We verlaten mopperend Tiznit, de beheerder was al niet erg vriendelijk toen we aankwamen, maar vanochtend bij het afrekenen was het nog erger. Hij duwt me een briefje onder de neus waar in het Duits opstaat dat we een dag voor vertrek hadden moeten afrekenen, hebben we niet geweten, nog onvriendelijker “Het staat buiten ook aangegeven”, sorry, hebben we dus niet goed opgelet.Per gratie …… mag ik toch nog betalen. Het is een prima plek om Tiznit te bezoeken, maar daar is alles wel mee gezegd. Ons zien ze hier niet terug!!!!!
Was het gisteren de hele dag bewolkt, vanochtend is het weer overwegend blauw en schijnt de zon, we gaan weer verder op onze tour door Marokko, vandaag met eindbestemming Tafraoute. Een paar kilometer na Tiznit wordt het een landschappelijk mooie route volgens onze kaart en dat is niets te veel gezegd. Het mopper gevoel is snel verdwenen en maakt plaats voor oh’s en ah’s.
Na enkele kilometers wordt het een mooi en groen glooiend landschap met mooie vergezichten en op de achtergrond de bergen van de Anti Atlas. We rijden door mooie schone dorpen waar alles er goed verzorgd uitziet en de huizen hebben bijna allemaal een opvallende omlijsting langs de ramen. We zien hier weer heel veel vrouwen die gras aan het plukken zijn, hier hebben ze geen ezeltje die hun last kan dragen maar dat doen ze zelf met een grote mand die met lange band over hun hoofd hangt, dat moet erg zwaar zijn!
Bij één van de pottenbakkerijen die we tegenkomen kopen we nog weer een onderpot voor een tajine, die gaan we thuis gebruiken als barbecue. Overal langs de route staan bloemen in bloei in allerlei kleuren; oranje, geel, paars, wit, lila, rood, roze en blauw, maar ook heel veel verschillende cactussen, prachtig! Zomaar ergens midden in de natuur stoppen we om een kop koffie te zetten en genieten daar van de rust en de prachtige omgeving, wat een genot is het hier zo maar even te kunnen stoppen.
We slingeren steeds hoger en hoger door een schitterend, steeds ruiger wordend gebied en op een hoogte van 1299 meter beginnen we weer aan de afdaling. Op 1100 meter hoogte is in een oud Fort het Kerdous Hotel, daar stoppen we en genieten een poosje van het geweldige uitzicht over het gebied waar we net doorheen gereden zijn. Grandioos!
Op dit soort slingerwegen is Simon helemaal in z’n element, hij vindt het prachtig om hier te rijden, dit is volgens hem pas echt genieten!
Regelmatig zien we grondeekhoorns de weg over schieten. Volgens onze reisgids bieden kleine kinderen deze harige beestjes levend te koop aan. De diertjes zijn bestemd voor de tatjine en worden als een delicatesse beschouwd, door het eten van amandelen en argannoten is hun vlees heerlijk zoet. In restaurants wordt deze tatjine alleen geserveerd als je zelf de eekhoorns meeneemt. We hebben de kinderen met hun eekhoorntjes niet gezien, hadden er graag een foto van gemaakt.
De berghellingen staan hier vol met arganbomen, het zijn hele stekelige bomen waardoor het voor de mensen moeilijk is de vruchten te plukken. Geiten klimmen er wel in en komen er zelfs zonder een schrammetje weer uit. De geiten eten de vruchten en de pitten komen met de uitwerpselen weer naar buiten en die pitten worden dan door vrouwen en kinderen uit de uitwerpselen gehaald. De pitten worden geperst en dan ontstaat er de dure Arganolie, een flesje van 1 liter kost € 18 en dat is voor Marokkaanse begrippen héél erg duur.
Bij Tiffernit nemen we de weg naar Tafraoute via Tahale, direct na het dorp wordt de weg een stuk smaller en is het even uitkijken als je iemand tegenkomt, we komen niet veel verkeer tegen en als we al iets tegenkomen zijn het bijna allemaal grande taxi’s. Bijna niemand heeft hier een auto en om naar de stad te kunnen maken de mensen vaak gebruik van zo’n taxi, ze kosten dan ook bijna niks. Ook dit stuk is weer echt schitterend, we komen superlatieven te kort. Gelezen dat deze weg in 2010 erg slecht was, inmiddels is de weg helemaal gerepareerd.
Het is vanaf Tiznit maar 107 kilometer naar Tafraoute en daar doen we ruim 4 uur over, stoppen onderweg diverse keren; koffie drinken, lunchen, als we iets moois zien of voor het fotograferen van in onze ogen iets bijzonders. Net voor Tafraoute kijken we met verbazing naar de grote keien die op de bergen liggen, onvoorstelbaar dat ze daar gewoon blijven liggen en niet naar beneden rollen. In Tafroute zijn drie campings en er is een vrije plek, wij kiezen voor de laatste optie en zetten de camper onder een palmboom.
Bij één van de stops krijgen we contact met een jongentje van een jaar of 10 die een beetje Engels spreekt, heb ik van de toeristen geleerd zegt hij, op school leren wij Arabisch en Frans. Het is een vriendelijk jochie dat nergens om vraagt maar je ziet aan zijn gezicht dat hij dat wel graag zou willen. We geven hem twee pennen en een schrift en hij is daar dolblij mee, we krijgen een kushandje als we verder rijden. Op een andere plek komt er een meisje naar ons toe en vraagt om kleding, we hebben nog en geven haar een tasje met kinderkleding.
Aan het eind van de middag nog naar het stadje gelopen en het eerste dat opvalt is dat alle meisjes en vrouwen hier met een zwarte omslagdoek lopen, afgezet met een kleurig randje. Al snel vinden we de tientallen piep kleine winkeltjes waarin ze babouches maken en verkopen, erg leuk om te zien hoe dat in z’n werk gaat. Vaak zijn de winkeltjes niet groter dan een paar vierkante meter en is er bijna geen plek over voor de schoenmaker zelf, de rest van de winkel staat barstens vol met babouches in (bijna) alle maten en kleuren.
Voor mezelf een paar leren instapsloffen gekocht voor bij m’n Marokkaanse jurk en natuurlijk verbazen we ons weer op de prijs: € 4,50. Voor Simon is het wat lastiger om babouches te scoren, hij heeft maat 46 en die zijn niet op voorraad in de bruine kleur die hij graag wil, geen probleem ze worden speciaal voor hem gemaakt en we spreken af dat we morgen rond 12.00 uur terugkomen om de babouches op te halen. Wat en service!
DINSDAG 5 APRIL
Tafraoute ligt op een hoogte van 1000 meter en dan is het ’s nachts natuurlijk een stukje frisser dan we de afgelopen weken gewend waren, het is heerlijk weer lekker onder het dekbed te kunnen kruipen bij een temperatuur van 10 graden. Om kwart voor acht wordt er op de deur geklopt en staat de terreinbewaker voor de deur, hij komt 10 dirham ophalen en om half negen komt de bakker langs op de fiets met voorop een grote mand met brood; stokbrood, Marokkaans rond brood en croissantjes, allemaal lekker vers.
Vandaag en morgen is er soek in Tafraoute en daar gaan we natuurlijk weer even snuffelen, kopen weer wat groente en fruit en staan nog even te kijken bij de tent met levende kippen, als er een koper komt wordt de kip gewogen en direct daarna geslacht. Rond twaalf uur lopen we weer naar de Babouches soek om het bestelde voor Simon op te halen. Het is in deze stad gebruikelijk dat de heren gele en de dames rode babouches dragen en daar willen we (thuis) graag aan meedoen, we nemen dus ook nog twee paar gekleurde babouches mee.
De rest van de dag blijven we bij de camper, genieten van het schitterende uitzicht op de ons omringende rotsen van kalksteen en rose graniet en van de zon als die schijnt, in de loop van de middag verschijnen er donkere wolken, horen we het in de verte onweren en zien het snel dichtbij komen, we houden het niet droog en ook niet stil! Zolang het niet regent komen er telkens kleine groepjes geiten voorbij met elk hun eigen hoeder. Foto’s maken is uit den boze, maar af en toe lukt het toch om stiekem een plaatje te schieten zonder dat ze het zien.WOENSDAG 6 APRIL
Weer een verjaardag die we missen, kleinzoon TIM is jarig, hij wordt vandaag 7 jaar! Natuurlijk gaan we hem bellen en feliciteren en als we terug zijn van onze reis doen we zijn verjaardag nog eens dunnetjes over en natuurlijk gaan we nog een leuk cadeau voor hem kopen.
Het is nog een natte kliederboel buiten, er is gisteren erg veel regen gevallen. Vandaag kan alles weer opdrogen, de zon schijnt weer en de verwachtingen zien er voor de komende dagen goed uit. Al vroeg staat er een vrouwtje voor de deur die om kleding vraagt, aan haar eigen kleding te zien kan ze best iets gebruiken, de gaten zitten erin. We hebben nog een zak kinderkleding en die geven we met liefde aan haar. Als dank mag ik met haar op de foto, alleen wil ze niet, samen wel. Gelukkig hebben we de mogelijk om een foto te croppen.
Vandaag gaan we op de fiets de stad verkennen maar voordat dat kan moet er eerst een band worden geplakt, in Tiznit al ontdekt dat de band langzaam leeg liep en nu staat toe helemaal leeg. De oorzaak? een piep klein gaatje dat gelukkig snel geplakt is. We gaan eerst nog weer naar de soek, kopen nog een kleine mat van een meter lang en daarna naar Maroc Telecom, ons internetkaartje is aan verlenging toe, het is toch wel erg handig internet in de camper ook al doet t’ie het niet altijd even goed.
Als we ’s middag nog een keer naar de soek fietsen om een mat voor onze campervrienden Jaap en Anneke te kopen, is de verkoper afwezig, niemand weet waar hij is en ook niet hoelang hij nog weg blijft. De kraam staat onbeheerd en dat is niet ongebruikelijk hier, terwijl we staan te wachten worden aangesproken door een man die 30 jaar bij de DAF fabrieken in Born heeft gewerkt en staan even te kletsen. We blijven niet langer wachten op de verkoper en lopen nog een rondje over de soek en als we terug komen is hij er gelukkig ook weer.Bij de camper komen verschillende mensen bedelen om kleding, anderen bieden hun diensten aan, iemand wil zonnepanelen verkopen en installeren, heel goedkoop in Marokko zegt hij, een ander wil een schildering op de camper maken, zelfs de kapper komt langs en die hebben we ook niet nodig, in Zagora zo kort geknipt dat we er voorlopig wel tegen kunnen.
DONDERDAG 7 APRIL
We gaan weer op pad, de eindbestemming van vandaag is Agadir. Het is kwart over negen als we klaar zijn voor vertrek en gaan eerst in Tafraoute de camper weer van brandstof voorzien, anders komen we niet ver.
De weg die we rijden is op sommige plekken erg smal met afgebrokkelde randen en diep uitgesleten bermen, daar wil je niet in terecht komen, het is dus goed uitkijken geblazen als je tegenliggers tegenkomt. De schitterende route brengt ons naar een hoogte van 1672 meter en zowel in de dalen als op de bergen zien we kleine dorpjes. We zien niet alleen de inmiddels bekende dorpjes maar ook een aantal versterkte Kashbadorpen, de allermooiste is Kashba Tizourgane en om met de Marokkanen te spreken, allemachtig prachtig!
Langzaam kronkelt de weg door de bergen en met een gemiddelde snelheid van nog geen 30 kilometer per uur kunnen we volop genieten van het zeer fraaie landschap en de mooie verschillende rotsformaties die ons worden voorgeschoteld. Waar er begroeide bermen zijn staan deze vol met bloeiende bloemen, prachtig! We hebben al een aantal hele mooie routes gereden op onze tocht door Marokko, maar dit vinden we echt de allermooiste, adembenemend, we raken niet uitgekeken.
Een tegemoet komende fietser steekt z’n hand op en wil ons iets duidelijk maken. We stoppen en zien hem terugkomen, het blijkt een landgenoot te zijn, Amir Koning, die een fietstour door Marokko maakt, hij herkent ons natuurlijk aan ons nummerbord, wij herkenden hem niet als zodanig. We zetten de camper aan de kant en onder het genot van een kopje koffie wisselen we ervaringen uit. Zo heb je zomaar weer een leuke ontmoeting.
Een paar kilometer voor Ait Baha is een mooie open plek en daar zetten we de camper een uurtje aan de kant, eten een broodje en genieten een poosje van de zon en het schitterende uitzicht.We rijden weer verder en zien opeens een prachtig stuwmeer op ruim 600 meter hoogte, water is er hier in ieder geval genoeg. Na Ait Baha wordt het vlakker en zijn de bergen snel verdwenen, de weg wordt stukken beter en dan zien we langs de kant van de weg een ezel met berijdster die een wel heel bekende bierreclame op haar rug heeft, je zou er dorst van krijgen!
Na Biougra is het weer echt helemaal vlak en begint het landbouw gebied rondom Agadir, de plastic kassen rijgen zich aaneen en als je net zo’n mooie route gereden hebt is het toch even afkicken. We duiken al snel de stad in en het daarbij behorende drukke verkeer. Het straat beeld ziet er hier veel vrolijker uit dan in Tafraoute, de zwarte omslagdoeken hebben plaatsgemaakt voor een mooie kleuriger outfit.
We gaan in Agadir eerst op zoek naar de Marjane voor de broodnodige aanvulling van onze alcoholische dranken voorraad, met name het bier en de gin zijn al dagen op. De Marjane is de enige supermarkt in Marokko die alcohol verkoopt.We rijden nog een stukje verder naar het noorden, nemen de weg langs de kust, passeren de haven en het industrieterrein en overal op de rotondes en langs de kant van de weg staan volop bloeiende geraniums en dat op 7 april!!
We zwaaien de 2 andere stellen uit en gaan zelf ook weer op pad, we rijden een klein stukje terug richting Agadir, in Taghazoute hebben we een mooie vrije plek gezien daar willen we een paar dagen gaan staan, dat soort plekken bevalt ons toch beter dan de gestructureerde campings met afgebakende plekken met heggetjes er omheen zoals Atlantic Park.
Zo’n 25 kilometer boven Agadir in Imi Ouddar ligt camping Atlantic Park, we weten dat Rob en Adrie en Nick en Joke daarheen zijn gegaan vanuit Sidi Ifni en we gaan even kijken of ze er nog zijn. We zijn net op tijd om elkaar nog even te spreken, morgen gaan zij naar Essouira.
VRIJDAG 8 APRIL
We zwaaien de 2 andere stellen uit en gaan zelf ook weer op pad, we rijden een klein stukje terug richting Agadir, in Taghazoute hebben we een mooie vrije plek gezien daar willen we een paar dagen gaan staan, dat soort plekken bevalt ons toch beter dan de gestructureerde campings met afgebakende plekken met heggetjes er omheen zoals Atlantic Park.
Wat en mooie plek hebben we weer, staan op een plateau met uitzicht op zee en voor ons op het lager gelegen strand loopt een kudde dromedarissen, geweldig! Wist wel dat dromedarissen in de woestijn voorkwamen, maar op het strand? Er loopt ook een dromedaris op het strand met een mooi zadel op z'n rug, waarop je een stukje over het strand kunt rijden. We houden het hier wel een paar dagen uit. Om elf uur komt er iemand met een oranje hesje langs om 5 dirham (45 eurocent) op te halen, parkeergeld!
We blijven ons verbazen over wat er allemaal langs komt wandelen; geiten, schapen en dromedarissen en nog meer over wat er allemaal wordt aangeboden, aardbeien, arganproducten, zonneschermen, luifels, noten, vers gebrande pinda’s, ijsjes, etc. etc., het meest verbaasd zijn we over de tankwagen die aan het eind van de middag langskomt en iedereen die maar wil van water voorziet, zo kun je het maanden uithouden op deze plek.
ZATERDAG 9 APRIL
Vandaag weer iets te vieren, onze trouwdag! Er wordt al weer vroeg aan de deur geklopt (07.00 uur) door mensen die ons weer iets willen verkopen, garnalen! moet er niet aan denken zo vroeg op de ochtend. We blijven dan ook lekker in bed liggen en laten de garnalen voor wat ze zijn!
In de loop van de ochtend komt er weer iemand langs, hij loopt eerst rond de camper en kijkt of er nog iets te reparen valt, hij ziet al snel dat de dorpel van de instap gescheurd is, dat komt door de hefwerking van het opstapje, en zegt dat hij het kan repareren met polyester en dan gaat het nooit meer stuk. Simon heeft het zelf ook al eens geprobeerd met siliconen maar dat werkte niet. We gaan aan het onderhandelen en voor € 27,50 wordt het netjes gerepareerd en nu maar hopen dat dit echt werkt.
Twee uur later is de klus geklaard en ziet het er weer als nieuw uit. We zitten nog even wat na te praten en het blijkt dat de man een klusbedrijfje heeft “Reparatoure Carosserie Polistiae”, hij gaat dagelijks de campings in de omgeving af om te kijken of er nog iets te repareren valt. We krijgen z’n telefoonnummer voor als we weer eens in de buurt komen en hem nodig mochten hebben. Samen met Simon drinkt hij nog een biertje op de goede afloop, hoezo een Moslim drinkt geen bier!
Aan het begin van de middag gaan we op de fiets naar het dorp. Taghazout was vroeger een hippieoord, maar staat nu bekend als de belangrijkste surfplek van het land. In bijna alle winkeltjes die er zijn worden surfspullen verkocht en/of kun je surfplanken huren. We gaan weer eens lekker Marokkaans eten, Tatjine Kefta voor Simon en Tatjine Kip voor mij, heerlijk! en vanaf het terras hebben we een prachtig uitzicht op het dagelijkse leven in dit toeristische dorp.
Net als gisteren begint ook vandaag de dag weer met zeemist, de temperatuur is prima maar de zon laat nog even op zich wachten. Op het strand is het al behoorlijk druk. Om 10.00 uur staat de klusjesman voor de deur met twee andere camperaars, hij wil ze overtuigen van het werk dat hij levert. Het is hem gelukt, hij heeft weer een klus en z’n dag is weer goed.
Het is vandaag een drukte van belang ook op het plateau waar wij met de camper staan. Overal strijken mensen neer, vouwen een kleedje uit of bouwen van lappen een soort tent, ze komen allemaal picknicken en bijna iedereen heeft wel een tatjine bij zich, het ruikt al snel naar houtskool vuurtjes en de tatjines staan lekker te pruttelen. Als je even rondloopt wordt je op diverse plekken uitgenodigd om een hapje mee te komen eten. Jammer dat er een taalbarrière is anders hadden we dat zeker gedaan.
Gisteren kwam de zon rond het middaguur te voorschijn, vandaag liet t’ie langer op zich wachten en pas midden op de middag was het echt zonnig.Aan het begin van de avond fietsen we weer naar het dorp, hebben vandaag geen zin om te koken en gaan weer lekker ergens iets eten, voor de prijs hoeven we het niet te laten, het is hier allemaal spot goedkoop. Simon neemt vandaag een gegrilde vis en ik gegrilde kip en samen met een lekker bordje onvervalste friet smaakt het allemaal voortreffelijk.
ZONDAG 10 APRIL
Net als gisteren begint ook vandaag de dag weer met zeemist, de temperatuur is prima maar de zon laat nog even op zich wachten. Op het strand is het al behoorlijk druk. Om 10.00 uur staat de klusjesman voor de deur met twee andere camperaars, hij wil ze overtuigen van het werk dat hij levert. Het is hem gelukt, hij heeft weer een klus en z’n dag is weer goed.Het is vandaag een drukte van belang ook op het plateau waar wij met de camper staan. Overal strijken mensen neer, vouwen een kleedje uit of bouwen van lappen een soort tent, ze komen allemaal picknicken en bijna iedereen heeft wel een tatjine bij zich, het ruikt al snel naar houtskool vuurtjes en de tatjines staan lekker te pruttelen. Als je even rondloopt wordt je op diverse plekken uitgenodigd om een hapje mee te komen eten. Jammer dat er een taalbarrière is anders hadden we dat zeker gedaan.Gisteren kwam de zon rond het middaguur te voorschijn, vandaag liet t’ie langer op zich wachten en pas midden op de middag was het echt zonnig.Aan het begin van de avond fietsen we weer naar het dorp, hebben vandaag geen zin om te koken en gaan weer lekker ergens iets eten, voor de prijs hoeven we het niet te laten, het is hier allemaal spot goedkoop. Simon neemt vandaag een gegrilde vis en ik gegrilde kip en samen met een lekker bordje onvervalste friet smaakt het allemaal voortreffelijk.
