ZONDAG 17 AUGUSTUS
De zoveelste keer dat het 's nachts regent en als we opstaan komt de zon weer tussen de wolken door en is het te koud om buiten te zitten. We gaan weer op weg naar de volgende bestemming, waar dat is weten we nu nog niet. We komen steeds zuidelijker, daar is volgens de weermannen het weer beter en nu maar hopen dat ze gelijk hebben, we zijn wel toe aan een beetje warmte.
We rijden eerst naar Aberystwyth voor de aanvulling van onze voorraad, dan rijden we langs de kust naar Aberaeron en het is daar dat we voorlopig afscheid nemen van de zee. Vanaf hier gaan we weer het binnenland in en zullen waarschijnlijk niet eerder dan in het zuiden van Engeland de zee weer zien. De route voert ons door 'Geredigion' en 'Carmarthensjire' naar Llandovery, een glooiend landschap met erg veel bomen, weilanden, boerderijen en een paar kleine dorpen. 
Het is wel een mooie route, maar die van gisteren was veel mooier, we zijn natuurlijk ook wel heel erg verwend de laatste weken. De typische Engelse hagen langs de kant van de weg zijn wel mooi maar we zijn er niet altijd blij mee, vooral op de smalle wegen is dat erg lastig bij het passeren, dan kom je wel heel dichtbij de struiken die erg scherp kunnen zijn, maar dat is het niet alleen, je ziet ook niks van de omgeving! Later vandaag zullen we er nog volop last van krijgen! 
Net voor Brecon lees ik in 'ANWB Goud' iets over de route door de 'Vale of Ewyas', ongetwijfeld is het een van de meest bezielende dalen van het prinsdom, zo lees ik. De route begint bij Llanfihangel en 18 mijl verder kom hij uit in Hay-on-Wye. De weg slingert door de geïsoleerde vallei, eerst lieflijk groen en later steeds ruiger. Bij Capel-y-finn versmalt de weg zich tot Single-trackbreedte en stijgt naar de 'Gospellpas' op 542 meter hoogte. Wat is die man van mij toch een schat! We moeten er wel een stuk voor omrijden maar hij doet het gewoon! SUPER!
Als we vooraf hadden geweten wat ons te wachten stond waren we er nooit aan begonnen! We wisten wel dat het een Single Track Road zou zijn, die hebben we in Schotland diverse keren gereden, maar wat ze hier een Single Track Road noemen kun je beter een halve Single Track Road noemen, wat is het vreselijk smal en het ergste is de bekende Engelse hagen die gesnoeid zijn tot personenauto hoogte, een camperaar kan zich voorstellen wat dat betekent voor de camper! 
Het is een prachtige route maar beslist af te raden voor campers. Het eerste gedeelte zien we eigenlijk alleen maar hagen direct naast de camper en veel bomen boven ons en dan de tegenliggers, het elkaar passeren is millimeterwerk, er zijn wel 'Passing Places' maar die stellen niet veel voor. Als je na al dat geploeter boven komt is er het cadeautje!! Prachtig, wat een uitzicht!! 
Het koste even wat tijd maar uiteindelijk komen we dan toch uit in Hay-on-Wye, een vriendelijk en gezellig marktstadje op de grens van Wales en Engeland. Het stadje met z'n smalle straatjes dankt zijn faam aan de vele tweedehands boekenwinkels en stalletjes met het grootste aanbod ter wereld! Op de parkeerplaats mag je met de camper overnachten, van acht tot zes moet je betalen en van zes tot acht sta je voor niets en dat is wel uniek in Engeland.
Als afsluiting van onze tocht door Wales nog even een stukje uit onze reisgids:
Het bergachtige en altijd groene Wales verbergt zich achter de ruim 200 kilometer 'Offa's Dyke', die in de 8e-eeuw werd opgeworpen om de weerbarstige Kelten buiten de deur te houden. De geïsoleerde positie van Wales heeft ervoor gezorgd dat het 'Land' veel van zijn identiteit heeft weten te bewaren. In het minder toeristische Midden ligt het ongecompliceerde natuurschoon van eindeloos aanrollende heuvelpartijen, afgewisseld door meren, dalen en hoogvlakten! MAANDAG 18 AUGUSTUS
De zon is er al vroeg volop bij, wat is dat toch lekker!! We rijden eerst naar Herreford en gaan dan naar het zuiden richting Bristol. Vandaag kiezen we voor de iets bredere wegen, met de ervaring van gisteren nog vers in het geheugen gaan we die smalle weggetjes eventjes mijden. We belanden wel weer tussen de 'hagen' maar de weg is hier gelukkig een stuk breder en levert geen problemen op.
Vanaf Herreford rijden we naar Monmouth en daar gaan we de 'Wye Valley' in, deze keer een gele weg met een groen randje. Het is een echte 'groene route', een mooie vallei waar je bijna overal door een tunnel van bomen rijdt, af en toe zien we een klein stukje van de rivier, het meeste zie je ervan als je over de burg komt. 
In Tirnten langs de oever van de Wye bouwden in de 12e-eeuw de cisterciënzers een schitterend klooster 'Tintern Abbey'. Tijdens de reformatie tussen 1536 en 1540 werden de meeste kloosterkerken in Engeland verwoest, zo ook deze. Henry de VIII maakte zich los van Rome en riep zichzelf uit tot 'Hoofd van de Kerk en de Geestelijkheid' met tot gevolg dat de Abdijen en de Priorijen in bezit kwamen van de Kroon en de kloosterorden werden opgeheven. 
Daarna zijn we al snel in Chepstow en daar is onder de 'Severn Bridge', een fraaie hangbrug met een totale lengte van 1750 meter, een mooi uitzichtpunt vanaf de parkeerplaats van de 'Old Ferry Inn'. Het is een heerlijke dag en we besluiten hier de rest van de dag te blijven en zitten de hele middag in de zon, heerlijk! Je mag op deze plek overnachten, er is water, een toilet en ook een put voor het chemisch toilet. Jammer dat de 'Old Ferry Inn' op maandag gesloten is. DINSDAG 19 AUGUSTUS
Het beloofd weer een mooie dag te worden en we gaan over de brug waar we vanochtend nog onder tegen aankeken naar Bristol en dan naar Bath, de kuurstad die bekend is om z'n Romeinse baden. Dagelijks komt alleen al in 'King's Spring' 1,1 miljoen liter water van 46 graden aan de oppervlakte wat neerkomt op 13 liter water per seconde en dan heb je het nog maar over een bron. Zal best een interessante stad zijn maar we slaan hem toch over.
Op de parkeerplaats in Bath waar je met de camper mag staan zien we dat als we hier tot morgen blijven staan en dat was de bedoeling, dan kost dat £ 16,00 omgerekend € 20,50 en dan heb je alleen nog maar een parkeerplek! We vinden dat toch echt te veel van het goede en gaan verder. Als je alleen wilt overnachten kan dat van 8 uur 's avonds tot 8 uur 's ochtends voor £ 2,00, dat is wel een redelijk bedrag. Van de schrik vergeten hier een foto van te maken!
We moeten weer dwars door de stad en gaan op weg naar Devizes. Daar kun je op de parkeerplaats bij de 'Caen Hill Locks' in het 'Kennet and Avon Canal' overnachten voor £ 8,00. Vanaf de doorgaande weg is het nog 800 meter naar de parkeerplaats en op dat stukje komen we 15 keer een bobbel tegen of zoals ze dat hier noemen een 'ramp' en dat is een veel betere benaming! 
Het 'Kennet and Avon Canal', aangelegd in 1880, verbind de steden Bristol en Reading en vooral bij Devizes zit er nog al wat hoogte verschil in het landschap, het gevolg is dat er over een afstand van 800 meter 16 sluizen nodig zijn om het hoogte verschil te overbruggen. Het kanaal is alleen bevaarbaar door de lange smalle en speciaal voor de kanalen gemaakte 'Narrow Boats'. 
Langs het kanaal is een fiets- en wandelpad, met op regelmatige afstanden pubs om de tocht te veraangenamen. Wij fietsen langs het kanaal en het is mooi om te zien hoe de gebruikers zelf de boten handmatig door de sluisjes loodsen! We spreken een opvarende en die vertelt dat ze de boot twee weken hebben gehuurd, ze gaan een week heen en een week terug en onderweg duiken ze de pubs in en niet alleen voor een hapje maar voornamelijk voor een drankje en dat was te ruiken! WOENSDAG 20 AUGUSTUS
Als er iets is waar je in Engeland niet aan voorbij kunt gaan, zeker als je in de buurt bent, is het wel 'Stonehenge', de wereldberoemde 'Stenen Ringwal' die ontworpen is als een zonnetempel. In 3000 voor Chr. is men met de bouw van dit in Europa beroemdste prehistorische monument begonnen en het is even oud als de tempels en piramiden van Egypte. Veel hoef ik er niet over te schrijven want iedereen heeft er vast wel eens van gehoord of er over gelezen. 
We zijn in de buurt en natuurlijk gaan we kijken. Het landschap waar we doorrijden is mooi, maar niet spectaculair, het is licht glooiend en heeft geen groen randje. De groen gearceerde wegen in dit gedeelte van Engeland zijn ver te zoeken, af en toe een piep klein stukje. Het ene moment rijdt je door de bossen en even later is het een uitgestrekt landbouwgebied waar vooral graan wordt verbouwd en daartussen lappen zwarte grond met scharrelvarkens. 
Gelukkig is het nog niet zo heel erg druk en vandaag is het ook nog gratis parkeren, een meevaller! In het nieuwe informatiecentrum is een tentoonstellingen en in de openluchtexpositie zijn een paar nagebouwde neolithische huizen waarin de bouwers van Stonehenge woonden. Bij het toegangskaartje krijgen we ook een audiotour waar we in het Nederlands alle informatie krijgen die belangrijk is over de bouw en de omgeving. Wat een geweldig interessante ervaring!!!! 
Na ons bezoek aan Stonehenge rijden we naar Marlborough en daar gaan we op zoek naar één van Wiltshires 'White Horses'. Op de weg naar Avebury, aan de rand van Marlborough moet een door schooljongens in 1804 in de heuvel uitgegraven Wit Paard te zien zijn. We hebben het niet gevonden en moeten het maar met een een plaatje doen. We rijden toch maar even door naar Avebury, daar zijn ook nog een aantal prehistorische vindplaatsen te zien.
Bij 'Overton Hill' gaan we lunchen en hebben uitzicht op een aantal grafheuvels. Net als Stonehenge is ook Avebury opgenomen op de Wereld Erfgoed lijst van Unesco. Even verderop ligt 'Silbury Hill' de grootste kunstmatige heuvel van Europa uit de prehistorie De heuvel is rond 2750 v. Chr. gebouwd van blokken krijtsteen en heeft een omtrek van twee ha. en is 40 meter hoog. Tot nu toe is niet bekend welke functie deze heuvel heeft gehad.
En dan zijn er ook nog de stenen cirkels van Avebury, minder druk bezocht dan Stonehenge, maar de megalithische tempel, bestaande uit reuzensteden uit 2500 v. Chr. moet een 'kathedraal' geweest zijn in vergelijking met de 'dorpskerk' van Stonehenge. De grootste stenen wegen zes ton en van de oorspronkelijke honderden staan er nog maar 43, in het dorp zijn heel wat brokstukken hergebruikt! Het is minder duidelijke hoe het er hier heeft uitgezien dan in Stonehenge. 
Via Swinden rijden we weer naar het noorden en gaan richting Oxford! Morgen willen we door een poosje ronddwalen. Zo'n 25 kilometer voor Oxford zien we een bordje met 'White Horse Business Park' en ineens herinner ik me een reactie op het camperforum van iemand die schreef in Engeland altijd op Business Parken te overnachten, vaak is er verlichting en er rijdt meerdere keren per nacht bewaking rond. We gaan het ook proberen.
DONDERDAG 21 AUGUSTUS
We hebben heerlijk geslapen en buiten is het weer lekker. We rijden naar Oxford en parkeren de camper op de speciale plek op het 'Redbridge Park en Ride Park' (N 51.73106/W 001.24948), nemen de bus naar het centrum en lopen daar eerst even rond om sfeer te snuiven. In Cambridge hebben we geen universiteit kunnen bezoeken omdat het 'Graduation Day' was, op zich ook heel bijzonder. We hopen dat het nu wel zal lukken een universiteitsgebouw te bekijken. 
We willen in ieder geval het 'Christ Church College' bekijken, dit College is het grootste en rijkste in Oxford en gesticht in 1525. De kathedraal is de kleinste van het Verenigd Koninkrijk, dat is te danken aan Henry VIII. Door onenigheid met de kardinaal (omdat deze geen scheiding wilde uitspreken tussen Henry VIII en Catherina van Aragon) confisqueerde de koning in 1546 het 'Cardinal's College', benoemde zichzelf tot stichter van het college en de kerk tot Kathedraal. 
We hebben een klein beetje pech, als we naar binnen willen, het is half twaalf, is de 'Hall' zoals de eetzaal wordt genoemd al gesloten, leraren en studenten genieten hier nog elke dag van hun maaltijd. Uiterlijk half drie gaat de 'Hall' weer open voor publiek. We gaan toch maar eerst het College en de kathedraal bekijken en komen in de loop van de middag wel terug om de 'Dining Hall', te zien. Deze prachtige zaal is vooral bekend uit de beroemde Harry Potter-films en die willen we wel zien! 
Er is een speciale wandelroute want je mag natuurlijk niet overal je neus insteken, het is uiteindelijk maar beperkt wat je te zien krijgt, maar wat je te zien krijgt is wel de moeite waard. Overal staan studenten, met bolhoed op, alles in de gaten te houden. Op de grote vierkante binnenplaats, natuurlijk de grootste in Oxford, staat de Tom Tower, de zeven ton zware klokken geven 101 slagen, elke avond om 21.05 uur als de studenten moeten dan binnen zijn; dat is exact 21.00 uur Oxford Time.
Om 14.00 uur zijn we terug bij Christ Church College en gaan even uitrusten in de mooie kathedraal in afwachting van de opening van de 'Hall'. Vanochtend de kathedraal al bekeken en als dit niet mooi is dan weet ik het ook niet meer! Om kwartier over twee is de 'Hall' toch al weer open en gaan we in file de trap op, mogen een rondje tussen de lange tafels doorlopen en kunnen we even genieten van de prachtige eetzaal, De tafels zijn alweer gedekt voor de volgende maaltijd!
Wonderwel heeft Oxford de Tweede Wereldoorlog zonder noemenswaardige schade doorstaan, er was wel een fabriek van Morris waar onderdelen voor de tanks werden gemaakt, maar omdat Hitler had bedoeld na de bezetting Oxford tot zijn hoofdkwartier te maken, bleef het aanslagen gespaard. Gelukkig zijn de oude gebouwen bewaard gebleven en kunnen we er nog steeds van genieten, ook de twee 'Quater Boys' slaan nog altijd elk kwartier op de klok!
We gaan weer met de bus terug naar de camper en blijven de rest van de dag op de parkeerplaats staan, hebben vanochtend een kaartje voor £ 2,00 gekocht en die is geldig tot morgenochtend 10.00 uur. VRIJDAG 22 AUGUSTUS
Vandaag rijden we over de binnenwegen naar Windsor, we vertrekken niet al te laat om op tijd te komen voor de dagelijkse, drie kwartier durende wisseling van de wacht bij 'Windsor Castle', elke dag om klokslag 11.00 uur. Het is al behoorlijk druk op de parkeerplaats, de bussen stromen binnen en al snel horen we dat er vandaag een speciale Parade is, hoe en wat weten we nog niet dat zoeken we nog even uit.
In de straten is het hartstikke druk, de mensen staan rijen dik langs de kant van de weg. Ondertussen begrepen dat er een militaire parade is, de speciale eenheid van het Britse leger is terug uit Afghanistan en zullen door de straten marcheren. Als je die jongens voorbij ziet komen met hun strakke gezichten en bedenkt dat ze in Afghanistan gevochten hebben, krijg je toch een brok in je keel. De mensen om ons heen zwaaien met vlaggetjes, klappen en juichen de jongens toe. Indrukwekkend! 
Na de militaire parade lopen we naar de ingang van het immense Kasteel en krijgen nog net iets mee van de wisseling van de wacht. We zien nog net dat het muziekkorps met daarachter de wachten de poort van het kasteel uit marcheren en maken nog een paar mooie foto's. 'Windsor Castle' is al sinds de tijd van Willem de Veroveraar een koninklijke residentie, de huidige koningin gebruikt het kasteel vooral als weekend verblijf. 
Na de wisseling van de wacht bekijken we het historische stadje dat in een bocht van de 'Thames' ligt, een wel erg toeristisch stadje! We lopen langs het ene na het andere souvenirs winkeltje en allemaal verkopen ze dezelfde prullaria. Op de Theems worden diverse boottochten aangeboden. Een mooi gezicht om te zien hoe de tientallen zwanen liggen te wachten tot ze gevoerd worden, de kinderen hebben zakjes met speciaal voer dat voor de zwanen bestemd is. 
Weer On Tour wordt het steeds drukker op straat, we naderen de ringweg Rond Londen, maar net voor we daar zijn zien we een mooi park aan de Theems waar we niet alleen lunchen maar ook genieten van het mooie weer en het uitzicht op de voorbij varende bootjes. 
En dan komt de ring rond Londen, de M25, daar is het pas echt druk en komen we in een file terecht omdat er een ongeluk is gebeurd. Gelukkig hoeven we niet zo ver op de ring maar al met al hebben we toch bijna een half uur vertraging. Eindelijk zijn we bij afslag 10 en kunnen we de drukke rondweg af. Via Guildford en Petworth zakken we af naar het zuiden en hebben eindelijk weer eens een stuk groen gearceerde route te pakken.
Rond vier zijn we in Arundel, daar willen we op de parkeerplaats van 'Arundel Castle' gaan staan, nou dat kunnen we wel vergeten, de parkeerplaats staat hartstikke vol en dat niet alleen, ook langs de wegen staan overal auto's geparkeerd, het is feest in Arundel! We hadden van Belinda, die we kennen van het Griekenland-met-de-camper-weekend, de tip gekregen om bij 'The Black Rabbit' te overnachten en dat doen we, een prima plek en nog gratis ook! ZATERDAG 23 AUGUSTUS
Eigenlijk wilden we eens een dag niet rijden, het wordt mooi weer, maar op de plek waar we nu staan kunnen de stoelen niet naar buiten en om de hele dag op het terras van The Black Rabbit te zitten vinden we ook niks. We gaan op zoek naar een plekje waar de stoelen wel buiten kunnen. Kastelen, kathedralen en stadjes hebben we even genoeg gezien, dat hoeft niet meer, we willen het even rustig aan doen. We weten nu nog niet dat dat vandaag niet zal lukken! 
Via Worthing en Brighton rijden we naar Newhaven. In Brighton is het al vroeg druk op de boulevard, veel mensen trekken naar het strand, honderden meters lang staan er strandhuisjes langs de kust en als klap op de vuurpijl heeft ook Brighton een pier net als Blackpool en ook hier is het een aaneenschakeling van souvenirwinkels en eettentjes en op het eind een kermisterrein. 
Na Brighton doemen de eerste krijtrotsen op, nog niet zo heel hoog, maar toch. We willen naar de parkeerplaats in Newhaven waar je met de camper mag staan met een prachtig uitzicht op de zee. Helaas, vandaag is de parkeerwachter afwezig, hoe en waarom is ons niet duidelijk, we weten wel dat de slagboom vandaag gesloten blijft, we hebben pech!!! Bij de Pub mogen we ook al niet staan, het wordt erg druk vandaag en ze hebben elk plekje nodig voor de gasten die ze verwachten. 
Noodgedwongen moeten we op zoek naar een andere plek. We gaan op weg naar 'Beachy Haed', een kaap ten zuidwesten van Eastbourne. Eerst komen we door Seaford daar zien we campers op de boulevard staan en we gaan kijken, je mag hier 12 uur staan maar niet overnachten. In onze reisgids lezen we dat vanaf 'Seaford Head' de 75 m. hoge kalksteenformatie de 'Seven Sisters' het beste zichtbaarheid zijn. We parkeren de camper en maken de wandeling naar boven. 
Boven heb je inderdaad een mooi uitzicht op de zeven in elkaar overlopende krijtrotsen maar de krijtrotsen die we zien voor we naar de top lopen vinden we spectaculairder. We rijden naar 'Beachy Head', langs de kust zijn veel parkeer-plaatsen die verwijzen naar de 'Seven Sisters' en overal lopen er mensen tegen de heuvels op om te geen kijken. Beachy Head is met 170 meter boven de zee de hoogste krijtrots en vanaf daar heb je een prachtig gezicht op het 'Kanaal'. 
Uiteindelijk zijn we uitgekomen in Battle bij 'The White Hart' (gevonden in de NKC App), en van de vriendelijke eigenaar horen we dat we van harte welkom zijn en wordt ons niets opgedrongen in tegenstelling tot de parking bij de Beachy Head Countryside, daar riepen ze gelijk, alleen als je bij ons komt dineren!! De stoelen naar buiten is er niet van gekomen, de wind maakte het te koud. In het restaurant zitten we, onder het genot van een drankje, nog een poosje te internetten.Week 9 van Ystumtuen naar Netherfield, 798 kilometer
