ZONDAG 11 JULI
Gisteravond nog naar de voetbalwedstrijd Duitsland tegen Uruguay gekeken en gezien dat Duitsland heeft gewonnen en derde is geworden. Vanavond is het duel om de titel en Nederland speelt dan tegen Spanje, zou Oranje het redden om Wereldkampioen te worden?? We hopen het van harte, wel jammer dat we dan niet de gekte in Nederland mee kunnen maken. Maar waar hebben we het over, wat wij hier doen is veel leuker.
Het is weer droog als we opstaan, de wolken zijn er nog wel maar zitten veel hoger en de bergtoppen zijn bijna allemaal weer zichtbaar. We rijden naar Nusfjord, volgens de boekjes veruit het mooiste gebied van Flakstadøya met visrijke meren en beken en het is er inderdaad erg mooi. Over een werkelijk schitterende route komen we in Nusfjord dat prachtig in een kom tussen de bergen ligt. Ook hier rijden de bussen van de ‘Lofoten-Tour’ af en aan en dit is het meest toeristische dorp van de drie bekendste nederzettingen op de Lofoten.
Met verbazing zien we dat we 50 Kronen entree moeten betalen om het dorp in te mogen, dat je voor een museum of een kerk moet betalen is begrijpelijk, maar om een dorp in te mogen ……………, dat vinden we al te dol.
We weigeren dan ook één stap achter het bord te zetten, vanaf de hoge parkeerplaats werpen we een blik in het lager geleden dorpje en rijden weer terug naar de E10.
We gaan door naar Borge. Hier zijn de fundamenten van een opmerkelijk grote boerderij uit de Vikingtijd blootgelegd en er zijn restanten gevonden van vijf huizen, zes grafheuvels en een afvalhoop.
De reconstructie van het Hoofdmanshuis is nu het middelpunt van het interessante Vikingmuseum ‘Lofotr’, een museum met een archeologische collectie en er zijn dagelijks demonstraties van oude ambachten.
We wandelen vanaf het Hoofdmanshuis naar het gereconstrueerde Vikingschip, een afstand van 1500 meter. Elke dag om 13.00 uur maakt dit schip een tochtje van een half uur over het meer en wie wil mag meevaren, je moet natuurlijk wel aan de roeiriemen, want zo’n schip komt niet vanzelf vooruit.
In de omgeving van het Vikingschip is ook een reconstructie van een smederij en een boothuis.
Na het museum rijden we naar Eggum, een prachtig natuurgebied aan de westkant van het eiland. Eigenlijk willen we vanavond twee dingen: en de voetbalwedstrijd Nederland tegen Spanje bekijken en de middernachtzon zien. In de loop van de middag zijn alle wolken verdwenen en dat geeft ons weer hoop dat de middernachtzon misschien wel weer te zien zal zijn. Het is vandaag onze laatste kans om in dit gebied de middernachtzon te kunnen zien, morgen zitten we weer aan de oostkant van de Lofoten en dan zijn de kansen verkeken.
Waar we ook gaan staan in het natuurgebied hebben we nergens ontvangst via de schotel, we gaan dus weer verder. Een paar kilometer voor Eggum is een kleine haven met een parkeerplaatsje, hier maar even proberen of we ontvangst hebben, de schotel gaat uit en zowaar hier lukt het wel, prima plek dus om te blijven en vanaf hier is ook nog de mogelijke middernachtzon te zien, twee vliegen in één klap.
We wilden vanavond graag twee dingen: Nederland Wereldkampioen zien worden en de middernachtzon zien. Beide wensen zijn niet uitgekomen. WE BLIJVEN DROMEN!!
MAANDAG 12 JULI
We worden vroeg wakker, het gaat vreselijk te keer buiten, slagregens en zo’n harde wind dat de camper behoorlijk staat te dansen. We zijn al vroeg uit de veren (kwart over zes), rijden terug naar de E10 en een paar kilometer verder is een beschutte parkeerplaats, we stoppen en gaan lekker weer naar bed. Als we opnieuw weer wakker worden regent het niet meer en is de lucht minder grauw. Een bijzonder begin van de dag.
Begin 2007 hebben we in Haarlem een lezing bijgewoond over het Noorderlicht. De spreker, die kort na de lezing definitief op de Lofoten ging wonen, nodigde iedereen die in de buurt kwam uit voor een kop koffie. De naam van die spreker is ons ontschoten en we gaan even googelen, kijken of we iets kunnen achterhalen. We komen uit bij Eric Fokke die zich in 2008, samen met zijn vrouw Bettina op het eiland Vestågøy vestigde en denken dat hij degene is die we zoeken. Op zijn site zien we dat hij in Moland aan de 815 woont en we gaan op zoek.
We vinden Eric Fokke wel maar het is niet de persoon die we zoeken. We worden hartelijk uitgenodigd om een kop koffie te komen drinken met daarbij zelf gebakken sprits, heerlijk!
We zitten gezellig een uur te babbelen en horen dat we wel pech hebben wat het weer betreft, het is een hele slechte zomer. Normaal is het hier veel droger en zonniger, maar ja, je kunt niet alles hebben en we genieten zo ook wel, ook met wolken ademt dit gebeid een speciale sfeer uit.
We krijgen ook nog een paar bruikbare tips voor onze verdere reis over de Lofoten. Erg leuk zo onverwachts weer andere mensen te ontmoeten.
Op advies van Eric rijden we terug naar de E 10, gaan de brug over en slaan dan direct linksaf naar Hovsund op Gimsøya. Als snel komen we op een harde onverharde weg, de Noren hebben daar een naam voor ‘Gruzveien’. Net voor Hovsund zien we rechts in een waterplas een koppeltje parelduikers met één jong (tip van Eric) en in de haven moeten otters wonen. We lopen de pier over en moeten wel stevig in de schoenen staan anders waaien we er van af. Of de otters hebben middagpauze of we hebben er geen oog voor, jammer, we zien ze niet.
We rijden het eiland Gimsøya verder rond en komen weer uit op de E10, vanaf hier gaan we naar Kabelvåg, zoeken daar eerst weer het witte kerkje op waar we kunnen internetten en gaan dan naar het plekje bij de haven waar we op de heenweg hebben geluncht, nu blijven we er om te overnachten.
DINSDAG 13 JULI
We rijden eerst naar Svolvær om onze voorraad weer aan te vullen en dan over de E10 verder naar het noorden. Bij Vestpollen gaan we linksaf richting Laukvika (888). Gisteren van Eric Fokke gehoord dat de persoon die we eigenlijk zochten Rob Stammes heet en in Straumnes, in het oude dorpshuis, het Polarlightcenter heeft opgestart. We waren toch al van plan deze weg te nemen i.p.v. de doorgaande E10 dus dat komt goed uit. We nemen een kijkje in het centrum, maken even een praatje met Rob en zijn partner en gaan (zonder koffie) weer verder.
Toch jammer dat het nog steeds bewolkt is als we weer de zoveelste mooie route rijden. Bergen links en rechts, af en toe een huis of een klein dorp, de weg slingert zich door het landschap langs beekjes, meertjes, watervalletjes, fjorden en natuurlijk de zee.
In de haven van Laukvika maken we een koffiestop en ook hier hebben we weer een vrije Wifi, het is onvoorstelbaar maar waar we ook zijn, bijna elke dag kunnen we wel meeliften op een onbeveiligd netwerk.
Een behoorlijk stuk van deze route is weer een ‘Gruzveien’ en dat haalt de snelheid er aardig uit, hebben we wel meer tijd om goed om ons heen te kijken.
In Fiskebøl op de kade, waar we een broodje eten, zien we hoe de Ferry weer afgeladen vol vertrekt naar Melbu. Nog geen 3 jaar geleden, toen de nieuwe E10 nog niet klaar was, was dit de enige verbinding tussen de Lofoten en de Vesterålen.
Als het wat rustiger is geworden op de kade zien we voor het eerst papegaaiduikers, wel iets te ver weg om goed te fotograferen, maar we hebben ze gespot.
We gaan weer verder over de E10 en rijden naar Lødingen, het is onze laatste dag op de Lofoten, morgen gaan we met de Ferry naar Bognes op het vaste land en verlaten we na 10 dagen één van de mooiste stukjes Noorwegen.
WOENSDAG 14 JULI
Als we aankomen op de kade staat de Ferry op het punt om te vertrekken. Het kopen van een kaartje neemt even wat tijd in beslag, onze camper is 6.07 meter en natuurlijk willen we graag een ticket tot 6 meter, dat scheelt de helft in kosten. De kaartjes verkoper kijkt bedenkelijk en kijkt even verder dan z’n neus lang is, we hebben een fiets achterop en moeten voor langer dan 6 meter betalen, maar als we terplekke de fiets binnen zetten wil hij wel een kaartje tot 6 meter geven, het verschil is ruim 200 kronen, de fiets moet er dus af.
We zijn de laatsten die nog aan boord moeten en omdat de boot wil vertrekken krijgen we het seintje toch eerst maar door te rijden. Eenmaal op de boot willen we de fiets er alsnog afhalen maar één van de dekmedewerkers komt naar ons toe en zegt: “Doe niet zo moeilijk er is ruimte genoeg, laat die fiets lekker staan, je hebt toch al een kaartje!”
Om kwart over negen vertrekt de boot en een uur later zijn we in Bognes, de derde overtocht is een feit.
Voorlopig volgen we weer de E6 ‘De Noordkaap Route‘ naar het zuiden richting Bodø, een mooie route door een land van bergen, watervallen, bossen, gletsjers, tunnels en vier langgerekte fjorden. We zien er net zo veel van, het is slecht buiten, regen en laaghangende wolken belemmeren ons uitzicht, maar wat we kunnen zien is zeker de moeite waard, prachtige watervallen, kale gladde stukken berg waar het water over naar beneden dendert, heel apart.
Bij Tømmerneset stoppen we op de picknickplaats voor een broodje en ondanks dat het erg nat is buiten gaan we toch even op verkenningstocht. We komen uit bij de overloop van het Rotvatnet naar het Sagfjord, een prachtig stukje natuur, grote rotsbrokken liggen aan de kant en het water kabbelt rustig over het grote gladde stenen oppervlak naar beneden. Aan de linkerkant loopt het iets harder naar benden daar is een zalmtrap uitgehakt.
We gaan weer verder en passeren Strinda, Kråkmo en Sommarset en in Fauske, op de parkeerplaats bij het Salten Museum vinden we een plekje om weer te blijven staan.
In Fauske is het noordelijkst gelegen treinstation van Noorwegen, vanaf hier kun je alleen per bus of boot verder naar het noorden reizen. Even buiten de bebouwde kom ligt de marmergroeve van Løgavlen, die de bouwmaterialen leverde voor talrijke grote gebouwen, waaronder dat van de Verenigde Naties in New York.
De plek waar we staan loopt ’s avonds aardig vol, het is een gemêleerd gezelschap van een paar Noren en Duitsers, een Fin, een Zweed, een Deen, een Nederlander en zelfs een Spanjaard.
Alle campers lijken in grote lijnen op elkaar maar deze is een ietsje pietsje anders en we kunnen het niet laten er een foto van te maken.
DONDERDAG 15 JULI
Eindelijk zien we de zon weer en zelfs grote blauwe plekken, zou het eindelijk weer een mooie dag worden of is dit om ons even lekker te maken? Na het ontbijt met vers gebakken broodjes starten we de motor voor de 50ste etappe.
We nemen eerst weg 80 richting Bodø en bij Løding slaan we linksaf naar de veel geroemde weg nr. 17, de ‘Krystriksveien’, één van ‘s werelds mooiste kustroutes die in Bodø begint en eindigt in Steinkjer, of net andersom, het ligt er maar aan hoe je het bekijkt. De weg is 650 kilometer lang en er moet totaal zes keer gebruik gemaakt worden van een Ferry. Bij het toeristenbureau in de omgeving is een dienstregeling van de Ferry’s te krijgen.
Als we eenmaal op de 17 zitten komen we al snel bij de Saltstraumen. Om elf uur zijn we op de parkeerplaats onder de brug en op de tabel die we op het toeristenbureau hebben gekregen lezen we dat om 14.41 uur de inkomende vloedgolf het sterkst is en daar wachten we op. Het is mooi weer, de stoelen gaan naar buiten en het is geen straf een paar uur hier te blijven. Campers rijden af en aan maar de meesten gaan weer snel verder, die hebben denken we geen tijd zo lang te wachten, jammer ze missen wel wat!
Saltstraumen is één van de sterkste getijdenstromen ter wereld. De engte die het Saltfjord met de zee verbindt is 150 meter breed en 3 kilometer lang. Vier keer per dag, bij eb en vloed, perst zich ongeveer 400 miljoen kubieke meter water met een donderend geweld onder de Saltstraumenbrug door. Het snelstromende water creëert levensgevaarlijke draaikolken en dit spektakel willen we graag van dichtbij bekijken.
Het is het wachten waard, het is werkelijk schitterend om te zien hoe water zich, dit keer bij vloed, door de engte perst, er ontstaan draaikolken soms wel met een doorsnee van meer dan 10 meter en of je nu beneden bij het water of boven op de burg staat het is geweldig om naar te kijken.
De inkomende vloedgolf sleept ook talloze vissen mee het fjord binnen en dat weten de meeuwen inmiddels maar al te goed. Hoe dichter bij het uur u hoe meer meeuwen zich melden. Wat een fenomeen!!!
Als het water weer wat rustiger wordt gaan we weer verder, zo’n 17 kilometer verderop moet een mooie overnachtingsplek zijn bij het Falkflågvika meer. In eerste instantie rijden we er voorbij maar we hebben de plek gespot, keren de camper en gaan weer terug en het is inderdaad een geweldige plek.
Het is een heerlijk dag vandaag de temperatuur loopt op tot boven de 20 graden en dat zijn we de laatste tijd niet gewend. Je komt er helemaal van bij van zo’n mooie zonnige dag, hopelijk volgen er snel meer.
VRIJDAG 16 JULI
Nooit meer raden waar we wakker van werden, jawel REGEN, of we nog niet genoeg water hebben gehad!
We gaan weer verder naar het zuiden. Je kunt wel zien dat de luchtvochtigheid in deze omgeving behoorlijk is, overal op de rotsen zitten verschillende soorten en kleuren, dikke plakken mos. De bermen staan nog altijd vol met lupines in allerlei kleuren en ook de gouden regen staat nog steeds volop in bloei.
We gaan door tunnels, over bruggen, langs fjorden, meren en watervallen, volgens mij heb ik dit al eerder geschreven, en toch is het overal weer anders en elke keer opnieuw is het weer genieten. Na elke bocht staat ons weer een andere verrassing te wachten, onze ogen staan nog steeds op stokjes. De ene keer rijden we op fjordniveau en even later rijden we er weer hoog boven en overal hebben we weer prachtige uitzichten.
Op de parkeerplaats in Storvika maken we een koffiestop en gelukkig regent het niet meer. Een mooie parkeerplaats bij de Coop, met picknicktafel en een barbecue gelegenheid en achter het bruggetje is een strandje. Voor we weer verder gaan maken we nog even gebruik van het gratis verzorgingspunt voor campers.
Een paar kilometer verder staat een monument dat verwijst naar de plek voor de kust waar in de Tweede Wereldoorlog 105 militairen omkwamen in de onderzeeër 'Uredd'.
In Ørnes op de parkeerplaats hebben we een internet connect maar de server waarmee we verbonden zijn wil helaas geen foto’s inlezen, we kunnen de site nog even niet updaten.
Het wordt steeds lichter buiten en steeds vaker laat de zon zich zien. Koud is het niet, de temperatuur staat nu al (elf uur) op 19 graden. Op heel veel plekken onderweg stoppen we zomaar even om extra te kunnen genieten van de omgeving en alles goed in ons op te nemen. Steile rotsen en bergtoppen met nog heel wat sneeuw en overal komt er water naar beneden.
We passeren Glomfjord, de thuisbasis van het grote chemieconcern Norsk Hydro, dat hier ammoniak en salpeterzuur fabriceert. De benodigde energie halen ze uit enerzijds een grote waterval en anderzijds via pijpleiding die tot bijna aan de bergtop reikt en die daar een andere krachtige waterstroom opvangt. De waterval en de pijpleiding zijn te zien in een open stuk tussen twee tunnels die onder een uitloper van de Svartisen zijn gemaakt.
Rond half twee zijn we in Hovden bij de toeristinformatie en daar is een mooie parkeerplaats met picknick banken, keurige schone toiletten en een verzorgingspunt voor campers, het mooie is dat je er vrij mag overnachten. Het is lunchtijd en het inmiddels prachtige weer, we kunnen buiten lunchen en hebben een magnefiek uitzicht op een deel van de Svartisen gletsjer.
We besluiten hier in ieder geval tot morgen te blijven en zitten de hele middag heerlijk buiten in de zon, het wordt zelfs 23 graden, ongekend!
Door het hart van Noordland, aan weerzijden van de poolcirkel, loopt een brede, kale bergrug, de Sjaltfell. Tussen de Sjaltfell en de kust ligt de Svartisen, een uitgestekt, snel kleiner wordend, gletsjerveld van zo’n 400 km2 en na de Josteldalbreen de grootste in Noorwegen. Deze laagst gelegen gletsjer van het Europese vasteland zit vol verraderlijke spleten en het is dan ook levensgevaarlijk zonder gids een wandeling over de gletsjer te maken.
ZATERDAG 17 JULI
Wat is het toch heerlijk als de zon schijnt als we opstaan en het ook al zo lekker is dat we buiten kunnen ontbijten.
Als we twee kilometer onderweg zijn krijgen we de Svartisen gletsjer in al z’n schoonheid in beeld, de zon schijnt en we zien de prachtige blauwe kleur die zo kenmerkend is voor een gletsjer, werkelijk schitterend! Wel jammer dat door de opwarming van de aarde ook deze gletsjer elk jaar een stukje kleiner wordt. Het is ook mogelijk lopend naar de gletsjer te gaan, bijna elk uur vaart er vanaf de parkeerplaats in Skjertøen een voetveer over het Holandsfjord naar de gletsjertong Engenbreen en vanaf daar is het nog 3 kilometer wandelen naar de gletsjer.
Na een kwartier komen we aan bij de Ferry van Forøy naar Ågskardet, het is even wachten voor er een boot vertrekt en we zijn net aan boord of we kunnen er ook al weer af, in tien minuten zijn we aan de overkant. De eerste van de zes oversteken op de Kystriksveien is een feit. Na 28 kilometer zijn we al bij de tweede Ferry, die van Jetvik naar Kilboghamn. Volgens de dienstregeling vertrekt er een boot om 11.40 uur maar bij aankomst blijkt dat deze is komen te vervallen en de volgende gaat pas om 12.50 uur, dat wordt dus wachten.
We vullen onze tijd goed in, we hebben een prima internet connect, gaan de site weer updaten en halen e-mail binnen. Om 12.45 uur komt de Ferry en gaan we aan boord. Deze overtocht duurt iets langer dan de vorige, we zijn een uur onder de pannen. Boven op het dek heb je een prachtig uitzicht over de Værangen, het Sørtfjord en het vaste land en onderweg passeren we weer de poolcirkel, zichtbaar aan de wereldbol op het land. Vanaf nu krijgen we ook weer te maken met het verschil tussen dag en nacht, zal wel weer wennen zijn!
Ook al duurt de overtocht een uur er is zoveel te zien dat we sneller aan de overkant zijn dan we in de gaten hebben, eigenlijk is het wel weer eens heerlijk zo’n boottochtje.
Weer verder komen we over toch wel weer smalle stukjes weg, gelukkig zijn er wel genoeg passeerplekken, in elke bocht zit er wel één. Het is vandaag erg rustig op straat, we komen heel weinig verkeer tegen. Ik hou er maar mee op te beschrijven hoe mooi het hier is, het is en blijft fascinerend en de foto’s spreken voor zich.
We gaan eerst even kijken in Kleivhalsen, een plek met een geweldig uitzicht, dan gaan we kijken bij het Grønsvik Fort, een Duits verdedigingwerk uit de Tweede Wereldoorlog en onderdeel van een verdedigingslinie van negen van deze Forten. Honderd Russische en Poolse oorlogsgevangen en een onbekend aantal anderen zijn hier in 1942 te werk gesteld om het Fort te bouwen. Op internet gelezen dat je de restanten gratis zou mogen bekijken, anno 2010 is dat niet meer zo, er moet 40 kronen p.p. worden betaald.
Weer verder komen we terecht op de hypermoderne parkeerplaats in Hellåga, een mooie plek met uitzicht op een fjord en voorzien van een design toiletgebouw, we blijven er niet, je waait er kompleet uit je hemd. Drie kilometer voor Flostrand is aan de linkerkant van de weg, op het voormalige terrein van een oude steengroeve, een prachtige parkeerplaats aangelegd met kleine geasfalteerde stukken in het gras, er staat zelfs hier en daar een picknicktafel en hier kunnen we lekker buiten zitten.
De afgelopen week samengevat:
We hebben weer heel veel mooie dingen gezien en ook weer bijzondere mensen ontmoet, ook al hebben we die niet altijd beschreven.
De weergoden lieten zich in het begin van de week niet van hun al te beste kant zien, maar de afgelopen drie dagen maakte alles weer helemaal goed, de temperatuur liep zelfs op tot boven de 20 graden en dat doet een mens goed.
Onze totaalteller staat nu op 8457 kilometer, de afgelopen week hebben we 752 kilometer afgelegd.
