2015: NAJAARSTRIP NAAR DE ‘COSTA VERDE’ (week 7)


ZATERDAG 26 SEPTEMBER

Gezien de hindernissen van gisteren blijven we een paar dagen in Bargança. ’s Ochtends loopt de plek bijna helemaal leeg en hebben we de mooiste plekjes voor het uitzoeken, we kiezen voor een plekje waar we een eigen terras kunnen creëren en zetten de stoelen al vroeg buiten want het is, misschien vervelend voor de lezers die in een nat en guur Nederland zitten, WEER MOOI WEER VANDAAG, mooi weer om weer eens een klein wasje te doen en voor de rest lekker relaxen.


Na zeven uur nog  naar de Citadel gelopen, met binnen de muren het 12e-eeuwse ‘Fortalwza’, het stamslot van de hertogen van Bargança, met 18 torens waarvan de 15e-eeuwse gotische ‘Torre de Menagem’ met zijn 34 meter de indrukwekkendste is. Binnen de muren zijn verder o.a. nog de ‘Igreja de Santa Maria do Castelo’, de ‘Domus Municipalis’, een vijfhoekig, granieten gebouw boven een Romeins waterreservoir, het oudste  profane bouwwerk in Romaanse stijl (12e-eeuw) in Portugal. Een poes kijkt ‘veilig’ naar alle mensen die er rondlopen.


ZONDAG 27 SEPTEMBER 

Versie 2 FEEST! Simon is jarig en we zijn hartstikke blij dat we dat weer samen mogen vieen, we zien om ons heen te veel mensen hemelen zoals dat zo mooi gezegd wordt, afgelopen week is nog één van onze campervrienden overleden en dan word je toch weer even met de neus op de feiten gedrukt.





We gaan koffie drinken in de Citadel, moeten wel eerst even achter adem komen voor we boven zijn, het is een aardig klimmetje en we zijn niks gewend! Het is nog vroeg voor Portugese begrippen, toch lopen er al aardig wat mensen rond. Was gisteravond alle gesloten nu kunnen we alles bekijken. In de ‘Torre de Menagem’ is een klein militair museum ingericht. Naast de toren staat een 67 meter hoge gotische ‘Pelourinho’, waarvan de granieten sokkel met de afbeelding van een wildzwijn afkomstig zou zijn uit het tijdperk van de Keltiberiërs.


De ‘Igreja de Santa Maria do Castelo’ vinden we niet bijzonder, we hebben ze mooier gezien! De ‘Domus Municipalis’ daarentegen is wel weer indrukwekkend. Vroeger werden in deze zaal de raadsvergaderingen gehouden, waarbij de raadsleden op de stenen banken, die tegen de muren staan, zetelden. Via de 38 boogvenster kwam het licht naar binnen. Onder de daklijst zijn zowel binnen als buiten afbeeldingen van dieren, planten en mensen aangebracht.


‘s Avonds gaan we samen een hapje eten in het restaurant SaboreS d’ AldeiA. Op de NKC App gelezen dat je daar erg lekker en voordelig zou kunnen eten, een 4 gangen menu, inclusief drinken voor € 10,00 p.p., waar vind je dat nog in Nederland!
We hebben heerlijk gegeten en hadden nog gratis Wifi ook, konden we mooi de felicitaties via de WhatsApp, Facebook en
e-mail binnen halen! Op de foto het aperitiefje! Een aanrader!




MAANDAG 28 SEPTEMBER


Een stralende dag, we gaan weer op pad en beginnen aan de terugreis, het is de bedoeling rond het weekend weer thuis te zijn, dat moet toch kunnen lukken denken we. We gaan op weg naar Astorga in Spanje en kiezen natuurlijk weer voor de toeristische route, deze keer door het ‘Parque Regional de Montesihno’ een terecht groengearceerde route, een werkelijk schitterende slinger route, eigenlijk wel een dubbele groene streep waard. 



Heel veel bomen staan hier al in herfstkleuren, we zien ook weer heel veel tamme kastanjes en ook veel fruitbomen trekken onze aandacht, evenals mossen, varens, heide, brem en allerlei ander struikgewas. We rijden grotendeels op een hoogte tussen de 800 en 900 meter en soms zitten we zelfs boven de 1000 meter. In één van de dorpen waar we doorheen komen zien we een echte ‘Pombal’, een duiventil zoals ze vaker voorkomen in dit gebied, of hij nog in gebruik is hebben we zo snel niet kunnen zien.


We komen uit in Puebla de Sanabria, een stadje boven op een berg dat al vanaf ver te zien is, en willen via Nogarajes naar Astorga, we rijden weer eens mis, missen een afslag en komen uiteindelijk via  La Bañeza in Astoria terecht waar we bij de ‘Plaza de Torres’ de camper neerzetten.
Astorga werd door de Romeinen gesticht onder de naam ‘Asturica Augusta’. Bezienswaardig zijn de ‘Catedral de Santa Maria’,  het ‘Museo Catedrálico’ en de gevel van het ‘Ayuntamiento’ (stadhuis) aan de Plaza de España.

De tweede helft van vandaag ging door een glooiende bijna kale omgeving waar de grond een okerkleurige bodem heeft waar graan- en tarwevelden in het voorjaar en de zomer de bodem bedekken. Weer heel anders maar ook heel bijzonder! Om deze tijd van het jaar groeit er niets meer en zijn de boeren bezig het land weer klaar te maken voor het volgend jaar. De bewoners op het dun bevolkte platteland leven in kleine, oude steden en geïsoleerde dorpen in dicht opeen gepakte lemen en bakstenen huizen of in grotwoningen.


DINSDAG 29 SEPTEMBER

Versie 2 Brrrrr, wat koud vannacht, het is zelfs zo koud dat de boiler leeg is gelopen en we geen water kunnen tappen, niet eerder dan nadat de boiler weer gevuld is, dat is weer wennen!
Vandaag de eerste dag waarin we voor het eerst weer een fors aantal kilometers op de teller gaan zetten (± 360 km). We nemen de N-120 richting León, de N-120 is volgens onze gids ‘DE’ route naar Santiago de Compostela, we zien hier dan ook niet één, twee of drie maar tientallen pelgrims, lopend of op de fiets!



IMG_2530-1Het is toch wel heel bijzonder om zo’n pelgrimstocht te ondernemen, je moet het lef maar hebben zo ver te lopen of te fietsen, je vraagt je wel af wat mensen er toe beweegt zoiets te ondernemen, is het echt om het (zogenaamde) graf van de apostel Jacobus te zien, is het als boetedoening of gewoon omdat het een mooie route is, we zouden dat heel graag willen weten. We worden door een paar Zuid Afrikaners uit de droom geholpen, zij vatten het als volgt samen: “Voor de kop, voor de ziel en voor het lichaam”.

Bij León gaan we richting Burgos over de A-231 de ‘Autovia Camino de Santiogo’, 163 kilometer autobaan, wel een beetje saai op de hoogvlakte, maar het schiet wel lekker op! Heb ik mooi de tijd om weer iets te schrijven voor de site zonder dat ik bang hoef te zijn iets moois te missen.
De temperatuur is prima, zo rond de 21 graden en met hier en daar dunne bewolking wordt het gelukkig ook niet zo heel erg warm, de zon komt er maar mondjesmaat doorheen. 


De grote velden met zonnebloemen staan er troosteloos bij, je herkent ze bijna niet meer, het is een bruin steeltje met hangende blaadjes en een bruine verdikking op de top, het is volgens mij de hoogste tijd om te oogsten! Na Burgos verlaten we de autobaan die wordt hier Peaje (Spaans voor Tolweg) en gewoonte getrouw laten we die weer links liggen, wij kiezen voor de N-1 naar Miranda de Ebro, gelukkig is het hier niet meer zo vlak en zien we bergen in de verte. Het is druk op de N-1, we komen veel vrachtwagens tegen, soms hele colonnes.

In de omgeving van Pancorbo komen de bergen steeds dichterbij en in het dorp zelf rijden we zelfs door een kleine kloof, prachtig! Na Miranda de Ebro komen we op de A-1, de tolvrije autobaan naar Vitoria-Gasteiz, we hadden bedacht daar naar de camperplaats te gaan totdat we de reacties op de NKC App goed hadden gelezen. Morgen is daar markt en als je niet goed oplet waar je gaat staan en niet vroeg genoeg weg bent, voor zeven uur, word je ingebouwd en kom je voor vijf uur niet meer weg en dat is niet de bedoeling!


We vinden op de NKC App een veel mooier plekje een klein stukje verder, Parque de Garayo in Elburgo aan het Embalse de Ullibari, de foto die er bij staat nodigt uit een kijkje te nemen, reacties staan er nog niet bij, we zijn heel benieuwd waar we terecht komen en hoe het er in werkelijkheid uitziet. Wat een geweldig park, er is één maar, je mag in het park niet meer overnachten, wel op de parkeerplaats net buiten het park. We staan eerst een paar uur in het park te genieten in de zon en zetten voor de nacht de camper er buiten!


WOENSDAG 30 SEPTEMBER

Dat wordt weer anders wakker worden, het is bewolkt, geen stukje blauw te zien! Om half negen zijn we klaar voor de volgende etappe, weer eentje van rond de 360 kilometer, We gaan eerst over de autobaan naar Pamplona en pakken daar de prachtige N-135 naar St. Jean-Pied-de-Port, deze route in 2011 ook gereden en die staat nog steeds op ons netvlies en dat komt ook omdat we daar een paar pelgrims hebben ontmoet. We waren even vergeten wat regen was, maar nu weten we het weer, harde wind en het gestaag tikken op de voorruit verveelt heel snel!

In de verte, boven Pamplona/Iruña, we zijn in Baskenland en alles is weer tweetalig, wordt het lichter, het verschil tussen de donkere regenwolken boven ons en in de verte het licht doet zeer aan je ogen.
Hoe verder we komen, hoe lichter het wordt en verschijnt er weer blauw aan het firmament en dat is wat wij graag zien natuurlijk.




Eenmaal op de N-135 vergapen ons direct aan de verschillende herfstschakeringen die het landschap ons voorschotelt en dat niet alleen ook de vergezichten zijn werkelijk schitterend en met de zon erbij kan het helemaal niet meer stuk.
Het is inmiddels koffietijd en op de eerste parkeerplaats stoppen we, daar deden we dat we een paar jaar geleden ook. Nu staat er op de parkeerplaats een snackwagen en in een krat liggen o.a. beha’s, onderbroeken en sokken met de tekst; “Take what you need, leave what you dont need”.

Ook vandaag weer heel veel pelgrims gezien en elke keer als we ze zien lopen zijn we toch weer onder de indruk. Een beetje ‘geschokt’ zien we een pelgrim met een telefoon aan het oor al kwebbelend aankomen lopen, we dachten altijd dat een pelgrimage bedoelt was om tot jezelf te komen, deze mevrouw denkt daar kennelijk anders over, laten we het maar houden op een moderne pelgrim!



De N-135 was voorlopig de laatste echt bijzondere route van deze reis, niet dat het Frankrijk waar we nog doorheen komen niet mooi zou zijn, maar zo bijzonder als deze laatste bergetappe door de uitlopers van de Pyreneeën wordt het zeker niet meer.
Na St. Jean-Pied-de-Port, willen we doorrijden tot Casteljaloux, ook daar zijn we eerder geweest maar hier laat ons geheugen ons in de steek, we hebben geen idee meer hoe het er daar uitziet en zijn benieuwd of er nog weer iets boven komt borrelen.


We rijden via St. Palais en St. Server (D933) door een glooiend landschap met af en toe wat flinke heuvels, heel anders, maar toch ook wel weer mooi, overal staat het maïs nog op de akkers en omdat die al bruin kleuren geeft dat ook wel weer een apart effect. Het is niet alleen maar mooi wat we zien, er is ook veel industrie langs de route en hoe verder we Frankrijk inkomen hoe vlakker en rechter de wegen worden. Rond vier uur rijden we de camperplek in Casteljaloux op en na één tel weten we het, hier hebben we zitten bbq’en op onze Marokkaanse vuurpot!

We hebben pech, de plek staat vol, er kunnen er ook maar vier staan, en we moeten op zoek naar een ander plekje voor de nacht. Zo’n tien kilometer noordelijk in Bouglon is de volgende zien we op de NKC App, hopelijk hebben we daar meer succes. Merkwaardig, hier staat niet één camper, het is dan ook niet zo’n mooie plek, een beetje rommelig en luidruchtig omdat hier de attributen liggen die ze nodig hebben voor het werken aan de rotonde op de D933. ‘s Avonds zijn de werklui weg en is het rustiger, voor een overnachting  prima te doen.


DONDERDAG 1 OKTOBER

Na een rustig nachtje zijn we om negen uur al weer klaar voor de volgende etappe, vandaag een kleine 400 kilometer naar Saint- Georges-sur-Arnon, weer zo’n plekje waar we al eerder waren en we weten het zeker, daar is altijd plaats. Buiten is het nog fris maar door de zon die al volop de camper in schijnt in het lekker. Via Marmande, Limoges en Châteauroux gaan we richting Bourges. Kwamen we in Spanje door een gebied met heel veel tamme kastanjes, hier zijn het walnoten. Vanaf de brug in Périgueux weer een mooi plaatje geschoten.

We krijgen een sms-je van onze campervrienden Nico en Nel, zij zijn op weg naar het zuiden, wat wij gaan doen vandaag, snel laten weten wat onze plannen zijn en zij komen ook naar Saint Georges sur Arnon, hartstikke leuk dat we elkaar daar te treffen! We hebben samen iets met pannenkoeken en ik ga nog kijken of er ergens  pannenkoekenmix te koop is maar dat kennen ze hier niet, ik vind alleen kilo pakken bloem en dat was niet de bedoeling. Zelf heb ik nog een fles mix en wie weet misschien hebben Nico en  Nel ook nog wel een fles, anders hebben we pech!

In Pageas, net voor Limoges, stoppen we om te lunchen, op deze plek al twee keer geweest om te overnachten, nu dus alleen om een broodje te eten.
Was het tot Limoges nog mooi glooiend om te rijden, nadat we de grote rondweg om Limoges hebben genomen gaan we de A-20 op, 130 kilometer autobaan voor de boeg en dat is altijd een beetje saai, één voordeel heeft het wel, het schiet lekker op. Waar we wel van genieten zijn de prachtige bruine Limousine runderen die we hier overal zien grazen.

Om kwart over twee al een sms gehad dat Nico en Nel op de camperplek zijn, het is er rustig, ze staan er zelfs alleen! Voor ons duurt het nog een uurtje of twee voor we in Saint-Georges- sur-Arnon zijn. Bij Châteauroux verlaten we de autobaan, gaan daar de N151 op en dan is het nog 30 kilometer door een gladgeschoren/geploegd landbouwgebied naar de camperplek.
Wat een warm onthaal als we aankomen, het knuffel gehalte is hoog, wat geweldig elkaar weer eens te zien, het was eigenlijk alweer ‘TE’ lang geleden!

We hebben weer heel wat bij te praten, drinken samen koffie en een borrel en na de borrel …………………  worden er pannenkoeken gebakken!
Nog even gezellig samen in één van de campers en dan is deze mooie dag weer voorbij.






VRIJDAG 2 OKTOBER

Robin en Nadine Vandaag is onze jongeste zoon alweer 12 jaar getrouwd met zijn Nadine, wat gaat de tijd toch snel, herinneren ons het feestje nog als de dag van gisteren. Natuurlijk wordt er contact gezocht om te feliciteren.
Voor we vertrekken nemen we natuurlijk eerst uitgebreid afscheid van Nico en Nel met de afspraak dat we elkaar in december weer ontmoeten, het was fijn elkaar zomaar ergens onderweg te zien.


De navigatie staat ingesteld op Laon ten noordoosten van Parijs (± 380 kilometer). Tot Mehun sur Yvre is er nog niets aan de hand maar dan worden we weer, zoals we al eerder hebben gehad, het binnenland ingestuurd. Eerst maar de kortste weg naar de D940 ingesteld, de op de doorgaande routekaart van de ANWB kaarsrechte weg tussen Bourges en Gien. Voor we die te pakken hebben, hebben we er alweer 55 kilometer opzitten over smalle en niet altijd even goede wegen.


Via Gien, Montargis, Nemours en het mooie Fontainebleau komen we steeds dichter bij Parijs. Ook  deze keer weer dwars door Fantainebleau gereden, wat is dat toch een mooie en gezellige stad, het is er druk, het is prachtig weer en de terrassen zitten vol. We zijn hier al vaker doorheen gereden en ooit willen we het schitterende Château een keer bekijken, maar ook vandaag komt het er niet van, we moeten iets te wensen overhouden toch? Deze keer wel heel even kunnen stoppen net voor de ingang door het hek en vanuit de camper een foto kunnen maken.

Na Melun zitten we al snel op de autobaan richting Parijs, eerst de N104 en dan de A104 ‘La Francilienne’, de buitenste ring. Hoe dichter bij Parijs, hoe drukker het wordt, we hadden ook niet anders verwacht, toch komen er voorbij zonder noemenswaardig oponthoud, één minuut vertraging! Als we de N104 verlaten richting Soissons, de N2, is het nog ruim 100 kilometer Laon, zo’n kleine anderhalf uur als alles mee zit. Laon ligt boven op een bergrug, is omgeven door uitgestrekte vlakten en is vanaf ver al te zien.

Het is een heerlijke onbewolkte zonnige dag, niet zo warm als in Spanje en Portugal maar met 22 graden heel aangenaam. Al voor we op de camperplaats aankomen zien we een groot gedeelte van de historische binnenstad, de navigatie stuurt ons door de smalle straatjes (gelukkig eenrichtingsverkeer) met kinderkopjes, we kunnen er net door en we zien een werkelijk schitterend stadje voorbij komen, daar willen we meer van zien! De foto is gemaakt vanuit de camper.


Vanaf de camperplaats loop je zo de middeleeuwse binnenstad in en waan je je al heel snel honderden jaren geleden als je de auto’s even wegdenkt. De autovrije Rue Châtelaine, één van de belangrijkste winkelstraten van Laon, komt uit bij de ‘Cathédrale de Notre-Dame’ die werd voltooid in 1235, een indrukwekkend monument. Bijzonder is het vier verdiepingen hoge middenschip, daarbij hebben ze hele sfeervolle verlichting aangebracht. Het enorme roosvenster in de apsis is 13e-eeuws. Inmiddels al veel Kathedralen gezien maar deze is wel heel erg indrukwekkend!

Nog verder het stadje verkennend komen we op het centrale plein met het ‘Hotel de Ville’ en de ‘Maire’. En dan weer op zoek naar de camper, gelukkig is Laon smal en lang, en ben je nooit ver van de vestingmuur verwijderd waar je overigens een geweldig uitzicht hebt over de omgeving.
Langs de zuidkant van de stad loopt de ‘Chemin des Dames’, genoemd naar de dochters van  Lodewijk XV, maar beter bekend als een plaats van hevige strijd tijdens de Eerste Wereldoorlog. De weg is omzoomd door  begraafplaatsen en monumenten.


ZATERDAG 3 OKTOBER

Ook de laatste dag van deze reis worden we weer wakker gemaakt door de zon, boven ons strak blauw en beneden op de vlakte is het een beetje heiig, dat beloofd weer een mooie dag te worden, Om kwart over negen zijn we klaar voor de laatste rit van deze reis, weer één van bijna 400 kilometer, we hebben de afstand tussen Astorga en Thuis toch maar mooi verdeeld in vier bijna even lange etappes.



We volgen de D967/D946/D934 naar Valenciennes en gaan dan via Brussel, Antwerpen, Breda en Utrecht naar huis. We moeten er doorheen om thuis te komen maar het bijna vlakke noorden van Frankrijk vinden wij eerlijk gezegd niet zo heel erg inspirerend (we zijn verwend!), uitgestrekte landerijen waar de meeste gewassen (voornamelijk graan) al van het land af zijn, we zien alleen hier en daar nog maïs en suikerbieten. Het kan niet missen of we komen ook weer door kleine dorpjes, de één saai en grauw en de ander toch ook wel weer mooi.

Onderweg op de camperplek in Landrecies aan de Canal du Sambre à l’Oise, waar we al twee keer hebben overnacht, drinken we nu koffie, 200 verder is een Aldi en daar halen onze laatste Franse boodschappen.
Net voordat we de autobaan oprijden ten oosten van Valenciennes staat een fietser gevaarlijk dicht langs de kant van de weg zijn band te plakken, begrijp niet waarom zo iemand niet wat verder weg gaat staan, je rijdt z’n broek bijna van z’n billen!


Om even over half twaalf draaien we de E19 op en de komende 180 kilometer blijven we dat volhouden. Bij Hazeldonk rijden we Nederland binnen en na nog eens 108 kilometer op Nederlands grondgebied zijn we weer THUIS. We waren 50 dagen onderweg, hebben 5.715 kilometer gereden en hadden op een paar dagen na (die slechte zijn we al lang weer vergeten) zonnige en lekkere warme dagen en dat is voor het noordwesten van Spanje best uitzonderlijk. We hebben weer een mooie reis gemaakt door een prachtig gebied, we kunnen het iedereen aanraden.

gb.0 (1) Ik hoop dat onze volgers net zo van het verslag hebben genoten als wij van onze reis, laat maar in ons gastenboek weten wat jullie er van vonden!

Voor de overnachtingsplaatsen van deze reis klik HIER

 

Deze week van Brangança naar De Glind, 2057 kilometer

Schermafbeelding 2015-10-03 om 18.11.22