We beginnen vandaag al weer aan de vierde week en het ziet er buiten weer net zo uit als de afgelopen 17 dagen, een blauwe lucht en de zon die heerlijk schijnt. Volgens “Weer Online” is het even de laatste dag dat het zo mooi is, voor vandaag geven ze nog een 8 maar voor morgen geven ze een 3, er komt een kleine depressie over die ook wat regen zal laten vallen. Woensdag geven ze nog een 7 en de dagen daarna gaat het weer naar een 8. We hebben dus niets te klagen en dat doen we dan ook niet, we zijn helemaal in onze nopjes.
Vandaag een prima dag om weer eens van plek te veranderen. We gaan eerst in Cañada Gallego onze watervoorraad weer op peil brengen, na 8 dagen is dat wel weer nodig, we verbazen ons er wel over hoe lang we met 100 liter water kunnen doen. Dan rijden we naar Águilas, vullen bij de Aldi onze “Interne Supermarkt” weer aan en rijden daarna naar de haven en gaan eens kijken of we ergens kunnen internetten, het is al weer 11 dagen geleden dat we voor het laatst de site hebben bijgewerkt en onze volgers worden een beetje ongeduldig.
Van Ede en Ineke hebben we de coördinaten gekregen van de voor ons nog onbekende plek bij Calabardina en die gaan we opzoeken. Ook Kees en Ria, die al 15 jaar in Spanje komen, kenden deze plek niet. We kregen ook nog de tip om over de D20 te rijden, een werkelijk schitterende route door de bergen, maar helaas kunnen we net over de top niet meer verder. De berg is ingestort en de weg ligt tot de vangrail vol met puin. We hadden het kunnen weten als we Spaans konden lezen, er stonden wel borden langs de weg!
We gaan terug en nemen nu de N-332 naar Águilas, ook een erg mooie route die we al drie keer eerder hebben gereden en omdat een mens wel eens wat anders wil, hebben we toch nog weer iets bijzonders meegemaakt. Overal onderweg zien we verlaten boerderijen die inmiddels de staat van bouwval hebben bereikt! Na de bevoorrading rijden we naar de haven voor de lunch en daar gaan we op zoek naar een vrije Wifi of een Internet café.
Het internetten lukt! We hebben al snel een mogelijkheid gevonden in “Hotel Restaurant Carlos de III”, je neemt er een kopje koffie à € 1,00 en dan kun je gratis internetten.
DINSDAG 15 FEBRUARI
Vandaag een prima dag om weer eens van plek te veranderen. We gaan eerst in Cañada Gallego onze watervoorraad weer op peil brengen, na 8 dagen is dat wel weer nodig, we verbazen ons er wel over hoe lang we met 100 liter water kunnen doen. Dan rijden we naar Águilas, vullen bij de Aldi onze “Interne Supermarkt” weer aan en rijden daarna naar de haven en gaan eens kijken of we ergens kunnen internetten, het is al weer 11 dagen geleden dat we voor het laatst de site hebben bijgewerkt en onze volgers worden een beetje ongeduldig.Van Ede en Ineke hebben we de coördinaten gekregen van de voor ons nog onbekende plek bij Calabardina en die gaan we opzoeken. Ook Kees en Ria, die al 15 jaar in Spanje komen, kenden deze plek niet. We kregen ook nog de tip om over de D20 te rijden, een werkelijk schitterende route door de bergen, maar helaas kunnen we net over de top niet meer verder. De berg is ingestort en de weg ligt tot de vangrail vol met puin. We hadden het kunnen weten als we Spaans konden lezen, er stonden wel borden langs de weg!We gaan terug en nemen nu de N-332 naar Águilas, ook een erg mooie route die we al drie keer eerder hebben gereden en omdat een mens wel eens wat anders wil, hebben we toch nog weer iets bijzonders meegemaakt. Overal onderweg zien we verlaten boerderijen die inmiddels de staat van bouwval hebben bereikt! Na de bevoorrading rijden we naar de haven voor de lunch en daar gaan we op zoek naar een vrije Wifi of een Internet café.Het internetten lukt! We hebben al snel een mogelijkheid gevonden in “Hotel Restaurant Carlos de III”, je neemt er een kopje koffie à € 1,00 en dan kun je gratis internetten.E-mail binnenhalen gaat prima maar het uploaden van de site geeft meer problemen, alleen de tekst op de site zetten gaat goed maar met de foto’s erbij lukt niet, ze hebben kennelijk te weinig bandbreedte. Jammer, hopelijk vinden we snel een andere plek waar het wel lukt de foto’s erbij te zetten. Het leest beter en het ziet er een stuk aantrekkelijker uit.
Na een zwaar bewolkte ochtend met af en toe lichte regen, klaart het in de loop van de middag weer helemaal op en komt er weer een blauwe lucht te voorschijn. Er staat vandaag wel erg veel wind en we besluiten in het beschutte Àguilas te blijven, we staan er prima en hebben een mooi uitzicht op de haven.
Aan het eind van de middag lopen we nog even de stad in en herkennen direct een aantal plekjes van drie jaar geleden toen we hier waren om te kijken naar de Carnavalsoptocht.
Na een rustige nacht zijn we al weer redelijk vroeg uit de veren (haf negen) en rijden naar Calabardina en vinden op Playa del Arraz een hele mooie plek. Ede en Ineke hebben helemaal gelijk, het is er schitterend, we staan tussen de struiken die grotendeels de wind tegenhouden en hebben uitzicht op zee. Deze plek is een beetje vergelijkbaar met plek achter San Juan de los Terreros. De afgelopen jaren hebben we daar altijd gestaan maar dat mag nu niet meer, ze hebben dit opgelost door het plaatsen van een hoogte barrière.
Het weer is weer goed, overdag soms nog wat sluierbewolking en aan het eind van de middag krijgen de wolken de overhand, de temperatuur is goed, we kunnen weer buiten zitten! Voorlopig blijven we hier weer een paar dagen staan als we tenminste niet weggestuurd worden. Na het weekend gaan we weer kilometers maken, Rob en Adrie, onze campervrienden waarmee we naar Marokko gaan, vertrekken a.s. zondag vanuit Nederland en we zullen elkaar ergens tussen Malaga en Algeciras ontmoeten, waar precies dat moeten we nog afspreken.
Weer een dag die schitterend begint, of het zo zal blijven is nog maar de vraag, een lage drukgebied strekt zijn tentakels uit over het Iberisch Schiereiland en dat voorspelt natuurlijk niet veel goed. Volgens de weermannen ziet het er aan de Spaanse Costa’s vooralsnog goed uit, maar de rest van Spanje en Portugal krijgt te maken met bewolking en regen. Rond de middag sluiten Ede en Ineke zich weer bij ons aan. Het blijft hier de hele dag goed, alleen staat er vandaag wel heel erg veel wind. De voorspelde bewolking bereikt ons niet.
Tot onze verbazing kwam vanmorgen om negen uur de Guardia Civil al weer langs, hij controleerde zeker of we ons aan zijn aanwijzingen hadden gehouden, er werd alleen gekeken en zonder iets te zeggen vertrokken ze weer. We staan hier niet meer rustig, de stoelen mogen hier niet naar buiten en dat terwijl er boven ons geen wolkje te zien is. Ede, die een scooter heeft, gaat even in de omgeving scouten of er nog een andere plek is waar we ons kampement op kunnen slaan.
We gaan met z’n drieën op pad, achter Cabo Cope zijn diverse mogelijkheden. Onderweg worden we aangehouden door een paar Engels sprekende dames, die vertellen ons dat verderop nog een mooie grote plek is waar meerdere campers ‘zonder problemen’ kunnen staan. We komen terecht op Playa del Rafal, we weten wel dat het hier eigenlijk ook niet mag, maar een brutaal mens heeft de halve wereld! Nu maar hopen dat de Guardia Cilvil ons hier niet weet te vinden.
Een stralende dag, is er een stuk minder wind en we kunnen weer naar buiten met de stoelen. We genieten volop van de omgeving, het uitzicht op zee, het ruizen van de branding en van elkaars gezelschap. Bij een wandeling over de rotsen komen we langs de restanten van een klein vervallen schuurtje of wat het ook geweest mag zijn en onderweg zien we ook nog een paar andere campers staan. Het lijkt erop dat het hier oogluikend wordt toegestaan.
Vanavond is het VOLLE MAAN, we staan aan zee en hebben nu eens niet de zon in de zee zien zakken, maar de maan uit de zee zien opkomen en dat zie je niet zo vaak. Geweldig, wat is dat mooi en voor je er erg in hebt staat t’ie al weer een heel eind boven de horizon. Natuurlijk hebben we dat ook weer op de foto vast gelegd. Als dat niet romantisch is!!!!!
De dag begint weer goed, wel wat sluierbewolking maar een prima temperatuur. De Guardia Civil heeft ons toch ontdekt, vanaf de grond en vanuit de lucht, en natuurlijk kwamen ze ons weer vertellen dat we hier niet mogen kamperen. Hetzelfde verhaal als twee dagen geleden alleen werd er nu ook bij verteld dat we hier ook niet mogen slapen. De stoelen mogen niet bij de campers staan maar wel op het strand tussen de witte grenspalen en het water, zo’n twintig meter naar voren! Bureaucratie ten top!
Na de middag verdwijnt de zon grotendeels achter de wolken en de wind maakt het een beetje fris. We rijden naar Àguilas (onderweg komen we heel toevallig Jan en Elly weer tegen), gaan eerst winkelen in “Àguilas Plaza” en daarna rijden we door naar de haven, parkeren daar de campers en gaan op een terrasje een glaasje drinken. We zien dat ze daar ook frite verkopen; we eten vanavond eendenpoten en sperziebonen en de door de heren gehaalde “Patatas” maakt de maaltijd helemaal compleet.
We verlaten de haven en rijden richting Mojacar, we weten tussen Aquilas en San Juan de los Terreros meerdere plekjes en gaan kijken of we daar nog kunnen staan. Op de plekken waar we naar op zoek waren is het hetzelfde verhaal als de afgelopen dagen. Niets buiten, zelfs geen matje en de stoelen mogen alleen op het strand staan, je mag er wel blijven slapen. Kees en Ria blijven er en wij nemen hier, na drie weken, afscheid van elkaar, het was een hele gezellige tijd!
Wij rijden door naar de oude plek in San Juan waar je volgens Ede en Ineke wel alles mag, zij staan daar nu en het is er als vanouds, stoelen buiten, blokken onder de wielen etc. etc. en de hoogte barrière waar eerder sprake van was, is nergens te bekennen. We gaan eerst internetten bij de Engelse bar, maar ook hier is het net als in Aguilas, we kunnen de site wel bijwerken, maar met foto’s lukt weer niet. Gelukkig kunnen we wel Skypen en na vier weken zien we onze kinderen en kleinkinderen weer even. Heerlijk!!
WOENSDAG 16 FEBRUARI
Na een rustige nacht zijn we al weer redelijk vroeg uit de veren (haf negen) en rijden naar Calabardina en vinden op Playa del Arraz een hele mooie plek. Ede en Ineke hebben helemaal gelijk, het is er schitterend, we staan tussen de struiken die grotendeels de wind tegenhouden en hebben uitzicht op zee. Deze plek is een beetje vergelijkbaar met plek achter San Juan de los Terreros. De afgelopen jaren hebben we daar altijd gestaan maar dat mag nu niet meer, ze hebben dit opgelost door het plaatsen van een hoogte barrière.Het weer is weer goed, overdag soms nog wat sluierbewolking en aan het eind van de middag krijgen de wolken de overhand, de temperatuur is goed, we kunnen weer buiten zitten! Voorlopig blijven we hier weer een paar dagen staan als we tenminste niet weggestuurd worden. Na het weekend gaan we weer kilometers maken, Rob en Adrie, onze campervrienden waarmee we naar Marokko gaan, vertrekken a.s. zondag vanuit Nederland en we zullen elkaar ergens tussen Malaga en Algeciras ontmoeten, waar precies dat moeten we nog afspreken.
DONDERDAG 17 FEBRUARI
Weer een dag die schitterend begint, of het zo zal blijven is nog maar de vraag, een lage drukgebied strekt zijn tentakels uit over het Iberisch Schiereiland en dat voorspelt natuurlijk niet veel goed. Volgens de weermannen ziet het er aan de Spaanse Costa’s vooralsnog goed uit, maar de rest van Spanje en Portugal krijgt te maken met bewolking en regen. Rond de middag sluiten Ede en Ineke zich weer bij ons aan. Het blijft hier de hele dag goed, alleen staat er vandaag wel heel erg veel wind. De voorspelde bewolking bereikt ons niet.
VRIJDAG 18 FEBRUARI
Tot onze verbazing kwam vanmorgen om negen uur de Guardia Civil al weer langs, hij controleerde zeker of we ons aan zijn aanwijzingen hadden gehouden, er werd alleen gekeken en zonder iets te zeggen vertrokken ze weer. We staan hier niet meer rustig, de stoelen mogen hier niet naar buiten en dat terwijl er boven ons geen wolkje te zien is. Ede, die een scooter heeft, gaat even in de omgeving scouten of er nog een andere plek is waar we ons kampement op kunnen slaan.We gaan met z’n drieën op pad, achter Cabo Cope zijn diverse mogelijkheden. Onderweg worden we aangehouden door een paar Engels sprekende dames, die vertellen ons dat verderop nog een mooie grote plek is waar meerdere campers ‘zonder problemen’ kunnen staan. We komen terecht op Playa del Rafal, we weten wel dat het hier eigenlijk ook niet mag, maar een brutaal mens heeft de halve wereld! Nu maar hopen dat de Guardia Cilvil ons hier niet weet te vinden.Een stralende dag, is er een stuk minder wind en we kunnen weer naar buiten met de stoelen. We genieten volop van de omgeving, het uitzicht op zee, het ruizen van de branding en van elkaars gezelschap. Bij een wandeling over de rotsen komen we langs de restanten van een klein vervallen schuurtje of wat het ook geweest mag zijn en onderweg zien we ook nog een paar andere campers staan. Het lijkt erop dat het hier oogluikend wordt toegestaan.Vanavond is het VOLLE MAAN, we staan aan zee en hebben nu eens niet de zon in de zee zien zakken, maar de maan uit de zee zien opkomen en dat zie je niet zo vaak. Geweldig, wat is dat mooi en voor je er erg in hebt staat t’ie al weer een heel eind boven de horizon. Natuurlijk hebben we dat ook weer op de foto vast gelegd. Als dat niet romantisch is!!!!!
ZATERDAG 19 FEBRUARI
De dag begint weer goed, wel wat sluierbewolking maar een prima temperatuur. De Guardia Civil heeft ons toch ontdekt, vanaf de grond en vanuit de lucht, en natuurlijk kwamen ze ons weer vertellen dat we hier niet mogen kamperen. Hetzelfde verhaal als twee dagen geleden alleen werd er nu ook bij verteld dat we hier ook niet mogen slapen. De stoelen mogen niet bij de campers staan maar wel op het strand tussen de witte grenspalen en het water, zo’n twintig meter naar voren! Bureaucratie ten top!Na de middag verdwijnt de zon grotendeels achter de wolken en de wind maakt het een beetje fris. We rijden naar Àguilas (onderweg komen we heel toevallig Jan en Elly weer tegen), gaan eerst winkelen in “Àguilas Plaza” en daarna rijden we door naar de haven, parkeren daar de campers en gaan op een terrasje een glaasje drinken. We zien dat ze daar ook frite verkopen; we eten vanavond eendenpoten en sperziebonen en de door de heren gehaalde “Patatas” maakt de maaltijd helemaal compleet.
ZONDAG 20 FEBRUARI
Vandaag de dag van de protestdemonstraties voor democratische hervormingen in Marokko, we zijn heel benieuwd of aan de oproep van de studenten massaal gehoor wordt gegeven of dat het met een sisser afloopt, we hopen natuurlijk op het laatste.
We verlaten de haven en rijden richting Mojacar, we weten tussen Aquilas en San Juan de los Terreros meerdere plekjes en gaan kijken of we daar nog kunnen staan. Op de plekken waar we naar op zoek waren is het hetzelfde verhaal als de afgelopen dagen. Niets buiten, zelfs geen matje en de stoelen mogen alleen op het strand staan, je mag er wel blijven slapen. Kees en Ria blijven er en wij nemen hier, na drie weken, afscheid van elkaar, het was een hele gezellige tijd!Wij rijden door naar de oude plek in San Juan waar je volgens Ede en Ineke wel alles mag, zij staan daar nu en het is er als vanouds, stoelen buiten, blokken onder de wielen etc. etc. en de hoogte barrière waar eerder sprake van was, is nergens te bekennen. We gaan eerst internetten bij de Engelse bar, maar ook hier is het net als in Aguilas, we kunnen de site wel bijwerken, maar met foto’s lukt weer niet. Gelukkig kunnen we wel Skypen en na vier weken zien we onze kinderen en kleinkinderen weer even. Heerlijk!!In het journaal van acht uur zien we dat de protesten in Marokko tot nu toe grotendeels rustig zijn verlopen en het ziet er niet naar uit dat het daar niet zo zal eindigen als in Egypte, de betogers willen juist dat het staatshoofd, Koning Hassan, aanblijft. Hij zou wel hervormingen in gang moeten zetten.
