ZONDAG 3 AUGUSTUS
Deze week begint wel heel vervelend, wat een gigantisch hoeveelheid water komt er naar beneden en het houdt niet op! Het gaat 's nachts zo te keer dat we er wakker van worden, horen en zien vergaat je! 's Ochtends vroeg horen we ook nog een aantal donderslagen die zo lekker doordreunen tussen de bergen. In tegenstelling tot vannacht ziet het er als we opstaan een stuk beter uit, tussen de witte wolken door schijnt de zon! 
We rijden het rondje (A861) verder af, wat is het vandaag toch een stuk mooier dan gisteren, waar zou dat nou aan liggen? In Strontian, in een 'mini' winkeltje met een 'mini mini' Post Office, hebben ze postzegels voor de Glenfinnan kaarten. Net na de middag komen we aan in Fort William dat vooral bekend is om zijn ligging aan de voet van de 'Ben Navis', met 1344 meter de hoogste berg in Groot Brittannië. Vanuit de stad leiden vele wandelpaden de berg op.
Het 'Fort William', aan het einde van de 17e eeuw gebouwd en vernoemd naar stadhouder-koning Willem III, is inmiddels verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor een moderne stad. Bezienswaardig zijn het 'West Highland Museum' en de neogotische 'Saint Andrew's', een van de grootste kerken in Schotland. Je kunt er ook met de 'Jacobite Steam Train', ook wel de 'Harry Potter trein' genoemd die in twee uur naar Mailag tuft. 
We willen naar buiten, maar de regen die inmiddels weer overvloedig naar beneden komt, houdt ons tegen! We wachten het een poosje af, hopen dat de regen een keer op zal houden. Gelukkig is het na een uur weer droog en schijnt de zon. We lopen High Street in, de autoloze winkelstraat. Zien tot onze verbazing dat ook hier de Chinese winkel, zoals we die in ook Spanje aantreffen, is neergestreken, we kopen twee opvouwbare paraplu's die we op de terugweg hard nodig hebben! 
In de stromende regen rijden we verder, slaan vanwege het slechte weer de mooie weg ten zuiden van 'Ben Nevis' over en rijden door richting Glencoe aan het 'Loch Leven'. Het houdt niet op met regenen en we willen zo snel mogelijk stoppen. We kijken In Ballachulish maar vinden daar alleen een plekje onder de bomen en gaan verder en net voorbij Glencoe zien we een mooie wandelparkeerplaats bij 'An Torr', we stoppen! Ons plan om Glencoe te bezoeken schuiven we door naar morgen. MAANDAG 4 AUGUSTUS
Het is nog steeds erg nat buiten, het lijkt wel herfst! Met dit weer en het slechte zicht heb je er niet zoveel aan om ergens een mooi bergweggetje in te duiken. We rijden eerst naar het informatiecentrum van Glencoe, daar is een viewpoint en in het restaurant is Wifi, we gaan eens een keer onze e-mail bekijken. Met een grote beker koffie houden we het wel een poosje vol en gaan onze volgers laten weten dat we voorlopig de site niet kunnen bijwerken, de laptop wil niet meewerken!
Kwam het er gisteren niet meer van om Glencoe te bekijken, vandaag lukt dat wel. Het is er nu vreedzaam maar in de winter van 1692 was het het toneel van een brute massamoord. Leden van de 'Clan Campbell' doodden alle mannelijke inwoners van de 'Clan MacDonald' als straf voor hun aarzeling met het afleggen van de eed van trouw aan koning-stadhouder Willem III. Ter herinnering aan deze gebeurtenis staat in het dorp een Keltisch kruis.
Terug op de A828 gaan we richting Oban en volgen de 'Argyll Coastal Route' langs 'Loch Linnhe', natuurlijk weer een groen gearceerde route, het valt ook niet mee in deze prachtige omgeving een weg te vinden zonder een groen randje. Bij Creagan maken we een klein uitstapje langs 'Loch Creran' en daar zien we weer een paar van die prachtige echte Schotse runderen. Jammer dat de blonde achter een hek ligt waar een diepe sloot voor zit, niks foto! Erg jammer, hij was heel bijzonder! 
We rijden door naar de Longstay parking in Oban aan de rand van de stad, het adres gevonden op de NKC App. Het staat er prop vol en willen we nog wat van de stad zien dan moeten we op zoek naar een andere parking. Dichtbij het centrum vinden we een parkeerplaats met een plekje waar we de camper kwijt kunnen en gaan lopen naar het centrum, wij vinden het hier gezelliger dan gisteren in Fort William, de eerlijkheid gebied wel te zeggen dat het weer hier stukken beter is. 
Het leven speelt zich hier grotendeels af rond de haven, het is een gezellige drukte, leuke winkeltjes, kraampjes met etenswaren uit diverse landen, o.a. Duitse worst, Griekse lekkernijen en Franse Crêpes. Oban is vooral belangrijk als haven voor de vele veerboten naar de zuidelijke Hebriden, zoals Col, Mull, Barra en South Uist, dat laatste eiland hebben ook al vanaf Sky gezien.
Midden in de stad staat de 'Oban Distillery', de plaatselijke whiskystokerij. Dat deze midden in de stad staat is te verklaren uit het feit dat de distilleerderij, uit 1794, ouder is dan de stad zelf, die pas in de 19e eeuw tot ontwikkeling kwam dankzij het toerisme. Een ander opmerkelijk bouwwerk, hoog boven de stad, is 'MacCaig's Tower' dat op het Colosseum lijkt. Een plaatselijke bankier liet het gebouw neerzetten, maar voor het af was is de man overleden en het is nooit afgemaakt. 
Na ons stadsbezoek rijden we naar Gallanach en bij de parkeerplaats van het voetveer naar het eiland 'Kerrera' zetten we de camper op z'n plek. We willen vandaag niet zo heel ver rijden, hebben goede hoop dat het betere weer er aan zit te komen. 's Middags komt de zon er steeds vaker bij, ons weerstation geeft een zonnetje en de barometer loopt omhoog! Willen, als het even kan, nog graag van deze mooie omgeving genieten met een beetje zonneschijn! DINSDAG 5 AUGUSTUS
Gisteravond was de lucht helemaal blauw en hebben we zelfs nog een poos buiten kunnen zitten, waren bijna vergeten hoe dat voelde! Als we opstaan is het al lekker buiten, de zon is er weer bij en er hangen gelukkig geen dreigende wolken boven ons! Het ziet er veelbelovend uit voor vandaag. We rijden terug naar Oban en gaan dan richting Lochgilphead, eenvoudiger gezegd de 'Argill Coast Route (South)'.
Een afwisselende route door bergen, bos en langs water. Nog een heel stuk voor het dorp met die moeilijke naam slaan we linksaf richting Ford en Cladich, een witte weg (B840) langs het 'Loch Awe' met uiteraard weer en groene streep! Dit zijn van die weggetjes waar je niet opgejaagd wordt door achterop komend verkeer en waar je je eigen tempo kunt bepalen, heel relaxed!! 
Een route van ongeveer 40 km. waarin we twee toeristen en twaalf locale inwoners tegenkomen! We zien onderweg weer een aantal mooie dingen, stapelmuurtjes vol met bijzondere mossen en varens, een mooie waterval die nu eens een keer goed te fotograferen is, een grote kudde Schotse runderen en het gras groeit hier midden op straat! Halverwege de route een oude benzinepomp, het is belangrijk altijd voldoende brandstof in de tank te hebben als je dit soort wegen rijdt. 
Aan het eind slaan we rechtsaf richting Inveraray dat aan 'Loch Fyne' ligt. Net voor het dorp begint zetten we de camper op de busparkeerplaats en na de lunch gaan op verkenning. Een hoge smalle brug is het enige wat nog over is van het Middeleeuwse stadje nadat de hertog van Argyll in 1743 besloot een nieuw kasteel te bouwen en het dorp naar het zuiden te verplaatsen. Inmiddels is het uitgegroeid tot een toeristisch stadje en een doedelzakspeler verwelkomt iedereen. 
Naast de kerk in strakke stijl is de 18e-eeuwse 'Inveraray Jail' te bezoeken met een rechtszaal en een modelgevangenis. Levensechte tableaus tonen scenes uit die tijd. Arme zielen zaten er soms maanden of jaren vast voor het stelen van een onderrok, zelfs kinderen van 11 jaar hebben ervaren hoe het was om een aantal dagen in de gevangenis te zitten. In de oude gevangenis was geen water, waren er geen toiletten, was er geen verwarming en zat er geen glas in de ramen, brrrrrr!
In de ‘Nieuwe gevangenis’, gebouwd in 1849 was het iets luxer! Er was een speciale kamer voor de bewaarder, er waren toiletten en badkamers. Er heerste een strak regime, om zes uur 's ochtends opstaan, om kwart over zes wassen, dan eten in de cel, ze moesten hard werken en netten maken voor de vissers uit de omgeving. Een maal per dag mochten ze in de kooi die tussen de twee gebouwen instaat om te luchten en om acht uur ging het licht weer uit en moesten ze slapen. 
In de omgeving van Inveraray is nergens een plek te vinden waar je vrij mag overnachten en we rijden richting Tarbet op zoek naar een plek waar we wel kunnen blijven staan. Halverwege, midden in het 'Argyll Forest Park', is een mooie terrassen parkeerplaats, er staat wel een NOP bordje maar dat kunnen we niet lezen! We parkeren de camper op het hoogste terras en hebben een geweldig uitzicht op het dal. Nu maar hopen dat we niet worden verzocht te vertrekken!
Aan het begin van de avond waren er nog zes andere campers die niet konden lezen! Een Oostenrijker, een Zwitser, een Zweed, een Duitser en twee Italianen, we stonden hier 'illegaal' in een internationaal gezelschap! Heel laat komt er ook nog een Schot bij, je zou toch denken dat die het bordje wel zou kunnen lezen! WOENSDAG 6 AUGUSTUS
Het regent niet maar de luchtvochtigheidsmeter staat wel op 92%. Het weerstation gaf gistermiddag al aan dat er regen op komst is en de barometer liep snel terug van 1020 mb naar 979 mb. Net voor we vertrekken komt er een open vrachtwagen naast ons staan met grote zakken kolen!!!! Kennelijk worden hier nog steeds met kolen de huizen verwarmd, dat soort auto's hebben we al jaren niet meer in Nederland gezien!
We rijden naar Tarbet en vandaar gaan we langs het bijna 40 kilometer lange en daarmee het grootste meer van Groot Brittannië: 'Loch Lomond'. Het is een mooi meer al zie je er vanaf de weg niet zo heel veel van, je moet echt een parkeerplaats op om het meer goed te kunnen zien. Door de nabijheid van Glasgow is het er 's zomers als het mooi weer is en in het weekend erg druk. Vandaag is er niemand te zien, het is geen weekend en geen mooi weer! 
We zakken steeds verder af naar het zuiden en langzaamaan verandert het landschap van ruige bergen naar een glooiend en landelijk landschap. Glasgow laten we links liggen, wij zijn niet van die steden bezoekers, houden meer van de natuur, maar soms, heel soms, gaan we wel eens een stad in maar deze keer even niet! Het enige wat we van Glasgow zien is de haven!
We gaan over de Erskine Bridge en rijden langs de 'River Clyde' richting Greenock en Gourock. In beide steden staan opvallend veel grote vrijstaande huizen langs de boulevard en net buiten het laatste dorp een net weer even andere vuurtoren. We zijn begonnen aan ons rondje Southern Uplands en zullen uiteindelijk uitkomen bij Gretna Green. Het gebied waar we nu zijn wordt Ayrshire genoemd en dankzij een warme Golfstroom heerst er in deze omgeving een zacht klimaat.
Het eerste stuk is een mooie weg langs de kust, passeren leuke plaatsjes, wat weer anders dan de hooglanden, daar zagen we maar mondjesmaat dorpjes en dan nog heel klein ook, hier rijd je bijna van het ene in het andere drop is, de wegen zijn breder maar dat ze ook van betere kwaliteit zijn kunnen we niet zeggen, het is veel lapwerk en regelmatig is het bovenste laagje asfalt gebarsten of zelfs verdwenen, dat kom je op heel veel plaatsen in Schotland tegen. Het is wel afkicken! 
We komen weer van alles tegen, golfbanen die als paddenstoelen uit de grond zijn geschoten, jachthavens, ruïnes en in Largs zijn ze op de Viking-tour, in 1263 hebben de Schotten de Noren verslagen in een zeeslag en dat wordt hier op verschillende manier herdacht, een Obelisk, een standbeeld van een Viking en een attractiepark! We rijden naar de camperplaats in Ayr, maar die is niet meer beschikbaar, wel zetten we de camper even langs de boulevard en eten op een muurtje ons broodje op! 
Na Ayr nemen we de alternatieve route en slingeren door een mooi heuvel-landschap. De parkeerplaats in Girvan, waar je met de camper mag staan, ligt aan zee, de 'Firth of Clyde'. We zetten de camper met de snuit naar het water en voor de camper houden we een meter vrij, daar zetten we de stoelen neer, dankzij de warme Golfstroom is het hier lekker, de zon schijnt, we genieten weer! 
Zo'n Vijftien kilometer voor de kust ligt het eiland 'Ailsa Craig', een eiland waarop verschillende vogelsoorten broeden o.a. de Puffin. Het gesteente bestaat uit Ailsa Graniet dat o.a. wordt gebruikt om Curling-ballen van te maken. We zien het eiland niet echt scherp maar een stuk dichterbij ligt op een kleine rots in zee een zeehond lekker in de zon, hij is er niet alleen, ook een aalscholver is er neergestreken en is zijn vleugels aan het drogen, wat weer mooi om te zien!
DONDERDAG 7 AUGUSTUS
Was het gistermiddag nog zonnig en zaten we lekker buiten, gisteravond was het weer erg nat! Vonden het eigenlijk niet zo erg, overdag zon en 's avonds regen, beter dan de hele dag regen, het mag van ons wel een poosje zo blijven! Vanochtend is de zon er weer bij en het is zo helder dat we de vogelrots nu wel kunnen zien!
Weer verder langs de kust rijden we naar Stranraer aan het 'Loch Ryan', daar vullen we onze voorraad weer aan. Over een mooie en rustige route langs 'Loch Bay' aan de ene kant, glooiende akkers aan de andere kant, af en toe een dorpje en een blauwe lucht boven ons hebben wij het wel naar onze zin. Bij Cairnryan ligt de Ferry van de Stena Line klaar om naar Larne in Noord Ierland te vertrekken, even verderop is de terminal van P&O, die varen naar Belfast.
Bij Sandhead stuurt de navigatie ons door het dorp in plaats van er omheen, we zitten al te mopperen, maar zijn onze navigatie achteraf dankbaar. Langs het strand is een mooie grote dagrecreatie plek, er is plaats genoeg en zetten de camper voorlopig even aan de kant, de stoelen gaan naar buiten! Vanochtend uit Girvan extra water meegenomen en hier kunnen we mooi even een handwasje doen. Het waait een beetje en met de zon erbij is het binnen 'No Time' droog! Super! 
Om een uur of vier gaan we weer verder en rijden via Cairngaan naar de 'Mull of Galloway', de vuurtoren op het zuidwestelijke puntje van Schotland. We rijden over een mooi schiereiland met fraaie zeegezichten en op diverse plaatsen zijn mogelijkheden voor dagrecreatie, maar je mag er niet overnachten! Bijna overal zijn brede stranden zolang het eb is, als het vloed wordt blijft daar weinig van over en staat het zeewater bijna tot aan de weg. 
Het Laatste stukje naar de vuurtoren is een smalle verharde binnenweg, het is weer eens een STR zoals we dat gemakshalve maar noemen, natuurlijk voorzien van voldoende PP’s. Naast en op de weg lopen schapen en koeien en als een kalf bij z'n moeder aan het drinken is moet je gewoon even geduld hebben, ze gaan geen centimeter aan de kant.
Eenmaal boven wordt je beloond met een grandioos uitzicht, klippen die 60 meter boven de Ierse zee uitsteken, kijk je rechts dan zie je Ierland, kijk je links dan zie je Schotland en als je voor je kijkt en je hebt een beetje geluk zie je het 'Isle of Man'. Je kunt op de parkeerplaats overnachten als er niet, zoals vandaag, te veel wind staat, de camper staat nu al te schudden en als je in bed ligt lijkt dat nog veel erger. We rijden twee kilometer terug, hadden al gezien dat je daar in de luwte kunt staan.
VRIJDAG 8 AUGUSTUS
Gisteren waren we te laat om de vuurtoren te bezichtigen, wel zagen we dat er bij de vuurtoren een festival weekend is dat vandaag begint. Het lijkt ons wel wat om de vuurtoren te beklimmen en de exhibition te bekijken en zijn natuurlijk ook wel een beetje nieuwsgierig wat het festival inhoud. We rijden weer naar boven en gaan het beleven! Buiten ziet het er iets anders uit dan gisteren, het is bewolkte af en toe valt er weer wat regen. 
We moeten wel even geduld hebben, omdat het het festival weekend is gaat de toren pas om 11.00 open i.p.v. om 10.00 uur. We hebben het er graag voor over. De bouw van de vuurtoren werd gestart in 1828 en in1830 werd hij in werking gesteld. Tot 1988 werd de vuurtoren handmatig bediend en vanaf toen ging alles automatisch, er zijn twee signalen een kleine en een grote die maar liefst 20 lampen heeft.
We kijken eerst in de 'machine kamer' en dan gaan we de vuurtoren beklimmen. Eenmaal boven heb je een grandioos uitzicht, het is redelijk helder en met de verrekijker kun je het 'Isle of Man' goed zien. Als we weer beneden zijn krijgen we nog een 'Certificate of Achievenent', het bewijs dat je succesvol de 115 treden naar de top van de vuurtoren hebt beklommen. Wat een bijzondere ervaring en omdat het een bijzonder weekend mogen we ook nog overal gratis naar binnen! 
Op het binnenterrein staat een grote tent, aan de hand van foto's verteld de vuurtorenwachter de geschiedenis van vuurtorens in het algemeen en verder zijn er kraampjes met zelfgemaakte spulletjes zoals we dat al eerder op de 'markt' in Mey hebben gezien. Als we terugkomen bij de camper staat de parkeerplaats inmiddels hartstikke vol. We hadden op advies van de verkeersregelaars de camper zo neergezet dat we niet klem zouden komen te staan. 
Na de vuurtoren experience beginnen we aan de 'Solway Coast Heritage Trail' een route door 'Dunfries & Galloway', het zuidwesten van Schotland. Dit gedeelte ligt buiten de doorgaande routes tussen Engeland en de Schotse Hooglanden en daardoor is er niet zo veel toerisme. Een mooie route voert ons door een schaars bevolkt gebied dat grotendeels bestaat uit heuvelland, weilanden met koeien en schapen, graanakkers en zeegezichten, wel jammer dat het weer even regent. 
Net na Port William zien we het bordje 'Barsalloch Fort' en we gaan kijken. Na 90 treden omhoog zien we geen resten van een Fort maar een paar heuvels en een bordje waar op staat dat hier 2000 jaar geleden een versterkte boerderij heeft gestaan, wij hadden er iets meer van verwacht en moeten er om lachen dat we voor niets al die treden op zijn gegaan en de treden waren een stuk lastiger dan de wenteltrap in de vuurtoren, hoger en breder, ook minstens twee certificaten waard! 
Voor we in Withorn komen gaan we eerst naar Isle of Whithorn dat heel lang geleden een echt eiland was. Aan het eind van het dorp staan de restanten van de 'Saint Ninian's Chapel' een bedevaartskapel uit 1300. Jaarlijks wordt er op de laatste zondag van augustus een processie gehouden. Nu is dit dorp het centrum van de haaienvangst. Op de (gras)parkeerplaats staan al een paar campers en een tent en we nemen aan dat we hier kunnen blijven staan om te overnachten, dat doen we danook! 
's Avonds is het weer helemaal opgeknapt en schijnt de zon nog een poosje. We gaan nog even naar buiten, lopen een rondje door het kleine dorp en zitten een poosje op een bankje met uitzicht op zee, het is nog heerlijk. Rechts zien we de landtong met de vuurtoren waar we vanochtend waren en voor ons zien we ook hier weer vaag het 'Isle of Man'. ZATERDAG 9 AUGUSTUS
Weer verder door Dumfries & Galloway komen we door Whithorn en Wigton en net als in Isle of Whithoorn heeft ook hier elk huis een andere kleur en zijn de kozijnen ook allemaal in een andere kleur geverfd, geen huis is hetzelfde! In Wigton staat ergens aan zee een paal die 'Marty's Stake' wordt genoemd. De paal herinnert aan twee vrouwen die in 1685 omwille van hun protestante levensovertuiging bij opkomend water aan een paal werden gebonden en verdronken, gruwelijk!!! 
Verderop passeren we Newton Stuart en net voor Kirkcudbright volgen we het P bordje met de extra vermelding van een Viewpoint, altijd leuk! We hebben geen idee waar we terecht komen, de weg wordt steeds smaller en staat zelfs niet in onze wegenatlas. Na een kilometer of zes komen we terecht bij de zee en zien daar het bord 'For Sale' staan bij een oud pand waarvan we denken dat het een klooster zou kunnen zijn geweest?? Hoe dan ook, het is een leuke opknapper!! 
Net voor Palnackie zien we het bordje 'Orcharton Tower', dit zou wel eens de woontoren kunnen zijn waar we onderweg al over hebben gehoord. Het is het enige 'Round Tower House' in Schotland, is waarschijnlijk gebouwd rond 1450 en heeft vier verdiepingen. De begane grond was voor het vee, de eerste verdieping was het woongedeelte, de tweede verdieping het slaapvertrek en helemaal bovenin was de hooizolder. De ruïne van het kasteel ernaast dateert uit 1785. Wat weer bijzonder! 
Via Dalbeattie en Krikbean rijden we naar New Abbey. In onze reisgids staat het volgende: Als een enorm gestrand galjoen ligt daar de rode zandstenen ruïne van de kloosterkerk van Onze lieve Vrouw van 'Sweetheart Abbey'. Het lijkt werkelijk een zeeschip, de toren is de brug, alleen het dak ontbreekt aan dit 13e-eeuwse godshuis. Sweethart Abbey was de laatste kerk in Groot Brittannië waar na de hervorming de rooms-katholieke eredienst nog gevierd werd, nog tot 1609. 
Devorguilla, heerseres van Galloway en troonopvolgster van Schotland werd in 1269 weduwe van haar man John Balliol, slotheer van Branard Castle. Vier jaar later stichtte zij deze cisterciënzer abdij ter herinnering aan hem. Zelf werd zij in 1290 voor het hoofdaltaar begraven met het hart van haar teerbeminde man in een urn op haar borst, vandaar de benaming 'Sweet heart'. 
Op de parkeerplaats van de Abdij is het helemaal vol, er is een bloemenshow, we wachten tot er een plekje vrijkomt en schieten erin, gaan eerst bij de abdij kijken en dan bij de bloemenshow. Het blijkt een wedstrijd te zijn in wie de mooiste bloem en groente kan kweken, van Dahlia tot roos, van chrysant tot gladiool en van viooltje tot lelie, wie heeft de mooiste aardappel, tomaat, ui, prei, kool of biet en wie heeft het mooiste bloemstukje gemaakt? De winnaar krijgt de grote wisselbeker! 
Vandaag weer genoten van een prachtige route en met de zon erbij is het een feestje hier te rijden. Onderweg veel fietsers tegengekomen, er was een fietsevenement met meer dan 250 deelnemers. Er is wel moed voor nodig om in deze omgeving op de fiets te stappen, het gaat hier pittig heuvel op en heuvel af! We hebben ze dan ook behoorlijk zien zweten, petje af voor alle deelnemers, helemaal voor diegene die het op een gewone fiets presteerden. Week 7 van Salen naar New Abbey, 795 kilometer
