VRIJDAG 23 MAART
Het wordt vandaag een overwegend bewolkte dag en voor we verder rijden gaan we eerst nog even kijken bij de dagelijkse vismarkt, je vindt er o.a. sardientjes, dorados, gekookte garnalen, inktvis, zwaardvis, etc. etc. Op zondag staan er vele eetkraampjes aan de boulevard, lijkt ons erg gezellig maar zo lang kunnen we niet wachten, we zijn op de terugreis en willen eind volgende week weer thuis zijn.
Na de vismarkt vertrekken we en rijden we naar Aveiro, het Venetië van Portugal. We parkeren de camper op Parque de S. João aan het kanaal en raken al snel aan de praat met een Frans echtpaar, zij spreekt Engels en hij Duits en met handen en voetenwerk komen we een heel eind. Zij hebben afgelopen nacht op deze plek “geslapen”, van slapen kwam echter heel weinig het verkeer op de autobaan er achter was het minst irritant, een stel jongelui die de hele nacht door veel herrie maakten hebben hun uit de slaap gehouden.
Het wat oudere echtpaar heeft de afgelopen drie maanden in Maroko doorgebracht en vertellen dat ze al 42 jaar in Marokko op vakantie gaan, we zijn aangenaam verrast als we horen dat beide mensen 88 jaar zijn, ongelooflijk!!!!!!!! ze hebben kinderen die net zo oud zijn als wij. Het lijkt ons geweldig om op zo’n leeftijd nog zulke reizen te kunnen maken, we gaan er voor!
Na de koffie maken we een wandeling door de stad. Dwars door het centrum loopt het “Canal da Cidade” met aan de kades diverse oude vissersbootjes waar je een rondvaart mee kunt maken door een wirwar van kanaaltjes. Op de hoog opgekrulde voorstevens- en vaak ook de achtersteven- zijn vaak leuke, naïeve schilderingen aangebracht. De boten werden vroeger gebruikt voor het verzamelen van zeewier dat voor de bemesting van het land werd gebruikt.
Na de lunch besluiten we toch maar verder te gaan en rijden naar Bico dat iets noordelijker en aan de andere kant van het binnenmeer ligt. Onze navigatie leidt ons feilloos door de oude binnenstad van Aveiro waar het bijna overal eenrichtingsverkeer is. In Bico is een mooi haventje waar veel “Barcos” aangemeerd liggen. Net als we aankomen komt er zo’n bootje binnen en de vangst van vandaag, zakken vol schelpjes, wordt aan land gebracht. Vanochtend voor Aveiro al gezien dat op de bij eb drooggevallen plekken veel mensen “iets” aan het zoeken waren.
ZATERDAG 24 MAART
We beginnen vandaag echt aan onze terugreis, de afgelopen dagen een beetje aan de kust blijven hangen, vanaf vandaag gaan we grotere afstanden afleggen. Het mooie weer van de afgelopen weken laat het, net als gisterochtend weer afweten, scheen gisteren nog mondjesmaat de zon nu zien we een grijze lucht en af en toe spettert het zelfs een beetje.
Via binnenwegen rijden we naar Oliveira de Azeméis en dan is het de bedoeling dat we naar Peso da Régua rijden, in dit gebied zijn alle wegen voorzien van een groene arcering het moet er dus erg mooi zijn. Dat klopt ook wel, prachtige vergezichten maar ook kilometers lange bossen waarvan minstens 90% eucalyptus bomen zijn. We komen er bijna niemand tegen en het wegdek is, ondanks dat het een gele weg is, bijzonder slecht. In Castelo de Paiva maken we een koffiestop en passen onze plannen aan.
We nemen de N108 die grotendeels aan de noordkant door het stroomgebied van de Rio Doura gaat, aan beide kanten van de rivier zien we terrasvorming met daarop huizen, bloeiende amandel- en kersenbomen en wijngaarden, verderop in de Valle de Douro rijpen de druiven waar eens de goddelijke port van wordt gemaakt. De blauwe druif (voor de rode port) groeit op hellingen met leisteen en de witte druif (voor witte port) groeit op granietbodems.
De Rio Douro ontspringt in Spanje op 2000 meter en is na de Rio Tajo de op één na grootste rivier van Portugal.
Vanaf Ribadouro rijden we naar Amarante en daar pakken we een stukje IP4, nu een rode route met een groene arcering dus ook weer mooie maar nu met minder bochten en een beetje snelheid kan geen kwaad als je op wilt schieten, van opschieten komt niet zo veel.
De Portugezen timmeren in deze regio behoorlijk aan de weg. Al vanaf Amarante zien we dat ze nieuwe vierbaanswegen aan het aanleggen zijn en ze zijn de IP4 ook nog eens aan het verbreden, we moeten regelmatig van rijstrook verwisselen en krijgen te maken met diverse omleidingen, hoe vaak we het bordje Desvio Braganca hebben gezien is niet op één hand te tellen, zelfs niet op twee en als het er nou druk zou zijn dan zouden we het kunnen begrijpen maar we komen heel weinig verkeer tegen. Wij maar denken dat de Portugezen geen geld hebben!!!
We rijden vandaag tot Bragança en hebben Portugal in Noordoostelijke richting doorsneden, inmiddels is lucht opengebroken en komt de zon gelukkig weer af en toe tevoorschijn. Op de mooie camperplaats onderaan de kasteelmuur ontmoeten we tot onze verbazing Ans en Peter die we ook in Padres d’el Rei hebben getroffen. Peter heeft de code van het internet van de medewerker van het toeristenbureau gekregen en die krijgen wij weer van hem en zo kunnen we de site weer bijwerken en onze e-mail binnenhalen.
Bragança bestaat uit een beneden en een bovenstad. Centrum van de reeds uit de 15de eeuw daterende benedenstad is een kathedraal in 16de-eeuwse renaissancestijl. De dubbele omwalling van de citadel in de bovenstad is prima bewaard gebleven en tot de 15de-eeuw woonden alle inwoners binnen de als onneembare te boek staande vesting. De burcht heeft 18 torens waarvan de indrukwekkendste 34 meter hoog is. ’s Avonds is de burcht prachtig verlicht.
ZONDAG 25 MAART
Na ruim 4 weken Portugal gaan we vandaag weer naar Spanje, erg leuk om eens wat meer van Portugal gezien te hebben. We waren tot nu toe alleen maar in de Algarve geweest en waren elke keer van plan via de westkust van Portugal terug te rijden, het is er nu eindelijk van gekomen en nog hebben we maar een heel klein stukje gezien. We nemen ons voor de volgende keer weer een ander stukje Portugal te bekijken, het is zeker de moeite waard.
Vanmorgen op Weeronline gekeken naar de weersverwachtingen, vandaag wordt het in het Noorden van Spanje en Portugal een half bewolkte dag met af en toe de zon. We gaan op weg naar de camperplaats in Palencia maar besluiten onderweg door te rijden tot Burgos, zijn we weer wat dichter bij Capbreton waar we morgen naar toe willen. Het is daar de komende dagen zonovergoten en daar willen we nog even een paar dagen van gaan genieten. Tijdens verschillende trips al veel over die camperplek gehoord en nu willen het zelf gaan bekijken.
Wat is het Spaanse binnenland toch een stuk saaier dan Portugal, zagen we daar tegen de bergen mooie witte dorpjes en huizen met rode daken, hier is alles cementkleurig, grauw en saai! Ook de lange saaie autobanen nodigen niet uit tot een gesprek, oppassen dat je niet in slaap valt! De camperplek in Burgos is snel gebonden en vrij snel na ons komt er nog een Nederlandse camper de parkeerplek oprijden, het zijn Cilia en Henk die we eerder al in Paderne tegenkwamen. Het is nog lekker buiten en onder het genot van een drankje wisselen we ervaringen uit.
MAANDAG 26 MAART
Om negen uur zomertijd en dat is best wel vroeg, starten we de motor, er wacht ons vandaag een rit van iets meer dan 300 kilometer naar Capbreton en we willen er niet zo laat aankomen, kunnen we nog een poos van de zon genieten.
We volgen de N1 en via Miranda de Ebro, Vitoria Gasteiz, Alsasua, Beasain, Tolosa en Errenteira rijden we naar de Franse grens en zoals altijd laten we ook vandaag de Peaje links liggen en nemen het goed berijdbare alternatief.
Het landschap is weer een stuk aantrekkelijker dan gisteren toen het vrij vlak, kaal en saai was, nu is het om te beginnen glooiend en later rijden we weer door de bergen en dat vinden we nog altijd het mooist. Om kwart voor één passeren we bij Inrun de Spaans – Franse grens, er staat overal politie, enkelen zelfs met een uzi in de handen, ze kijken bepaald niet vriendelijk en zijn beslist niet in voor een geintje! Er worden een paar auto’s aangehouden, het lijkt erop dat ze op iets staan te wachten.
Om half drie arriveren we in Capbreton en hebben nog een groot deel van de dag om van de overvloedige zon te genieten, geen wolkje aan de lucht en het is heerlijk buiten zo’n 25 à 26 graden. Voor mij is het weer de hoogste tijd voor de dagelijkse middagoefening, een haf uur fietsen en een aantal oefeningen en we kunnen er weer tot de avond tegen.
Henk en Cilia, onze buren van afgelopen nacht, hadden vanochtend ook al gezegd dat ze naar deze plek gingen en anderhalf uur later rijden ook zij de camperplek op.
DINSDAG 27 MAART
We blijven nog een dag in Capbreton, we worden weer gewekt door de zon die te vinden is aan de strak blauwe lucht. We verplaatsen de camper naar de duinrand waar een paar plekken vrij zijn gekomen en waar we achter de camper lekker met de voeten in het duinzand kunnen zitten. Het wordt weer een heerlijke dag en de temperatuur is “Zomers”, geweldig!
We lopen naar het strand, voelen nog even met onze tenen de watertemperatuur, veel verder komen we niet, brrrrrrrr!! lezen en kletsen hier en daar wat en de dag is zo voorbij.
De duinen gaan op het hoogste punt zeker tien meter bijna loodrecht naar beneden, gelukkig is er wel een opgang gemaakt die overigens ook nog best wel steil is. We zitten maar één duin van het strand af en de hele dag door horen we het ruisende geluid van de brekende branding.
Aan het eind van de middag gaan we op de fiets naar de leuke haven. Van onze buren hadden we al begrepen dat je daar dagelijks verse vis kunt kopen, maar aan het eind van de middag ziet het er allemaal niet zo heel fris meer uit, vandaag slaan we over, misschien morgen mochten we besluiten hier nog een dag te blijven.
WOENSDAG 28 MAART
We gaan toch weer verder ondanks dat het weer een stralende dag wordt. Kinderen en kleinkinderen verwachten ons zondag weer te zien, nog vijf dagen en dan is deze reis weer voorbij en kunnen we elkaar weer omarmen, we zien er naar uit! We hebben de nog te rijden kilometers in vier etappes verdeeld, hebben we één reserve dag en kunnen we nog ergens een dag blijven als het mooi weer is.
Het plan is om vandaag door te rijden tot de camperplaats in Verteuil sur Charente een rit van ongeveer 325 kilometer. We volgen de N10, nemen voor Bordeaux de A63 om vervolgens na Bordeaux weer terug te keren naar de N10. Geen flitsende route, we hebben geen andere keus en het schiet lekker op. Om kwart over één komen we aan in op de camperplaats in Verteuil sur Charente. Een mooie plek (tip van Aad en Ien) aan de rand van een stadsparkje en we hebben weer dezelfde buren als de afgelopen nacht.
We genieten eerst weer een paar uur van het mooie weer en lopen aan het eind van de middag het parkje door en komen uit in het leuke dorp, smalle straatjes, kleine winkeltjes, waarvan er een aantal gesloten zijn, een slager, een bakker en een kleine supermarkt voorzien in de eerste levensbehoeften en boven alles uitstekend een mooi schilderachtig kasteel. We hadden graag even bij het kasteel gekeken, maar een hek versperd ons de weg er naar toe.
DONDERDAG 29 MAART
Gisteravond het weerbericht bij BVN gezien, een lage drukgebied verdringt het huidige hoge drukgebied en het gevolg is dat het in het Noorden van Frankrijk al bewolkt is, ook het zuiden krijgt te maken met dat lagedrukgebied. Gelukkig is het hier vandaag nog erg mooi en we besluiten per direct onze reserve dag in te zetten en blijven nog een dag in Verteuil sur Charente.
We gaan eerst op de fiets naar Ruffec voor een boodschap. Een pittig tochtje van bijna zeven kilometer meer heuvel op dan heuvel af, terug is het iets gemakkelijker en op sommige stukken suizen we met een snelheid van bijna 45 kilometer per uur naar beneden, dat gaat lekker!
De rest van de dag genieten we nog van het mooie weer en ook vandaag loopt de temperatuur weer op naar zo’n 25 graden. Aan het eind van de middag nog even een wandeling naar het dorp, vandaag zijn de kerk en het uitzichtpunt aan de beurt.
VRIJDAG 30 MAART
Vandaag gaan we naar Marboué, de één na laatste overnachtingsplek van deze reis. We rijden eerst naar Ruffec om te tanken en dan de N10 op richting het noordoosten, komen langs Poitier en Tour en zo’n 35 kilometer onder Chartres ligt de eindbestemming van vandaag.
Tot Poitier hebben we een vierbaansweg, een afwisselend landschap het mooie omgeploegde akkers, weilanden, bossen en velden vol met koolzaad dat net in bloei komt, ook de fruitbomen staan hier in bloei.
Na Poitier is het bijna overal een tweebaansweg die door diverse dorpjes gaat en waar we heel veel rotondes moeten nemen. Bij de Aldi in Vayres halen we Cassoulet (witte bonen) en een blik Confit de Canar (eendenpoten) altijd makkelijk die op voorraad in de camper te hebben. De overheerlijke vijgenjam die we altijd bij de Aldi in Frankrijk kopen hebben ze hier jammer genoeg niet. Bij de Aldi in Sante Maure de Touraine hebben ze die jam gelukkig wel, we slaan gelijk maar vijf potten in, kunnen we voorlopig weer even vooruit.
Om kwart voor drie arriveren we op de mooie camperplek in Marboué en ook hier hebben we uitzicht op een mooi parkje. Het is nog steeds mooi weer ondanks de berichtgeving op BVN, de stoelen gaan weer naar buiten en we genieten nog een paar uur van weer een mooie zonnige dag, zijn blij dat de weermannen van BVN er helemaal naast zitten.
Waar we in Frankrijk altijd naar op zoek zijn is een boulangerie, hier hoeven we niet ver te zoeken, 200 meter lopen en je bent er!
ZATERDAG 31 MAART
Om negen uur gaan we op weg naar Doullens, onze laatste overnachtingsplek deze trip. Er zijn twee routes waar we uit kunnen kiezen, of we gaan langs Parijs of we gaan langs Rouen. Langs Parijs is het korter, langs Rouen rijdt het sneller zegt onze Garmin. De route langs Parijs hebben we al eens gereden, de route langs Rouen nog niet. We gaan voor de tweede route en rijden via Chartres, Dreux, Rouen (gaan hier over de Seine), Neufchâtel-en-Bray en Amiens naar Doullens.
We zijn nog maar net op pad en rijden de mist in, de buitentemperatuur loopt terug naar 4 graden, binnen draait de verwarming op levensgevaarlijk!
Ook vandaag langs de route weer heel veel enorme velden vol met koolzaad, nog één week en bijna de hele streek is één geel tapijt, eigenlijk zijn we net iets te vroeg. Na een uurtje trekt de mist wel weg maar het blijft saai, grijs en koud buiten. Het is dat we op weg zijn naar onze kinderen en kleinkinderen anders zouden we zo rechtsomkeert maken.
Rond de middag onze buren gebeld en gevraagd of ze de verwarming aan willen zetten, is het morgen lekker warm als we thuiskomen. Gelukkig wordt het in de loop van de middag weer wat lichter buiten, de grauwsluier is verdwenen en de temperatuur stijgt naar 11 graden!!!!! In Amiens zien we de leuke “Popey” ijswagen. De plek in Doullens vinden wij niet om over naar huis te schrijven, daar komt nog bij dat we na 60 dagen voor het eerst niet buiten kunnen zitten, we besluiten nog een stukje verder te rijden en in Arras vinden we een betere plek.
ZONDAG 1 APRIL
Voorlopig weer de laatste nacht in de camper geslapen, nog 326 kilometer en we zijn weer thuis. Het loopt vanochtend even anders dan we gepland hadden, de afgelopen dagen al gemerkt dat de huishoudaccu’s heel snel leeg zijn en vanochtend is het helemaal foute boel, het stroomlampje knippert rood!!!! Vannacht de kachel aangelaten (het was rond het vriespunt) en de accu’s zijn leeg, we kunnen dus ook niet douchen. We gaan eerst maar een uurtje rijden, gaan dan douchen en ontbijten en dan op weg naar kinderen en kleinkinderen.
Gelukkig begint de dag buiten beter dan gisteren, het ziet er allemaal vrolijker uit, de zon schijnt weer en dat is toch een stuk aangenamer ook al is het nog koud. Om precies negen uur rijden we België binnen en 10 minuten later maken we de douche- en ontbijtstop. Na een uurtje zijn we weer op pad en langzaamaan komen er steeds meer wolken, in Nederland is het bijna helemaal bewolkt. Gelukkig is het wel rustig op de weg, er is weinig vrachtverkeer, we kunnen lekker opschieten.
Na de lunch rijden we snel naar Veenendaal, onze eerste stop in Nederland, waar ze al op ons zitten te wachten, wat geeft het toch altijd weer een goed gevoel kinderen en kleinkinderen vast te kunnen houden. We kletsen bij en gaan daarna naar Ede voor de tweede stop en ook daar worden we met open armen ontvangen. Ze zijn allemaal weer blij dat we heelhuids teruggekomen zijn en wij niet minder! Na het eten, heerlijk hoeven we zelf niets meer te maken, rijden we naar De Glind, na 66 dagen en 6611 kilometer zijn we weer THUIS!
Wat hebben we weer een mooie reis gemaakt en een geweldige tijd gehad, heel veel bekenden ontmoet en wat hebben we het getroffen met het weer, nog niet eerder zoveel zonuren en zo weinig regen gehad, er waren zes bewolkte dagen, tweemaal een fikse regenbui en een paar keer een paar spetters en voor de rest alleen maar zon, zon en nog eens zon, al was er wel meer wind dan andere jaren, we tekenen ervoor als het de komende jaren ook weer zo zal zijn.
SPANJE / PORTUGAL ………… HOPELIJK TOT VOLGEND JAAR!
