MAANDAG 11 APRIL
Onze twaalfde week begint, wat zijn we al lang onderweg! hebben echt niet het gevoel dat we al zo lang weg zijn, het is heel fijn af en toe kinderen en kleinkinderen via Skype te zien en te horen anders zouden we het nooit zo lang uithouden.
We gaan weer een stukje noordelijker een plekje zoeken. We gaan eerst nog even kijken bij het winkeltje op camping Atlantic Park, daar hadden ze volgens Adrie en Joke mooi aardewerk. Vrijdag toen we weggingen was het winkeltje de hele dag gesloten en vandaag is het nog niet open, jammer! Overal voor de kust zien we de blauwe vissersbootjes en op het strand staan mensen met plastic zakken te wachten tot de bootjes aan land komen, de gevangen vis wordt ter plekke verkocht.Na Tamari zien we eerst nog even de zee en daarna rijden we over een mooie slingerroute door een heuvelachtig landschap dat vol staat met de inmiddels zeer bekende arganbomen, overal zitten ze boordevol met gele vruchten maar kennelijk zijn ze nog niet rijp genoeg voor de geiten. Opeens staat er langs de kant van de weg een jongen te zwaaien en te wijzen en ja hoor, daar zitten de geiten hoog in de boom om de vruchten en de blaadjes te eten. Wat een bijzonder gezicht is dit en natuurlijk leggen we dit weer vast.
We rijden door kleine dorpjes met overal kleine winkeltjes waar ze arganproducten verkopen. Tussen Tamanar en Smimou staan langs de kant van de weg tientallen stalletjes met olie, honing en verzorgingsproducten waarin arganolie verwerkt is, ze verkopen er ook een soort amandelpasta en dat ziet er uit als pindakaas. Voor mijn broer die imker is, kopen we in zo’n stalletje een potje Arganhoning, volgens ons kun je dat beslist niet kopen in Nederland en hopen maar dat het hem zal smaken.
Rond de middag breekt de zon weer door en wordt het tijd om ergens ons kampement op te slaan. Na Smimou gaan we naar de kust naar Sidi-Kaouki. De weg er naar toe is één auto breed maar er zijn wel brede bermen die dienst doen als uitwijk mogelijkheid, niet dat de Marokkanen daar vaak gebruik van maken, maar ze zijn er wel! Camping Sidi-Kaouki Beach is een mooie camping met restaurantje, broodjesservice, schoon sanitair, lekkere warme douches en op ongeveer 100 meter van het strand, prima plek.
DINSDAG 12 APRIL
WOENSDAG 13 APRIL
Na het ontbijt gaan we weer rijden. Deze keer niet zover we gaan naar Essaouia z’n 20 kilometer noordelijker. Op diverse plekken langs de weg staan mensen te wachten op de grande taxi, de bus die langs komt of graag met je mee willen rijden. We nemen geen lifters mee, dat wordt afgeraden, negen van de tien keer gaat dat wel goed maar er zijn ook andere verhalen bekend. We blijven een paar dagen in deze omgeving willen zondag naar Had-Draâ, daar is één van de allergrootste markten van Marokko.
Zo'n twee kilometer voor Essaouira is rechts camping “Sidi Magdoul” en even verderop is links een mogelijkheid voor vrij kamperen, daar staat maar één camper, we houden wel van vrij kamperen maar dit vinden niks en gaan terug naar camping, niet dat de camping veel voorstelt maar altijd beter dan langs de doorgaande weg te staan. En zoals bijna overal, zijn we weer de enige Nederlanders! Net voor de ingang van de camping is een kleine potterie met een wel hele grote theepot in het assortiment.
We fietsen eerst naar de haven en bekijken daar de bedrijvigheid. Het havengebied bruist het grootste gedeelte van de dag van het leven, dagelijks brengt de vissersvloot de vangst van de dag binnen en hier worden de lokale houten vissersboten nog altijd met de hand vervaardigd, gelezen dat tien mensen daar een heel jaar mee bezig zijn, wat een klus!
We lopen de Medina in en komen terecht in één van de vele winkelstraatjes met de al even zovele souvenirwinkeltjes, wat een sfeertje, om verliefd op te worden, dit is genieten! Je kunt het zo gek niet bedenken of het is er wel te koop. We hebben de fiets bij ons en dat trekt wel de aandacht maar is niet erg handig, we gaan zeker nog een keer terug en laten de fiets dan buiten de stadsmuur staan. Iedereen is gek van onze fietsen en wil weten hoeveel ze hebben gekost, één keer wil iemand zelfs zijn dromedaris ruilen voor mijn fiets.
DONDERDAG 14 APRIL
We komen even bij op het terras van Casa Vera op het grote plein en onder het genot van een lekkere verse jus d’orange laten we alles nog eens de revue passeren. Wat een belevenis.
We zetten de fietsen vast aan een hek en lopen de Medina weer in, dit keer willen we de houtsnijders gaan bekijken maar we komen niet ver. Al snel zien we een leuke galerie waar ze de in Safi gemaakte borden verkopen en omdat we toch al van plan waren een paar van die borden mee te nemen, we willen hier en daar nog wat weggeven, gaan we eens even binnen kijken. Na veel heen en weer bieden worden we het eens over de prijs en vertrekken we naar de camper met 6 borden in de fietstas. Morgen gaan we wel de houtwerkerssoek bekijken.Terug op de camping worden we overvallen door twintig Nederlandse campers die met Vagebondreizen een rondreis door Marokko maken. De afgelopen weken bijna geen Nederlander tegengekomen en nu lijkt het wel een Nederlandse enclave, wat een gekrakeel! Zij zijn sinds 9 april in Marokko en toeren 5 weken door dit prachtige land. Lijkt ons helemaal niks in zo’n groep, we gaan er liever alleen op uit. Naast ons staan Theo en Leny uit Almere en daar krijgen we een leuk contact mee.
’s Avonds fietsen we nog een keer naar de stad, willen ook wel eens meemaken hoe het er dan uitziet. Het is er gezellig druk, de terrasjes zijn redelijk bezet en in de smalle straatjes van de Medina is het redelijk rustig, er hangt een ontspannen sfeertje. We hebben nu geen fietsen bij ons en dan loop je er toch wat relaxter doorheen en heb je meer gelegenheid even rond te kijken. Vanavond het na het eten het toetje overgeslagen, we maken het hier goed en eten een heerlijk Italiaans ijsje.
VRIJDAG 15 APRIL
Nog een keer op de fiets naar het oh zo gezellige Essaouira. Eerst rijden we naar de andere kant van de medina en gaan daar rondkijken, hier is de soek waar vnl. Marokkanen rondlopen die daar op zoek zijn naar groente, fruit, brood, vlees, kruiden, kleding, schoenen etc. etc. Daarna fietsen we weer naar de meer toeristische kant van de medina en lopen daar nog weer een poosje rond en bekijken nu weer andere straatjes. Overal is volop houtsnijwerk te koop dat vervaardigd wordt van thujahout, afkomstig van een lokale conifeersoort.
Dit was de laatste keer dat we naar de stad zijn geweest, morgen gaan we weer naar een andere plek. We waren nog van plan een keer een visje te gaan eten bij één van de grillrestaurantjes bij de haven, het komt er niet van, Simon z’n darmen zijn van slag en hij durft niet aan.
ZATERDAG 16 APRIL
Het is een heel vies dorp, het stinkt er en overal ligt een dikke laag vuil op straat en dat ligt er al veel langer want het is behoorlijk aangekoekt. Het stikt er werkelijk van de hele kleine winkeltjes waar levensmiddelen worden verkocht. Het dorp heeft duidelijk een regionale functie, overal zien we kleine werkplaatsen met fietsenmakers, smeden en timmermannen, maar ook een hele leuke winkel met allemaal gevlochten dingen, van tassen tot parasols en van manden tot sofa’s. Wij kopen er een paar onderzetters voor de Tajines.
ZONDAG 17 APRIL
Op naar de markt in Had-Draâ, we zijn er om 10.00 uur en overal ligt er al vlees op de gril, we hebben net het ontbijt op en de geur alleen is eigenlijk al te veel van het goede. Wat een markt, we lopen er een poosje rond en verbazen ons over wat hier allemaal te koop is, nog uitgebreider dan we tot nu toe gezien hebben. De groente en fruit markt beslaat een groot gedeelte en de broden die verkocht worden liggen hier op een doek gewoon op de grond.Terug in de camper komt Simon tot de ontdekking dat z’n telefoon gestolen is, achteraf het klassieke geval van afleiding en erg veel mensen om hem heen. Er zit een scheur in z’n broekzak waar de telefoon, dachten we, veilig was opgeborgen. Het is de eerste keer dat we zoiets meemaken, weten dat het kan gebeuren, houden er in het achterhoofd rekening mee en toch overkomt het je.