ZONDAG 29 JUNI
Gelukkig regent het niet meer na een nacht waarin er weer heel veel regen is gevallen.
We gaan vandaag de historische binnen stad van York bekijken, deze keer pakken we niet de bus maar de fiets, zijn benieuwd hoe het is om links te fietsen, zullen moeten wennen aan het rechts achterom kijken in plaats van links als je iemand wilt passeren. We zitten ongeveer drie kilometer vanaf de binnenstad, dat moet dus lukken!
Even twee stukjes uit onze reisgids: Historisch gezien is York de hoofdstad van Noord-Engeland, dat is al zo sinds 71 toen de stad door de Romeinen werd gesticht onder de naam Eboracum. Diverse Romeinse keizers hebben de stad bezocht en Constantijn de Grote werd hier in 306 tot keizer uit geroepen. Ook in de late middeleeuwen was York kerkelijk en bestuurlijk centrum van Noord-Engeland. In de 19e eeuw lag York in het zwaartepunt van de Britse Spoorwegindustrie, het bekendste fabricaat zijn nu de After Eight chocolaatjes van Rowntree. 
‘York Minster’, de kathedraal, is gewijd aan de apostel Petrus en is de hoofdkerk van Noord-Engeland. De aartsbisschop van York is de voornaamste ambtsdrager in de Anglicaanse kerk na de bisschop van Canterbury. De huidige gotische kathedraal werd gebouwd tussen de 13e en de 15e eeuw. De laatste twee eeuwen hebben drie grote branden het godshuis geteisterd. De kerk is beroemd vanwege haar middeleeuwse gebrandschilderd glas. Bijna de helft van al het oude glas in Engeland bevindt zich in de vensters van deze kathedraal.
York is zeker een bezoekje waard, een prachtig historisch centrum met smalle straatjes en nog mooie, oude, hele kleine winkeltjes in Dickens stijl. We wandelen door het oude centrum en over de stadswal die gebouwd werd in de middeleeuwen en nog bijna helemaal compleet is. Kijken natuurlijk bij ‘York Minster’ waar we niet naar binnen kunnen omdat er een dienst is. We toeren rond met de ‘York Sight Seeing Bus’ de ‘Hop On - Hop Off’ bus waar je uit kunt stappen waar je wilt en ook weer vrij in kunt stappen naar een volgende halte.
We stappen o.a. uit bij de The Shambles, het kortste en bekendste straatje van York. De inwoners van York noemen het ‘Whip-ma-whop-ma Gate’, wat in het plaatselijke dialect zoveel betekend als ‘Wat nu? Wat nu?’ De mensen riepen dat in 1505 van verbazing omdat ze het straatje zo kort vonden. Volgens een andere lezing werden hier misdadigers gemarteld: ‘geselen’ is to ‘whip’ in het Engels. 
We stappen ook uit bij het ‘Nationale Railway Museum’. In de oude remise staan prachtig opgepoetste stoomlocomotieven, waarvan de oudste uit 1829 stamt. Ook zijn er diverse wagons, waaronder treinstellen die door de Britse Koninklijke familie zijn gebruikt, die zijn zelfs voorzien van o.a. badkamer met ligbad en slaapkamer. De kleine wagon op de foto werd rond 1840 gebruikt door Queen Adelaide, één van de eerste royals die per trein reisde. De grootste wagon werd tussen 1860 en 1900 veelvuldig gebruikt door Queen Victoria. 
Een mooie dag met mooi weer kunnen we weer aan onze ervaringen toevoegen. We zorgen er wel voor om voor vijf uur weer terug te zijn bij de camper want dan speelt het Nederlands elftal haar wedstrijd in de achtste finale tegen Mexico en dat willen we natuurlijk niet missen ook al zijn we niet van die echte voetbalfanaten! Toch leuk om te zien dat Nederland ook deze wedstrijd weer weet te winnen en op gaat naar de kwartfinale. MAANDAG 30 JUNI
Gisteravond van mede camperaars nog wat tips gekregen m.b.t. Schotland en vandaag gaan we verder die kant op. Buiten ziet het er weer goed uit, bewolking met daartussen stukken blauw en een uur later ziet het er nog vrolijker uit en zijn de rollen omgedraaid. We rijden via Malton (waar we bij de Lidl onze voorraad weer op peil brengen) en Middleton weer naar de kust. De weg van Middleton naar Whitby is weer groen gearceerd, een verrassend mooie route met gigantische vergezichten en bijna op het eind een afdaling van 20%! 
In het begin van de route staan er nog de typische Engelse hagen langs de kant van de weg en daar waar we verder kunnen kijken zien we voor het eerst ommuurde landpercelen en weilenden met schapen en zwart-witte koeien, wat komen die ons bekend voor! Voor we er erg in hebben zitten we op een hoogte van 850 meter en de begroeiing heeft plaatsgemaakt voor heidevelden. We gaan kijken op de camperplaats in Ruswarp, dat is drie keer niks, alleen een plek om je ogen dicht te doen en als ze weer open zijn, zo snel mogelijk te vertrekken.
We rijden verder naar Sandsend en langs de boulevard is het tijd voor de lunch, op een bankje met uitzicht op zee is het genieten! Na de lunch rijden we verder richting Saltburn by the Sea en ergens halverwege ontdekken we een mooi privé plekje waar we een paar uur van de zon genieten, je weet het in Engeland maar nooit hoe het er de volgende dag uitziet, het is pakken wat je pakken kunt! 
Aan het eind van de middag rijden we verder naar Saltburn, een spannende weg met veel berg en dal, de zeven heuvelen route tussen Groesbeek en Berg en Dal is er niks bij. De ene fikse helling volgt de andere op, sommigen zijn zelfs 20% en gelukkig heeft Roxanne II er geen problemen mee. Hoewel de kustlijn uit duinen bestaat, ligt Saltburn-by-the-Sea hoog op de rotsen. Een hydraulische kabelbaan uit 1884 verbindt het stadje met de promenade en de pier. Na het avond eten gaan we dat uitgebreid bekijken.
DINSDAG 1 JULI
De dag begint goed de zon is weer volop aanwezig en rond half tien is het weer tijd om verder te gaan. Het eerste stuk naar boven is weer erg stijl en bijna boven zien we een prachtig en zeer goed onderhouden middeleeuws pand. We komen langs via Middlesbrough, een industriestad waar een chemiegigant de grootste werkgever is en die zijn energie haalt uit een windmolenpark in zee, iets waar ze in Zandvoort hun uiterste voor best doen dat tegen te houden. We gaan met een grote boog om die stad heen. 
Via Durham (de bisschop van Durham was één van de grootste machthebbers van het rijk en genoot het uitzonderlijke privilege te titel van ‘prins-bisschop’ te mogen voeren) en Hexham rijden we naar ‘Hadrian’s Wall’. We hebben weer een prachtige route te pakken en aan de fikse hellingen die we regelmatig tegenkomen beginnen we al aardig te wennen. Ook in Engeland wordt op diverse plekken aan de weg gewerkt, het bord dat altijd naast het stoplicht staat spreekt voor zich! we zouden niet anders durven.
Onze reisgids zegt over Hadrian’s Wall het volgende:
In 122 gaf keizer Adrianus opdracht een verdedigingsmuur aan te leggen van de Noordzee tot de Ierse Zee, lengte 118 kilometer. Na drie eeuwen heeft de muur geen dienst meer gedaan als grens, maar helaas wel als leverancier van stenen voor de dorpen en boerderijen in de omgeving. De muur werd gesloopt en op die plaats is nu een weg aangelegd, de B6318. Alleen daar waar de weg een te hobbelig verloop zou hebben, bleef de muur gespaard. In de restanten van het ‘Vercovicium’, een Romeins kamp is goed te zien hoe een Romeinse kazerne functioneerde. 
Nog steeds is het heerlijk buiten en we zoeken weer een plekje waar we kunnen blijven staan. Aan de rand van Haltwhistle hebben we er één te pakken! De stoelen kunnen weer naar buiten! Tot nu toe hebben we niets te klagen over het Engelse weer! We tekenen ervoor als deze trend zich voortzet. Een uurtje na ons komt er nog een Nederlandse camper bij, we maken kennis, drinken samen een glaasje en wisselen ervaringen uit, weer een hoop informatie gekregen waar we wat aan hebben.
WOENSDAG 2 JULI
Weer een dag die zonnig begint, al kost het wel wat moeite door een dun laagje sluierbewolking heen te prikken. We gaan weer On Tour en kruipen steeds verder Noordwaarts. Vandaag bereiken we Schotland, de bestemming van deze reis. Net na Longtown, het is kwart voor tien, rijden we Schotland binnen en gaan verder via Langholm en Jetburgh naar Berwick-upon-Tweed en dan langs de kust naar North Berwick, de bestemming van vandaag, van verschillende kanten de tip gekregen dat daar en mooie plek direct aan zee is, we gaan het zien! 
We volgen grotendeels de rivier, af en toe gaat de weg naar de andere kant en bijna altijd moeten we dan over een smalle oude brug, de oversteek wordt dan ook geregeld door stoplichten, het is zoals ze dat noemen een ‘One Track Road’. Het wordt misschien wat eentonig (voor ons zeker niet) maar weer rijden we een mooie route en zitten met een glimlach op ons gezicht om ons heen te kijken en als we de boekjes moeten geloven wordt het alleen maar mooier. We voelen ons, zoals een wat oudere Engelse dame tegen ons zei; “You are lucky people”. 
Na Kelso krijgen we weer een echte binnendoor route met zeer weinig verkeer, de auto’s die we tegenkomen kunnen we bijna op een hand tellen, heerlijk rustig en ontspannen rijden, ook hier weer van die mooie hoge hagen langs de weg, wel jammer dat je dan weinig ziet van wat er naast je is. In de loop van de ochtend wordt de sluierbewolking dikker en aan het begin van de middag vallen er een paar regendruppels op de voorruit, dat hebben we niet besteld!
Gelukkig zijn de spetters van korte duur en klaart het weer op. Het laatste stukje naar North Berwick rijden we over de ‘Scotland’s Golf Coast Road’ en dan stuurt onze navigatie ons naar de weg langs de kust en bijna op het eind is inderdaad een mooie plek met uitzicht op zee en gelukkig is er nog een plaatsje vrij waar we de camper neer kunnen zetten. Voor ons op het strand zijn Schotse kinderen zandkastelen aan het bouwen, altijd leuk om naar te kijken. 
Voor de kust steken een paar rotsen uit zee, op één van die rosten zit o.a. een papegaaiduikerkolonie en op een andere, de ‘Bass Rock’, die iets verder weg ligt en een stuk groter is, zit het tjokvol met Jan van Genten die daar broeden. In de verte lijkt het net alsof de rots vol zit met poep, maar niets is minder waar, het ziet er wit van de vogels die heel dicht op elkaar zitten. We lopen naar het eind van de weg en daar hebben we een schitterend uitzicht op de Jan van Genten rots.
We lezen op de ‘Vogels in Nederland app’ dat Jan van Genten het vogelequivalent van de duikbommenwerper zijn. Het verschil is dat deze vogels zélf een torpedohouding aannemen en zich van grote hoogte razendsnel in het water storten. Vliegend boven zee speuren ze naar scholen vis waar ze vervolgens groepsgewijs op vissen. We zien het voor onze ogen gebeuren, het gaat echter zo snel dat het bijna onmogelijk is dat met een gewone camera vast te leggen, ik heb in ieder geval wel m’n best gedaan! DONDERDAG 3 JULI
We blijven een dag in North Berwick, ene plaatsje dat op een rotsachtige landtong in ze, met 19e-eeuwse huizen aan de haven. Op de landtong staat de vervallen 12e-eeuwse Auld Kirk. Daar verzamelden zich in 1591 honderd toverkollen om met de duivel een verbond te sluiten tegen koning Jacobus VI. Het monster-verbond mislukte en de tovenaars werden gearresteerd en gefolterd. 
Het ziet er weer prima uit buiten, het is zelfs zo mooi dat het aardig druk is op het strand, de kinderen bouwen zandkastelen en zwemmen in een speciaal aangelegd reservoir. In de loop van de ochtend lopen we naar het dorp. Wat ons direct opvalt zijn niet alleen de gordijn- en vitrage loze ramen, er staat weinig of niets in de vensterbank en het ziet er dan ook allemaal kaal en erg ongezellig uit, maar ook de fuchsia die hier als struik in de tuinen staat, bijzonder!
Vandaag willen we met ‘Seabird Cruise’ langs het Puffin-eiland en naar ‘Bass Rock’ daar waar de Jan van Genten ‘wonen’. We hebben geen idee wanneer er een boot vaart en gaan het bekijken. Eén keer per dag vaart het bootje de haven uit en dat is vandaag om half vijf. Het waterpeil is bij eb zo laag dat de boot de haven niet uit komt. We kopen alvast een ticket en zijn dus zeker van een plekje. Bij de plaatselijke VVV halen we het ‘What to See & Do’ tijdschrift van de provincie Lothians en ook krijgen we de agenda van de Highland Games 2014.
Om vier uur gaan we naar de haven en om kwart voor vijf varen we de haven uit op weg naar, wat later blijkt een schitterende en spectaculaire boottocht. We hadden het niet beter kunnen treffen, de zon schijnt, er staat maar een klein beetje wind en de zee is rustig. Als eerste varen we langs het kleine eiland dat vol zit met duizenden Papegaaiduikers, meeuwen en een kleine pinguïn soort, je komt ogen te kort! We blijven foto’s maken in de hoop dat er uiteindelijk een mooie bij zal zitten en dat is zo te zien redelijk gelukt! 
En dan in volle kracht vooruit naar ‘Bass Rock’, wat een spektakel is het ook daar, naar schatting meer dan 150 duizend Jan van Genten zitten hier, het is de grootste kolonie van deze vogels in de wereld. Ook hier komen we weer ogen te kort. Op elke richel, hoe klein ook zitten van die grote vogels. Het broedseizoen is voorbij en de jonge vogels krijsen om voedsel en de ouders zwermen met duizenden tegelijk boven ons hoofd. We kunnen met de boot heel dicht bij één van de plateaus komen, de vogels trekken zich er niets van aan en blijven rustig zitten! 
Na een uur zijn we terug in de haven, wat een geweldige boottocht, zoiets hebben we nog niet eerder meegemaakt! Nog even dit: ‘Bas Rock werd in de 17e-eeuw gebruikt als gevangenis voor politieke gevangen, nu ‘wonen’ er alleen nog vogels en staat er een vuurtoren op dit prachtige eiland. 
Hoe bijzonder kan het zijn! Twee andere campers van ons vijf campers tellende Camperclubje ‘WIJ DUZZ’ zijn ook in Schotland! Heel apart dat ieder voor zich, zonder dat we het van elkaar wisten, er voor gekozen heeft deze zomer naar Schotland te gaan. Over een uurtje gaan we elkaar ontmoeten! Na sms-contact afgesproken dat we elkaar op Camping Mortinhall in Edinburgh treffen, altijd leuk elkaar op een andere plek dan thuis tegen te komen. We worden hartelijk ontvangen, de koffie staat al snel op tafel en de aardbeien met slagroom zijn verrukkelijk! VRIJDAG 4 JULI
Vandaag gaan we met z’n vijven Edinburgh verkennen, Willem blijft bij de campers, de rest gaat gewapend met paraplu op pad. Rond half elf stappen we op de bus naar het centrum, hebben een kaartje gekocht voor £ 3,50 en kunnen daarmee de hele dag gebruik maken van alle bussen in de stad. Wat het weer betreft ziet het er vandaag minder goed uit, er wordt regen verwacht en als we weggaan motterd het een al beetje, we laten ons niet uit het veld slaan en gaan gewoon doen wat we van plan waren, het kan niet altijd een feestje zijn! 
Uit de reisgids: Het kasteel van Edinburgh domineert de stad. Als vesting is het altijd een sterke burcht geweest, maar niet onneembaar. Menigmaal hebben de Engelsen hem ingenomen. De heuvel was al bewoond tijdens de bronstijd 3000 jaar geleden. Helaas hebben latere generaties alle sporen hiervan uitgewist. Vast staat in ieder geval dat de burcht in de tweede helft van de 11e-eeuw een Koninklijke residentie was. De gebouwen die er nu staan, dateren uit verschillende tijdperken. 
We stappen in het centrum uit en lopen eerst naar ‘Edinburgh Castle’ dat we willen gaan bekijken, we komen op ons voornemen terug, er staat voor de kassa een grote rij wachtenden en het duurt minimaal een uur voor je een kaartje hebt en eenmaal binnen is het met de stroom meelopen, daar hebben we geen zin in. We gaan nog wel op de foto met de ‘wacht’ en dan lopen we de ‘Royal Mile’ op, de oude verkeersader die paleis en kasteel met elkaar verbindt. Het is er gezellig, kleine winkeltjes, ‘stand-beelden’, straattheater en muziek, genoeg te beleven. 
We lopen de ‘St. Giles’ Cathedral’ binnen en daar is een koor aan het zongen, we gaan er even voor zitten en genieten. De grote kerk van Edinburgh wordt vaak kathedraal genoemd, maar deze benaming is niet correct. De schotten noemen het de ‘High Kirk’. Eeuwenlang zijn hier nationale vieringen en herdenkingen gehouden. Inmiddels is het lunchtijd geworden en we duiken een restaurantje binnen. 
Na de lunch lopen we naar ‘Old Town’ en dolen daar door de oude straatjes, kopen een souvenir voor onze kleindochters en komen uiteindelijk uit op de Grassmarket, een gezellig langgerekte plein met veel pubs. Het is tot nu toe droog gebleven maar dan komt toch de voorspelde regen en we duiken een pub in voor een drankje. Ons voornemen vanavond een drankje te gaan drinken in één van de pubs waar ook muziek wordt gemaakt, laten we voor wat het is, pas na de voetbalwedstrijden (rond 23.00 uur) begint de muziek te spelen, daar willen we niet op wachten! 
We zoeken de bus weer op en gaan terug naar de camping, Rob en Simon gaan eerst nog naar de tweede helft van Duitsland tegen Frankrijk kijken, Duitsland wint deze wedstrijd met 1-0 en is weer een ronde verder. Tussen de twee wedstrijden door, om negen uur spelen Brazilië en Columbia tegen elkaar, gaan we met z’n allen een hapje eten in de ‘De Stable Bar, Country Pub’ bij het campingpark, we zijn net terug als de tweede helft van de tweede wedstrijd begint en zien hoe Brazilië de wedstrijd wint met 2-1.
ZATERDAG 5 JULI
We nemen weer afscheid van onze ‘WIJ DUZZ’ vrienden Willem en Marianne en Rob en Wiesje, zij varen een het eind van de middag vanuit Newcastle terug naar IJmuiden en wij gaan verder met onze tocht door Schotland, voor wij weer op pad gaan maken we eerst nog even gebruik van de wasmachine en droger, ons beddengoed kan wel een opfris beurtje gebruiken. Het is half twaalf als we klaar zijn om te vertrekken. buiten is het weer lekker, afwisselend bewolkt en zonnig, een stuk beter dan gisteren.
We rijden eerst naar de Rosslyn Chapel, één van de drukst bezochte bezienswaardigheden in Schotland nadat Dan Brown de ‘Da Vinci Code’ schreef, de ontknoping speelde zich af in deze kapel! Oorspronkelijk zou de kapel dienst gaan doen als kerk, maar toen de stichter William Sinclair overleed, werd het een begraafplaats voor hem en zijn nakomelingen. Het is een meesterwerk van middeleeuwse beeldhouwkunst, met voorstelling van raadselachtige wezens afkomstig uit de wereld van de vrijmetselarij. Er is maar één woord voor: INDRUKWEKKEND! Het is al middag voordat we op weg gaan naar Falkirk. In 2002 is aan de westrand van de stad het ‘Falkrik Wheel’ gereed gekomen, Schotlands meest bijzondere bouwwerk van de 21ste-eeuw.
Het is geen scheepslift en geen sluis maar een gigantisch draaiende installatie die een bak water, met daarin een schip, van het Forth and Clyde Canal naar het 35 meter hoger gelegen Union Canal optilt.
Simon had een poosje geleden op Discovery Canal The Making Off gezien en wilde dat natuurlijk graag met eigen ogen bekijken. Wat is dit bijzonder!
Een dag met grote tegenstellingen, zo waan je je in de middel-eeuwen en even later zit je midden in de 21ste-eeuw. Gelukkig zit er bijna 50 kilometer tussen de Rosslyn Chapel en het Falkirk Wheel en hebben we tijd genoeg om om te schakelen. Op de parkeerplaats van het Falkirk Wheel overnachten we en als we voor de eerste keer de omgeving van het Wheel hebben bekeken is het alweer etenstijd. Na het eten gaan we kijken naar de WK-wedstrijden van vanavond. Eerst België–Argentinië en dan Nederland–Costa Rica, we zijn benieuwd hoe dat afloopt. Week 2 van York tot Falkirk, 560 kilometer
Lees verder week 3
