ZONDAG 9 MAART
Nog één dag genieten van het strand en de zee in San Juan de Los Terreros. We maken er vandaag een relax dag van en gaan lekker languit met een boek in de hand van de zon genieten.
De afgelopen paar dagen weer behoorlijk actief geweest en rond de 100 kilometer gefietst, het is dat we E-bikes hebben anders hadden we dat nooit voor elkaar gekregen, het gaat hier heuvel op en heuvel af.
MAANDAG 10 MAART
Tijd om weer verder te trekken, we nemen afscheid van Ede en Ineke, die blijven hier nog een paar dagen en wij gaan met Aria en Johan naar Aqua Amarga, weer naar een nieuwe omgeving.
We nemen natuurlijk de weg langs de kust, donderdag deze weg al gefietst, het is een weg die zeer de moeite waard is om te rijden, willen hem niet overslaan. We komen langs de restanten van oude mijnen, op een aantal plekken steken schoorstenen uit het hoogste punt van een heuvel en half in de zee staan de restanten van gebouwen.
Tot aan Agua Amarga hebben we een groen gearceerde route, elk jaar dat we in Spanje komen hebben we deze weg gereden en nog altijd genieten we van deze werkelijk schitterende route. We komen langs Puerto Rey waar we bij de Consum onze voorraad weer aanvullen en even verderop rijden we langs Mojácar, een typisch Andalusisch stadje met smalle straatjes en witte, kubusvormige huizen. Het achterland wordt gevormd door een kaal gebergte, zo door erosie aangetast dat het de ‘Woestijn van Almería’ wordt genoemd.
Dat het de laatste tijd hier erg droog is geweest is vooral te zien op de golfbaan waar we langs rijden, er is bijna geen grassprietje meer te zien, alleen daar waar de hole is is het groen, voor de rest zien we alleen maar zand. Het is nog rustig als we in
Aqua Amarga aankomen en de plekken met uitzicht op het strand zijn zelfs nog vrij, tot nu toe, want wij gaan er staan!
DINSDAG 11 MAART
Na de koffie gaan de fietsen weer van de camper af en gaan we op zoek naar het plekje in El Plomo, gisteren hoorden Aria en Johan dat daar een nog mooiere plek moet zijn dan in Agua Amarga, zelfs met een bron waarvan je het water zo kunt drinken. Het is niet zo moeilijk de richtingaanwijzer naar El Plomo te vinden maar het weggetje er naar toe ziet er niet uitdagend uit, het is een 7kilometer lange onverharde weg vol met hobbels en losse stenen, we hebben al eerder banden moeten plakken, willen niet nog een keer en maken rechtsomkeert.
We fietsen verder naar de N-341 en langs deze willen we naar Carboneras fietsen, na tien kilometer fietsen waarvan twee op de N-341 is de fietsaccu van Simon al voor de helft leeg (oorzaak: harde wind en fikse stijgingen) en wij besluiten terug te gaan naar de camper. Johan en Aria willen nog wel verder, die zien we later wel terug. Ergens onderweg komen we een fietser tegen die vraagt of we wat te eten hebben, Aria heeft nog een pakje Sultana in de tas en die wordt met smaak verorbert.
We zitten net voor de camper en dan komen Jan en Marja, vrienden van Johan en Aria, de plek oprijden, we wisten al dat ze zouden komen, een verrassing is het dus niet! De koffie is snel gezet en inmiddels zijn de andere fietsers ook weer terug en wordt er gezellig bij gekletst. Ook Jan en Elly, die we ook al in Los Alcazares zijn tegengekomen, zien we hier weer.
Aan het eind van de middag is het door de wind behoorlijk fris en we gaan naar binnen en zoals een goed camperraar betaamt laat iedereen de schoenen buiten staan!!!
WOENSDAG 12 MAART 
Het kan niet elke dag feest zijn, de dag begint bewolkt!!!! Gelukkig is het volgens de weermannen van korte duur en zal het morgen weer beter zijn. We moeten niet klagen over één bewolkte dag, hebben de afgelopen periode volop van mooie blauwe luchten kunnen genieten.
Het is prima weer voor een wandeling en na de koffie trekken we de wandelschoenen aan en gaan, net als twee jaar geleden toen we hier ook waren, de berg op.
Was het twee jaar geleden een hele onderneming om boven te komen, nu is het een fluitje van een cent!!
Eenmaal boven waaien we bijna uit ons hemd maar hebben daar wel een prachtig uitzicht op de campers die diep beneden in de droge rivierbedding staan.
Om half vier rijdt de Guardia Civil de plek op en rijdt naar onze idee iets te langzaam een rondje en ja hoor het is zover, we worden verzocht te vertrekken, mogen hier niet staan en dat terwijl gisteren en eergisteren de politie die toen langsreed ons vriendelijk groette en verder reed. De heren, het zijn er drie, blijven net zo lang wachten tot iedereen is weg gereden. Op ‘Playa del Algarrobico’, net na Carboneras’ zien we één camper staan en er is plaats voor meer campers, we stoppen, zien vanzelf wel of ze hier ook nog een wegstuur actie houden.
DONDERDAG 13 MAART
Na een wat wind en branding betreft onrustige nacht, toch hebben we lekker geslapen, gaan we weer op pad, deze keer niet met Aria en Johan, zij gaan alvast een stukje terug naar het noordoosten en wij gaan nog een stukje verder naar het westen, willen nog een paar dagen naar Guardia Viejas. We nemen afscheid van elkaar en spreken af elkaar uiterlijk volgende week vrijdag weer te ontmoeten in de Ebro Delta, daar willen we samen nog een paar dagen fietsen. Jan en Marja trekken ook hun eigen plan, zij gaan op weg naar de Portugese Algarve.
We rijden via Agua Amarga, waar we gisteren zijn weggestuurd en nu alweer één camper staat, het Praque Natural Cabo de Gata-Nijar in, een prachtig stukje ruig natuurschoon met veel stenen, kleine struikje en grassen en af en toe een klein dorpje met witte kubushuizen, een gebied waar weinig toeristen zich laten zien, het is er dan ook uitzonderlijk rustig, toch weten de camperaars deze streek wel te waarderen, we komen er in ieder geval een paar tegen.
Na een mooie rit door het ruige binnenland komen we weer bij de zee uit en in La Isleta kijken we onder het genot van een beker koffie naar prachtige uit zee oprijzende rotsen. We rijden verder naar de plek in San Jose, we zijn daar nog niet eerder geweest en gaan een kijkje nemen. San Jose is een grotere plaats dan die we tot nu toe in deze streek hebben gezien. De camperplek ligt midden in het dorp op een grote zandplaat, goed voor één overnachting maar voor ons geen plek om langer te blijven staan, we gaan dus weer verder.
We vervolgen onze tour door Gabo de Gata en eerlijk is eerlijk, het is hier een stuk minder mooi dan op de route naar San Jose, we rijden via Almería, Roquetas de Mar waar we de tank weer vullen met diesel en LPG en Almerimar naar Guardia Viejas. In deze streek is meer dan de helft van het redelijke vlakke land overkapt met plastic, de ene na de andere kas zover we kunnen kijken en dart is zeker enkele kilometers er.
Net voor we de plek in Guardia Viejas oprijden komen we Jan en Elly weer tegen die met hun hondje aan het wandelen zijn. We worden direct geïnformeerd over de stand van zaken, al het water is afgesloten en daardoor is het hier minder druk dan andere jaren. Het duurt even voor we een geschikt plekje vinden, de zon is inmiddels verdwenen, het waait nogal en we staan graag een beetje beschut. Het strand is opgeknapt, de douchepalen zijn mooi wit gekalkt en staan allemaal weer rechtop en er komt inderdaad geen water meer uit.
Omdat we er vanuit gingen dat er hier weer water te krijgen zou zijn, een beetje dom is dat misschien wel, hebben we onderweg de mogelijkheid om water in te nemen over geslagen. Na de lunch pakken we de fiets en gaan op onderzoek uit, we hadden al iemand met waterflessen langs zien fietsen, ergens in de omgeving is dus wel water te krijgen. In Almerimar, op de camperplaats bij de haven, is water in overvloed en al snel zijn de zakken gevuld en gaan we weer terug naar de camper.
VRIJDAG 14 MAART
Een lekker keutel dagje, ’s ochtends over de boulevard op de fiets naar Almerimar, een plaats waar het altijd leuk is om even rond de U-vormige havens te fietsen. Natuurlijk hebben we de waterzakken in de fietstas en die nemen we gevuld weer mee terug naar de camper. Het is een bewolkte dag en we zijn de rest van de dag wat aan het rommelen in en rondom de camper.
Onze plannen voor de zomer namen steeds vastere vormen aan, het zou Engeland en Schotland worden. Van Jan en Marja die er in 2012 zijn geweest hoorden we dat je gunstig via de NKC een overtocht kunt boeken. Vandaag eens even op de site van de NKC zitten snuffelen en daar zien we een speciale aanbieding:
EEN OVERTOCHT MET DE CAMPER van Hoek van Holland naar Harwich VOOR DE PRIJS VAN EEN AUTO! Dit kunnen we niet laten schieten, we hebben geboekt!! 24 Juni steken we voor de eerste keer Noordzee over, hoe we terugvaren zien we dan wel!
ZATERDAG 15 MAART
Het wordt een bijzonder mooie dag, drie dagen op rij zien we een 10 op WeerOnline, dat wordt genieten, super! Om half tien vertrekken de overburen en vijf minuten later staan wij op die plek, een plek die minstens een 10 waard is, uitzicht op zee, struiken in de buurt om uit de wind te kunnen zitten als dat nodig is en geen zand maar een betonplaat onder de camper, wat wil een mens nog meer, voorlopig blijven we hier wel even staan.
In de verte horen we belletjes rinkelen en zijn nieuwsgierig waar dat geluid weg komt, al snel weten we wat de oorzaak is, er loopt een grote kudde schapen achter de camper langs, voorop de schaapherder en rondom de kudde een paar honden die de schapen dicht bij elkaar houden.
We houden er wel een aandenken aan over: het pad achter ons ligt vol met schapenkeutels!
Lees verder week 9
Nog één dag genieten van het strand en de zee in San Juan de Los Terreros. We maken er vandaag een relax dag van en gaan lekker languit met een boek in de hand van de zon genieten. 
Tijd om weer verder te trekken, we nemen afscheid van Ede en Ineke, die blijven hier nog een paar dagen en wij gaan met Aria en Johan naar Aqua Amarga, weer naar een nieuwe omgeving. 
Tot aan Agua Amarga hebben we een groen gearceerde route, elk jaar dat we in Spanje komen hebben we deze weg gereden en nog altijd genieten we van deze werkelijk schitterende route. We komen langs Puerto Rey waar we bij de Consum onze voorraad weer aanvullen en even verderop rijden we langs Mojácar, een typisch Andalusisch stadje met smalle straatjes en witte, kubusvormige huizen. Het achterland wordt gevormd door een kaal gebergte, zo door erosie aangetast dat het de ‘Woestijn van Almería’ wordt genoemd. 
Dat het de laatste tijd hier erg droog is geweest is vooral te zien op de golfbaan waar we langs rijden, er is bijna geen grassprietje meer te zien, alleen daar waar de hole is is het groen, voor de rest zien we alleen maar zand. Het is nog rustig als we in Aqua Amarga aankomen en de plekken met uitzicht op het strand zijn zelfs nog vrij, tot nu toe, want wij gaan er staan! 
Na de koffie gaan de fietsen weer van de camper af en gaan we op zoek naar het plekje in El Plomo, gisteren hoorden Aria en Johan dat daar een nog mooiere plek moet zijn dan in Agua Amarga, zelfs met een bron waarvan je het water zo kunt drinken. Het is niet zo moeilijk de richtingaanwijzer naar El Plomo te vinden maar het weggetje er naar toe ziet er niet uitdagend uit, het is een 7kilometer lange onverharde weg vol met hobbels en losse stenen, we hebben al eerder banden moeten plakken, willen niet nog een keer en maken rechtsomkeert. 
We fietsen verder naar de N-341 en langs deze willen we naar Carboneras fietsen, na tien kilometer fietsen waarvan twee op de N-341 is de fietsaccu van Simon al voor de helft leeg (oorzaak: harde wind en fikse stijgingen) en wij besluiten terug te gaan naar de camper. Johan en Aria willen nog wel verder, die zien we later wel terug. Ergens onderweg komen we een fietser tegen die vraagt of we wat te eten hebben, Aria heeft nog een pakje Sultana in de tas en die wordt met smaak verorbert. 
We zitten net voor de camper en dan komen Jan en Marja, vrienden van Johan en Aria, de plek oprijden, we wisten al dat ze zouden komen, een verrassing is het dus niet! De koffie is snel gezet en inmiddels zijn de andere fietsers ook weer terug en wordt er gezellig bij gekletst. Ook Jan en Elly, die we ook al in Los Alcazares zijn tegengekomen, zien we hier weer. 
