.........

Vrijdag 9 juni
We blijven nog een dagje in Kastro Killiny. Onze vakantie zit er bijna op en de laatste dagen willen we nog graag even van de zon en de zee genieten.
’s Morgens eerst naar camping Melissa, waar een Mini Market is, om vers brood te halen.
Het wordt een heerlijke dag, de lucht is weer als vanouds helemaal blauw en de wind is wat gaan liggen waardoor het heerlijk is op het strand. De temperatuur loopt op tot rond de 26 graden.

In de loop van de middag zien we ook weer onze Duitse buurman uit Kamares. Hij vertrekt morgen weer vanuit Patras en weet ons te melden dat zowel de Gottharttunnel als de Gotthartpas zijn afgesloten voor alle verkeer. Er zijn daar rotsblokken naar beneden gekomen en er dreigen er nog meer te komen. Besloten is de wegen de komende 3 weken gesloten te houden voor alle verkeer i.v.m. nader onderzoek. Een alternatief is de San Bernardinotunnel. Wij zijn daar pas volgende week woensdag en zien wel welke kant we dan op gaan.

Aan het eind van de middag maken we nog een strandwandeling naar de Robinson Club. Als we terugkomen is de wind weer harder gaan waaien en is het niet meer lekker om buiten te zitten.
De Duitse camperaars die een schotel hebben zitten tv te kijken want het Wereldkampioenschap voetballen begint vandaag en Duitsland speelt de openingswedstrijd.



Zaterdag 10 juni
Voor het eerst deze vakantie zien we bij het opstaan een volledig bewolkte lucht en we zijn benieuwd of het nog opentrekt of dat het zo blijft vandaag.
We vertrekken weer en gaan naar onze laatste overnachtingsplek in de Peloponnesos. Er moet een droomstrandje zijn in Kalogria, aan de rand van een mooi pijnbomenbos en dat willen we natuurlijk niet missen.
Eerst nemen we nog even een kijkje in Killiny bij de haven, kijken waar de veerboten vertrekken die we regelmatig voorbij zagen varen, we maken er gelijk een ontbijtstop van. Even verder op zien we een Nederlandse camper, de vijfde deze vakantie en we maken even een praatje.
We rijden verder naar het noorden en onderweg wordt de lucht steeds donkerder. Als we in Kalogria aankomen krijgen we het eerste echte buitje met onweer, sinds we in Griekenland zijn. We zitten een beetje aan de rand van de bui en hebben het idee dat het er verderop heftiger aan toe gaat. De Grieken zullen er blij mee zijn, eindelijk een beetje water. Een uur later komt de bui in alle hevigheid weer terug. De camper, die grijs ziet van het stof, wordt weer een beetje wit.

In de loop van de middag wordt het weer mooi, hoewel we op de achtergrond nog altijd onweer horen, is het hier weer zonnig en loopt de temperatuur weer op naar 25 graden.

Net buiten de parkeerplaats zit een hond met acht jongen. Een mede camperaar geeft de hond iets te eten en te drinken, een erg aandoenlijk plaatje, je zou er zo één meenemen.





De hele dag worden we vanaf de andere kant van de parkeerplaats in de gaten gehouden door een merkwaardige man die alleen gedeeltelijk te voorschijn komt als er vrouwen langs lopen.
Aan het eind van de middag loop ik met een volle zak afval naar de vuilcontainer. Als ik terugloop hoor ik gekuch vanaf de bosrand en natuurlijk kijk je dan even waar dat geluid vandaan komt. Tot mijn verbazing zie ik een man in Adamskostuum die met z’n fluit staat te spelen. Zou hij daar de hele dag zo hebben gelopen? We zullen het nooit weten.

In Kalogria komen we de zesde Nederlandse camper tegen, Laurens en Rosita uit Almelo en dat is toch niet veel in drie weken. Ook zij, vertrekken net als wij, morgenavond met de boot naar Venetië.

Zondag 11 juni
Onze laatste dag in Griekenland. Vanavond om 23.59 uur vertrekt de boot weer richting Venetië en begint de thuisreis, maar eerst hebben we nog een hele dag om van de Griekse zon te genieten. Een wolkenloze lucht en een klein briesje maken het een stralende laatste dag met een temperatuur die oploopt naar 27 graden. Heerlijk!
Aan het eind van de middag rijden we naar Patras, onderweg nog even (goedkoop) tanken, water innemen en we zijn helemaal klaar voor de terugreis.
Als we in de Haven van Patras aankomen zoeken we eerst een telefooncel en bellen even met het thuisfront, waar het eindelijk ook mooi weer is
We checken in bij de Minoan en gaan in de rij staan bij de andere wachtenden. Er ontstaat een leuke samenscholing van Nederlanders en dat wordt natuurlijk ervaringen uitwisselen.





De ‘Pasiphae Palace’, een boot van 200 meter lang en 26 meter breed, komt om half negen aan en het duurt een uur voordat alle auto’s, campers, motoren en vrachtwagens eraf zijn. Om kwart voor tien begint het inschepen van de vrachtwagens en om 22.00 uur rijden we als tweede camper de boot op en komen gelukkig weer aan de buitenkant te staan, nog net met het dinette-raam voor een opening, we kunnen vanuit de camper weer naar buiten kijken. Om precies 23.59 uur gaan de trossen los en verlaten we Griekenland.


De afgelopen weken hebben we veel gezien en heel veel indrukken opgedaan in een schitterend en gastvrij land, een land waar we graag nog eens terugkomen.

Maandag 12 juni
Gisteravond is het nog al laat geworden, eerst zien we een verlicht Patras in de verte verdwijnen en daarna nog even een glaasje gedronken. Na een onrustige nacht, veel lawaai uit een soort ontluchtingsgat net onder het bedraam, worden we ‘s ochtens om half zeven alweer gewekt door de intercom die meldt dat de boot over een half uur aanlegt in de haven van Corfou, we zien aankomst en vertrek vanuit de camper.
Om 08.30 uur legt de boot aan in Igoumenitsa en om 10.00 uur gaat de reis weer verder.
Het weer is vanochtend heel anders dan de laatste weken, zwaar bewolkt en in Igoumenitsa waren de straten nat van de regen. We varen een paar uur langs de Albanese kust. Heel af en toe zie je een dorp en voor de rest lijkt het aardig uitgestorven en onherbergzaam.
Als we het laatste stukje van Albanië zien zijn we ter hoogte van Florë, daarna zien we geen land meer en zitten midden op Adriatische Zee. Pas morgenochtend zullen we weer land zien; Italië.



We brengen de dag grotendeels door in de camper (lezen, film kijken, verslag bijwerken enz.). Zo af en toe lopen we even een rondje over het schip en zie je in de spiegels aan het plafond de wereld op z'n kop. ’s Middags koop ik in de shop een hotspotkaart waarmee ik twee uur kan internetten. Tegenover de shop zitten de antennes en daar heb je de beste ontvangst. Het valt niet mee, de computer is erg traag (satelliet hotspot) en het vraagt een engelen geduld om de site te kunnen up-daten. Uiteindelijk, na anderhalf uur, is het gelukt. Gelijk even gekeken naar de reacties in de comments, erg leuk om te zien dat er mensen zijn die onze reis volgen.

Lees verder ......

Meer foto's op "Online Fotoalbum"