ZONDAG 7 JULI
Gisteren in Sigerfjord gebleven. Wat weer een heftige nacht, gisteravond begon het al, snoei harde wind en de regen kletterde op het dak, de camper stond weer heftig te schudden, we stonden aan het fjord volop in de wind en hebben laat de camper nog 100 meter verplaatst naar het plekje tussen de twee begraafplaatsen en achter naast een huisje, het was gelijk een stuk rustiger! Als we opstaan is de harde wind er nog steeds maar de lucht ziet er een stuk beter uit, heel veel blauw met witte wolken. 
Na het zondagse ontbijt met een zacht gekookt eitje gaan we weer een stukje verder de Vesterålen op. We rijden naar Strand en gaan daar over de hoge brug naar Sortland op het eiland Langøya. De Noren bouwen de bruggen zo hoog zodat er grote zeeschepen onder door kunnen. Sortland is de thuishaven van de kustwacht en één van de aanloophavens van de Hurtigruten, de 120 jaar oude Noorse veer- en transportdienst die een wekelijkse route vaart tussen Bergen en Kirkenes, deze veerdienst is internationaal erkend als ’s werelds mooiste zeereis. 
Over de brug in Sortland slaan we rechtsaf en gaan de 820 op en daarna nemen we de 821 richting Stø en Nyksund, nieuw voor ons! Er is weer heel veel om naar te kijken, grillige kale bergen, bossen, groene weilanden, moerassen, fjorden en kleine sfeervolle haventjes, te veel om op te noemen. Onderweg in Myre komt er een vrije Wifi binnen, een zeldzame, waren drie jaar geleden bijna alle netwerken nog onbeveiligd, het is nu een uitzondering als er een onbeveiligd netwerk binnenkomt. We kunnen FaceTimen, heerlijk de glunderende snuitjes weer te zien! 
We gaan op weg naar Nyksund dat op een grote landtong in de Noorse zee ligt. We rijden hier niet meer langs een fjord maar langs de Noorse Zee die vol zit met schuimkoppen, het waait nog steeds erg hard. Na twee kilometer verandert de geasfalteerde weg in een onverharde, verharde weg, een vast gereden zandpad zullen we maar zeggen, als snel zien we de eerste rekken voor de stokvis, ze zijn leeg! 
Een mooie slingerweg en dan hebben we het niet over de ondergrond maar over de omgeving. De ondergrond wordt steeds slechter, er komen steeds meer kuilen, gaten en ribbels en het is goed manoeuvreren om de gaten zo veel mogelijk te ontwijken. De omgeving is adembenemend mooi, de weg slingert zich langs de zee aan de ene kant en de rotsen aan de adere kant en dat is echt genieten! Je hebt hier een beetje het gevoel dat je naar het eind van de wereld rijdt. 
Helemaal op het eind ligt Nyksund, met de camper mag je het dorp niet in maar zo’n 500 meter voor de ingang van het dorp is een parkeerplaats en mochten we onderweg even gedacht hebben dat wij de enigen waren die zo gek zijn naar deze uithoek te rijden, dan worden we op de parkeerplaats al snel uit onze droom geholpen, er staan al een paar auto’s en acht campers, die zijn dus allemaal net zo gek als wij! 
We trekken een warme jas aan (het is buiten 15 graden) en gaan lopend naar het dorp, leunend tegen de wind in. Nyksund is een klein, oud vissersdorpje rond een kleine haven en dat het oud is is goed te zien, de meeste huizen zijn hard toe aan een grondige opknapbeurt! Voor het eerst deze reis zien we weer meerdere huizen op palen in het water staan, op de Lofoten kom je dat veel vaker tegen, bijzonder zijn hier de steigers op twee niveaus voor het aanleggen van de vissersbootjes. 
Na de lunch gaan we op weg naar de andere kant van de landtong, daar ligt Stø, we moeten eerst weer over die mooie slingerweg terug richting Myre en dan weer naar het noorden, er loopt geen weg rechtstreeks van Nyksund naar Stø dat hemelsbreed maar vijf kilometer uit elkaar ligt. De weg naar Stø is minder spectaculair; geasfalteerd, breder, vlakker en minder dicht langs de kust. Stø en Nysund zijn ook niet met elkaar te vergelijken, Stø is een langgerekt dorp met een grotere haven waarin ook grotere boten kunnen aanleggen.
Vanuit Stø kun je ook op Walvissafari gaan, wij hebben dat de vorig keer vanuit Andenes gedaan, het is leuk het een keer mee te maken maar we hoeven geen tweede keer. Op het smalle weggetje naar de (lege) stokvisrekken zien we een buscamper staan en wij kunnen er nog net naast, een prima plek om weer te stoppen. We hebben hier een mooi uitzicht op het dorp en de haven en helemaal aan de andere kant van de haven zien we de camping! En het weer van vandaag? Zon, wolken, regen en wind, van alles wat!
MAANDAG 8 JULI
Wat een nacht, gisteravond begin het al heel hard te waaien en stond de camper flink te schudden en kwam de regen weer met bakken uit de lucht. Af en toe namen de wind en de regen wat af en werd het iets rustiger. De lucht was donker grijs en terwijl het nog steeds regende en waaide werd het (alleen) aan de horzon wat lichter, trokken de wolken iets uit elkaar en kwam om kwart voor één de middernachtzon even te voorschijn, en beetje wazig, maar toch, hoe wonderlijk kan het zijn! Door het raam in de camperdeur scheen de zon scheen recht in m’n gezicht! 
De wind nam alleen maar toe en dankzij het geschud vielen we pas na twee uur in slaap om om kwart over vijf weer wakker te worden, het leek wel op we op zee waren! We hebben er genoeg van, we vluchten en gaan op zoek naar een beschutter plekje. Net voor Myre zien we bij het voetbalveld een betere plek, kruipen weer in bed en slapen een gat in de dag, we worden om kwart over tien wakker!! Na het ontbijt, wat je eigenlijk een brunch zou kunnen noemen, rijden we naar Myre en gaan daar weer even internetten en een paar boodschappen doen. 
Het is nog steeds erg triest buiten als we weer verder gaan, na Myre gaan we langs de oostkust van het eiland naar het zuiden (weg 939), af en toe houdt het asfalt even op, ze zijn druk bezig dikke buizen voor de afvoer van het hemelwater onder de weg door te leggen. Vooral het laatste stukje direct langs het fjord is weer erg mooi. Net voorbij het plaatsje Lia is een mooie plek aan het fjord en beschut tegen de wind, we gaan er even kijken en als het mooi weer zou zijn geweest, waren we hier zeker gebleven.
We besluiten verder te rijden en gaan op weg naar de westkust, eerst nog een stukje 939 dan de 821 en even later gaan we rechtsaf de 821 op richting Bø. Een prachtige route van oost naar west over het mooie Langøya, links en rechts van de weg bergen, meren en moerasgebieden, maar ook veel groen en veel bloemen. Bij Malnes gaan we weer rechtsaf richting Nykvøg en Hovden (915), weer over zo’n prachtige route langs fjord en kust. De weg wordt steeds smaller, soms maar net één camper breed en hier en daar heel dicht langs de rotsen. 
In Nykvøg vinden we weer een prima plek, hier willen we de rest van de dag wel blijven. Het regent gelukkig niet meer en we hebben een mooi uitzicht op het kleine haventje.
Aan het eind van de middag komen er een paar mensen met grote verrekijkers op statieven en wij zijn natuurlijk heel benieuwd wat ze gaan bekijken. Er blijken hier zeearenden rond te vliegen en met onze huis, tuin en keuken verrekijker hebben we ze ook gezien!
DINSDAG 9 JULI
Gisteren op internet het weer voor de komende vijf dagen gezien. Gisteren was een wisselvallige dag met regen en droge periodes en dat klopte en als de voorspellingen voor vandaag ook uitkomen dan staat ons nog heel wat te wachten, het wordt de slechtste dag! Dertien graden, 95% kans op regen en windkracht vijf! We zullen er doorheen moeten, gelukkig hebben we een dak boven ons hoofd en een de kachel!
We rijden eerst nog naar het zes kilometer hoger gelegen Hovden, weer zo’n plaatsje aan het einde van een mooie weg. Al heel snel ruiken we de vis! Hovden is een echt vissersdorp waar de vis ook wordt verwerkt, grote hallen en op diverse pekken de bekende rekken waaraan de vis gedroogd wordt, vis hangt er niet meer, alleen nog wel de koppen en dat zie je en dat ruik je, brrrrr! De koppen worden uiteindelijk vermalen en verwerkt in allerlei producten. Net voor de dam zien we ook nog een mooie overnachtingsplek, in de luwte en met uitzicht op de haven, 
We gaan dezelfde weg terug en verbazen ons over de enorme losliggende keien, ooit moeten die van de berg gerold zijn! Het rondje Malnes – Malnes slaan we deze keer over, dat stuk is minder mooi dan het gedeelte naar Hovden weten we nog van de vorige keer. Bij Malden slaan we dus linksaf en gaan weer richting Sortland, rijden dezelfde route als gisteren maar nu de andere kant op en dat is toch altijd weer anders, dankzij de overvloedige regen zien we overal waterstralen langs de berg naar beneden komen. 
In Sortland gaan we eerst naar het LPG stasjon om onze gasfles te vullen, we hebben nog wel een volle maar willen niet zonder komen te zitten. In Noorwegen is het niet net als in Nederland dat vrijwel bij elk tankstation LPG kunt tanken. Bij de Rema 1000, de Noorse variant van de Lidl, (Lidl’s die vind je niet meer in Noorwegen), nog weer een paar boodschappen gedaan. Op de parkeerplaats van de Rema 1000 kijken we tegen de hoge brug aan en zien dat de boot van de kustwacht er net onderdoor kan. 
Vanaf Sortland nemen we weg 951 naar het Eidsfjord, een mooie route door het binnenland waar je bijna niemand tegenkomt, in ieder geval geen toeristen en daarna gaan we slingerend langs het fjord naar het zuiden (weg 855). Het is echt de moeite waard om een stukje om te rijden en de meest doorgaande wegen te mijden. Aan de ene kant ligt het fjord en aan de andere kant meren, moerassen, bossen en indrukwekkende rotsen begroeid met de mooiste mossen, op sommige stukken lijkt het wel graniet waar het hemelwater overheen spoelt. 
Op de doorgaande wegen komen we regelmatig campers en caravans tegen, hier zien we er niet één, onbegrijpelijk, het is hier echt heel mooi. Bijzonder om te zien hoe ze in deze omgeving, naast wildroosters, ook platen over de weg hebben liggen waar stroom op staat om de schapen binnen de afrasteringen te houden. Aan het eind van de 855 slaan we rechtsaf en gaan direct weer zo’n hoge brug naar het eilandje Bnørøya. Direct over de brug is een picknickplaats en daar houden we het voor vandaag weer voor gezien. 
Aan het eind van de middag hield het eindelijk op te regenen en ’s avonds trokken de wolken zelfs nog even open, zagen we blauwe plekken, scheen de zon nog even aan de overkant op de bergen en konden we de scherpe contouren zien die ’s middag verstoppertje speelden onder een dik wolkendek. WOENSDAG 10 JULI
Weer verder met onze toer komen we vandaag op de Lofoten, volgens ons toch wel het mooiste van deze archipel in de Noorse Zee, de Vesterålen zijn prachtig, maar de Lofoten spannen volgens ons de kroon en dan vooral het zuiden! We gaan eerst nog een stukje over de Vesterålen, rijden naar Stokmarknes (hier is het Hutigrutrenmuseum) en slaan daar rechtsaf naar de kustweg rond het eiland Hadseløya, buiten ziet het er allemaal wat vriendelijker uit dan gisteren. Was het toen op sommige plekken heel ruig, hier is het landschap een stuk vriendelijker. 
We komen uit bij Melbu en daar gaan we met de boot naar Fiskebol op de Lofoten, tot 2007 was dit veer de enige mogelijkheid om op de Lofoten te komen. De eilandengroep de Lofoten is elf eilanden rijk, 200 kilometer lang en heeft 18 kustplaatsjes. De bevolking leeft er voornamelijk van de visvangst. Van januari tot april wordt er vooral gevist op haring en kabeljauw, enorme scholen kabeljauw trekken in die periode naar de gronden even buiten de kust om kuit te schieten en daar maken de vissers dankbaar gebruik van.
Er staat een behoorlijke wind als we het Hadselfjord over steken en het schip deint dat het een lieve list is, het ene moment zie je alleen maar land en het andere moment alleen maar water en probeer maar niet te gaan lopen, het lijkt wel of je dronken bent! We maken de oversteek weer op een kaartje tot zes meter! Aan de andere kant van het fjord, in Fiskebol zijn we op de Lofoten! Gingen we in 2010 van noord naar zuid eerst lang de oostkust en op de terugweg langs de westkust, nu gaan we de route andersom rijden.
Honderd meter nadat we de boot af zijn slaan we rechtsaf de 888 op richting Straumnes en al heel snel komen we de eerst ‘Lofoten-tour’ bus tegen en er zullen er nog heel veel volgen. Het eiland Austvågøya lijkt nog heel veel op de Vesterålen, het is net als gisteren wat vlakker, de bergen zijn iets verder weg, er zijn zelfs weilanden met grazende koeien en weer heel veel bloemen in de bermen. Op deze weg zijn ze bezig met wegwerkzaamheden, we hebben over een afstand van ongeveer tien kilometer geen ‘Gruzveien’ maar een ‘Splitveien’.
In de haven van Lautvika hebben we, net als de vorige keer, weer een vrije Wifi maar kunnen jammer genoeg de site niet bijwerken, wel halen we onze e-mail binnen en zien ondertussen op Weeronline dat het vandaag en morgen de mooiste dagen zijn van deze week. We besluiten door te rijden naar Henningsvær, drie jaar geleden hebben we daar ook gestaan en heeft Simon echte kabeljauw gevangen en dat gaat hij nu weer proberen, we hebben zin in een mooie moot vis! 
We volgen verder de 888 en komen wij Vestpollen weer op de E10, ook wel het ‘Parelsnoer van de Lofoten’ genoemd en slaan rechtsaf naar het zuiden richting Å, rijden Svolvaer en Kabelvag voorbij, daar gaan we op de terugweg wel naar toe, en bij Rørvika slaan we af richting Henningsvær (816). Het is erg druk op deze smalle weg, niet alleen met auto’s maar ook met fietsers en op alle plekken waar je zou kunnen staan, staan al auto’s of campers. Gelukkig is er nog wel plek net voor de eerste ‘enkelbaansbrug’ en dat was nou net onze eindbestemming!
Midden op de burg staat een mevrouw te vissen en ze heeft al snel een leuke vis aan de haak zitten, ze sleept de vis naar de rotsen, legt de hengel achter het hek op de brug en loopt naar beneden om de vis op te halen. Het is één van de weinige Noren die we tegenkomen die geen Engels spreekt, ze weet ons wel duidelijk te maken, dat ze direct nadat ze ingegooid had al beet had, het is haar eerste zelf gevangen vis en is er duidelijk erg trots op. 
Zo af en toe sta je kompleet voor een verrassing, denk je in deze omgeving rendieren of elanden te zien, loopt er ineens een vos rond de camper! DONDERDAG 11 JULI
Het zou de mooiste dag van de week moeten zijn, nou daar stellen wij ons heel iets anders bij voor, in ieder geval de zon en een overwegend blauwe lucht, om tien uur ’s ochtends hangt er een dik wolkendek boven ons, staat er een frisse bries en is nog maar net tien graden buiten. We blijven hier vandaag wel, het is de bedoeling dat Simon voor het avondeten gaat zorgen en nou maar afwachten of dat ook lukt! Helaas, de vissen laten zich vandaag niet vangen, toch eten we vis, gisteren een grote Gul gekregen. 
Tussen het vissen door gaan we nog een stukje klauteren over de rotsen achter de camper, hier liggen de rotsen nog een beetje plat, iets verderop gaan ze bijna steil omhoog. We komen helaas niet zo heel erg ver, een grote diepe spleet zorgt ervoor dat we niet verder kunnen en we gaan weer terug, we hebben hier wel een mooi uitzicht over de zee en op de enkelbaansbrug. 
De rotsen achter de camper zijn heel steil en een uitgelezen plek voor steile wand klimmen en die sport wordt hier dan ook op diverse plekken beoefend. Als we terugkomen van onze klauterpartij zien we dat onze buren zich aan het voorbereiden zijn om te gaan klimmen. Er liggen allerlei touwen op de grond, wij worden er geen wijs uit, zij hopelijk wel anders zou het hartstikke misgaan.
En het weer? Het blijft de hele dag droog en ‘s middags zien we toch nog even de zon.
VRIJDAG 12 JULI
Na het ontbijt gaan we weer rijden en gaan eerst naar Henningsvær, met Nusfjord en Ballstad behoort dit vissersdorp tot de interessantste nederzettingen op de Lofoten. Nog niet zo lang geleden was Henningsvær in zekere zin een vrijhaven, nu is het nog één van de belangrijkste thuishavens voor de slinkende kabeljauwvloot. Steeds meer vissers gaan zich toeleggen op het kweken van vis in bassins vlak onder de kust en dat hebben we onderweg al op diverse plekken gezien. 
We lopen even langs de haven en door het leuke, maar wel erg toeristische dorp. De bussen en campers rijden af en aan, Henningsvær is één van de dorpen die is opgenomen in de Lofoten-tour. Authentieke winkeltjes komen je niet meer zo veel tegen hier, het is bijna allemaal op het toerisme gericht. Rondom het dorp staat het vol met lege rekken voor de stokvis, de droogtijd is jammer genoeg voorbij, leek ons wel leuk die rekken helmaal vol met vis! 
Het is geen straf de weg naar de E10 terug te moeten rijden, het is een prachtige weg langs adembenemende steile rotswanden aan de ene kant en de zee aan de andere kant, jammer dat de hoge toppen in de wolken zitten. Overal liggen weer van die giga rotsblokken, soms boven op elkaar, de bovenste lijkt wel te balanceren op de onderste. Aan het einde slaan we linksaf de E10 op en na 10 kilometer slaan we weer rechtsaf en dan opeens is de omgeving weer vriendelijker en zijn de steile rotsen zijn helemaal verdwenen en direct zien we ook weer huisjes. 
We rijden nu op het eiland Gimsøya, zagen we tot nu toe alleen maar lege droogrekken, hier zien we nog volop vis hangen, even de camper uit om van dichtbij een foto te maken. Het liefst zou ik direct een knijper op de neus zetten, wat een lucht! en dan te bedenken dat de mensen die hier wonen dit 24 uur per dag ruiken, moet er niet aan denken. 
Gimsøya is weer zo’n vriendelijke eiland, begroeide bergen, veel bomen en struiken, heel anders dan de weg naar Henningsvær, maar ook heel mooi, wat zitten we weer te genieten, vergeten gemakshalve maar even dat het weer niet echt meewerkt al regent het gelukkig niet! Zagen we de afgelopen dagen heel veel campers, op dit rondje komen we er maar één tegen, zou iedereen alleen maar de doorgaande weg en de in de folders genoemde bezienswaardige dorpen bekijken? Jammer, er is zo veel meer moois op de Lofoten. 
We rijden door tot het haventje in Hovsund, er staan een paar grotere gebouwen, maar het is er uitgestorven, de visvangst is voorbij, de droogrekken zijn hier leeg, er valt dus niet zo veel meer te doen. Het eiland verder rond is er in drie jaar tijd wel iets veranderd, was het toen aan de zuidkant nog een zgn. Gruzveien, nu is het een mooie geasfalteerde weg. De laaghangende wolkenslierten voor de bergen geven een bijzonder mooi effect, we zien ze liever niet, maar als ze er toch zijn moet je er ook van genieten. 
Terug op de E10 gaan we het eiland Vestågøya op, het op één na grootste eiland van de Lofoten en dat ziet er iets anders uit dan de andere eilanden. Er zijn hier minder steile rotsen en er zijn meer voor landbouw en veeteelt geschikte gronden. De plaats hoofdplaats van dit eiland is Leknes en dat is dan ook een belangrijk centrum voor de zuivelindustrie. 
De rondweg over het volgende schiereiland gaat via Limstrand naar Kvalnes en ook hier komen we geen toeristen tegen. Bij de haven van Kvalnes vinden we weer een prima plekje voor een tussenstop. Wat is het geweldig om hier rond te rijden, op deze schiereilanden zie je hoe de mensen hier echt wonen en leven in tegenstelling tot bijvoorbeeld Henningsvaer waar het allemaal om het toerisme draait. 
Weer terug op de E10 slaan we rechtsaf en even verderop slaan we weer rechtsaf en rijden naar Eggum. Helemaal op het eind is een veldcamping. Ook hier is het e.e.a. veranderd, er is een nieuw informatiecentrum met een winkeltje en een café en er zijn nieuwe toiletten en het is niet de bedoeling dat je daar je cassette leegt! Voor je het terrein oprijdt word je vriendelijk verzocht 20 NOK in een bus te deponeren en als je hier wilt overnachten kost dat nog eens 100 NOK! De vorige keer stonden hier volop campers nu staan er maar twee! 
Achter het café, op een hoog duin, stond een in de oorlog door de Duitsers gebouwde radarinstallatie die werkte op benzine. Deze installatie was van groot belang voor de Duitsers, konden ze de Moermanks konvooien goed in de gaten houden. Tegenwoordig is het een bijzondere uitkijkplaats. We rijden een paar kilometer terug, daar is een kleine haven, en daar hebben we drie jaar geleden ook gestaan, dat gaan we nu weer doen. We hebben uitzicht naar het noorden en kunnen, als het weer mee zit, de middernachtzon hier zien! Helaas, het weer zit niet mee! ZATERDAG 13 JULI
Het weer zit helemaal niet mee, het is grijs en nat buiten, we zijn het even helemaal zat, liggen lekker lang in ons warme bed en zitten om half elf aan het ontbijt! We besluiten vandaag helemaal niks te doen en te blijven waar we zijn. Lekker bij de kachel, boekje, spelletje, etc. etc. Morgen zien we wel weer. Lees verder week 5
