ZONDAG 23 MAART
Vandaag starten we de laatste week van deze trip en beginnen we aan de terugreis naar Nederland, om half negen zijn we er klaar voor en nemen afscheid van onze campervrienden, Nick en Joke, die een paar dagen geleden hier aankwamen, Ede en Ineke die we deze reis drie keer hebben ontmoet en Johan en Aria met wie we in totaal zes weken hebben opgetrokken, we hebben een hartstikke leuke tijd gehad en zullen ze missen op de terugreis! Iedereen is vroeg opgestaan, ze staan ons allemaal uit te zwaaien en dat geeft een goed gevoel. 
Het is onbewolkt en het is een genot om te rijden en de omgeving goed te kunnen waarnemen. We volgen de CV 800 richting Xixona, één van de weinig plekken in Spanje waar ze Noga fabriceren en Alcoi waar jaarlijks eind april het fiësta ‘Moros y Christianos’ wordt opgevoerd, een openluchtspel ter herinnering aan de voortdurende strijd tussen Islamieten en Christenen. Een route door een ruig landschap met diep uitgesleten gleuven tussen de kalkrotsen. Het is nog vroeg en rustig op straat en we kunnen volop genieten van de werkelijk schitterende route. 
Net voor Alcoi rijden we de A-7 op, de ‘Autovía del Mediterráneo’. Het eerste keer (5 jaar geleden) dat we deze route reden was dit stuk nog de N-340, een kronkelige 2-baans weg, elk jaar daarna was er een nieuw stuk weg klaar en nu is de weg helemaal af en is het een Autovía met 4 rijbanen, minder spannend maar het schiet wel lekker op. Voor elf uur zijn we Valencia al voorbij en daarna is de weg soms 4 en soms zelfs 6-baans breed en heet het de A-7, later heet het de CV-10, de ‘Autovía de la Plana’ en regelmatig zien we in de verte de zee. 
In tegenstelling tot de heenreis, toen we ook door dit gebied reden, zij het wat dichter langs de kust, zijn de sinaasappel-bomen bijna hlemaal leeg, we zien er nog maar heel weinig hangen. Er zijn nog wel sinaasappels te koop langs de route, maar die hebben we niet nodig, hebben gisteren op de markt nog 8 kilo gekocht voor 40 cent per kilo, daar hebben we voorlopig wel even genoeg aan! De CV-10, die overgaat in de CV-13, hebben we nog nooit gereden, we wisten helemaal niet dat er iets verder het binnenland in een mooie 4-baans autobaan lag, verrassend! 
Hoe moesten we dat ook weten? Deze weg staat niet op de doorgaande route kaart van de ANWB, toch een misser vinden wij! Bij Torreblanca komen we weer op de bekende 2-baans N-340 en net als vorig jaar staat er nu ook heel veel wind, toen waaiden we letterlijk bijna van de weg af en hopen wel dat het nu beter zal gaan. We passeren weer de Ebro-Delta, daar hadden we nog graag 2 dagen met Aria en Johan gefietst, op internet gezien dat het daar erg hard zou gaan waaien en daar hadden we geen zin in en zijn twee dagen langer in El Campello blijven hangen. De Ebro Delta (uit onze reisgids)
De monding van de Ebro is door voortdurende aanslibbing meer dan 12 km. buiten de eigenlijke kustlijn komen te liggen. Het is een moerassig gebied met diverse rietmeertjes waar honderden soorten vogels nestelen, foerageren of tijdens de grote trek naar het zuiden korte tijd verblijven. Er lopen enkele onverharde wegen door de delta maar het is veel mooier deze omgeving op de fiets te doorkruizen. Er zijn twee informatie-centra’s en op een paar plekken zijn vogelwaarnemingsposten aangebracht, je kunt er flamingo’s zeezwaluwen en zeemeeuwen spotten. 
Het blijft hard waaien, de luchtzakken en de vlaggen staan weer strak, het is goed de aandacht er bij houden, dat moet natuurlijk altijd wel, maar vandaag moet er een extra schepje bovenop! We volgen nog steeds de N-340/A-7 en rijden door tot Vilafranca del Penedès, pakweg 50 kilometer boven Tarragona. Op de site van de NKC gezien dat daar een overnachtingsplek is met verzorging, op 500 meter van het centrum, ze hebben weer eens helemaal gelijk, een prima plek als je op doorreis bent.
MAANDAG 24 MAART
Dit is tweede van de vijf dagen waarin we naar huis willen rijden en voor we op pad gaan eerst nog even gebruik maken van onze laatste internetdag, e-mail binnenhalen, de site nog even bijwerken etc. etc. We nemen vandaag weer een ons onbekende route, van Joke gehoord dat er een prima tolvrije weg dichter langs Barcelona loopt en die gaan we proberen. We gaan terug naar de N-340 en volgen daar voorlopig de borden Barcelona. Het eerste stukje is een beetje druk maar eenmaal op de Autivía gaat het een stuk sneller. 
We rijden zo’n 20 kilometer op de AP-7 die in tegenstelling tot dat wat op de routekaart van de AWB staat, tolvrij is en dan stuurt de navigatie ons de C-17 op richting Granollers. Na Granollers volgen we de C-35 richting Hostalric en de A-2 richting Girona en daar komen we weer op de bekende route (N-1i). Een prima route, Joke bedankt voor de Tip, maar hij is niet zo mooi als de route die we vorig jaar reden via Manresa en Vic naar Figueres, al zitten er wel een paar mooie stukjes tussen. 
Even voor één uur zijn we in La Jonquera, net voor de Spaanse grens, het is lunchtijd en we gaan ook nog even één van de supermarkten in om een Saronnoham (varkenspoot) te kopen, dit op verzoek van onze oudste zoon en onze 12 jarige kleindochter Renée, zij vroeg ons al een hele poos geleden of we alsjeblief weer zo’n ham mee wilden nemen uit Spanje: “Als papa er geen wil, mag ik er dan één alvast voor mijn verjaardag?” dan moet je het toch wel erg lekker vinden! 
Na de lunch, het dan al bijna twee uur, gaat de blik weer een poosje op oneindig, we hebben nog 165 kilometer voor de boeg voor we in Montagnac zijn, onze volgende overnachting-plek. Het is mooi weer, de zon schijnt en vooral het eerste stukje van deze route is zelfs weer heel mooi te noemen, niet al te ver weg zien we weer de besneeuwde bergtoppen van de Pyreneeën. Omdat we geen Péage rijden moeten we door Perpignan, Narbonne en Beziers voordat we in Montagnac zijn, als we daar aankomen heeft de zon heeft zich al een poosje achter de wolken verstopt. 
Montagnac is een onooglijk plaatsje met grauwe huizen direct langs de straat, de camperplaats is echter prima en ligt hoog boven de weg zodat je weinig last hebt van het langs komende verkeer. Op de ‘App’ van de NKC schreef iemand dat dit geen overnachtingsplaats zou zijn, alleen maar een verzorgingsplek, niets is minder waar, er staat zelfs een bordje ‘Reservé Camping-Cars’. We zijn de eerste camper die een plekje inneemt, drie kwartier later staan er vier! In 2013 hebben wij deze plek ontdekt en het is voor ons een mooie plek als tussenstop. DINSDAG 25 MAART
We worden vanochtend wakker van iets dat we deze reis niet zo heel veel hebben gehad, REGEN! Wel een gezellig geluid op het dak als je nog in bed ligt. Schreef ik gistermiddag nog dat er vier campers in Montagnac stonden, gisteravond kwamen er nog twee bij en met zes is het echt wel vol, zeker vier campers zijn verder gereden omdat er geen plek meer was, kennelijk een geliefd plekje!
Vandaag staat er weer een lange rit op ons programma, bijna 550 kilometer, een route die we al diverse keren hebben gereden en als het meezit kunnen we goed opschieten, we rijden in ieder geval op de A-75 tot Clermont-Ferrand, een altijd mooie route dwars door het Centraal Massief en over de alom bekende brug bij Millau. Als we vertrekken ziet het er buiten een beter uit, we zien zelfs al een paar kleine stukjes blauw, het is een afwisselende dag, het ene moment regent het en de andere moment schijnt de zon, we zien zelfs een regenboog. 
Boven de 850 meter gaat de regen over in hagel en natte sneeuw en voor het eerst zien we om deze tijd van het jaar hier en daar nog een dun laagje sneeuw liggen, boven de 1100 meter ligt nog zoveel dat je zelfs sneeuwballen zou kunnen gooien, wat een verschil, drie dagen geleden lagen we nog in onze zwembroek aan de Costa del Sol, nu hebben we de kachel aan! 
Om het drukte Clermont-Ferrand te mijden nemen we nu eens niet afslag 15 maar afslag 13 (Riom) en pakken 5,5 kilometer Péage, we willen proberen hoe dat bevalt, dat schiet lekker op! Voor € 2,10 heb je minimaal een half uur gewonnen, geweldig! We rijden door naar Gannat waar we bij de Aldi onze Franse voorraad levensmiddelen voor thuis weer aanvullen, Vijgenjam, Confit de Canard, Cassoulet au Cannard, etc. en voor de camper van de dikke keukenrollen, één rol past mooi in onze houder en daar doen minstens een week mee en we gebruiken het veel. 
We rijden verder via St. Pourcain sur Sioule, Moulins en Never naar La Charité sur Loire, een plekje van de NKC App, we zijn daar nog niet eerder geweest en zijn benieuwd. De reacties zijn zeer verschillend en we willen graag onze eigen mening vormen. Wij doen niet zo moeilijk, maar dit vinden we drie keer niks, een trieste plek! We gaan verder en belanden middenin het best wel mooie stadje waar het in de hele smalle straatjes eenrichtingsverkeer is, voor Simon geen probleem, die vind dat alleen maar mooi! 
We gaan door naar Clamecy, daar weten we een mooi plekje bij het sluisje aan het ‘Canal du Nivernais’, daar hebben al diverse keren de nacht doorgebracht. Het is inmiddels weer helemaal bewolkt en het is behoorlijk fris buiten, het is maar 9 graden (brrrrrr), de kachel heeft het er maar druk mee, en wij, wij gaan lekker met de benen omhoog.
WOENSDAG 26 MAART
DONDERDAG 27 MAART
We rijden deze keer via Bavay naar België, dat is eens maar nooit weer, wat een slechte weg en het schiet niet op, de volgende keer gaan we weer over Valenciennes! Eenmaal op de autobaan rijden we de overbekende route via Brussel en Antwerpen naar huis.
Om elf uur rijden we Nederland binnen en anderhalf uur later staat ons mobiele huis (ROXANNE II) weer op z’n vertrouwde plek en melden wij ons af bij de buren die altijd als we op reis zijn ons huis ‘bewaken’.
We proberen altijd zoveel mogelijk op vrije plekken of op gratis camperplekken te staan en dat is ons deze reis elke dag weer gelukt, heerlijk die vrijheid om daar te gaan staan waar je wilt en op deze manier kunnen we de kosten van zo’n reis ook nog een beetje drukken.
WE HOPEN VAN HARTE IN 2015 WEER TE KUNNEN OVERWINTEREN ONDER DE ZON!
