VRIJDAG 10 FEBRUARI
Afgelopen 24 uur heeft Simon drie keer een bloedneus gehad en we krijgen van een andere Nederlander het advies even naar de Pharmacia in Cañada De Gallero te gaan, misschien hebben die een oplossing. Samen gaan we op de fiets naar het dorp dat twee en een halve kilometer verderop ligt, er zitten een paar lange klimmetjes in maar tot mijn verbazing zijn we eerder in het dorp dan gedacht, ik ben helemaal euforisch, heb alles kunnen fietsen!!!!!!
De Pharmacia kan niets doen, we krijgen het adres van een speciale arts voor de toeristen in Puerto de Mazarrón. Terug naar de camper gaan we nog even bij de buurtsuper een broodje halen en terwijl Simon buiten staat te wachten, rijden Nico en Nel voorbij, de club van 12 is voor even weer voltallig!! We hebben het idee dat er aan het neusbloeden niet veel te doen is, alleen als het blijft bloeden zullen ze de adertjes die het veroorzaken dicht moeten schroeien. We besluiten nog even af te wachten hoe het verder gaat.
Tijdens de koffie zien we de schaapherder met z’n kudde voorbijtrekken en dat is altijd leuk om even naar te kijken.
Na de lunch neemt Simon contact op met onze huisarts en hij krijgt het advies Otrivin neusspray te kopen, dat reinigt de neus en neemt irritaties weg die het bloeden kunnen veroorzaken. Ineke heeft deze neusspray toevallig in de camper en die mag Simon gebruiken. Hopen van harte dat het afgelopen is met die ellende.
ZATERDAG 11 FEBRUARI
Het is stormachtig, de camper staat flink te schudden, buiten waai je bijna uit je hemd. In Nederland is het dan ook vaak slecht weer maar hier schijnt de zon, een strak blauwe lucht verwelkomt ons deze ochtend. Gelukkig neemt in de middag de wind af en wordt het toch nog weer lekker buiten. Met m’n wandelmaatjes, Ineke, Anneke en Aria, loop ik, net als gisteren, nog weer naar de “Slangenbocht”, een prachtige baai met palmen waar je helaas niet meer met de camper mag komen op straffe van een bekeuring van, schrik niet, maximaal € 1500,00.
ZONDAG 12 EN MAANDAG 13 FEBRUARI
Gisteren nog een dagje op het “Geitenweitje” gebleven en vandaag gaan we weer op pad naar een nieuwe bestemming. Drie campers vertrekken en twee blijven er achter. Ede en Ineke komen we zeker niet meer tegen op deze trip, zij gaan niet verder dan San Juan de Los Terreros, of we Anneke en Jaap nog weer ergens zullen treffen blijft een vraagteken. De twee andere vertrekken koppels Johan en Aria en Jan en Marja zien we waarschijnlijk aan het eind van de dag in San Juan de Los Terreros.
Om half tien worden we door de achterblijvers uitgezwaaid en zetten we koers richting Águilas. In 2011 hebben we geprobeerd via de D20 en de D14 Águilas te bereiken maar moesten toen halverwege rechtsomkeert maken omdat een gedeelte van een berg naar beneden was gekomen en de weg blokkeerde. We proberen het opnieuw en hopen nu dat we wel verder kunnen. Het lukt en we genieten van een werkelijk schitterende route.
Op de plek waar we vorig jaar zijn gestrand maken we een koffiestop en weer zien we, net als vorig jaar, ver benden ons campers staan. We zijn niet nieuwsgierig maar willen toch wel graag het plekje van dichtbij bekijken. Een prachtige plek met uitzicht op zee waar ruimte genoeg is, en als er niet teveel campers staan wordt je door de politie met rust gelaten. Volgend jaar komen we hier terug en blijven er dan een paar dagen staan! Verder richting Águilas komen we door een zeer vruchtbaar gebied met akkers vol met ijsbergsla.
Als we aankomen bij de bekende plek in San Juan de Los Terreros rijden net voor ons de twee andere campers die vanochtend ook vertrokken zijn uit Perchelles het terreintje op. Het is niet meer wat het geweest is, de mooie privé plekjes zijn verdwenen en kaalslag maakt het terrein ongezellig. Met z’n drieën weten we nog wel een leuke plek te creëren en we kunnen, uit de wind, lekker weer de zon in. Het is helaas van korte duur, al snel komt de politie ons vertellen dat we weg moeten en gaan we op pad naar een volgend plekje.
Van Nico en Nel weten we dat er in Villaricos een gedoogplek is, maar ook daar is iedereen weggestuurd. We gaan verder op zoek naar een plek waar je wel mag staan. Pas na Mojacor, bij het restaurantje van Antonio, zien we de eerste plek waar campers staan. We staan nog maar net of Antonio komt melden dat we nu nog niet op blokken moeten gaan staan, pas nadat de politie is geweest mag je op de blokken, als je er maar voor zorgt dat ze er weer onderweg zijn als de politie komt controleren (elke dag tussen 6 en 7 uur) anders wordt je weggestuurd.
DINSDAG 14 FEBRUARI
De scherpe blik van Jan ontdekt dolfijnen vlak voor de kust en al snel zit iedereen met een verrekijker van het schouwspel te genieten. Een frisse wind houdt ons voorlopig even binnen.
In de loop van de ochtend komen Harrold en Marianne naar ons toe lopen, we hebben hen al vaker ontmoet tijdens onze Wintertrips, leuk elkaar weer even te spreken. We maken ook nog een wandeling langs de zee en verbazen ons over de grilligheid van het gesteente, prachtig om te zien hoe duizenden jaren erosie de rotsen hebben uitgesleten.
Verderop staat een oude vuurtoren de “Torre Del Pirulico” en natuurlijk willen we daar naar boven en van het mooie uitzicht te genieten, weer een uitdaging die we weten te bedwingen, fijn om te merken dat het steeds beter gaat en ik steeds meer kan, de dagelijkse oefeningen werpen hun vruchten af!
In de verte hadden we Jan en Marja al boven op de toren gezien en dat moet natuurlijk worden vereeuwigd.
Na de lunch kunnen we nog een poosje lekker in de zon zitten maar na de middagkoffie wordt het frisser en verschuilt de zon zich achter de overdrijvende wolken en wordt het snel kouder.
Om stil te zitten wordt het te koud en we zoeken een gezamenlijke bezigheid om toch lekker buiten te kunnen zijn en pakken onze Jeux–des-Boules ballen. De jongens spelen tegen de meisjes en helaas na drie potjes spelen staat het 2-1 voor de jongens en hebben de meisjes het nakijken.
WOENSDAG 15 FEBRUARI
We gaan een klein stukje verder en rijden naar Agua Amarga, 22 kilometer verderop. De eerste keer dat we deze route reden keken we onze ogen uit maar ook na de vijfde keer genieten we volop van de prachtige route door de bergen en langs de kust. De plek in Agua Amerga ligt in een droge rivierbedding en als we de plek oprijden zien we aan het eind de camper van Nico en Nel, naar later blijkt zat Nico al achter het stuur en stonden ze op het punt te vertrekken. Na een gezamenlijke kop koffie besluiten ze nog een dag te blijven, gezellig!!
Aan het eind van de ochtend komen ook de twee andere campers waar we mee bij Antonio stonden de plek oprijden, we wisten al dat ze zouden komen, de dames willen nog een revanche potje Jeux-des-Boules, kijken of we deze keer wel van de heren kunnen winnen en ja hoor vandaag waren de dames de beste spelers en hebben ze met 2-1 gewonnen, totaalstand nu 1-1, morgen nog een keer en dan gaat het om echt om de winst!!!! Na de wedstrijd is het tijd voor het dagelijkse aperitiefje.
De wandeling van vandaag brengt ons naar de iets hoger in de berg gelegen grotwoningen, wandelen kun je het eigenlijk niet noemen, het is meer klauteren want de ruimtes zijn uitgehakt in een aardige steile bergwand. We kunnen ons er geen voorstelling van maken hoe de mensen hier heel lang geleden hebben geleefd maar het doet ons een beetje denken aan het boek “De stam van de Holenbeer”. Wat is de wereld toch klein, als we na de klauterpartij nog even rondlopen op de camperplek komen we ook Harrold en Marianne weer tegen.
DONDERDAG 16 FEBRUARI
We blijven nog in Agua Amarga, we hebben een prachtig plekje, het is mooi weer, wat willen we nog meer. We zijn de hele dag buiten, zitten ’s ochtends lekker in de zon en maken ’s middags met z’n zessen een wandeling naar de bunker op de top van de berg rechts van ons, we zien wel hoe ver we komen, als het te gek wordt ga ik weer terug, gelukkig is dat niet nodig, we doen het allemaal rustig aan, halen de top en hebben een geweldig uitzicht op de camperplek. Weer een sprong vooruit!
Aan het eind van de middag wordt de beslissende Jeux-des-Boules wedstrijd gespeeld, de jongens hebben het nakijken, het wordt 2-0 voor de meisjes!!!!
