golf waar we aan de zuidkant het vestingstadje Vónitsa opzoeken.
We parkeren de camper bij de haven, aan het eind van de kade en onder de Venetiaanse Citadel. Rond 1800 was dit stadje voortdurend een speelbal tussen Ali Pasja, de Fransen en de Russen.Scheen ‘s morgens de zon, rond de middag trekken de wolken zich weer samen en krijgen we af en toe een regenbuitje, na een paar uur trekt de lucht gelukkig toch weer open. Het wordt 20 graden, lekkerder dan gisteren, toen werd het maar 14 graden.
Dinsdag 23 september
Vandaag hebben we met een afspraakje met Nico en Afke die we vorig jaar in zuidelijkste puntje van de Mani hebben leren kennen. We ontmoeten elkaar op het strand van Vassiliki, in het zuiden van het eiland Lefkádha. Vorig jaar hebben we het eiland ook Lefkade bezocht, we vinden het er heel mooi en willen het deze reis nog graag een keer aandoen.
Lefkádha was oorspronkelijk geen eiland maar door een landengte met het vasteland verbonden. In de 7e eeuw v.Chr. werd het door de Corinthiërs doorgesneden.Net voor Lefkádhastad, bereikbaar over een lange dam, rijden we het eiland op over een stalen draaibrug die nogal wat herrie veroorzaakt als je erover rijdt. Er liggen al een aantal schepen klaar die de brug willen passeren en dat bekijken we even.We ronden het eiland met de klok mee en rijden via Nidhri naar Vassiliki. Ze staan ons al op te wachten, de koffie staat al klaar, het is geweldig om elkaar weer op Griekse bodem te ontmoeten.
We komen de dag wel door, we hebben heel wat bij te kletsen, tussen de bedrijven nog wel even in het leuke stadje rondgelopen.We zitten nog tot twaalf uur op het strand met lange broek, drie truien en sokken want erg warm is het niet meer.
Woensdag 24 september
We gaan een aantal dagen samen op pad en gaan de westkust van het eiland verkennen. We beginnen in het zuiden en rijden eerst naar Pórto Katsíki. Nico en Afke gaan eerst naar een garage, er lijkt iets in hun achterband te zitten waardoor deze langzaam leeg loopt.
Pórto Katsíki is een schitterende plek, ligt aan de voet van steile krijtrotsen en het zeewater is hier azuur blauw De parkeerplaats ligt halverwege de krijtrotsen en verder naar beneden ligt een prachtig strandje dat via een trap bereikbaar is.
We gaan een aantal dagen samen op pad en gaan de westkust van het eiland verkennen. We beginnen in het zuiden en rijden eerst naar Pórto Katsíki. Nico en Afke gaan eerst naar een garage, er lijkt iets in hun achterband te zitten waardoor deze langzaam leeg loopt.
Pórto Katsíki is een schitterende plek, ligt aan de voet van steile krijtrotsen en het zeewater is hier azuur blauw De parkeerplaats ligt halverwege de krijtrotsen en verder naar beneden ligt een prachtig strandje dat via een trap bereikbaar is. 
Voordat je hier bent waan je je even aan het einde van de wereld. De weg wordt smal, zit op sommige plekken vol met gaten waar je zonder door elkaar te worden gerammeld niet langs kunt en je vraagt je af wat je hier doet, maar het is niet voor niets geweest, we zijn allemaal onder de inruk.Zaten we vanochtend nog lekker in het zonnetje te ontbijten, tijdens onze rit trekt de lucht weer dicht en niet lang daarna begint het af even toe te regenen. We kijken uit over de Ionische zee en zien in de verte een grote school dolfijnen al spelend en springend voorbij zwemmen.
Aan het eind van de dag zien we nog even de zon die door het oog van het lagedrukgebied, dat boven zee ligt, de krijtrotsen beschijnt. Wat een magnifiek gezicht, het lijkt wel of de rotsen licht geven.Donderdag 25 september
Gisteravond nog tot elf uur buiten gezeten, uitkijkend over de zee naar het weerlichten in de verte en de verlichte Ferry's die voorbij varen, als het weer eens begint te regenen gaan we naar binnen.
De hele nacht heeft het behoorlijk geregend en de camper stond af en toe te schudden van de harde wind. Als we opstaan is het nog steeds zwaar bewolkt. Vandaag geen strandweer, we gaan weer verder het eiland verkennen.
We rijden een stukje terug en gaan dan weer naar het zuiden naar de vuuroren ‘Kavos Kiras’ boven op de krijtrotsen, op het uiterste puntje van het eiland. Het laatste stuk weg is pas geleden geasfalteerd en zeer goed berijdbaar. Bij de vuurtoren kun je naar alle winstreken kijken en zie je o.a. de eilanden Kefalloniá en Itháti.
Gisteravond nog tot elf uur buiten gezeten, uitkijkend over de zee naar het weerlichten in de verte en de verlichte Ferry's die voorbij varen, als het weer eens begint te regenen gaan we naar binnen.
De hele nacht heeft het behoorlijk geregend en de camper stond af en toe te schudden van de harde wind. Als we opstaan is het nog steeds zwaar bewolkt. Vandaag geen strandweer, we gaan weer verder het eiland verkennen.
We rijden een stukje terug en gaan dan weer naar het zuiden naar de vuuroren ‘Kavos Kiras’ boven op de krijtrotsen, op het uiterste puntje van het eiland. Het laatste stuk weg is pas geleden geasfalteerd en zeer goed berijdbaar. Bij de vuurtoren kun je naar alle winstreken kijken en zie je o.a. de eilanden Kefalloniá en Itháti.
We rijden weer terug naar het Noorden en midden op het eiland zitten we volledig in de wolken, het zuiden en het noorden ziet er beter uit. We vinden weer een mooie plek bij Kathisma Beach. De stoelen buiten en genieten, helaas al heel snel trekt het weer dicht en komt de regen weer met bakken uit de lucht. We hebben nu een weeklang ‘slecht weer’ gehad, het wordt zo langzamerhand wel weer tijd voor echte Griekse luchten. 
