WOENSDAG 27 MAART
Het beloofd een mooie dag te worden (24 graden) en we besluiten niet te wachten op het gratis ontbijt, het restaurant is pas om elf uur open en dat vinden we te laat. De tegoedbonnen laten we achter bij Dick en Mattie. We volgen de prachtige slingerroute, de CV-736, naar Denia, wat is het hier toch weer mooi!!, zo rijd je tussen de bergen en zo heb je weer van die fabelachtige uitzichten over de zee. In Denia halen we even herinneringen op, op één van onze eerste overwinteringreisjes hebben we daar een gestaan, inmiddels mag dat allang niet meer.
Voor we naar Platja de Tavernes gaan nemen we eerst een kijkje bij Platja D’Oliva, ook weer zo’n mooie plek waar je vrij met de camper mag staan. We zetten de stoelen buiten en genieten een paar uur van de zon. Als de zon weer grotendeels achter de wolken verdwenen is gaan we verder, rijden door Oliva en tussen de sinaasappelbomen (CV-670) door gaan we richting Grau en Gandia. Na Gandia nemen we de CV-605 en via Xeraco, waar we de watertank weer vullen, komen we in Tavernes en daar gaan we eerst even gebruik maken van de vrije ZonaWifi. 
Na de internetsessie rijden we naar de camperplaats aan de rand van het dorp, voor ons de eerste keer dat we hier komen en we hebben er al veel over gehoord, er zijn twee plekken waar je kunt staan en ze staan bijna vol, het is er aardig druk. We lopen eerst een rondje om te kijken waar nog een plekje is en dan installeren we ons in de zon die inmiddels weer terug is. Aan het eind van de middag naar het strand gelopen en een kwartiertje, in de zon, naar de wisselende wolkenpartijen boven de zee zitten kijken, in de verte zien we een paar regenbuien. DONDERDAG 28 MAART
Het wordt vandaag nog weer twee graden warmer dan gisteren, 25 graden!! Het is bewolkt als we opstaan en als we de weermannen mogen geloven wordt het toch een zonnige dag vandaag. Langzaamaan trekken we verder naar het noorden en gaan kijken in El Saler, net onder Valencia. Ook vandaag mijden we weer zoveel mogelijk de doorgaande route en rijden eerst de CV-605 naar Culera en dan de CV-500/502 naar El Salar. 
In de duinen van El Salar zijn diverse parkeerplekken, af en toe zien we een auto staan maar campers zien we nergens terwijl hier toch een ‘gedoogplek’ zou moeten zijn. Het is inmiddels stralend buiten en we zetten de camper op één van de parkeerplaatsen, zetten de stoelen buiten en gaan genieten van het mooie weer. Al snel komt er een Nederlandse camper bij ons staan, zij stonden ook in Platja de Tavernes, en samen blijven we hier ook overnachten, met meerdere campers is het goed te doen, alleen waren we hier zeker niet gebleven! 
In de verte zien we de haven van Valencia en tussen de duinen door ‘La Ciutat de les Arts’ het prestigieuze en spectaculaire complex gebouwd in de drooglegde riviermond van de Turia. Nadat de Turia voor de zoveelste keer buiten zijn oevers was getreden besloot de overheid eind jaren ’80 de rivier buiten de stad om te leiden door de aanleg van een kanaal. In de oorspronkelijke bedding zijn o.a. wandelparken en sportvelden aangelegd. De verrassende architectuur van ‘La Ciutat’ is uitgegroeid tot één van de drukst bezochte attracties van Spanje. VRIJDAG 29 MAART
Gisteravond weer een prachtige sterrenhemel en de volle maan die opkomt uit zee, het is de tweede keer dat we dat zien en het is ook nu weer heel bijzonder. Op onze verdere tocht naar het noorden (AP-7/A-7) rijden we door Valencia en zien van heel dichtbij ‘La Ciutat’ en via Sagunt rijden we naar Burriana, daar worden, op een verwilderd terrein naast de haven, weer campers toegestaan. Ondanks de weers-voorspellingen is het toch bewolkt, we hopen dat het in de loop van de ochtend weer oplost en dat we toch een mooie dag krijgen. 
In Burriana is het vrij druk maar toch zijn er nog wel een paar mooie plekjes vrij. We staan iets verscholen achter het riet en kijken uit over het strand en de zee. Onze buren van afgelopen nacht waren vanochtend al vroeg vertrokken en we komen ze hier weer tegen! Veel Spanjaarden hebben vandaag een vrije dag, het is ‘Semana Santa’ (Heilige week voor Pasen) en op het strand zien we kitesurfers in actie. Van de voorspelde zon en een graadje of 25 merken we niet zoveel, het blijft de hele dag be-wolkt en de wind is aan de frisse kant, ideaal voor surfers! 
Naast de plek waar de campers staan is een klein parkje met daarin op diverse plekken grote Spaanse families die zitten te picknicken, ze maken er een hele happening van, tenslotte is het een bijzondere dag vandaag. Ze nemen tafels en stoelen mee, manden en koelboxen met eten en drinken en niet te vergeten de barbecues. Partytenten en/of windschermen worden opgezet om uit de wind te kunnen zitten, anderen trekken zich daar niets van aan en laten het maar waaien. Het ziet er allemaal wel heel gezellig uit! ZATERDAG 30 MAART
De zon lacht ons al weer toe als we opstaan, we gaan vandaag vroeg uit de veren, willen een afstand van 225 kilometer afleggen en willen natuurlijk ook nog weer een poosje van de zon genieten. We volgen vandaag de N-340/A-7 en via Benicasim, waar we onze camper verzorgen, Opesa waar we de laatste sinaasappels kopen en Vinaros waar we de Paasboodschappen doen, rijden we richting Tarragona. 
We willen naar PLatja Larga, net voorbij Tarragona maar bij L’Hospitalet de l’Infant gaan we van de weg af, het waait zo verschrikkelijk hard dat we op zoek gaan naar een plekje, we besluiten niet verder te gaan, er staat zoveel wind dat zelfs de camper af en toe bijna van de weg af waait, de windzakken langs de kant van de weg staan meer dan strak, het is vreselijk goed opletten en we vinden het eigenlijk onverantwoord om verder te gaan. We hopen ergens een beschut plekje te kunnen vinden. 
Op het ons bekende plekje waai je bijna uit je hemd, het kost zelfs moeite om de je benen te blijven staan en we gaan op zoek de plek in Miami Platje aan de andere kant van de rivier, we zijn daar nog niet eerder geweest, het is dus even zoeken. Bij de haven zien we een mevrouw water tappen in lege waterflessen en het kan haast niet anders dan dat dat een camperraar is en we vragen waar we de andere plek kunnen vinden. We zijn er heel dichtbij moeten alleen een klein stukje omrijden want de brug over de rivier is een voetgangersbrug. 
Er staan al drie campers en na een uurtje zijn het er al zes en volgens een Nederlander die er al langer staat worden de campers hier oogluikend toegestaan en dat komt goed uit, want we willen niet verder! Vanuit de camper kijken we uit over de boulevard, het strand en de zee, op de boulevard waai je uit je hemd en op het strand wordt je gezandstraald en in de camper lijkt het wel of je op een boot zit, je zou van het heftige schudden bijna zeeziek worden en buiten zitten en van de zon genieten, vergeet het maar je waait met stoel en al om! ZONDAG 31 MAART
Het is eerste Paasdag en we beginnen de dag met een eitjes ontbijt, buiten is het gelukkig een stuk rustiger dan gisteren. Voorlopig is het onze laatste dag in Spanje en we hopen dat er vandaag wel weer iets te genieten valt buiten, eergisteren vanwege de bewolking binnen gezeten en gisteren door de snoeiharde wind. We gaan op weg naar Platja Llarga (N-340/A7) een paar kilometer boven Tarragona, daar moet weer zo’n heel mooi plekje aan het strand zijn, we zijn benieuwd!
Het is een uitstekend plekje en we hebben weer eens geluk, er rijdt net een camper weg en we kunnen ons installeren met uitzicht op zee, wat weer een mazzel! We zijn erg verbaasd dat we op deze plek eens een keer geen Nederlanders tegenkomen. Het is nu nog een beetje fris, wintertijd negen uur, maar de stoelen kunnen al naar buiten en aan de lucht te zien wordt het een schitterende dag. We kijken uit over zee en we zien de vrachtbaten voor anker liggen die wachten tot ze de haven van Tarragone binnen mogen varen. 
Het is inderdaad een mooie dag en met de parasol in windschermstand zitten we lekkeruit de wind, in de loop van de dag nam de wind helaas weer in kracht toe. Het is hier een drukte van belang, heel veel dagjes mensen komen hier naar toe en maken een wandeling langs het strand, de ene auto is nog maar net weg of de andere neemt het vrijgekomen plekje weer in. De surfers komen ook behoorlijk aan hun trekken, vooral de kitesurfers scheren in een sneltreinvaart over het water en af en toe zie je ze metershoog door de lucht vliegen. MAANDAG 1 APRIL
Tweede Paasdag, voor ons de dag dat we gaan beginnen aan de terugreis naar Nederland en verlaten we Spanje. We gaan nu eens niet via Barcelona maar volgen onze navigatie en gaan via Vilafranca, Manresa, Vic, Olot en Figueres naar Frankrijk, een mooie, rustige en prima te rijden route door het Catalaanse landschap, een echte aanrader als je het drukke Barcelona wilt vermijden! Slingerwegen, tunnels (de langste is een kilometer of acht), diepe dalen, watervallen, oude bruggen, bloeiende brem en tot onze verbazing weinig verkeer. 
Zaten we gisteren nog een dag lekker in de zon met temperaturen boven de twintig graden, vandaag is het een sombere dag, grauw, miezerig en nog koud ook, de temperatuur blijft steken bij elf graden! Erg jammer dat het zulk slecht weer is, we zitten regelmatig in de wolken en het gaat steeds harder regenen, jammer, we zien heel weinig van de omgeving. Deze route gaan we zeker nog eens rijden en dan hopen we wel wat meer te kunnen zien. 
Vanaf Figueres is het weer een bekende weg en is het nog maar een klein stukje naar de Franse grens. Nog even in Spanje lunchen en om tien over half twee rijden we Frankrijk binnen en ook hier is het, hoe kan het ook anders, net zo nat. We rijden dwars door Perpignan en zien op onze navigatie rode autootjes die aangeven dat er ergens onderweg iets aan de hand is. De N9 tussen Coursan le Pech en Bézier zou over een afstand van 16 km afgesloten zijn, het is gelukkig loos alarm, er is helemaal niets aan de hand, dat hebben we nog niet eerder meegemaakt. 
Eenmaal voorbij Beziers, het koste even moeite want er was een omleiding, rijden we door tot Pézenas en gaan daar even kijken op de plek die we in Facile-en-Route hebben gevonden. Wij vinden het niks, het is een modderige parkeerplaats vol grote gaten en onder de bomen, de plek staat ook nog bijna vol met personen auto’s, wij gaan verder naar Montagnac kijken of het er daar beter uitziet, zeker tien keer beter dan de plek in Pézenas, hier blijven we tot morgenochtend! DINSDAG 2 APRIL
Gelukkig ziet het er vanochtend buiten iets beter uit dan gisteren, we zien zelfs piep kleine stukjes blauw, dat beloofd wat! We gaan vroeg op pad, willen vandaag een afstand afleggen van rond de 550 kilometer. Vooral het eerste stuk, de A75, schiet lekker op. We houden het helaas niet droog vandaag, voor Millau is het weer één grijze massa en geselt de regen de camper. Op de brug is het even droog maar al snel daarna is het weer helemaal mis. Pas nadat we het Centraal massief over zijn wordt het droog en lichter buiten en probeert de zon zich te laten zien. 
Het valt ons op dat we onderweg, in tegenstelling tot Spanje, nog niet van die frisse groene lenteblaadjes aan de bomen zien, wat we wel zien is net uitkomende forsythia en katjes. Bij de Aldi in Gannat gaan we onze Franse voorraad levens-middelen voor thuis weer inslaan, Vijgenjam, Confit de Canard, Cassoulet au Cannard, etc. etc. en van de mooie grote keukenrollen voor in de camper, één rol past precies in onze houder en we doen daar minstens een week mee, geweldig!
Na Gannat rijden we verder via St. Pourcain sur Sioule, Moulins, Never en Prémery naar de camperplaats in Varzy, weer een mooie plek waar je vrij mag overnachten. Rondom het pleintje staat het nog vol met auto’s en we rijden door naar Clamency, zestien kilometer verderop, daar weten we ook een prima plek bij het sluisje en met een heel mooi uitzicht. Het is inmiddels onbewolkt en de zon schijnt lekker de camper in, alleen de buiten temperatuur werkt nog niet zo erg mee, het is maar 14 graden, we zijn beter gewend de afgelopen periode. WOENSDAG 3 APRIL
Voor ons is het een bijzondere dag, onze oudste zoon is jarig. Normaal gesproken zijn we dan al weer thuis, nu wordt het feestje zondag gevierd, dan is ook zijn zoon net jarig geweest, deze keer konden we dus iets langer van de Spaanse zon genieten.
Na een erg koude nacht, de temperatuur zakte tot onder het vriespunt, gaan we weer verder naar het noorden. Vandaag blijven we nog net in Frankrijk, onze bestemming is Monthermé aan de Maas, onderweg van Dick en Mattie gehoord dat door een mooie camperplek aan de Maas is en zoals het meestal gaat willen we dat zelf wel eens zien. We rijden de bekende route via Auxerre, Troyes en Châlons-en-Champagne en dan naar Charleville-Mézières. Langs deze weg zien we twee ere- begraafplaatsen en een oorlogsmonument. 
De weg van Charleville-Mézières naar Monthermé (D989) hebben we nog niet eerder gereden, we rijden heuvel op en heuvel af en voor we er erg in hebben zitten we weer ruim boven de 300 meter en in de diepte kronkelt de Maas. De hellingen staan vol met bomen, je zit ineens midden in de Ardennen. De plek aan het water is erg mooi, helaas ligt de hele kade overhoop en kan er geen camper staan! We gaan verder en volgen de weg langs het water en een kilometer verderop vinden we een andere mooie plek, ook direct aan de Maas, en met uitzicht op de stuw. DONDERDAG 4 APRIL
De laatste dag van onze 10-weekse wintertrip. We kijken er na zoveel weken naar uit kinderen en kleinkinderen weer te zien en te voelen!! Om half negen beginnen we aan de laatste etappe, eentje van 344 kilometer, dat valt dus wel mee, het is zonnig maar nog erg koud (-2,5 graden.) We rijden via Les Mazures, Rocroi en Couvin, waar we zelfs nog kleine hoopjes sneeuw langs de kant van de weg zien liggen, naar Charleroi en vervolgens de autobaan langs Brussel en Antwerpen en zo komen we om half één weer op Nederlands grondgebied. 
We rijden snel naar Ede, daar zitten ze al met de lunch op ons te wachten en wat geeft het toch altijd weer een heerlijk gevoel kinderen en kleinkinderen vast te kunnen houden. We kletsen bij en gaan daarna naar Veenendaal voor de tweede knuffel sessie en ook daar worden we met open armen ontvangen. Iedereen is blij dat we weer gezond terug zijn en wij niet minder! Na het avondeten, wat worden we weer verwend vandaag, rijden we naar huis, waar we na 72 dagen en 6477 kilometer de buren, die altijd als we op reis zijn ons huis ‘bewaken’, weer begroeten.
