Zaterdag 12 september
Het is bijna niet te geloven maar het is al weer vier weken geleden dat we vertrokken. We hebben al weer heel wat gezien en hopen ook nog veel nieuwe plekjes te ontdekken.
Gisteravond heeft het nog de hele avond geregend en als we ’s ochtends wakker worden regent het nog steeds. De weermannen van de Wereldomroep voorspellen ook al niet veel goeds voor vandaag, onbestendig weer met kans op hevige buien.
We dachten in een rustige plaats een plekje te hebben gevonden, maar dat bleek niet zo te zijn. Vannacht om half één werd er in een restaurantje schuin achter ons, een disco geactiveerd, we lagen te schudden in ons bed. Je kunt dan twee dingen doen, blijven schudden tot vroeg in de ochtend of de camper verplaatsen naar een rustiger gedeelte in het dorp, de laatste optie had onze voorkeur. De rest van de nacht hebben we wel lekker geslapen.
Na het ontbijt met het restje brood van gisteren, een warme bakker kennen ze hier niet, en een beschuitje, starten we de motor en gaan weer op pad. We gaan eerst het noorden van Evia verkennen. 
Voor de zekerheid willen we dezelfde weg nemen waarover we ook gekomen zijn, je weet maar nooit waar onze Miep (Navigatie) je overal naar toe stuurt. Het loopt anders dan we van plan zijn, konden we gisteren nog door een droog liggend riviertje, vandaag is het, vanwege de vele regen van de afgelopen uren, een modderstroom geworden en we kunnen er niet meer door. We moeten terug en raken, dank zij onze Miep, verstrikt in het dorpje Politika.
Na veel gedraai in smalle straatjes komen we uiteindelijk toch weer op de doorgaande weg uit en pakken de route op zoals we van plan waren, via Prokopi en Mandoudi naar Kria Vrisi, waar Rob en Adrie al op ons wachten. Onderweg zien we overal water uit de bergen komen die zich samenvoegen tot een fikse modderstroom, gelukkig blijft het wel binnen de grenzen van de rivierbedding. Zelfs de Grieken komen naar dit fenomeen kijken.
De route die we rijden is volgens ons erg mooi, veel kunnen we er nu niet van zien, het regent nog steeds en daardoor is het zicht aardig beperkt, we hopen op de terugweg een beter beeld van de schitterende omgeving te krijgen.
Ook in Mandoudi komen we voor een, door het water, versperde weg te staan, maar een paar aardige Griekse mannen wijzen ons hoe we wel in Kria Vrisi kunnen komen. We vinden het al snel en krijgen bij Rob en Adrie een heerlijk kopje koffie. Leuk ze weer te ontmoeten!
We staan dicht bij één van de (modder)rivieren die uitmondt in zee. Het merkwaardige verschijnsel doet zich voor dat, daar waar de rivier in zee stroomt, het zeewater ook bruin is, er ontstaat een grote vlek die zich uitbreidt als een olievlek, daaromheen is het water gewoon blauw.
Het blijft een bewolkte dag met af en toe een paar spetters. Een prima dag voor een potje klaverjassen! De heren hebben succes vanavond, zij winnen met 3-0.
Zondag 13 september
Gelukkig, de zon schijnt weer, heel wat beter dan de regen van gisteren. De waterplassen die waren ontstaan door de hevige regen zijn verdwenen en we zetten de campers langs het strand. Van zwemmen komt vandaag nog niet zoveel, het zeewater is nog troebel door de modderstroom uit de rivier.
We blijven een paar dagen in Kria Vrisi, een heerlijk uitgestrekt strand met hier en daar een boompje dat zorgt voor natuurlijke schaduw.
Adrie biedt aan Grieks te koken en nodigt ons uit een hapje mee te eten en dat doen we graag. De temperatuur is ’s avonds nog steeds zo lekker dat we gezellig buiten kunnen eten. Onze complimenten voor de kok, het was erg lekker.
Maandag 14 september
Het is weer een bewolkte dag en er wordt met name in het westen en noorden van Griekenland zoveel regen voorspeld dat er water overlast kan ontstaan. Of we hier wat van zullen merken? We wachten het af.
We zijn nog steeds in Kria Vrisa op Evia. Evia is het op één na grootste eiland van Griekenland, na Kreta. In het hart van Evia liggen de bergen Dirfis (1743m) en Olymbos (1171m.) Het eiland is 175 kilometer lang en ligt ten Noord-Oosten van Athene.
In Chalkida, de hoofdstad, is het eiland met het vaste land verbonden door een brug over het Euriposkanaal. Dit kanaal vertoont het merkwaardige fenomeen dat de stroming met een snelheid van rond de zes knopen zeven tot veertien maal per etmaal van richting verandert, waarbij niveauverschillen tot een meter optreden. Men heeft hier tot nog toe geen afdoende verklaring voor gevonden.
Dinsdag 15 september
Nog een dagje extra in Kria Vrisa. Het weer van de afgelopen dagen stond onder invloed van een lage druk gebied, regelmatig wolkenvelden, af en toe een fikse bui inclusief onweer, gelukkig alleen maar ‘s nachts, maar ook de zon liet zich af en toe zien. Het lijkt erop dat het weer beter gaan worden, het weerstation in de camper laat een zonnetje zien en de barometer loopt weer op.
Met Adrie op de walnotentour geweest. In de omgeving staan genoeg van deze bomen gewoon langs de kant van de weg en al heel snel heb je een hele (fiets)mand vol.
Woensdag 16 september
Het Griekse weer is terug, we kijken vanochtend tegen een onbewolkte lucht aan en de temperatuur zal vandaag oplopen naar 27 á 28 graden, geweldig! Na de koudste nacht tot nu toe, het werd maar 16 graden, gaan we op pad voor een rondje Noord Evia tegen de klok in en worden uitgezwaaid door Rob en Adrie, later, waarschijnlijk ergens in het zuiden van Evia, zullen we elkaar weer tegenkomen.
We zijn inmiddels op de helft van onze trip, wat tijd betreft tenminste, en hebben 2385 kilometer op de teller staan.
We rijden een schitterende, zeer rustige, heuvelachtige route door een groen Evia, we komende door de kleine slapende dorpjes, Strofilia, Ellinika en Gouves, en af en toe door een iets grotere plaats, Agh. Anna en Artemisso, waar het dan ook gelijk drukker is.
Op dit deel van het eiland zien we heel veel bomen, vnl. pijnbomen, eiken en uiteraard de grijsgroene glinsterende olijfbomen. Aan heel veel pijnbomen hangen zakjes en we willen natuurlijk graag weten wat daar in zit. De boomschors van de pijnboom wordt een stukje verwijderd, de zakjes worden er onder gehangen en vangen de hars op die uit de beschadiging te voorschijn komt, wat er met de hars gebeurd is ons niet duidelijk.
Ondanks dat er de afgelopen dagen een aantal flinke buien zijn gevallen zien we op diverse strategische plekken, de brandweer een oogje in het zeil houden. Ook de imkers met hun bijenkasten zijn goed vertegenwoordigd op Evia, we zien honderden bijenkasten waar miljoenen bijen kostbare honing produceren.
In Agriovotano rijden we langs een houtskoolbranderij, we gaan even terug om dit bijzondere gebeuren vast te leggen.
Onze eerste stop van vandaag is in Pefki, een leuk klein dorp dat langs het strand gebouwd is en waar de restaurantjes zich aan elkaar lijken te rijgen. Af en toe een hotel of een appartementen gebouw, drie kleine supermarkten, een bakker en een slager.
We vinden het een prima plek aan het strand en besluiten er de rest van de dag te blijven.
Donderdag 17 september
Gisteravond de camper verplaatst van het donkere strand naar de verlichte haven en als we ’s morgens wakker worden zien we dat de politie een oogje in het zeil heeft gehouden.
We verlaten Pefki en vervolgen onze verkenningstocht door het noorden van Evia. We gaan op weg naar Loutra Aidipsos, één van de beroemdste en oudste spa kuuroorden van Griekenland.
We komen door Istiea en zien al snel de aankondigingen van een splinternieuwe Aldi, de eerste die we tegenkomen in Griekenland en natuurlijk gaan we even kijken en onze levensmiddelen voorraad weer aanvullen. We zijn net weer op weg en zien een aankondiging van de Lidl die we deze keer maar eens overslaan. Zagen we gisteren op onze route vooral pijnbomen, aan deze kant van het eiland overheersen de olijfbomen. De wegen zijn hier breder en er is hier ook iets meer verkeer.
Vanaf de doorgaande weg hebben we een prachtig uitzicht op het mooie oude dorpje Orei dat dateert uit 5000 voor Christus. Helaas kunnen we niet alle dorpjes aandoen en laten Orei voor wat het is.
In Loutra Aidipsos, een gezellige, maar wel erg toeristische plaats met heel veel hotels, restaurantjes en souvenir winkels. Er is zelfs een zeer luxe Welness Hotel, dat uiteraard te maken heeft met de thermale bronnen die zich bevinden op het terrein van het Grieks Bureau van Toerisme. Het water wat uit de bronnen spuit wordt opgevangen in een groot bekken en vervolgens opgeslagen in grote tanks.
Vanaf Loutra volgen we de schitterende landschappelijke route langs de kust en bij Rovies gaan we het bosrijke binnenland in op zoek naar het klooster van Osois (Heilige) David vlakbij het dorp Drimonas. De weg naar het klooster stijgt langzaam en als we bij het klooster aankomen, zitten we op een hoogte van 481 meter. Osios David bouwde in de 16e eeuw dit klooster met geld dat hij had ingezameld, zelfs in Rusland, samen met de mensen die hulp bij hem kwamen zoeken. Tegenwoordig wordt het klooster bewoond door 13 monniken en een overste.
Na het bezoek aan het klooster gaan we terug naar de kust, halverwege de weg zien we een prima plek, met uitzicht over een olijfbomen boomgaard, voor de lunch en even verderop staan een aantal walnootbomen en natuurlijk gaan we weer even zoeken. Bij de ingang van het klooster, waar en grote groep vrouwen bezig waren walnoten te sorteren, gezien dat je ook de walnoten met een mesje van hun bast kunt ontdoen en niet hoeft te wachten tot de bast vanzelf openspringt.
We rijden verder en zien al snel één van de leukste en meest traditionele, tegen de Kandili-heuvels gebouwde dorp van Evia, Limni. Smalle straatjes, een gezellig haventje en een boulevard met mooie terrasjes, diverse visrestaurants en ouzeri’s aan het water. Op 7 en 8 september is hier ieder jaar een groot volksfeest ter ere van Maria, er is dan een processie in het dorp en de icoon van de Heilige moeder wordt rondgedragen. Helaas zijn we 10 dagen te laat om dit feest mee te maken.
We rijden nog een stukje langs de kust maar zien geen mooie plekjes om te overnachten en rijden terug naar de haven van Limni.
Vrijdag 18 september
De zon schijnt weer uitbundig als we vertrekken voor een rit naar het zuiden van Evia.
Onze eerste stop is vandaag in Prokopi, de bekendste Griekse bedevaartplaats voor Griekse, Servische en Russische Orthodoxen. In de kerk van Agios Ioannis de Rus ligt het lichaam van de heilige Ioannis, geboren in 1690 in de Oekraïne. Op zijn naamdag lopen de gelovigen van Chalkida 50 kilometer omhoog naar Prokopi. Sommigen doen dat, uit boetedoening, zelfs kruipend.
We nemen een kijkje in de kerk en zien het lichaam liggen in een kist met een glazen deksel. De meeste mensen die binnenkomen, slaan voortdurend kruisjes en kussen de kist diverse malen. Wij, met ons nuchtere Nederlandse verstand, vinden dit onbegrijpelijk.
Rondom de kerk zijn diverse winkeltjes waar streekproducten zoals honing en walnoten verkochtverkocht en natuurlijk zijn er ook prachtige Iconen te koop. Wij nemen een paar potten honing met gemengde noten mee, heerlijk in de Griekse Yoghurt.
We vervolgen onze route naar het zuiden en zien, in tegenstelling tot vorige week toen we weinig zagen vanwege de heftige regenval, hoe geweldig mooi deze route is. De vorige week bulderende rivier heeft weer zijn normale omvang aangenomen en is nu niet meer dan een rustig kabbelend riviertje met heel weinig water en staat op sommige plekken zelf helemaal droog.
Helaas moeten we weer door Chalkidi om naar het zuiden te gaan, een zeer drukke stad en dat is niet aan ons besteed.
Pas na Vasiliko wordt het iets beter. In deze regio zien we wel behoorlijke schade door de modderstromen van vorige week. Hier is de rivier wel buiten zijn oevers getreden en we zien boomgaarden en tuinen die vol liggen met modder, takken en andere rommel. Tussen Amarinthos en Allveri zien we kilometers lang kale bergen met zwarte bomen, hier heeft in 2007 één van de vele branden gewoed die Griekenland toen in zijn greep hield. Gelukkig is de bodem al weer groen aan het worden en probeert de natuur zich te herstellen. Toch jammer van die mooie natuur!
We rijden door tot Panaghia Almiropotamou en kijken even bij de haven. We zijn eigenlijk op zoek naar een strandje en dat zou een stukje verderop in Agh. Dimitrios moeten zijn en dat klopt, hoewel wij het nou niet echt bijzonder vinden. We komen al snel tot de ontdekking dat we de fiets bij de haven in Panaghia hebben laten staan dus gaan we als een speer terug, gelukkig staat er nog, helemaal alleen op de grote kade. We besluiten in de haven te blijven staan, hebben daar een mooi uitzicht over de baai en zitten nog lekker een poos in de zon.
Lees verder week 6
