ZONDAG 6 JUNI
Nationale vrije dag in Zweden, alle winkels zijn gesloten en we zijn benieuwd of we er verder nog iets van zullen merken. We rijden verder naar Särna over weg 70 en net voor Idre nemen we de 311 en de 84 naar Hedeviken.
We komen door een mooie en zeer rustige streek, waar je, als je geluk of misschien wel pech hebt, het is maar hoe je het bekijkt, nog beren tegen kunt komen. De natuur is prachtig t’is alleen een beetje veel van hetzelfde. Af en toe komen we wel een paar auto’s tegen maar de rendieren laten zich ook hier niet zien en daar zitten we nu zo langzamerhand wel op te wachten, we speuren links en rechts, maar helaas, ze laten zich nog niet spotten.
In Särna maken we een tussenstop en gaan we kijken bij de oudste houten kerk van Zweden de Gammelkyrkan die in 1684 werd gebouwd. Er is net een dienst aan de gang en als die afgelopen is kunnen we deze mooie kerk van binnen bekijken. Ook krijgen we nog gelegenheid twee dames in klederdracht te fotograferen en dat levert altijd weer een leuk plaatje op.
Na Hedeviken gaan we weer naar het westen over de 315 en komen door een behoorlijk wintersportgebied en de Stugby van Vemdalsskalet, op de parkeerplaats van de stoeltjeslift vinden we weer een mooi plekje om voorlopig te blijven staan. We hebben een mooi uitzicht op het skigebied en vlak voor de camper is een klein vijvertje, waar ’s winters op geschaatst kan worden. Het was geen onaardige dag, af en toe kwam de zon te voorschijn, helaas werd het niet zo lekker als de afgelopen dagen, de thermometer bleef steken op 16 graden.
MAANDAG 7 JUNI
Na een koude nacht waarin het maar zes graden werd en dat is niet zo verwonderlijk als je op 699 meter hoogte zit, schijnt de zon alweer heel vroeg de camper in en fungeert als verwarming. We zitten nu al op de geografische hoogte dat het ’s nachts niet meer donker wordt. Gisteravond ging ons GPS gestuurde zonnepaneel om tien minuten voor twaalf naar beneden en dat doet tie op het moment dat de zon onder gaat.
Vandaag rijden we verder naar het westen over de 315, een werkelijk schitterende en afwisselende route, met heel veel leuke plekjes. We passeren Ratan en Ange voor we over de E14 bij Sundsvall komen, onze eindbestemming van vandaag. Benieuwd wat we vandaag weer tegen zullen komen.
We zijn amper 10 kilometer onderweg en eindelijk zien we de eerste rendieren. We keken er al dagen naar uit en eindelijk zien we ze dan toch, hopelijk zullen er nog heel veel volgen, het is toch wel heel bijzonder deze dieren in de vrije natuur tegen te komen. We zijn één keer eerder in Scandinavië geweest, in midden en zuid Noorwegen maar hoe we ook gespeurd hebben, we zijn ze daar niet tegengekomen, behalve dan op de waarschuwingsborden.
Bij Torpshammar maken we een leuk uitstapje naar het Sveriges Geografiska Mittpunkt. Het eerste stuk weg is prima te doen maar hoe dichter we bij het hoogste punt komen, hoe smaller en slechter de weg wordt, daar komt nog bij dat het behoorlijk omhoog gaat, gelukkig is het nog geen hoogseizoen en zijn we op dit moment de enige belangstellenden. Eenmaal boven heb je een schitterend uitzicht over de streek, je kunt zelfs nog hoger op een meters hoge uitkijktoren. Voor wie het aandurft is het zeker de moeite waard.
In de omgeving van Sundvall gaan we eerst op zoek naar het LPG gasvulstation in Svartik, het is de één na laatste die we nog in Zweden tegenkomen en stel je voor dat ze bij het laatste station geen LPG hebben, dan hebben we een groot probleem. Het is even zoeken maar het staat al aangegeven op de E4, volg de bordjes en je komt er vanzelf.
We gaan nog een stukje noordelijker en boven Härnösand vinden we een prima plekje bij de Jeu des Boulesbaan. In het gebouw er naast zit een Pizzeria en een bakker, vandaag eten we pizza en morgen vroeg kunnen we vanaf zes uur vers gebakken brood halen in de bakkerij aan de achterzijde van het pand, wil je het nog mooier hebben!
DINSDAG 8 JUNI
Gisteravond heeft het nog even geregend, maar vanochtend ziet het er weer vrolijker uit, het is lichtbewolkt en de zon komt regelmatig te voorschijn als we opstaan en het is al 12 graden buiten, heel wat aangenamer dan gisterochtend.
Vandaag maken we een tocht langs de Botnische Golf. Komen over de Höga Kusten-bro en bij Ullånger slaan we rechtaf. Een schitterende route over een grotendeels harde onverharde weg brengt ons naar Mjällom en Norrfälslsviken. Mjällom is het centrum van de ‘Strömmingsvisserij’ (Botnische Haring) en Norrfälslsviken is een idyllisch vissersdorpje en erg leuk om even in rond te lopen. Van de visvangst hebben we weinig gemerkt, de droogrekken waren helemaal leeg.
Eenmaal weer terug op de E4 gaan we verder naar het noorden, passeren Docksta en Grundsunda en regelmatig hebben we een fraai uitzicht over de Botnische Golf.
In Ornsköldsvik vullen we bij de Lidl onze voorraad weer aan en bij Nordmaling nemen we de 353 richting Bjurholm. Net voor Angnäs volgen we de bordjes wandelroute/sleeplift en eenmaal boven hebben we weer een mooie plek.
Het weer is nog steeds goed, de stoelen kunnen naar buiten en we kunnen nog even genieten.
Ook vandaag onderweg weer veel grote vrachtwagens vol hout tegengekomen, wat ons betreft mogen ze wel doorrijden naar De Glind, hebben we voor de komende jaren genoeg voor onze kachel.
WOENSDAG 9 JUNI
We zijn weer begonnen aan een uitstapje naar het Zweedse binnenland en gaan op weg naar de op internet geroemde Wildernisroute, waar we nog een dag rijden van verwijderd zijn. Eerst gaan we naar Bjurnholm en gaan daar op zoek naar het Älgens Hus (Elanden huis) waar een interessante tentoonstelling over de eland te zien is. In een bosperceel leeft een groep relatief tamme elanden en hier kun je van dichtbij met dit grote dier kennismaken.
Als we het gevonden hebben, het ligt negen kilometer westelijk van Bjurnholm, zien we dat het weliswaar vanaf vandaag tot 16 augustus geopend is, maar pas vanaf 12.00 uur. Het is 10.00 uur als we er zijn en hebben geen zin twee uur te wachten. Wel jammer, het zou leuk geweest zijn. We hopen ze in ieder geval in de vrije natuur een keer tegen te komen.
Als we wegrijden zien we in de verte een paar Elanden achter een hek lopen maar dat is het toch niet echt.
We gaan verder over weg 92 via Åsele naar Dorotea. Het moderne dorp Åsele doet niet vermoeden dat het een eeuwenoud ontmoetings- en marktcentrum van de Samen is. Nog altijd is ‘Åsele Marknedd’ (derde weekend van juli) het grootste volksfeest van Noord-Zweden waar elk jaar meer dan 150.000 bezoekers op af komen.
We gaan even kijken in de sobere maar mooie kerk van Dorotea die op een hoogte ten westen van het meer staat. In een kapelletje op het kerkhof is een levensgrote beeldengroep van het ‘Nattvarden’ (Laatste Avondmaal) te zien. Voor wie het interesseert, de beeldengroep is gemaakt door de Noor Björn Martinius.
Na Dorotea gaan we een klein stukje zuidelijker over de E45 richting Strömsund en bij Lövberga verlaten we weer de E45 en nemen de weg langs het meer naar het westen. In het begin is het nog een verharde weg maar al snel verandert dat in een echte Zweedse binnenweg, een harde onverharde weg. In de omgeving van Strömsund komen in de vrije natuur de meeste beren voor van heel Zweden, we zouden er wel graag één op afstand willen zien, maar denken niet dat dat zal lukken.
Na een matige start van de dag waarin het regende werd aan het begin van de middag toch weer mooi. De zon kreeg weer de overhand en als we stoppen op een natuurcamping in de buurt van Gubbhögen, aan het begin van de Wildernisroute, kunnen we nog heerlijk buiten zitten.
De plek aan de rand van een meer is uitgerust met droogtoiletten, bronwater uit de kraan en een eenvoudige keuken met houtkachel, het hout ligt er zelfs al bij.
DONDERDAG 10 JUNI
Gisteravond nog gezellig tot rond tienen bij het kampvuur gezeten, de zon is nog lang niet onder en schijnt nog volop, alle wolken zijn inmiddels verdwenen. Op diverse plekken op deze mooie natuurcamping zijn vuurplaatsen en het hout dat er is mag je hiervoor gebruiken. Bij het informatiebord is een geldkistje waarin je bij vertrek een vrijwillige bijdrage kunt deponeren.
Als we ’s morgens wakker worden is er, op een heel klein beetje sluiterbewolking na, nog steeds geen wolkje te zien en ons zonnepaneel staat nog steeds rechtop, DE EERSTE NACHT DAT DE ZON NIET ONDER IS GEGAAN!
Vanaf nu leven we voorlopig alleen nog met daglicht en dat blijft nog een poosje zo want we gaan zo ver naar het noorden tot we niet meer verder kunnen en zijn reuze benieuwd wanneer het weer donker gaat worden.
Tot nu toe zijn we elke dag een stuk verder gereden, vandaag nemen we rustdag en blijven we nog een dag op dit bijzondere plekje in Gubbhögen, genieten volop van de omgeving, doen wat huishoudelijke karweitjes en zitten lekker relaxed met een boek in de zon met uitzicht op het meer, de temperatuur loopt uit de wind op naar 25 graden, Heerlijk!
Aan het eind van de middag gaat het kampvuur weer aan en ook de BBQ wordt opgestookt, het is er een prachtige avond voor.
VRIJDAG 11 JUNI
De zon schijnt al weer volop als we opstaan, het lijkt een beetje eentonig elke dag die zon, maar het tegendeel is waar, we willen niets liever dan dat, het is in één woord heerlijk!
In Midden en Zuid Zweden valt er veel regen en in het noorden, waar wij inmiddels zijn, wordt het overwegend zonnig volgens de weermannen. Treffen wij het even!
We verlaten het bijzondere plekje in Gubbhögen en vervolgen onze tour over de Wildernisroute (weg 342), in het Zweeds noemen ze dat de Vildmarksvägen. We komen door Tors-fjärden en Håkafot en uiteindelijk in Gäddede waar we maar 4 kilometer van de Noorse grens verwijderd zijn.
We laten Noorwegen links liggen en blijven nog een poosje in Zweden. We rijden naar het noorden en gaan via Vallarna naar Stekenjokk en daar ligt het hoogste punt van de route.
De Wildernisroute, die pas vanaf 6 juni open is voor verkeer, mits de weersomstandigheden een vroegere opening toelaat, wordt vanaf Gäddade pas echt mooi. We rijden door een schitterend landschap waarin dit keer bossen, meren en bergen er om strijden het mooist gevonden te worden. Prachtige uitzichten, met sneeuw op de bergen, wisselen af met bossen waarin de blaadjes Lentegroen zijn. De natuur komt hier, vanwege de toch over het algemeen wel lagere temperaturen dan in Nederland, later op gang. We zien zelfs nog narcissen in bloei staan.
Boven de 600 meter grens zijn er helemaal nog geen blaadjes te zien aan de kleine kromme berkjes die er staan, nog hoger staan helemaal geen bomen meer; kaal, kaler, kaalst.
Op het hoogste punt (876 meter) zien we zelf nog delen van meren bevroren en ligt er nog sneeuw op het ijs en ook overal om ons heen liggen nog de restanten van een dik pak sneeuw.
Zo’n 15 kilometer over de top zien we aan de rechterkant van de weg een plek waar rendieren bij elkaar worden gedreven en worden geslacht, vandaag is er geen enkele activiteit en ook de rendieren laten zich niet zien.
We gaan weer verder en komen langs Klimpfjäll, inmiddels is het gaan regenen, even verderop nemen we de afslag Fatmomakke waar we de campers neerzetten aan de ene kant van de rivier en over een loopbrug naar de andere kant van het water gaan om een bekend Samisch kerkdorp te bekijken.
Al honderden jaren lang komen hier op hoogtijdagen en tijdens de midzomer duizenden Samen (wij Nederlanders noemen dat Lappen) bij elkaar om samen de kerkdiensten bij te wonen en feest te vieren.
Gelukkig is het later weer droog en kunnen we zowel de kerk als de onderkomens (Kåtor) waar de mensen in overnachten bekijken.
We besluiten niet verder te rijden en in Fatmomakke de nacht door te brengen, 't is weer genoeg voor vandaag.
ZATERDAG 12 JUNI
Gisteravond heeft het nog even geregend maar als we opstaan schijnt de zon weer vrolijk, of dat zo blijft betwijfelen we want de barometer op ons weerstation is behoorlijk gezakt en staat nog maar op 932 mb en er zou regen komen. We wachten het wel af, kunnen er toch niets aan veranderen.
We gaan weer verder op de adembenemende mooie Wildernisroute en de eindbestemming van vandaag staat al vast, meestal laten we het afhangen van wat we tegenkomen onderweg maar vandaag gaan we naar camping Kolgården in Lövliden, 3 kilometer boven Vilhelmina. Op Internet gezien dat dat één van de mooiste kleine campings in Zweden moet zijn, van alle gemakken voorzien met o.a. een wasmachine en een droger en dat is nou net wat we zo langzamerhand nodig hebben.
Onderweg stoppen we nog even bij een bijzondere waterval de 'Trappstegforsen', waarbij het water via een aantal trappen naar beneden komt en even verderop zien we een zeemeerman op een rots midden in de rivier. Er is een mooie parkeerplaatsbij met een picknickbank met daarop twee houten poppen van in klederdracht gestoken Samen.
We gaan eerst nog even inkopen doen bij de Ica in Vilhelmina en dan rijden we naar camping Kolgården. Het is inderdaad een schitterende camping, prachtig gelegen aan het meer en alles wat je nodig zou kunnen hebben is aanwezig.
Er is een prachtige keuken met fornuis, oven, magnetron, pannen, potten, kopjes, glazen, etc. je kunt het zo gek niet bedenken of het is er wel en overal mag je gratis gebruik van maken.
Ook staan er een aantal tafels en stoelen waar je je zelf gefabriceerde maaltijd kunt opeten en het ziet er nog echt gezellig uit ook. Er zijn schitterende toiletten en douches, er is een aparte ruimte met wasmachine en droger (40 Kronen) en buiten staat een droogmolen, er is een sauna en vlak achter ons staat een houten Tipi met in het midden een vuurplaats en aan de randen banken met daarop rendiervellen, kun je lekker zacht zitten.
Al weer is er een week voorbij en nog even terugkijkend zien we dat we deze week 1362 kilometer hebben gereden en vanaf ons vertrek 3454 kilometer. Deze week voor het eerst rendieren gezien, het waren er maar zeven, we hopen natuurlijk op meer.
Ook het weer zat ons weer mee, we hebben heel veel de zon gezien en opgeteld ongeveer een dag regen gehad. Wat een geluksvogels zijn we toch!
