ZONDAG 10 AUGUSTUS
Via Dumfries gaan we in de regen op weg naar Gretna Green, de wereldwijde bekende Schotse trouwlocatie en volgen nog steeds de 'Solway Coast Jeritage Trail'. We halen Gretna Green voorlopig niet, het is miserabel slecht weer en we besluiten voorlopig even in de haven van Glencaple te blijven staan, als het beter wordt gaan we verder anders blijven we hier en gaan we morgen wel weer verder, we zien het wel! 
Aan het eind van de middag is het iets droger, gaan even naar buiten en lopen een rondje door het kleine dorp. We staan naast de plaatselijke 'Tea Room & Shop', een winkeltje met de allereerste levensbehoeften zoals groente, brood en melk en natuurlijk het dagelijkse nieuw. Achter ons ligt een grote boot, als het vloed is in het water en als het eb is ligt de boot op het droge. Met verbazing zien we dat het de Alison Louise uit Urk is, de UK 137! Zo kom je ook nog eens landgenoten tegen! MAANDAG 11 AUGUSTUS
De regen is gelukkig voorbij. Als we weer op pad gaan is het half bewolkt en de zon komt regelmatig om het hoekje kijken, er staat wel heel veel wind maar daar hebben we in de camper geen last van! We rijden langs de kust van 'Solway Firth', het lijkt wel het waddengebied waar bij eb ook bijna alles droogvalt, hier gebeurt hetzelfde.
En dan zijn we in Gretna Green! Tot 1940 en kon je hier, als je minimaal 16 jaar was, zonder toestemming van je ouders trouwen. De Engelse wetten waren streng, je moest toestemming hebben, in ondertrouw gaan en in de kerk trouwen, in Schotland hoefde dat allemaal niet. Heel veel Engelse jonggeliefden staken de grens over om hier stiekem te trouwen. De oude Smidse, waar het huwelijk op het aambeeld werd bevestigd, is nu omgeven door talloze winkeltjes en restaurantjes. 
Gretna Green is de van oudsher bekendste Schotse trouwlocatie en nu een grote trekpleister, busladingen vol toeristen uit allerlei landen lopen hier rond. Tegenwoordig is de smidse een wettelijk toegestane trouwlocatie waar ook vandaag stelletjes gebruik van maken. In heel Gretna Green vinden per jaar maar liefst 5000 huwelijken plaats. Je kunt hier ter plekke een huwelijks-voltrekking regelen, kosten? £ 30,00!! Net als alle andere toeristen lopen wij er ook even rond.
Na Gretna Green rijden we Engeland binnen en nemen we afscheid van het prachtige Schotland, ruim zes weken hebben we er rond gereden en met volle teugen genoten! We zijn mazzelaars dat we dit allemaal kunnen doen. De laatste weken van deze reis toeren we door Engeland en gaan door o.a. het Lake District en Wales richting Dover, daar varen we 27 augustus terug naar het vaste land.
De wind gaat steeds harder waaien en op de matrix borden langs de weg wordt geadviseerd 'slow' te rijden en je snelheid aan te passen. Na wat boodschappen in Carlisle gaan we via Silloth richting Maryport. Wij rijden nu aan de andere kant van de 'Solway Firth', het is nu vloed en zien nu nergens drooggevallen zandbanken, door de harde wind is de zee wel erg ruw!
Volgens de NKC App is er in Maryport een voor campers vrije parkeerplaats aan zee op loopafstand van het dorp. Het is niet in Maryport maar in het dorpje Allonby, negen kilometer voor Maryport. Het is wel een prachtige plek helemaal als het mooi weer is, nu is het er erg winderig en weer nat! Met de kop in de wind staan we hier prima. Gelukkig wordt het later in de middag weer zonnig en kunnen we nog een wandelingetje maken naar het dorp dat overigens weinig voorstelt. DINSDAG 12 AUGUSTUS
Vandaag komen we door het 'Lake District' en we zien wel hoever we komen. In dit gebied vormen de 'Cumbrian Mountains' en de vele meren in de dalen het grootste nationale park van Engeland. Om de hoogste berg, de 'Scafell Pikes' (977 meter) liggen de meren als spaken om een spil lezen we in onze reisgids. Het is een toeristisch gebied waar je prima kunt wandelen, er is ruim 2400 kilometer aan wandelpaden en op de meren zijn watersporters en rondvaartboten actief. 
Naast het toerisme is de agrarische activiteit bijna geheel gewijd aan veeteelt. Het Lake District was dan ook een van de zwaarst getroffen gebieden in Groot Brittannië ten tijde van de mond- en klauwzeerepidemie van 2001. Twee miljoen schapen en koeien zijn toen afgemaakt. Daar is nu niets meer van te merken in de weilanden en op de berghellingen lopen weer volop schapen en koeien. Daar tussendoor lopen wandelaars de hellingen op, voorzien van rugzak en wandelstok! 
Natuurlijk zoeken we weer de wegen uit met een groen randje. Via Maryport rijden we naar Keswick en gaan daar nu eens niet ruïnes, kathedralen of kastelen bekijken maar willen naar het 'Cars of the Stars Motor Museum', daar staat een hele reeks originele auto's uit films opgesteld, zoals wagen uit 'Laurel en Hardy' en 'James Bond'. In Cockermouth spreken we een Engelse camperaars en die weet ons te vertellen dat het museum is gesloten, hij weet níet waar het nu is. Dat is echt balen!! 
Vanaf Keswick gaan we richting Windemere. In Grasmere maken we een tussenstop en gaan het mooie, maar inmiddels zeer toeristische dorp bekijken. Voor Engelsen roept de naam Grasmere meteen die van de dichter William Wordsworth (1770-1850) op. Vanaf 1799 tot de dag waarop hij stierf woonde hij in dit dorp. Op het kerkhof achter de kerk ligt hij begraven, het is er erg druk, het lijkt wel een bedevaartsoord. 
In 'The Wordsworth Daffedil Garden' zien we iets opmerkelijks, door de hele tuin lopen brede tegelpaden en op elke tegel staat een naam, uiteindelijk komt het pad uit bij een grote steen waarop een, naar we aannemen, bekend gedicht staat van William Wordsworth. Je kunt vriend worden van dit park en dan krijg je ook een tegel met je naam erop, die wordt dan toegevoegd aan het pad. Niets voor niets, het kost je £ 250,00 en de opbrengsten zijn voor de St. Oswalds Church! 
Weer verder passeren we Ambleside en Windemere, het hart van het Lake District. Wat een drukte is het hier, in de dorpen is het file lopen giftshop in en giftshop uit en alle parkeerplaatsen staan hartstikke vol, op elke parkeerplaats, of het nu in de stad is of daarbuiten, moet je een ticket kopen en die zijn niet echt goedkoop, twee pond voor een uurtje is toch een flink bedrag. Zelf op de parkeerplaats van het ‘Viewpoint’ moet je een kaartje kopen. Geef ons maar de rust van Schotland! 
Het Lake District is werkelijk prachtig, bossen, groene bergen, kale bergtoppen, mooie meren, stapelmuurtjes, watervallen en waterstroompjes, noem het maar op en je vindt het hier wel. Alleen wel jammer dat we ook hier het weer niet mee hebben net als op het eiland Sky, veel laaghangende bewolking en regelmatig regen! Pas na de middag wordt het iets beter en komt heel af en toe het zonnetje er even bij. 
Nadat we het Lake District verlaten hebben rijden we dwars door Lancaster en gaan verder naar Churchtown dat tussen Lancaster en Preston ligt, daar kun je kamperen bij de boer. In Engeland is het een stuk moeilijker om vrij te staan dan in Schotland en helemaal in deze overbevolkte streek met z'n grote steden. Op de NKC App staat dat de plek zes euro kost, maar inmiddels is de prijs gestegen naar negen pond! We kunnen een uurtje buiten zitten en dan vallen weer de eerste druppels! WOENSDAG 13 AUGUSTUS
Gisteravond was het gezellig rondom de camper, we hebben genoten van de rondrennende konijntjes! Vanochtend is het helemaal mis! De regen klettert weer op het dak, het 'gezellige getik' zijn we wel een keer zat!!! Als we om 10.00 uur weer op pad gaan is het gelukkig weer droog en we besluiten naar Litham St. Anne's te rijden, een plaats aan de 'Ierse Zee' net onder Blackpool. We vinden op een parkeerplaats aan zee een overnachtingsplek voor campers.
Het ziet er buiten steeds beter uit en we gaan op de fiets naar Blackpool, eindelijk komen de fietsen weer een keer van de camper af. Blackpool is het populaire vakantieoord van de Noord-Engelse arbeidersklasse, per jaar brengen 16 miljoen mensen hier hun vakantie door. Op de kilometers lange promenade zien we hotels, café's en eettenten maar het merendeel bestaat uit gigantische gokhallen, Fun-paradijzen, kermisattracties, etc.
Dan is er nog 'Blackpool Pleasure Beach' een groot amusementspark met diverse attracties, vooral achtbanen (een achtbaan is zo hoog dat je het 50 kilometer zuidwaarts gelegen Liverpool kunt zien) en 'The Sandcastle', een groot zwemparadijs met glijbanen en een golfslagbad. Ze hebben ook nog een 'Zoo Park', een 'Sea Live Center' en nog veel meer. Alles is er op gericht de vakantievierder binnen te krijgen en ze een 'aangenaam' verblijf te garanderen! 
Werden we gisteren nat van de regen, nu worden we vochtig van het opstuivend zeewater, het waait nogal en het wordt vloed, de golven beuken op de muur tussen de boulevard en de zee, overigens wel prachtig om te zien! Op de boulevard rijdt ook een tram maar wil je een romantischer vervoermiddel dan kun je je ook met de paardenkoers rond laten rijden. Er is hier in ieder geval voor elk wat wils!
DONDERDAG 14 AUGUSTUS
Vandaag ben ik weer een jaartje ouder geworden, mocht ik dat vergeten zijn dan herinneren man, kinderen en kleinkinderen, familie en vrienden mij er wel aan, toch fijn zoveel warme mensen om je heen. Na een lekker ontbijt met een luxe broodje, een vers geplukt bloemetje op tafel en een cadeautje gaan we op weg naar onze Chester onze volgende bestemming. Gelezen dat het een van de best bewaard gebleven Engelse steden is en een bezoek merk dan waard.
Via Preston gaan we tegen onze gewoonte in de autobaan (M6) op, we willen zo snel mogelijk het drukke gebied tussen Liverpool en Manchester door zien te komen. De overgang van het Lake District naar Wales is nou ook niet een van de mooiste gebieden! Het is er een gekrioel van wegen en de ruitenwissers draaien weer eens op volle toeren, je kunt dan maar het beste de snelste manier kiezen. 
In Chester gaan we op zoek naar de camperplaats die zowel in de NKC App als in Facile-en-Route vermeld staat. We vinden hem aan de rivier met uitzicht op de 'Graisvenor Bridge' de brug die bij de bouw de grootste eenboogsbrug ter wereld was en na de lunch gaat we Chester verkennen. 
Uit ANWB Goud De geschiedenis van Chester begint zo'n tweeduizend jaar geleden toen de Romeinen het fort 'Deva' als een versterking aan de grens met Wales bouwden. In de 13e en 14e eeuw groeide Chester uit tot de belangrijkste havenstad in Noordwest-Engeland, maar door de toenemende verzanding van de 'Dee' begon de scheepvaart in de 15e eeuw af te nemen. Pas in de 18e eeuw kwam Chester weer tot bloei.
Met de reisgids in de hand lopen we door het centrum van de stad. Als eerste vallen de twee mijl lange stadswallen op die nog volledig intact zijn. We maken een kleine wandeling over de wal en hebben een mooi uitzicht over Bridge Street en Lower Bridge Street. Boven deze straat staat één van de meest gefotografeerde objecten van Chester opgericht ter gelegenheid van Victoria's diamanten regeringsjubileum in 1897, de 'Eastgate Clock'.
En dan lopen we het mooie, bijna geheel autovrije stadje in, het is gezellig druk en we genieten van de mooie 'Rows', een dubbele rij winkels boven elkaar, een gelijkvloers en een op de hoogte van de eerste verdieping, elk met een eigen trottoir. De huizenrij zijn van geornamenteerd houtwerk in Tudor, Elizabethan en Stuart stijl. Deze unieke middeleeuwse winkelgalerijen zijn het best zichtbaar op 'The Cross' en hier is het dat de stadsomroeper zich uitgebreid laat fotograferen. 
Natuurlijk bezichtigen we ook de Kathedraal en deze keer hoeven we eens niet te betalen om een kerk te bekijken! Van origine is het een 11e-eeuwse kloosterkerk. In 1540 werd de benedictijner abdij opgedoekt en de kerk tot bisschopszetel verheven, er liggen dan ook diverse bisschoppen in tombes in de kerk begraven. In 1742 gaf Handel in deze kerk de eerste publieke uitvoering van zijn 'Messiah'. Het enorme indrukwekkende gebouw werd in 19e-eeuw grondig gerestaureerd. 
We lopen nog wat rond in het gezellige stadje, zitten nog even bij de Mac te internetten en dan gaan we weer terug naar de camper. In een van de straatjes ziet Simon een 'Pandora Shop' en hij verrast me met een nieuwe bedel, altijd leuk om te krijgen! Terug bij de camper kunnen we nog een poos lekker buiten zitten en nemen een glaasje op een hopelijk lang en gezond leven.
VRIJDAG 15 AUGUSTUS
Afgelopen nacht weer ervaren hoe prettig het is dat de camper waterdicht is, een droog eiland in heel veel nattigheid! 's Ochtends is het droog maar bewolkt. In de wegenatlas hebben we een route uitgestippeld slingerend door Wales en we slingeren wat af! We rijden eerst naar Ruthin en dan naar Pentrefoetes en daar rijden we het Nationale Park 'Snowdonia' binnen. Voorlopig volgen we even de 'Llwybr hanesyddol Historic Route' met het symbool van een koets met twee paarden. 
Het eerst wat ons in Wales opvalt zijn de tweetalige-borden, niet alleen de plaatsnaam borden maar ook alle verkeersborden zijn tweetalig. Neem nou bijvoorbeeld 'Reduce Speed Now' = 'Arafwch Nawr' en 'When red light shows wait here' heet hier 'Pan welwch olau coch selwch yma' en dan de onuitspreekbare plaatsnamen als Cerrigydrudion, Betws-y-Coed en Penrhyndeudraeth, geen idee hoe je het uit moet spreken, je zou je tong er over breken als je het probeert. 
Het eerste stuk is een prachtig, lieflijk glooiend landschap met bossen, weilanden en schapen, schapen, schapen, schapen, schapen, ontelbare witte stipjes op de heuvels. Het weer is inmiddels een stuk verbeterd en het is een genot om hier te rijden, we worden er blij van! Het is een prachtig wandelgebied en er zijn dan ook diverse speciale parkeerplaatsen aangelegd, meestal voorzien van picknicktafels. 
We rijden langs het gezellige plaatsje Betws-y-Coed, waar we een bijzonder verkeersbord zien, en bij Capel Curig gaan we de A4086, een volgens onze reisgids niet te missen route als je hier met de auto bent, mooie bergmeren en fraaie uitzichtpunten wisselen elkaar af. De top van de 1085 meter hoge 'Yr Wyddfa Snowdon', de hoogste berg in Engeland, ligt in de wolken, toch hebben we een geweldig uitzicht. De weg in de 'Nantgwynaat Valley' is wel wat smal vooral als iemand je tegemoet komt. 
We rijden langs de meren 'Llyn Gwynant, en 'Lynn Dinas' passeren de 'Pass of Aberglaslyn' en rijden over de A4085 naar Maentwrog. Terug bij de kust is de weg ook weer smal dankzij de aan beide kanten van de weg gestapelde muurtjes. In het dorp Harlech met de mooie ruïne van het 'Harlech Castle' staat helemaal vol met auto's, alle parkeerplaatsen zijn vol, zelfs op de smalle weg door het dorp staan de auto's geparkeerd, het is een kunst om er onbeschadigd doorheen te rijden. 
Na Barmouth waar we nog bij het strand kijken, gaan we via Dolgellau en Minfford langs het 'Tal-y-llyn Lake' naar Abergynolwyn en dan zijn we eindelijk bij een op de NKC App vermelde plek en dan kunnen we er niet terecht! Beide (oudere) mensen zijn ziek! We worden doorverwezen naar het volgende dorp en daar is een mooie, pas geopende camping, eigenlijk zitten ze vol maar hun eigen camper wordt weg gezet, zo hebben we toch weer een plekje gevonden vandaag. ZATERDAG 16 AUGUSTUS
We gaan weer verder slingeren door het mooie Wales, zitten inmiddels in het gebied dat 'Cambrian' heet. Vandaag is het hartstikke druk in directe omgeving. Gisteren van de camping-eigenaren gehoord dat er een internationale hardloopwedstrijd wordt gehouden en dat verschillende wegen zullen worden afgesloten. Het is in Tywyn, het vertrekpunt, al behoorlijk druk, we zijn voor de ergste drukte vertrokken en zullen geen last hebben van de wegafsluitingen. 
Tot Machynlleth volgen we nog de doorgaande route en dan gaan we de witte B4518 op, een weg naar ons hart, beetje smal, slingerend heuvel op en heuvel af, we komen steeds hoger en het uitzicht wordt steeds adembenemender, de oh's en ah's vliegen weer door de camper! Op een hoogte van 520 meter rijden we bijna over de hoogste top en kunnen kilometers ver om ons heen kijken, wat een uitzicht!! 
Ook hier zien we weer honderden witte stipjes op de hellingen. Als we weer verder rijden valt ons op dat de weilanden hier niet gescheiden zijn door gestapelde muurtjes maar door struiken en als je hoog rijdt en het dal in kijkt is dat een heel mooi gezicht. We hadden deze weg niet willen missen!! Kwamen we in het Lake Districht af en toe een Nederlandse camper tegen, in Wales zijn we ze nog niet tegengekomen, dom, dom, dom, het is hier schitterend!
Bij Llanidloes komen we op de doorgaand route en daar gaan we naar het westen. Bij Ponterwyd slaan we linksaf naar 'Devil's Bridge' dat vooral beroemd is om de drie bruggen die boven elkaar over het zwaar beboste 'Mynachdal zijn gebouwd. De oudste dateert uit de 12e-eeuw, de tweede is gebouwd in 1753 en de bovenste, een ijzeren verkeersbrug, werd gebouwd in 1901. We hadden er iets meer van verwacht, vinden het niet echt spectaculair en hebben mooiere dingen gezien. 
Na 'Devil's Bridge' rijden we terug naar Ponterwyd en slaan linksaf richting Aberystwyth en na vier kilometer komen wij bij het 'Bwkch Nant-Yr-Arran' Visitor Centre in Ystumtuen, op de NKC App gezien dat je daar zou mogen overnachten. In het informatie centrum gevraagd of dat ook werkelijk zo is, eigenlijk niet, het is een 'No Overnight Parking', maar voor een nachtje knijpen ze de ogen dicht. We betalen drie pond en blijven hier tot morgenochtend en met ons nog drie anderen! Week 8 van New Abbey in Schotland naar Ystumtuen in Wales, 718 kilometer
