De tiende week alweer en om toch maar weer eens een oude wijsheid te gebruiken: “Wat gaat de tijd toch snel, vooral als je het haar de zin hebt” en dat hebben we! Het is geweldig om door dit land te trekken en we genieten dan ook volop.We doen het vandaag lekker rustig aan, nemen de camper goed onderhanden en verwijderen zoveel mogelijk het woestijnzand wat door alle kieren naar binnen was gewaaid, wat er nu nog in zit vinden we wel weer als we thuis zijn. De rest van de dag zitten we lekker te luieren.
Vanmiddag voor het eerst via de trappen een stukje het stadje ingelopen. Volgens onze reisgids is het een unieke en interessante enclave die pas in 1969 door de Spanjaarden werd verlaten nadat de Marokkaanse regering de toegang over land had afgesloten. Het is een op een rode kif gebouwd bolwerk en de fraaiste en meest romantische militaire art-decostad ooit. Misschien dat het dat in 1969 nog was, nu is het verwaarloosd en is er veel achterstallig onderhoud.
DINSDAG 29 MAART
Wat voelt het hier toch anders aan dan in de woestijn, was daar de luchtvochtigheid meestal beneden de 20%, hier aan de kust is het ruim boven de 80% en dat voelt natuurlijk allemaal veel klammer aan. De dag begint met een zeemist maar als nel trekt die weg en komt de zon weer te voorschijn en wordt het weer lekker warm, er staat een beetje wind en dat maakt het extra aangenaam, we genieten!
Het is weer tijd om weer wat actiever te worden en Sidi Ifni wat beter te leren kennen. We gaan nu verder dan gisteren het stadje in en zien een stadje zoals er zoveel zijn in Marokko, in onze ogen niet echt bijzonder. Het is er wel gezellig en er is een leuke overdekte soek waar we groente, fruit en een paar lamskoteletjes voor op de gril kopen, dat wordt vanavond smullen! De grote wekelijkse soek is op zondag en die hebben we jammer genoeg net gemist.
Sidi Ifni is een redelijk modern stadje, we zien wel vrouwen lopen in traditionele kleding maar het merendeel is westers gekleed, toch anders dan we tot nu toe gewend waren.
Ergens middenin het dorp hoort Nick kinderstemmetjes en gaat kijken waar dat geluid weg komt, het is een kleuterschooltje en we mogen allemaal even binnenkijken en foto’s maken. Het ziet er erg leuk uit en als we weggaan worden we vrolijk uitgezwaaid.
We staan nog op de camping aan het strand in Sidi Ifni. Het is al vroeg weer heerlijk buiten, een strak blauwe lucht en een hele aangename temperatuur. Het is om negen uur al zo lekker dat we buiten kunnen ontbijten. In de loop van de dag wordt het wel erg warm, de temperatuur loopt op naar boven de 30 graden, de één gaat onder de luifel in de schaduw zitten en de ander gaat naar het strand en neemt een duik in de Atlantische Oceaan, het is heerlijk op het strand, er staat een zacht windje, verrukkelijk!
Vijf minuten nadat we de ontbijtspullen binnen hebben wordt de wind van het ene op het andere moment heel warm en 1 min. later raast er een zandtornade tussen de campers door. Rob en Adrie zitten nog te ontbijten en in een mum van tijd ligt op alles een laagje zand. Aan de overkant vliegen de stoelen door de lucht en van één camper zijn de stangen van de luifel gebroken. Hadden we een paar dagen geleden de camper zoveel mogelijk zandvrij gemaakt, we kunnen weer opnieuw beginnen, zelfs het bed ligt onder een dun laagje zand.
Vandaag nog een keer een wasje weggebracht. Op de camping is een wasmachine en het meisje dat de toiletten schoonmaakt doet ook de was voor je, ze hangt het zelfs nog voor je op ook. Bovenop het toiletgebouw zijn drooglijnen en de was hangt daar heerlijk in de wind te wapperen, wordt het lekker fris van. Binnen een uur is de was al bijna helemaal droog, de temperatuur liep vandaag op tot 45 graden in de zon en 38 graden in de camper en er stond een harde warme wind. Het is niet lekker en iedereen zocht een schaduw plekje op.
Na de dagelijkse borrel lopen we aan het begin van de avond naar het dorp en gaan een hapje eten bij “Nomad”, een gezellig klein restaurantje dat zowel vlees en als vis serveert, alcohol serveren ze niet maar je mag hier wel je eigen fles wijn meenemen. Joke en ik durven het aan om dromedarissenvlees te eten, het heeft een geheel eigen smaak en is niet te vergelijken met welk soort vlees ook, het is wel lekker, maar af en toe een beetje taai. Tijdens het eten worden we verrast door twee musicerende jongens.
De harde wind veroorzaakt veel opwaaiend zand en ik kan iedereen verzekeren dat zanghappen niet echt lekker is. Rob en Adrie draaien de camper zodat de zon niet de hele dag op de koelkast staat, wij verplaatsen de camper naar de overkant, daar staan we op stenen en hebben we veel minder last van opwaaiend zand en achter het muurtje zien de machtige golven die naar de kust rollen.
’s Middags verdwijnen de anderen weer naar het in aanbouw zijnde restaurant wat we gekscherend “Het Sanatorium” noemen, het is een nog lege ruimte en je zit er achter glas, het zijn schuiframen die open kunnen. Wij blijven in de schaduw van de camper zitten, “Het Sanatorium” spreekt ons niet zo aan en het is prima uit te houden bij de camper, het is gelukkig iets minder warm dan gisteren. In de loop van de middag nog lekker langs het strand gestruind en een duik genomen in de zee, lekker spartelen in de branding, heerlijk!
Vandaag verlaten we Sidi Ifni en scheiden onze wegen zich, wij gaan naar Tiznit en dan door naar Tafraoute. Rob en Adrie en Nick en Joke zijn daar al eerder geweest en gaan later richting Agadir. Zij willen eind april thuis zijn en wij rond half mei. Het zal wel stil worden, maar ook wel even lekker om met z’n tweeën door Marokko te trekken. We zijn goed op weg geholpen in een vreemd land, hebben genoten van elkaars gezelschap en gaan het nu alleen doen en wie weet komen we elkaar toch nog wel weer ergens tegen.
Langs de mooie kustweg, met rechts de groen en geel gekleurde berghellingen met hier en daar weer hele groepen cactussen en links bijna overal uitzicht op zee, gaan we op weg naar Tiznit. We zijn zo gebiologeerd door het uitzicht dat we een afslag missen en in het toeristische Aglou-Page belanden, hier nemen we de afslag naar Tiznit nadat we eerst koffie hebben gedronken “met uitzicht op zee”. In Aglou-Plage is een mooie nieuwe camping, misschien wel iets voor een volgende keer.
Onderweg bij een drinkplaats zien we een hele grote groep geiten en schapen, een paar volwassenen, een paar pubers en een heel stel kleine kinderen, gevraagd of we een foto mogen maken, maar helaas dat willen ze niet en dat respecteren we. Ook zien we weer diverse nomadententen en in de omgeving daarvan herders met hun kudde. Het is toch wel een speciale manier van leven, als het gras voor het vee op is trekken ze weer verder en op een andere plek beginnen ze gewoon weer opnieuw.
Bij Aglou-Plage verlaten we de kust en de wit geschilderde huizen maken snel weer plaats voor de huizen in terracotta kleur. Er worden in deze streek heel veel nieuwe appartementen complexen gebouwd, het is er ook aardig toeristisch! De Municipal camping bij de stadsmuur in Titznit is snel gevonden en we vinden een plekje waar we ook nog een beetje schaduw hebben, de temperatuur is inmiddels weer opgelopen tot ruim boven de 30 graden en dan is een beetje schaduw wel erg lekker.
Na de lunch gaan we eerst naar de aan de overkant van de weg gelegen Super Marche Idou Tiznit, voor het eerst sinds Marrakesh weer eens een zelfbedieningssupermarkt met een uitgebreid assortiment, heel wat anders dan de kleine winkeltjes die we tot nu toe overal tegenkwamen, waar je overigens ook alles kunt kopen wat je nodig hebt. We vullen onze voorraad weer aan; yoghurt, sapjes, melk, cola, tonic, keukenrol, closetpapier, water etc. etc.
Aan het eind van de middag lopen we naar de Medina waar een 5 kilometer lange muur omheen is gebouwd met daarin 8 poorten, de belangrijkste poort is de Bab Oulad Jarar en daar lopen we onderdoor de ommuurde stad in. Tiznit wordt ook wel de zilverstad genoemd en in een speciaal gedeelte van de soek is een onvoorstelbare hoeveelheid kleine winkeltjes barstensvol met zilveren sierraden en af en toe een winkeltje met goud. Het is er hartstikke druk en als er drie mensen in zo’n winkeltje staan kan er echt niemand meer bij.
Het is heerlijk hier door de soek te lopen, er is van alles te zien en te koop, aan de ene kant van de Avenue Hassan II zijn het gebruiks artikelen zoals, telefoons, kleding, matten, schoenen, tassen, enz. en aan de andere kant wordt er voornamelijk groente, fruit en vlees verkocht. Wat ons vooral opvalt is de grote hoeveelheid vrouwen die hier op straat loopt en in tegenstelling tot de inwoners van Sidi Ifni, lopen hier bijna alle vrouwen gesluierd en zien we weinig westerse kleding. De weinige toeristen pik je er zo uit!
Onze oudste zoon is jarig! en natuurlijk gaan we hem bellen, we moeten er wel vroeg bij zijn, het is hier twee uur later dan in Nederland en voor de eerste visite arriveert en het daar weer lekker wordt willen we even een rustig momentje om hem te kunnen feliciteren.De visite was er nog niet maar ze waren al wel druk met de voorbereidingen. Gisteren was het in Nederland een stralende dag, vandaag is het een beetje miezerig, jammer.
Hier is het ook een stuk minder, de temperatuur is gezakt naar 18 graden en we zien geen enkel zonnestraaltje en ook hier vallen af en toe een paar spetters. Overmorgen wordt het weer beter zeggen de mensen die er verstand van hebben. Vandaag eerst even naar de supermarkt geweest voor een lekker vers broodje en dan een zondagsontbijtje met een zachtgekookt eitje, we hebben weinig tradities, maar dit slaan we bijna nooit over.
Het blijft een beetje een trieste dag en ’s middags pakken we de fiets voor een rondje Medina, rijden langs de Grote Moskee met zijn bijzondere minaret met een reeks stangen, waarmee de doden beter naar het paradijs zouden kunnen klimmen, het is maar wat je geloofd!
WOENSDAG 30 MAART
We staan nog op de camping aan het strand in Sidi Ifni. Het is al vroeg weer heerlijk buiten, een strak blauwe lucht en een hele aangename temperatuur. Het is om negen uur al zo lekker dat we buiten kunnen ontbijten. In de loop van de dag wordt het wel erg warm, de temperatuur loopt op naar boven de 30 graden, de één gaat onder de luifel in de schaduw zitten en de ander gaat naar het strand en neemt een duik in de Atlantische Oceaan, het is heerlijk op het strand, er staat een zacht windje, verrukkelijk!Rob en Nick lopen ‘s ochtends weer naar de soek (Simon gaat niet mee die heeft nog steeds erg veel last van zijn achillespees), halen lekker vers brood en vlees voor de gril voor vanavond. Helaas waren de meegebrachte lamskoteletten niet te pruimen!
DONDERDAG 31 MAART
Als we wakker worden hangt er een hele dikke mist, we kunnen de zee zelfs niet zien. Gelukkig is het maar van korte duur en om negen uur kunnen we al weer lekker buiten ontbijten en horen en zien we de zee weer.
Vijf minuten nadat we de ontbijtspullen binnen hebben wordt de wind van het ene op het andere moment heel warm en 1 min. later raast er een zandtornade tussen de campers door. Rob en Adrie zitten nog te ontbijten en in een mum van tijd ligt op alles een laagje zand. Aan de overkant vliegen de stoelen door de lucht en van één camper zijn de stangen van de luifel gebroken. Hadden we een paar dagen geleden de camper zoveel mogelijk zandvrij gemaakt, we kunnen weer opnieuw beginnen, zelfs het bed ligt onder een dun laagje zand.Vandaag nog een keer een wasje weggebracht. Op de camping is een wasmachine en het meisje dat de toiletten schoonmaakt doet ook de was voor je, ze hangt het zelfs nog voor je op ook. Bovenop het toiletgebouw zijn drooglijnen en de was hangt daar heerlijk in de wind te wapperen, wordt het lekker fris van. Binnen een uur is de was al bijna helemaal droog, de temperatuur liep vandaag op tot 45 graden in de zon en 38 graden in de camper en er stond een harde warme wind. Het is niet lekker en iedereen zocht een schaduw plekje op.Na de dagelijkse borrel lopen we aan het begin van de avond naar het dorp en gaan een hapje eten bij “Nomad”, een gezellig klein restaurantje dat zowel vlees en als vis serveert, alcohol serveren ze niet maar je mag hier wel je eigen fles wijn meenemen. Joke en ik durven het aan om dromedarissenvlees te eten, het heeft een geheel eigen smaak en is niet te vergelijken met welk soort vlees ook, het is wel lekker, maar af en toe een beetje taai. Tijdens het eten worden we verrast door twee musicerende jongens.Als we teruglopen naar de campers horen we muziek uit een restaurantje komen, een aantal jongeren is er spontaan aan het musiceren, we kijken even door het raam en worden direct uitgenodigd even binnen te komen en mee te genieten. Het klinkt allemaal geweldig en we krijgen zelfs een drankje aangeboden, we houden het er niet erg lang uit, er wordt heel veel gerookt en in no time heeft Simon hoofdpijn en houden we het voor gezien, jammer!
VRIJDAG 1 APRIL
Nog steeds staat er een harde arme wind en om acht uur ’s ochtend is het binnen 30 en buiten 28 graden, wat een hitte op de vroege ochtend. We hebben vannacht het dakluik en het keukenraam open gehad en overal ligt weer een laagje zand op. Het is dat er stenen en stoelen op de buitenmat liggen anders wat t’ie vast en zeker weggewaaid en hadden we kunnen gaan zoeken.
De harde wind veroorzaakt veel opwaaiend zand en ik kan iedereen verzekeren dat zanghappen niet echt lekker is. Rob en Adrie draaien de camper zodat de zon niet de hele dag op de koelkast staat, wij verplaatsen de camper naar de overkant, daar staan we op stenen en hebben we veel minder last van opwaaiend zand en achter het muurtje zien de machtige golven die naar de kust rollen.’s Middags verdwijnen de anderen weer naar het in aanbouw zijnde restaurant wat we gekscherend “Het Sanatorium” noemen, het is een nog lege ruimte en je zit er achter glas, het zijn schuiframen die open kunnen. Wij blijven in de schaduw van de camper zitten, “Het Sanatorium” spreekt ons niet zo aan en het is prima uit te houden bij de camper, het is gelukkig iets minder warm dan gisteren. In de loop van de middag nog lekker langs het strand gestruind en een duik genomen in de zee, lekker spartelen in de branding, heerlijk!ZATERDAG 2 APRIL
Een zeer warme nacht, om drie uur was het binnen en buiten 30 graden, pas na een uur of vijf zakte de temperatuur iets en om acht uur is het ‘nog maar’ 24 graden het voelt zelfs fris aan, kun je nagaan waar we de afgelopen dagen aan gewend zijn geraakt.
Vandaag verlaten we Sidi Ifni en scheiden onze wegen zich, wij gaan naar Tiznit en dan door naar Tafraoute. Rob en Adrie en Nick en Joke zijn daar al eerder geweest en gaan later richting Agadir. Zij willen eind april thuis zijn en wij rond half mei. Het zal wel stil worden, maar ook wel even lekker om met z’n tweeën door Marokko te trekken. We zijn goed op weg geholpen in een vreemd land, hebben genoten van elkaars gezelschap en gaan het nu alleen doen en wie weet komen we elkaar toch nog wel weer ergens tegen.Langs de mooie kustweg, met rechts de groen en geel gekleurde berghellingen met hier en daar weer hele groepen cactussen en links bijna overal uitzicht op zee, gaan we op weg naar Tiznit. We zijn zo gebiologeerd door het uitzicht dat we een afslag missen en in het toeristische Aglou-Page belanden, hier nemen we de afslag naar Tiznit nadat we eerst koffie hebben gedronken “met uitzicht op zee”. In Aglou-Plage is een mooie nieuwe camping, misschien wel iets voor een volgende keer.Onderweg bij een drinkplaats zien we een hele grote groep geiten en schapen, een paar volwassenen, een paar pubers en een heel stel kleine kinderen, gevraagd of we een foto mogen maken, maar helaas dat willen ze niet en dat respecteren we. Ook zien we weer diverse nomadententen en in de omgeving daarvan herders met hun kudde. Het is toch wel een speciale manier van leven, als het gras voor het vee op is trekken ze weer verder en op een andere plek beginnen ze gewoon weer opnieuw.Bij Aglou-Plage verlaten we de kust en de wit geschilderde huizen maken snel weer plaats voor de huizen in terracotta kleur. Er worden in deze streek heel veel nieuwe appartementen complexen gebouwd, het is er ook aardig toeristisch! De Municipal camping bij de stadsmuur in Titznit is snel gevonden en we vinden een plekje waar we ook nog een beetje schaduw hebben, de temperatuur is inmiddels weer opgelopen tot ruim boven de 30 graden en dan is een beetje schaduw wel erg lekker.Na de lunch gaan we eerst naar de aan de overkant van de weg gelegen Super Marche Idou Tiznit, voor het eerst sinds Marrakesh weer eens een zelfbedieningssupermarkt met een uitgebreid assortiment, heel wat anders dan de kleine winkeltjes die we tot nu toe overal tegenkwamen, waar je overigens ook alles kunt kopen wat je nodig hebt. We vullen onze voorraad weer aan; yoghurt, sapjes, melk, cola, tonic, keukenrol, closetpapier, water etc. etc.Aan het eind van de middag lopen we naar de Medina waar een 5 kilometer lange muur omheen is gebouwd met daarin 8 poorten, de belangrijkste poort is de Bab Oulad Jarar en daar lopen we onderdoor de ommuurde stad in. Tiznit wordt ook wel de zilverstad genoemd en in een speciaal gedeelte van de soek is een onvoorstelbare hoeveelheid kleine winkeltjes barstensvol met zilveren sierraden en af en toe een winkeltje met goud. Het is er hartstikke druk en als er drie mensen in zo’n winkeltje staan kan er echt niemand meer bij.Het is heerlijk hier door de soek te lopen, er is van alles te zien en te koop, aan de ene kant van de Avenue Hassan II zijn het gebruiks artikelen zoals, telefoons, kleding, matten, schoenen, tassen, enz. en aan de andere kant wordt er voornamelijk groente, fruit en vlees verkocht. Wat ons vooral opvalt is de grote hoeveelheid vrouwen die hier op straat loopt en in tegenstelling tot de inwoners van Sidi Ifni, lopen hier bijna alle vrouwen gesluierd en zien we weinig westerse kleding. De weinige toeristen pik je er zo uit!
ZONDAG 3 APRIL
Onze oudste zoon is jarig! en natuurlijk gaan we hem bellen, we moeten er wel vroeg bij zijn, het is hier twee uur later dan in Nederland en voor de eerste visite arriveert en het daar weer lekker wordt willen we even een rustig momentje om hem te kunnen feliciteren.De visite was er nog niet maar ze waren al wel druk met de voorbereidingen. Gisteren was het in Nederland een stralende dag, vandaag is het een beetje miezerig, jammer.Hier is het ook een stuk minder, de temperatuur is gezakt naar 18 graden en we zien geen enkel zonnestraaltje en ook hier vallen af en toe een paar spetters. Overmorgen wordt het weer beter zeggen de mensen die er verstand van hebben. Vandaag eerst even naar de supermarkt geweest voor een lekker vers broodje en dan een zondagsontbijtje met een zachtgekookt eitje, we hebben weinig tradities, maar dit slaan we bijna nooit over.Het blijft een beetje een trieste dag en ’s middags pakken we de fiets voor een rondje Medina, rijden langs de Grote Moskee met zijn bijzondere minaret met een reeks stangen, waarmee de doden beter naar het paradijs zouden kunnen klimmen, het is maar wat je geloofd!In de straten rondom de Moskee is het gezellig druk, overal op straat karren met groente en fruit en onder de arcades allerlei winkeltjes en werkplaatsen.
In een van de werkplaatsen zien we hele stapels gebruiksklare Tajines, niet van die mooie beschilderde maar simpele aardewerken waarin je volgens de kenners het beste kunt koken en we gaan er even kijken, er zijn er een paar bij die we erg mooi vinden en de eerste Tajines verdwijnen onderin de camper.
Een medewerker van de camping kwam even kijken toen we de gekochte tajines onder in de camper legden, hij zag dat we de tatjines opvulden met T-shirts en hij wilde ook wel erg graag zo’n T-shirt hebben, hij had voor ons wel karton en papier om de tajines in in te pakken. Hij vroeg of we misschien ook nog wat kleding voor zijn kinderen hadden, we hadden wat kleding van onze kleinzoon Thijn meegenomen en dat hadden we nog niet allemaal weggeven, kwam dus goed uit en ook met de sportschoentjes die we hem gaven was hij heel erg blij.
