ZONDAG 25 JULI
Na een zondagsontbijtje met een zacht gekookt eitje is het tijd om weer een stukje verder te gaan. De zon is er weer helemaal bij en daar zijn we natuurlijk hartstikke blij mee, het is vandaag een echte ‘ZON’dag.
We nemen weg 15 richting Stryn, krijgen direct drie kilometers lange smalle tunnels onder het 1665 meter hoge Strynefjell door en dan, na nog een paar tunnels, rijden we even later langs het grote Strynsvatn, een behoorlijke toeristisch meer met heel veel campings.
We zijn nog steeds in een schitterende omgeving en de hoge ruige bergtoppen zijn nog op diverse plekken bedekt met sneeuw. Voor Stryn worden de bergen wat lager en groener, we rijden dan ook weer op zee niveau. In Stryn gaan we richting Olden (weg 60) en hier komen we langs het Nordfjord. We gaan op zoek naar een mooi plekje, het is nog steeds zonnig en daar willen we van genieten.
Een plekje vinden is nog niet zo gemakkelijk. De weg loopt direct langs het fjord, er zijn weinig plekjes waar je met de camper kunt staan.
Net voor Rake zien we aan de rechterkant van de weg een prachtige plek met een soort schuur en een aanlegsteiger. Het blijkt het vertrekpunt van de rondvaartboot over het Nordfjord te zijn. Op zaterdag en zondag varen ze alleen op afspraak, er is geen enkele activiteit en we gaan het er van nemen.
MAANDAG 26 JULI
De dag begint bewolkt en de temperatuur staat op 16 graden als we weer verder gaan. In Rake de site bijgewerkt en de camper verzorgd en dan weer ‘On Tour’. We volgen voorlopig weg 60 via Loen, Olden naar Byrkjelo. In Loen is het erg druk, er ligt een groot Cruiseschip in de haven en honderden mensen lopen overal rond te snuffelen, vooral in de vele souvenirshops.
Het grootste gedeelte gaat langs het Nordfjord over een smalle weg direct langs het water waar het soms passen en meten is om elkaar te kunnen passeren. In Innvik maken we een koffiestop bij het mooie achthoekige kerkje uit 1822. Jammer, dat de deur op slot is, binnen is een preekstoel uit 1617, die kunnen we helaas niet zien.
Na Utvik slingeren we weer omhoog en zien direct weer waterstroopjes direct langs de weg naar beneden komen en kijken al heel snel bovenop het fjord. Hier komen we een Goldwingclub tegen, ons hart begint een beetje sneller te kloppen, onze Goldwing staat thuis in de garage en we hebben al een paar keer tegen elkaar gezegd dat het bijzonder zou zijn hier ook eens op de motor rond te kunnen rijden.
Op het uitzichtpunt hoog boven het fjord lopen de koeien midden op straat, er staan twee bussen en een aantal auto’s en er lopen tientallen mensen rond, de koeien zijn er duidelijk niet van onder de indruk en verzetten dan ook geen stap.
Op de top, op 624 meter hoogte, zitten we midden in het skigebied Fjellstova waar de sleepliften buiten gebruik zijn, er ligt geen sneeuw!
In Byrkjelo gaan we op zoek naar een garage/bandencentrum, de linker voorband is inmiddels bijna profielloos en op de rechter zit nog wel voldoende, hoe het kan dat de ene band meer slijt dan de andere is een raadsel, hoe dan ook er moet wel wat aan gedaan worden.
De reserve band is nog helemaal nieuw en de banden kunnen worden verwisseld. Het kost een uurtje en 15 euro, maar dat hebben we er graag voor over.
Na de bandenwissel nemen we de E39 dwars door het Våtedalen met links en rechts hoge bergen, watervallen, riviertjes en meren en na Skei rijden we weer kilometers langs het water. Bij Moskog gaan we linksaf naar weg 13 de ‘Gaularfjellet’, dit is de tweede weg die we al eens eerder hebben gereden en erg van onder de indruk waren. Toevallig stoppen we weer op dezelfde plek (Rørvik) als drie jaar geleden en blijven er om te overnachten. De zon schijnt weer, het is 21 graden en de stoelen gaan naar buiten!
DINSDAG 27 JULI
Wat kan het in de natuur toch bijzonder zijn. Als we opstaan zien we tussen de bomen door dat er boven het dal en het meer een dikke witte wolkendeken ligt en wij staan in de zon staan en zien boven ons een strak blauwe lucht. Na een uurtje zijn alle wolken opgelost en kunnen we de dorpjes en het meer weer zien liggen.
Na het ontbijt gaan we weer verder op de 13 naar Dragsvik dat aan het langste en diepste fjord van Noorwegen ligt, het Sognefjord. Gelezen in een blad van de Toeristeninformatie dat de ‘Gaularfjellet’ één van de Nationale Toeristische Routes is. De beschermde Gaularsvassdraget met stroomversnellingen, bruisende watervallen en gladde meren loopt parallel aan de weg. Een hele mooie gevarieerde route met haarspeldbochten en langs smalle fjordarmen.
We rijden de weg deze keer vanaf de andere kant en ook nu weer is het verschrikkelijk genieten.
De weg slingert de ene keer omhoog en dan weer naar beneden en na Viksdalen gaan we langzaam maar zeker steeds hoger. Bij de prachtige Likholefossen, waar na 2007 een nieuwe parkeerplaats is aangelegd, gaan we uiteraard even kijken, wat een water geweld, prachtig! Vanaf het nieuwe bruggetje kijk je bovenop de waterval en als je de moeite neemt naar beneden te lopen heb je een nog veel mooier uitzicht.
Het is een rustige route waarop we niet zo heel veel verkeer tegenkomen, af en toe een auto en één bus vol toeristen die deze mooie route ook niet willen missen. Wat weer een geweldig stukje natuur, dit landschap verveelt nooit!
Hoe hoger we komen hoe schaarser de begroeiing en bij een van de hooggelegen meren lassen we een koffiestop in en gaan eens even van de schitterende omgeving genieten. GEWELDIG!
Eenmaal over de top krijgen we tijdens de afdaling weer een aantal haarspeldbochten natuurlijk vergezeld van diverse watervalletjes. De weg is hier erg smal en gelukkig komen we geen bussen of andere vierwielers tegen.
Nog voor we weer helemaal beneden zijn, zo’n 7 kilometer voor het Feltefjord, zien we een prachtig privé plekje bij een kleine waterval, we rijden de camper het paadje op, zetten de stoelen buiten en gaan genieten van een mooie dag
WOENSDAG 28 JULI
De zon zit nog even achter een wolkendek maar we hopen wel dat hij nog te voorschijn zal komen vandaag. We volgen de laatste kilometers op de 13 en bij Dragsvik nemen we de veerpont naar Hella, een tochtje van maar 10 minuten en gaan dan over de 55 langs het Sognefjord naar Sognedal. Hier slaan we af naar Kaupanger (weg 5) en gaan daar op zoek naar de kade waar de boot naar Gudvangen vertrekt, niet dat we mee willen, we gaan daar lunchen, lekker aan het water en in de zon die zich inmiddels weer volop laat zien.
We komen langs de uit de 12de eeuw daterende staafkerk die in 1862 volledig is verbouwd en dus niet meer origineel is. Op onze reis in 2007 hebben we de staafkerken die we tegenkwamen alleen van de buitenkant bekeken, deze keer willen we er ook één van binnen zien, maar dan wel één in originele staat.
Na de lunch gaan we verder naar Mannheller waar we de tweede oversteek van vandaag maken naar Fodnes, deze keer duurt het iets langer, 20 minuten. Voordat we op de boot kunnen duiken we eerst nog weer een kilometers lange tunnel in en als we van de boot af komen krijgen we weer een 6,6 kilometer lange mollengang.
Aan het eind van de tunnel komen we uit in Lærdalsøyri, hier hebben we drie jaar gelden ook rond gelopen en dat doen we nu weer. Een prachtig dorp met 161 houten huizen uit de 18de en 19de eeuw. Geweldig leuk om even doorheen te lopen en een paar foto’s te schieten.
Dit plaatsje ligt aan de zalmrijke rivier de Lærdalselva en daar hebben ze het Norsk Villakssenter gebouwd, hier kun je alles te weten komen over het leven van de zalm.
Na de wandeling door Gamle Lærdalsøyri beginnen we aan de derde route die we in 2007 ook gereden hebben en nog een keer willen rijden, De Auerlandsveien, ook wel Snøvegen (sneeuwroute) genoemd, we zijn heel benieuwd of er sneeuw ligt. De zoveelste smalle weg met haarspeldbochten die al snel hoogte wint, over de stroomversnellingen die we passeren hoef ik het niet meer te hebben, het is inmiddels wel algemeen bekend dat we die overal tegenkomen.
Ook hier geldt weer hoe hoger we komen hoe kaler het wordt. Op de eerste parkeerplaats die we tegenkomen, we zitten dan al op 1222 meter, stoppen we voor vandaag. Tot nu toe hebben we heel weinig sneeuw gezien, dat was in 2007 wel anders, toen lagen er sneeuwallen van 3 meter hoog, nu zien we alleen rotsen, graspollen en kleine plekjes met sneeuw. Aan het begin van de avond trekt de lucht dicht en dan kan een regenbui niet uitblijven.
DONDERDAG 29 JULI
We worden er blij van, de zon schijnt weer tussen de wolken door. Vandaag gaan we genieten van het vervolg van de ‘Snøvegen’, een schitterende route ook al ligt er zeer weinig sneeuw.
Het hoogste punt voorbij ontvouwd zich een bijzonder schouwspel, boven de dalen hangt een dikke witte wolkendeken, wat een onvoorstelbaar mooi gezicht, wat is het toch heerlijk als je elke dag weer wordt verrast met iets bijzonders.
Even later rijden we in die wolkendeken en weg zijn de mooie uitzichten! Gelukkig zijn we er snel doorheen en na een paar haarspeldbochten komen we bij het uitkijkpunt 'Stegastein', een platform gebouwd van hout en staal, 600 meter boven het fjord en het steekt 30 meter naar voren. Diep beneden ligt het Aurlandsfjord en het dorp Aurland. Natuurlijk gaan we weer kijken, het blijft altijd mooi om een fjord van bovenaf te bekijken en te zien hoe het ingeklemd ligt tussen steile rotswanden en de veerboten........, het zijn net vingerhoedjes.
Tijdens de afdaling naar Aurland daalt de weg snel (10%), we krijgen de ene na de andere haarspeldbocht en de weg is hier ook nog eens behoorlijk smal. Op veel plekken is de weg de afgelopen drie jaar wel wat verbreed, maar het grootste gedeelte is nog steeds heel erg smal en als je dan een bus tegenkomt is het wel even schrikken. Gelukkig kan de bus een stukje achteruit en even later kunnen we elkaar passeren, het is echt millimeterwerk, heel knap werk van de chauffeurs!
Op de kade in Aurland vinden we weer een prima plekje, maken koffie en blijven er voorlopig even staan. We hebben het goed naar onze zin hier, het is jammer genoeg wel bewolkt maar de temperatuur is heerlijk en we kunnen lekker buiten zitten, we besluiten tot morgen te blijven. We vermaken ons uitstekend, lopen door het dorp, lezen, vissen en bekijken de boten die voor onze neus langs varen, er komt zelfs nog een Cruiseschip voorbij.
VRIJDAG 30 JULI
Tijd om weer verder te gaan. We gaan naar de E16 en gaan naar Flåm en natuurlijk gaan we dit alom bekende plaatsje even bekijken. In de haven ligt het cruiseschip de Queen Mary 2 en de touringcars rijden af en aan, de kade loopt dan ook behoorlijk vol met voornamelijk Amerikanen en Japanners met de camera’s in de aanslag.
Vanuit Flåm vertrekt de wereldberoemde Flåmsbane, een spoorbaan van 20 kilometer lang die eindigt in Myrdal en die een hoogteverschil van 865 meter overbrugt. In 40 minuten rijdt de elektrische trein met vijf stel remmen door maar liefst 20 tunnels naar boven en op het mooiste plekje staat de altijd volle trein even stil. Als de trein eenmaal vertrokken is, is het weer rustig op de kade en kunnen we mooie foto’s maken.
Vlak voor het vertrek van de trein loopt het perron helemaal vol met toeristen die met de trein meewillen en mocht de trein onverhoopt vol zijn dan kunnen ze altijd nog mee met het toeristentreintje en een tochtje door de omgeving maken. Natuurlijk zien we ook hier weer volop souvenirshop die vol liggen met schreeuwerige prullaria, een enkele shop heeft nog wel mooie Noorse truien, maar die zijn wel heel erg duur. Een wel erg toeristisch gebeuren en eerlijk gezegd vinden we dat drie keer niks.
We gaan weer verder, duiken weer twee lange tunnels in en direct na de tweede tunnel zijn we al in Gudvangen. Bij het benzinestation is een verzorgingspunt en kunnen we de camper weer verwennen. Aan het fjord is een prima plek voor de lunch, jammer we mogen hier niet overnachten anders hadden we dat zeker gedaan. Op het veld achter het tankstation is een kleine Vikingnederzetting nagebootst en het is aardig daar even rond te lopen.
Na de lunch gaan we verder, blijven de E16 volgen en rijden naar Voss. Voorlopig verlaten we even de fjorden en rijden nu weer eens tussen de bergen en evenwijdig aan een bijna droge rivier.
In reisgidsen gelezen dat in de kerk van Voss, de Vangskyrka, gebouwd tussen 1271 en 1277 en in 1953 gerestaureerd, op zaterdagen vaak een trouwpartij is waarbij traditionele kostuums worden gedragen en een speelman met zijn Hardangerviool voor de stoet uitloopt.
Van het Toeristenbureau weten we dat er morgenmiddag om drie uur zo’n trouwpartij plaatsvindt, de aankondiging hiervan heeft in de plaatselijke krant gestaan. Misschien is er morgenochtend ook wel zo'n trouwpartij maar dat is bij hen niet bekend. Lijkt ons heel bijzonder zoiets te kunnen zien, we blijven in Voss overnachten en gaan morgen kijken.
ZATERDAG 31 JULI
Vanochtend eerst maar eens het stadje verkennen. Voss noemt zich zelf graag het hart van het fjordengebied en is een vriendelijk en gezellig stadje met een paar aardige winkelstraten en nu eens een keer geen souvenirshops, maar wel hele leuke pandjes, leuk om even doorheen te lopen. Er is hier vooral voor de sportieve toerist van alles te doen. Bij de Toeristeninformatie zijn diverse routebeschrijvingen te verkrijgen voor wandel- en fietsroutes en in de winter kan hier volop worden geskied.
Na twee huwelijksplechtigheden waarin de bruidsparen modern gekleed waren, komt om drie uur het bruidspaar in traditionele kleding. Bijzonder om te zien is dat ook bijna alle gasten traditioneel gekleed gaan, zowel mannen als vrouwen en natuurlijk ook de kinderen, zelfs de aller kleinsten zien er allemaal even mooi uit en zo te zien komen ze ook uit verschillende districten, we zien zes verschillende klederdrachten.
Als het bruidspaar en alle gasten in de kerk verdwenen zijn gaan wij weer op pad, blijven voorlopig nog even de E16 volgen en van Dale tot Trengereid rijden we langs het Sørfjord. Vanochtend besloten dat we ook dit keer Bergen achter de bergen laten, eigenlijk houden we helemaal niet van grote steden en gaan liever een stuk van het Hardangerfjord verkennen, volgens ons is dat interessanter dan een grote stad.
Hoe dichter we bij Bergen komen, hoe donkerder het buiten wordt en natuurlijk begint het dan ook weer te regenen. Het is algemeen bekend dat de streek rondom Bergen de natste is van heel Noorwegen, we hoopten op een beetje geluk, jammer genoeg niet gelukt!
Bij Trengereid verlaten we de tunnelrijke E16, slaan links af en nemen weg 7 richting Tysse en al heel snel rijden we dan langs het mooie Hardangerfjord.
Net voor Tysse slaan we rechtsaf en nemen we de 48 naar het zuiden, de weg is hier en daar een beetje smal, maar heeft hele mooie uitzichten. We komen in Eikelandsosen aan het Eikelandsfjord, een uitloper van het Hardangerfjord, en zien een mooie plek zelfs met verzorging en uitzicht op het fjord. Drie jaar geleden zijn we hier ook geweest maar er gaat geen lichtje branden, het is dat we er nog een foto van hebben anders zouden we niet geloven dat we hier eerder geweest zijn.
De week in cijfers:
De ene helft van de week was het zonnig, de andere helft was bewolkt, het heeft een middag en twee avonden geregend en de temperatuur lag rond de 20 graden en dat is niet slecht voor Scandinavië.
De kilometerteller staat inmiddels op 9951 kilometer en daarvan hebben we deze week 565 kilometer gereden.
