ZONDAG 26 AUGUSTUS
We hopen allemaal dat het vandaag wat minder heet zal worden dan gisteren. Gisteren was het to laat in de avond tropisch warm en in de camper stond het kwik nog altijd op 29,4 graden en dan komt er weinig van slapen. Gelukkig hebben we een ventilator die voor wat luchtverplaatsing zorgt en dat is wel erg lekker. We gaan weer vroeg op pad, willen vandaag Turkije bereiken en hebben een kleine 500 kilometer voor de boeg voor we in Edirne zijn. We rijden eerst nog een stukje door Servië en daarna doorkruisen we Bulgarije.
Bij vertrek is het alweer 25 graden en heel heiig, de ons omringende bergen zijn alleen van dichtbij goed te zien. Gelukkig verandert dat wel in de loop van de ochtend en kunnen we van de mooie omgeving genieten. De oude dorpjes waar we doorheen komen zien er minder fraai uit, je kunt zien dat er jarenlang geen onderhoud is gepleegd, scheuren in muren, afgebladderd schilderwerk, veel onafgebouwde huizen en het is erg rommelig rondom de huizen. We zien niet zoveel Servische personenauto’s, wel oude vrachtwagens en gammele fietsen.
De Servisch – Bulgaarse grens passeren we in 10 minuten en dat valt erg mee. Aan de Bulgaarse kant staat een hele rij vrachtwagens te wachten, die gaan er dus minder snel over!
We waren er al door Ede en Ineke op voorbereid dat de wegen rondom Sofia niet al te best zijn, vier jaar geleden zijn zij hier al geweest. De navi stuurt ons echter dwars door de stad, wat een geweldige verrassing, een stad met prachtige oude gebouwen en straten belegd met klinkers, Ede rijdt één van de klinkers los en die stuitert tegen de camperdeur, twee deukjes zijn het gevolg.
De rijkdom in de binnenstad staat in schril contract met de armoede in de buitenwijken, krotwoninkjes, vele malen slechter dan de kippenhokken in Nederland, worden bewoond door de aller armsten, we hebben dat in Marokko ook wel gezien, maar toch schrik je er elke keer weer van en gaan je haren recht overeind staan als je er weer mee geconfronteerd wordt.
Eenmaal buiten de stad stoppen we bij een tankstation voor de lunch en net als gisteren is het vandaag ook weer erg warm, 38 graden, en zien we geen wolkje aan de lucht!
Landschappelijk vinden wij Bulgarije aantrekkelijker dan Servië. Bulgarije heeft bergen en Servië is voor het grootste gedeelte vlak en op die vlakte wordt hoofdzakelijk maïs verbouwd en sporadisch zagen we een veld met zonnebloemen. De doorgaande vierbaanswegen zijn redelijk tot goed bereidbaar, de ene keer rijd je op een glad geplaveide weg, de andere keer is het net een lappendeken, op de tweebaanswegen is het vaak afzien en wordt je regelmatig door elkaar geschud. Ongeveer de helft van de route door Bulgarije gaat over tweebaanswegen!!
Net voor de Turkse grens wordt er nog getankt, de diesel is in Bulgarije is goedkoper dan in Turkije! Over de grenspassage Bulgarije - Turkije doen we een half uur, eerst een paspoort controle, dan een visum halen en terug naar de douane voor een stempel, dan naar het volgende hokje met paspoort, groene kaart en autopapieren en daar krijgt het paspoort van Simon weer een stempel, dan nog een keer kijken naar de paspoorten en dan komt er ook nog iemand in de camper kijken. Als we Turkije binnen mogen rijden staat de teller op 2414 kilometer.
We rijden naar Edirne en komen heel toevallig op een autoparking terecht, een parkeerplaats bij een school en heel dicht bij de Selim Moskee. We worden hartelijk ontvangen door de beheerder en krijgen een mooi plekje toegewezen aan de achterkant van het gebouw. Iemand van ons groepje heeft uitslag op het bovenbeen en vraagt aan de vriendelijke man of er ergens in de buurt een dokter of ziekenhuis te vinden is. Nog geen half uur later zijn ze samen met de beheerder van de school op weg naar een dokter. We zijn allemaal verbaast dat dat zo snel wordt aangepakt.
Na anderhalf uur zijn ze weer terug (inmiddels zijn we met z’n allen pannenkoeken aan het bakken) met een paar doosjes medicijnen en een zalfje en moet het overgaan.
Op de terugweg heeft de vriendelijke schoolbeheerder een paar grote meloenen meegebracht en die snijdt hij ter plekke aan. We kunnen er makkelijk met z’n achten van eten en ook de brenger van dat lekkers eet mee. Wat zijn Turken toch vreselijk aardige mensen!!
MAANDAG 27 AUGUSTUS
Vanochtend eerst even lekker rustig aangedaan, we blijven vandaag in Edirne en gaan op onderzoek uit in de stad. Allereerst kijken we binnen in de Sokollu Hamam, daar komen we als eerste langs. Deze Hamam is een hele bijzondere, eigenlijk zijn het twee badhuizen onder één dak. Anders dan in de rest van Turkije zijn hier een mannen- en een vrouwenafdeling te vinden onder één dak, beide hete ruimtes zijn nog als Turkse sauna in gebruik. Vanavond gaan ervaren wat een Hamman inhoud.
Vervolgens gaan we naar de Selim Moskee, voor we de Moskee ingaan moeten de schoenen uit en worden de dames in doeken en jassen gehuld en krijgen een sjaal om hun hoofd, wat de heren aan hebben wordt helemaal niet naar gekeken, die kunnen rustig in korte broek en hemdje naar binnen. Franka die als eerste “verkleed” is kennen we bijna niet terug. We zitten een poosje rustig te kijken en te genieten van het bijzondere bouwwerk. Voor meer informatie over de Moskee zie hieronder.
Uit ANWB goud:
De Selim Moskee kan gerust worden beschouwd als één van de hoogte punten uit de Osmaanse bouwkunst. Met zijn bijna 83 meter hoge minaretten –de hoogste van Turkije- domineert het in het centrum gelegen bouwwerk het stadbeeld van Edirne. De mooiste manier om de reuzenkoepel te betreden is via de winkelgalerij voor het gebouw (de huur van de winkels wordt gebruikt voor de restauratie van de Moskee. Omdat de muren niet alle druk hoefden op te vangen bleef er genoeg ruimte over voor een groot aantal ramen. Het zijn er precies 999.
Na ons bezoek aan de Moskee gaan we verder het gezellige centrum verkennen, een aaneenschakeling van kleine winkeltjes waarin van alles en nog wat te koop is en niet te vergeten de vele pandjes waarin Kebab wordt gemaakt. Natuurlijk duiken we zo’n pandje in en genieten van ons eerste broodje Kedab, we hebben het idee dat er nog vele zullen volgen, heerlijk om te eten en goed inpasbaar in ons budget, € 0,90!! In Nederland betaal je minstens € 3,00 voor zo’n broodje.
Op de terugweg komen we langs de voormalige karavanserai, een rustplaats voor de handelskaravanen dat deel uit maakte van een heel systeem van bouwwerken langs de weg van west naar oost door het Turkse Rijk. Tegenwoordig is het gebouw ingericht als hotel en we mogen er even een kijkje nemen. Vanavond is er een trouwerij en de binnenplaats is omgetoverd tot een romantische trouwlocatie. Nog even een paar boodschappen doen in het plaatselijke supermarktje en dan terug naar de campers er moet nog een wasje worden gedaan.
Aan het eind van de middag gaan alle dames en twee heren naar de Hamam, de andere twee hebben er geen zin in. We hebben geen idee hoe het er in zo’n Hammam aan toe gaat maar willen dat wel een keer meemaken. De dames genieten met volle teugen, eerst de Turkse sauna en daarna een heerlijke massage, van het puntje van je hoofd tot de voetzaal, wat is dat heerlijk en de dames die ons masseren weten precies wat ze aan het doen zijn en vinden feilloos de knelpunten in het lichaam. Een geweldige ervaring en dat voor maar 35 lira.
Als we terugkomen bij de campers blijkt dat de heren een minder positieve ervaring hebben gehad. Zij moesten aanvankelijk 50 lira p.p. betalen voor alleen de Turkse sauna, dus zonder massage, en dat vonden ze wel wat aan de hoge kant en zijn weer weggelopen, uiteindelijk mochten ze samen voor 50 lira en dat hebben ze wel gedaan. Na een uurtje waren ze al weer terug bij de campers een minder positieve ervaring rijker in tegenstelling tot de dames die dit wel elke dag zouden willen. Onderweg hebben ze nog wel een paar mooie busjes gezien.
Als het helemaal donker is lopen we nog een keer naar het centrum, even sfeer proeven en de verlichte Selim Moskee bekijken. De Minaretten zijn verlicht en ook binnen ziet het er sfeervol uit, geweldig! We kijken ook nog even in de Eski Kami Moskee, de eerste Moskee die in het centrum van Edirne werd gebouwd en veel eenvoudiger van bouwstijl is dan de Selim Moskee. Lange rijen bogen en pilaren vormen met enkele kleine koepeltjes de gebedsruimte. Heel anders dan de Selim maar zeker ook de moeite waard er een kijkje te nemen.
DINSDAG 28 AUGUSTUS
We gaan weer op pad en ruilen Edirne in voor Istanbul. Gistermiddag heeft het af en toe wat gespetterd, vanochtend is het droog en half bewolkt, de temperatuur is gelukkig gezakt en dat voelt een stuk aangenamer. We nemen vandaag eens geen tolweg, die hebben we de afgelopen dagen al genoeg gehad, maar pakken de alternatieve route en volgen weg 100, een prima weg door een heuvelachtige streek waarvan een grootste gedeelte inmiddels vierbaans is. Velden vol met zonnebloemen zien er afgestorven uit, de hoogste tijd om de koppen te oogsten.
We stoppen in Babaeski bij de KIPA Hypermarket voor een kop koffie en gaan gelijk de winkel onveilig maken, even een idee krijgen van wat er zoal te koop is in zo’n grote supermarkt. Je vindt er niet alleen levensmiddelen, maar ook textiel, huishoudelijke artikelen, witgoed, computers, speelgoed etc., te vergelijken met de Franse grote supermarkten, Bij Silivri komen we bij de zee van Marmara en tot aan Istanbul rijden we over de kustweg. Op deze weg staan tientallen kraampjes/vrachtwagens met heerlijke sappige meloenen in allerlei soorten en maten.
Lunchen aan de Zee van Marmara en voelen hoe het water is, wat een genot! In de verte dreigen donkere wolken en net als we weer wegrijden begint het te zachtjes te regenen, goed voor het stof zullen we maar zeggen. Al ver voor Istanbul is het een drukte van jewelste, er is erg veel blik op straat, soms zes rijen dik, iets wat we de laatste dagen niet gewend zijn, weer even wennen! In Istanbul zelf is het niet anders, wat een giga stad en wat een verkeersaders en midden op straat tussen de rijdende auto’s staan mensen die spullen verkopen.
Onze “Miep” wijst ons feilloos de weg, zij het met een kleine omweg, waarin we in een stukje binnenstad het echte verkeer van Istanbul leren kennen, claxonnerende auto’s, auto’s die inhalen daar waar het niet kan, niemand trekt zich zo te zien iets van een ander aan, ze drukken de auto overal tussen, we staan met drie en een halve auto op twee rijbanen voor een stoplicht, het moet allemaal kunnen, wat een chaos, gelukkig komen we er zonder een schrammetje vanaf. Met enige vertraging komen we aan op de bewaakte parkeerplaats bij de vuurtoren.
De stoelen gaan naar buiten, de zon schijnt weer en we kijken uit over de zee van Marmara en om het hoekje kijken we uit op de Bosporus, de rivier die Europa van Azië scheidt. Om een uur of acht lopen we met z’n allen naar het oude centrum, alvast een beetje rondkijken, sfeer proeven en de verlichte Blauwe Moskee bekijken. Het is er behoorlijk druk en het duurt even voor we binnen zijn. We kijken onze ogen uit, wat een bijzondere mozaïeken krijgen we hier te zien. Het is zeker de moeite waard deze Moskee te bezoeken.
Uit ANWB Goud
De beroemde Blauwe Moskee werd in het begin van de 17de eeuw in opdracht van Sultan Ahmet I gebouwd om de ruim duizend jaar oudere Aya Sofia in schoonheid te overtreffen. Het bijzondere aan deze Moskee zijn o.a. de zes slanke minaretten, het grootste aantal van alle Moskeeën in Istanbul en ten tijde van de bouw zelfs evenveel als de Moskee in Mekka. Als je door het leren gordijn het gebouw binnenkomt kun je direct constateren waar de bijnaam de Blauwe Moskee vandaan komt, tegen alle wanden en zuilen zie je prachtig beschilderde blauwe tegels.
WOENSDAG 29 AUGUSTUS
We zijn Hollanders of we zijn het niet, we gaan op de fiets naar de stad en hebben onderweg erg veel bekijks en worden zelfs gefilmd door deze en gene. Opmerkingen als “Where are you come frome” horen we regelmatig, alleen de echte Hollanders herkennen ons direct, zo komen we een Nederlands echtpaar tegen die in vier maanden tijd van Wenen naar Istanbul is gewandeld!! Ja, echt waar, gewandeld!
We fietsen eerst naar de nieuwe Galata-brug, de brug over “De Golden Horn”, zetten de fietsen vast aan een hek en wandelen de brug over. De brug, gebouwd in 1992, bestaat uit een boven- en een beneden niveau, boven over de brug rijdt het verkeer en aan de kanten staat het vol met vissers, we zien ze alleen maar hele kleine visjes er uit halen, niet erg indrukwekkend maar ze schijnen er wel veel te vangen. Op het benedenniveau zijn allemaal restaurantjes en in de tunnels zijn allemaal “mannen winkeltjes”, met o.a. elektronica en telefoons.
Aan de overkant van de brug heb je een schitterend uitzicht op de “Oude Stad” met de met minaretten gevulde skyline. Op het water is het een drukte van belang, vissersboten, pontjes, rondvaartboten, vrachtboten etc. en aan de kade liggen vier grote cruiseschepen. Na een terrasje stappen we weer op de fiets en gaan naar het Topkapi paleis, daar is het erg druk, er staat een lange rij voor de kassa te wachten en de rij staat stil, er mag maar een beperkt aantal tegelijk binnen zijn. Wij komen morgen wel terug!
De groep splits zich, de ene helft gaat naar de Grand Bazaar en de andere helft naar de Aya Sophia. Wij gaan de Aya Sophia bekijken, een Byzantijnse kerk waarvan de bouw gestart werd in 532. Ruim duizend jaar was dit gebouw de grootste en belangrijkste kerk van het Christendom. Het interieur is ontworpen als aardse afspiegeling van het paradijs en is een lust voor het oog en het werkelijk adembenemend mooi. Wij vinden het nog mooier dan de Blauwe Moskee, meer “basic” en minder “pompeus”. Het is maar wat je smaak is!
De galerij, de vrouwenafdeling van de kerk, biedt een schitterende blik op de centrale beneden ruimte, ook zijn er een aantal erg fraaie mozaïeken te zien, de mooiste is de 13e-eeuwse Dwësismozaïk, een scene met Christus geflankeerd door Maria en Johannes de Doper. Na het bezoek aan de Aya Sophia lopen we nog even over het grote plein voor de kerk, kopen er nog een mooie sjaal en gaan dan op de fiets terug naar de campers. Na een half uurtje zijn de anderen ook weer terug en gaan we gezamenlijk aan het dagelijkse borreluurtje.
DONDERDAG 30 AUGUSTUS
Om kwart voor negen zitten we weer op de fiets en gaan naar het Topkapi Paleis in de hoop dat het er nu minder druk is dan gisteren. Gelukkig staat er vandaag geen lange rij en is het een stuk minder druk op de oprijlaan. Bij de ingang staan twee als eunuchs verklede mannen en die mogen we natuurlijk niet fotograferen, maar ja, dat wisten we natuurlijk niet!
We nemen de tijd om een wandeling door het paleis te maken met een platte grond in de hand zodat we weten waar we ons bevinden. Voor meer info zie de stukjes uit ANWB Goud.
Uit ANWB Goud
Het Topkapi Paleis was van het begin van de 16e tot het midden van de 19e eeuw het bestuurscentrum van het Osmaanse Rijk. Het enorme paleis is in het Westen vooral bekend om zijn uitgestrekte harem. Toch was het regeren van het rijk de belangrijkste activiteit in het paleis. Het paleis bestaat uit vier ommuurde binnenplaatsen die steeds kleiner worden naarmate men dieper in het complex doordringt. De binnenplaats kijkt uit op de Gouden Hoorn en de Bosporus.
De vrouwenvertrekken, die de sultan liet bouwen voor zijn concubines is het hart van het paleis. De sultans brachten er het grootste gedeelte van hun tijd door en in de hoogtijdagen van de harem woonden er meer dan 500 mensen. Hoe romantisch de beschrijving van een harem ook mag klinken, in de praktijk was het maar een somber deel van het gebouw. Alleen de vertrekken van de sultan waren wat vrolijker, maar daar hadden de vrouwen geen toegang, alleen bij hoge uitzondering (meestal alleen om het bed te delen) mochten ze er naar binnen.
Het Osmaanse Rijk werd bestuurd vanuit de “Divan”, een zaal vast gebouwd aan de Harem. Tussen de twee ruimtes in ligt een kamertje dat “Het oog van de Sultan” wordt genoemd. Achter traliewerk (zie foto) kon de vorst de beraadslagingen van de Divan volgen en omdat de sultan nooit aankondigde waar hij zich ophield, werd zijn aanwezigheid altijd gevoeld door de bestuurders die aan het vergaderen waren. De Divan wordt gesierd door een opmerkelijk vierkant torentje dat het buitenaanzicht van het paleis domineert.
Na onze wandeling door het Paleis pakken we de fiets en gaan met Ede en Ineke naar de Galata-brug, Siem en Frank en Johan en Aria gaan naar de kruidenbazar, wij gaan voor een “Bosphorus Tour” en gaan om 13.20 uur aan boord voor een rondvaart van ruim anderhalf uur. We varen langs diverse historische gebouwen, zien o.a. het Dolmabahçe Sarayi. Het opvallende Paleis werd hier neergezet in een periode dat het Osmaanse Rijk sterk op z’n retour was. De sultans hadden in de 19e eeuw vooral aandacht voor het bouwen van decadente paleizen.
Na de Bosphorus Tour lopen we nog even over de Galata-brug, het is erg onrustig lopen op het benedenniveau, we worden behoorlijk agressief benaderd door proppers die ons hun restaurantje in willen praten, erg onprettig, we zijn dan ook snel naar het bovenniveau gegaan. Het is overal erg druk in de stad en we besluiten de fietsen weer op te zoeken en terug te gaan naar de campers.
VRIJDAG 31 AUGUSTUS
Voor we weggaan drinken we nog even samen koffie, om 10.00 uur stroomt de parkeerplaats vol, een oude vrachtwagen, busjes, personenauto’s, een wagen waarin twee camera’s op statieven staan en een camper. Na wat informatie blijkt deze parkeerplaats het “Meetingpoint” te zijn voor mensen die allemaal te maken hebben met het opnemen van een stukje van een TV serie. Ze beginnen met een broodje en dan is het wachten tot de “sterren” arriveren. Om half één is het zover dat ze kunnen starten, ze gaan straatopnames maken!
Onze laatste dag in Istanbul gebruiken we om de grote Bazaar en de Egyptische Bazaar, ook wel Kruidenbazaar genoemd, te bekijken en zoals elke dag zetten we ook nu weer de fietsen in de omgeving van de Galata-brug aan een hek vast. Eerst gaan we naar de Kruidenmarkt, deze overdekte markt werd rond 1660 gebouwd en maakte oorspronkelijk deel uit van de nabijgelegen Yeni Cami Moskee. Met de verhuur van de winkeltjes werd het onderhoud van de Moskee betaald, Het is er vreselijk druk, je kunt eigenlijk alleen maar met de stroom meelopen!
De Grand Bazaar is zes dagen per week geopend en elke ochtend om 8 uur worden de acht toegangspoorten van dit eeuwen oude winkelcentrum geopend. Het eerste deel van de Bazaar werd gebouwd in de 15e eeuw en inmiddels is het een complex van bijna 10 ha. met meer dan 3500 winkeltjes. Per dag lopen er door de 90 straatjes bijna een half miljoen mensen, vandaag zijn wij er één van. Het is leuk hier even rond te kijken, gelukkig is het hier minder druk dan in de straatjes rondom de Bazaar.
Van twee kanten hoorden we dat morgenochtend vanaf 8.00 uur één van de Bosporus-bruggen, er zijn er twee, een week wordt afgesloten voor werkzaamheden, het is niet ondenkbaar dat doordoor een groot verkeerinfarct in de stad zal ontstaan. Ons wordt geadviseerd met de pont naar het Aziatische gedeelte te gaan en dat advies nemen we graag ter harte. We besluiten gezamenlijk morgenochtend om half acht te vertrekken en aan de overkant van de rivier een plekje te zoeken voor het ontbijt.
ZATERDAG 1 SEPTEMBER
Zoals afgesproken zijn we allemaal om half acht klaar voor vertrek, drie dagen Istanbul was bijzonder maar nu is het weer tijd voor iets nieuws. Bij de veerboot is het nog erg rustig, we kunnen zo doorrijden, voor 12 TL mogen we de boot op en in een klein kwartiertje zijn we aan de overkant. Een grote zesbaansweg leidt ons door Aziatisch Istanbul en het duurt even voor we deze miljoenenstad uit zijn. Om half negen zien we een mooie plek voor het ontbijt en zetten de campers aan de kant.
We gaan naar Sile aan de Zwarte Zee, kijken of we ergens aan het strand een plekje kunnen vinden, even bijkomen van de indrukken van Istanbul en het hoofd leegmaken, onze harde schijf zit weer aardig vol! In Sile, waar in de stad de koeien los over straat lopen, komen we met de campers niet bij de kust. We rijden verder richting Karacakoy, zien een plekje bij de Beach Club aan een mooie baai. Helaas is het er een troep en ze durven 50 TL te vragen voor een overnachting, daar komt nog bij dat we bijna doof worden van de keiharde muziek.
Vijf kilometer verderop in Agva zien we camping “Greenpark” direct aan zee en we vinden een heerlijk plekje waar we zo het strand op kunnen lopen. Op deze camping is douche, toilet, internet etc. inclusief, maar of je er ook wilt douchen en naar de toilet wilt is een tweede. De douches zijn buiten en het toilet ruik je al op meters afstand, bah!!!
Ook Turkse families komen hier voor een duik in zee en voor het eerst zien we dat Turkse dames geheel gekleed in zee gaan.
Simon gaat pootjebaden en Franka en ik nemen een duik in de Zwarte Zee, het water is heerlijk, de bodem is erg zacht en je mag er niet te ver in want daar wordt het onverwachts ineens heel diep. Nog even een poosje zonnebaden op het strand, niet te lang want dan verbranden we. Op de camping hebben ze (supersnel) internet en eindelijk kunnen we weer e-mail binnenhalen en de site bijwerken, onze volgers zullen er blij mee zijn. Maar het allermooiste is dat we onze kinderen en kleinkinderen via FaceTime hebben gezien en gesproken!
Lees verder week 3
