Na een rustige nacht genieten we van ons zondagse ontbijt met een zacht gekookt eitje en kijken we gefascineerd naar de spelende eekhoorntjes die langs de boomstammen naar boven en naar beneden achter elkaar aan rennen, van rennen krijg je meestal dorst en één is zo vrij zijn dorst te lessen bij de waterkraan heel dichtbij onze camper. Weer verder op onze tour door Turkije rijden we via Mugla en Denizli naar het natuurwonder van Pamukkale, de plek van de wereldberoemde kalksteenformaties.
Tussen Akyaka en Mugla zien we diverse stalletjes met pluchen ezeltjes in rijen gerangschikt, geen idee wat hier de oorsprong van is, er groeien hier in ieder geval geen ezeltjes! Wat hier wel geproduceerd wordt zijn tomaten en honing. De route gaat dwars door de bergen en soms zou je heel ver kunnen kijken als het niet zo heiig is als vandaag. We zijn vroeg op pad dan is het nog niet zo warm, net als gisteren wordt het ook vandaag weer een dag met temperaturen boven de 30 graden.
Net als op veel meer plaatsen wordt ook hier aan de weg gewerkt en van een tweebaansweg een vierbaansweg gemaakt, sommige plekken zijn al klaar en anderen in voorbereiding, soms is de bestaande asfaltlaag helemaal weg en is het rammelen en trillen geblazen en valt alles weer op z’n plek. Picknickplaatsen zoals wij die kennen langs de snelweg zijn hier in geen velden of wegen te bekennen, het wachten is dan op een brede strook langs de kant van de weg waar je de camper neer kunt zetten als je zin in koffie hebt. 
Denizli, een flinke stad met ruim een half miljoen inwoners, ligt in een dal, we zien krotwoningen, oude flats maar ook hele moderne gebouwen. Omdat we zelf erg goed opletten rijden we gelukkig goed, onze “Miep” lag zeker even te slapen, ze vergat te zeggen dan we rechts aan moesten houden, hadden we toch mooi verkeerd gereden. Als we na Denizli omhoog rijden zien we al van ver de klaksteenformaties liggen. Eenmaal in Pamukkale gaan we op zoek naar een plek om te overnachten, op de parkeerplaatsen mag dat niet, we moeten we op zoek naar een camping. 
Franka en Johan gaan kijken bij de Hotelcampings, Aria en ik gaan dichterbij de rotsen kijken, we zien camping Baydil met een uniek uitzicht op de kalksteenformaties, er is Wifi en een zwembad. We gaan onderhandelen, met stroom vragen ze 50TL en zonder 40TL en als we zeggen dat we met 4 campers komen wordt het 30TL per nacht. Je bent Nederlander of je bent het niet en wilt nog iets goedkoper, we bieden 100TL per nacht voor 4 campers en als we zeggen nog bij andere campings te gaan kijken worden we het snel eens, een koopje voor zo’n unieke plek! 
We settelen ons op de camping, genieten van het mooie weer, het schitterende uitzicht en het zwembad en ondertussen maken we dankbaar gebruik van de vrije Wifi. We gaan morgen de wandeling maken over de kalkrotsen en naar de ruines van de oude stad Hiërapolis, aansluitend willen we gaan baden tussen de antieke zuilen in het voormalige zwembad van het Pamukkale Hotel, het Hotel dat op de terrassen stond is gesloopt in opdracht van de plaatselijke autoriteiten. Eén van de redenen waardoor ze de plateaus hebben weten de redden van de ondergang. MAANDAG 8 OKTOBER
Om negen uur zijn we klaar voor de wandeling over ”Het Katoenen Kasteel”, zoals het omschreven staat in onze reisgids. Het “Katoenen Kasteel” is een van de interessantste natuurverschijnselen in Turkije, sprookjesachtig ogende, sneeuwwitte kalksteenterrassen zijn gevuld met water dat uit de warmwaterbronnen omhoog borrelt. Net als die andere wonderbaarlijke speling van de natuur, de rotsformaties van Cappadocië, zijn de terrassen van Pamukkale zo’n 2 miljoen jaar geleden gevormd door een vulkanisch verschijnsel. 
Siem en Franka zijn al heel vroeg vertrokken, de anderen, uitgezonderd Ede die het al een keer gezien heeft, gaan samen op pad. Al vrij snel moeten de schoenen uit en loop je op blote voeten over de kalkplateaus, vaak in een dun laagje water. Wat een bijzondere ervaring, eentje die we zeker niet hadden willen missen en samen met de ballonvaart in Cappadocië, één van de spectaculairste momenten van onze reis en ontzettend gaaf! Heel moeilijk te omschrijven wat je op zo’n moment voelt en ziet en als er iets een aanrader is dan is dit het zeker. 
Het 35 graden warme koolzuur, zout, zwavel, ijzer en magnesiumhoudende water dat over de terrassen stroomt heeft niet alleen de natuurlijke ligbaden gevormd, de bronnen worden ook al sinds mensenheugenis gebruikt om genezing te vinden. Zoals ik gisteren al schreef waren we van plan te gaan baden tussen de antieke zuilen in het zwembad van het voormalige Pamukkale Hotel. Wat een deceptie, als eerste al de entreeprijs van 30TL en dan die zuilen, ze liggen her en der over de bodem verspreid en het bad ligt nog vol met Russen ook, wij haken af! 
Op de terugweg kruipt het bloed waar het niet gaan kan en is het wel heel aantrekkelijk even in één van de plateaus in het water te gaan liggen. Ik ben de enige die de badkleding al aan heeft en wordt door de anderen aangemoedigd de korte broek uit te trekken en het water in te gaan. Dat is niet tegen dovemansoren gezegd, één minuut later lig ik languit in het toch wel iets koudere water dan gedacht. Even zitten in de goot waar het water in naar beden loopt is een stuk lekkerder, daar heeft het water een zeer aangename temperatuur. 
Terug bij de campers zijn we bijna vier uur onderweg geweest en wordt het tijd de beentjes weer wat rust te gunnen. In de folder van de camping lezen we dat hun zwembad ook gevuld is met het bijzondere water, al is het wel een stuk frisser dan het water boven, toch is het heerlijk er even een poosje in te zwemmen, zwemmen ontspant en daar zijn we wel aan toe. Na de lunch nog even de site up to date maken en dan gaan we in de ruststand met een goed boek. DINSDAG 9 OKTOBER
Het is gedaan met de rust, we gaan weer op pad naar nieuwe bezienswaardigheden, we rijden eerst naar Karahayit ook wel “Rood Water” genoemd, vijf kilometer noordelijker waar een soortgelijk proces plaatsvindt als in Pamukkale. Hier is het water echter 68 graden en bevat magnesium en sulfide. Hier komt ook carbonmonoxide vrij uit het water terwijl het naar beneden stroomt en ontstaat er een samenstelling van ijzer die voor roodkleurige formaties zorgt, aan het begin van het dorp zien we een bron waaruit het stomende water opborrelt. 
Het dorpje zelf stelt weinig voor, de “hoofdstraat” met veel kledingwinkeltjes waarvan er op dit tijdstip nog veel gesloten zijn, ziet er uit alsof het uit de vijftiger jaren stamt en dat er na die tijd niets meer is veranderd, zelfs de kleding die we overal zien hangen zou zo uit die periode kunnen komen. Eén voordeel heeft het bezoekje wel, Aria, die nog op zoek was naar een terracotta stoofpot, heeft er eindelijk één gevonden. Heel lang hadden we die potten niet meer gezien, maar vandaag onderweg hadden we er wel meer dan 100 kunnen kopen! 
Weer On Tour rijden we via Saraykoy en Yenice naar Geyre, de stad van Aphrodisias, bij ons beter bekend als Aphrodite, de Griekse godin van de liefde en vruchtbaarheid. We vinden hier nog een indrukwekkend stadion en een fraai gerestaureerde tempel. Tot in de laatste jaren van het Romeinse Rijk bleef deze heilige plaats een grote aantrekkingskracht uitoefenen. In de 5de eeuw kwam er een eind aan de cultus van Aphrodite toen haar tempel werd verbouwd tot een christelijke kerk en bedevaartgangers wegbleven. 
We lopen over een door zuilen geflankeerde boulevard, gewijd aan de familie van keizer Augustus die beweerde af te stammen van Aphrodite. Het vrijwel perfect gebleven theater is vervaardigd uit wit marmer dat gedolven werd in de directe omgeving van de stad. De langgerekte tempel van Aphrodite ziet er nu uit als een christelijke basilica, een kerk met twee zeer smalle zijbeuken en een hoger middenschip. Hoogtepunt is het immense stadion, de tribunes boden plaats aan 25.000 toeschouwers, de wedstrijdbaan was 250 meter lang en 30 meter breed. 
Tijdens de opgravingen van deze stad werd een van de rijkste schatten uit de Oudheid blootgelegd. De openbare gebouwen waren rijkelijk versierd met fijn bewerkt marmer. Het marmer- en beeldhouwwerk was van hoog niveau en genoot zo’n prestige in de rest van de wereld, dat in Aphrodisias de belangrijkste beeldhouwschool uit de Oudheid werd opgericht. Veel van de mooiste stukken zijn te bezichtigen in het plaatselijk museum. We hebben inmiddels al heel wat opgravingen gezien, maar deze is zeker de moeite waard. 
Na ons bezoek aan Aphrodisias, nou ja, de resten ervan, zetten we koers naar de kust, het is de bedoeling dat we aan het eind van de middag ergens aan het strand staan in de buurt van Efese. De route gaat door de katoenvallei en het is oogsttijd, vrachtwagen en trekkers met aanhangers vol met katoen rijden overal rond en langs de kant van de weg ligt het vol met katoenvlokken die van de auto’s afgewaaid zijn, als je het zou verzamelen heb je zo weer een vrachtwagentje vol! 
Na een lange warme dag, het kwik steeg weer naar zomerse waarden, temperaturen van boven de 30 graden is hier normaal, heel wat anders dan we op 9 oktober in Nederland gewend zijn. Om vijf uur zetten we de campers op het strand dichtbij Yoncaköy. Johan heeft pech en komt vast te zitten in een kleine zandbak, met vereende krachten en met behulp van een paar oprijplaten hebben de mannen de camper zo weer op het hardere gedeelte, en toen was er koffie!! WOENSDAG 10 OKTOBER
We gaan op zoek naar een betere camperplek in de omgeving van Efese. De plek waar we de afgelopen nacht gestaan hebben vinden we geen plek om nog één of twee dagen te blijven staan. Zo’n 10 kilometer terug in Pamucak dat op 7 kilometer van Efese ligt, vinden we een mooi plekje aan het strand. Tien keer beter dan de plek van de afgelopen nacht. Aan het eind van de weg kun je zowel rechts als links bij een restaurantje staan. We gaan naar links, een betere plek voor vier campers en wat nog mooier is, de eigenaar laat vers brood voor ons bezorgen!
Na de koffie gaan we op de fiets naar de opgravingen in Efese, volgens kenners de mooiste opgravingen van heel Turkije, nergens zie je zoveel bouwwerken, straten en pleinen uit de Oudheid, die ook voor het archeologisch ongeoefende oog herkenbaar zijn. Efese was al een heilige plaats voordat de Griekse kolonisten er de tempel van Artemis neerzetten. Maar de tempel werd wel de beroemdste van de Klassieke Oudheid. Efese werd en welvarende stad door de gunstige ligging aan de haven. In de bloeitijd van de stad leefden er 300.000 mensen. 
In de Oudheid lag Efese aan de monding van de rivier, nu ligt Efese 5 kilometer van de zee verwijderd. De ondergang van de stad werd mede veroorzaakt door het dichtslibben van de haven. Efese was ook het centrum van het vroege Christendom. De apostel Paules preekte hier in 54. Niet lang na het bezoek van Paulus ging de bevolking over tot het christendom en al heel vroeg was Efese de zetel van een bisschop. Volgens overlevering zou Maria na de dood van Christus in een huis ten zuiden van de stad hebben gewoond. 
De resten van de tempels en de openbare gebouwen zijn schitterend gelegen tegen de heuvel Pion. Bij de belangrijkste bezienswaardigheden, het beroemde theater en de Celsusbibliotheek is weinig fantasie nodig om te bedenken hoe het er in de Oudheid uitzag. Het theater vormde het hart van het oude Efese. Daarvandaan loopt nog steeds de grote boulevard, de “marmeren straat” van het noorden van de binnenstad langs de fraaie Agora naar de beroemde bibliotheek van Ceslsus. Alleen het zuidelijke deel van die straat is gerestaureerd. 
De Arkadiana, de meest tot de verbeelding sprekende boulevard van Efese lijdt naar de oude haven. Met zijn vele Korinthische zuilen en zijn daarachter verborgen winkeltjes was deze 500 meter lange en 10 meter brede straat de belangrijkste ader van de stad. Justinianus verfraaide de straat met vier Korintische zuilen met daarop de beelden van de evangelisten. Vanaf de bovenste rij van het theater heb je een schitterend uitzicht op de Arkadiana. 
Het Odeion is de halfronde vergaderplaats van de volkvertegen-woordiging. De secretaris van de stad, die zetelde in het Prytaneion, het raadhuis van de stad, verwees het dispuut rond de apostel Paulus naar het marmeren Odeion, waar 1400 mensen een zitplaats konden vinden. Iets verder de Hadrianustempel is het badhuis te vinden met in de directe omgeving daarvan de Latrines en het vermeende bordeel. Een voetstap met een vrouwenhoofd ernaast op één van de boulevards verwijst mogelijk naar het bestaan van een bordeel. 
Het hoogtepunt is zonder twijfel het indrukwekkendste bouwwerk, de gevel van de prachtig Celsusbibliotheek. Achter de gerestaureerde façade lag een met kleurig marmer beklede leeszaal die gevuld was met 12.000 boekrollen. Langs de wanden liepen de galerijen en de muren waren dubbel om de rollen te beschermen tegen vocht. Nog steeds staat onder de apsis in een grafkamer de sarcofaag van Gaius Julius Celsus, de stadhouder die begin 2de eeuw opdracht gaf tot de bouw van deze cultuurtempel. 
Ik kan wel aan het schrijven blijven, er was zoveel te zien, we kunnen niet anders zeggen dan dat de kenners helemaal gelijk hebben, van de opgravingen die we tot nu toe in Turkije gezien hebben is dit verreweg de bijzonderste, als je hier rondloopt kun je je echt voorstellen hoe de mensen hier eeuwen geleden hebben geleefd. Samen met de Akropolis in Athene en het amfitheater in Epidaurus heeft dit tot nu toe de meeste indruk op ons gemaakt. GEWELDIG! DONDERDAG 11 OKTOBER
Vandaag gaan we naar Kusadasi, de toeristische hoofdstad van het Egeïsche Zeegebied, de stad heeft haar faam vooral te danken aan de ideale ligging op korte afstand van stranden, ruïnes en eilanden. Veel cruiseschepen leggen hier aan en vervolgens worden de passagiers in bussen geladen en naar de opgravingen in Efese gebracht. Zoals we gisteren al zagen spelen ze daar in Efese ook op in, als deze toeristen er zijn wordt er elk half uur een toneelstukje opgevoerd en als de drommen mensen weer verdwenen zijn is het podium ook weer weg! 
De e-bikers en Siem vertrekken om negen uur en de anderen gaan met de bus van 09.30 uur naar het stadje. We ontmoeten elkaar bij de haven en gaan dan het stadje verkennen, het is één grote bazaar, deze keer wel een hele gezellige met leuke smalle straatjes, heel vervelende is het dat alle verkopers je op allerlei manieren in hun winkeltje proberen te krijgen en zelf zo brutaal zijn te vragen waarom je geen schoenen wilt kopen. Opzouten! Wel heel erg leuk om te zien waren de vrouwen die met zijde een kleedje aan het weven waren. 
Na een maaltijd met natuurlijk weer lekkere Kebab gaan we terug naar de campers en nemen nog weer een duik in zee, nu eens geen rustig water maar een heerlijke branding en dankzij de schuimrubberen slang liggen we lekker op de golven mee te deinen, krijgen af en toe wel water over ons hoofd maar dat mag de pret niet drukken. Een douche na afloop en we zijn weer helemaal fris. VRIJDAG 12 OKTOBER
De nachten worden steeds frisser, afgelopen nacht zakte het kwik tot 15 graden, ook hier kun je merken dat het herfst wordt, de zon wordt minder krachtig en het duurt langer voor het weer opgewarmd is, maar als het dan opgewarmd is, zo rond een uurtje of tien, is het weer heerlijk! Langzaam maar zeker begint het tot ons door te dringen dat onze tijd in Turkije er bijna opzit, nog twee of drie dagen en dan komen we in Griekenland aan, daar willen we dan nog een weekje blijven en dan is het de hoogste tijd om weer naar huis te gaan.
We nemen afscheid van Pamacuk en gaan weer verder naar het noorden. In Izmir komen we langs de Kipa en gaan onze voorraad weer aanvullen, de dorado’s zijn in de aanbieding en bij zes van de acht loopt het water nu al in de mond, dat wordt weer smullen vanavond! In Izmir, de 3de stad van Turkije, wonen 3,5 miljoen mensen, dwars door de stad lopen brede wegen, dat schiet dus wel lekker op. Buiten het centrum op de heuvels rondom de stad staan duizenden nieuwe huizen, op de tot 14 verdiepingen pastelkleurige gebouwen staan honderden schotelantennes. 
Via Aliaga komen we in Candarli, volgens onze boekjes één van de vissersdorpjes die nog niet is omgetoverd tot kilometerslange hotel-pension-disco-camping-bungalow-ketens. Candarli is anders, het lijkt nog een beetje te zijn als in de goeie ouwe tijd. Er is een promenade langs het strand met daarboven één van de best bewaarde burcht van heel Turkije. Het is echt een authentiek dorpje, geweldig om er even doorheen te lopen en te zien hoe hier alles nog functioneert, supermarktje, marktplein, bakker, kapper en nog een echte "Winkel van Sinkel"! 
We komen uit bij de boulevard en Johan gaat op de fiets de omgeving verkennen en op zoek naar een voor ons prima plek en natuurlijk is ook hier weer een plekje waar we welkom zijn, lekker aan het strand, zo kunnen we vanavond lekker de vis bakken die vanochtend gekocht is. Achter ons lopen zeven jonge hondjes, echte puppies die nog bij de moeder drinken, ze weten ons al snel te vinden en we moeten goed uitkijken waar we onze voeten neerzetten anders trappen we ze zo plat. We zijn allemaal een beetje verliefd en hebben snel onze eigen favoriet! ZATERDAG 13 OKTOBER
De hele nacht hebben de kleine hondjes bij ons onder de camper gelegen en als we tegen de ochtend naar het toilet gaan horen we ze piepen, ze hebben honger. Wat brood van gisteren vermengd met een beetje melk gaat er gretig in en af en toe komt er eentje even in de camper kijken. Jammer, we moeten ze weer alleen laten want onze reis gaat weer verder naar het noorden. Door een gebied vol met olijfbomen rijden we via Dikili, waar een boom over de straat lijkt te lopen, Avaylik, Endremit richting Ayvacik. 
Bij Küçükkuyu verlaten we de 550 en gaan verder op de 17-52 een prachtige route langs de kust, aan de hoeveelheid hotels, motels, restaurantjes en campinkjes te zien waar alleen tenten onder de olijfbomen kunnen staan, is het een erg toeristisch stukje, het is er nu heel erg stil, het seizoen is afgelopen en de meeste campings zijn dan ook gesloten. In de verte zien we het eiland Griekse eiland Lesbos liggen. 
Later gaat de 17-52 iets verder van de kust af en ook daar is het weer erg mooi, we gaan heuveltje op en heuveltje af en passeren dorpjes waar de tijd heeft stil gestaan. Ergens op deze weg raken we de achterste twee campers kwijt, op zich niet zo erg want we hebben afgesproken waar we heen gaan en iedereen heeft de coördinaten in de navigatie gezet. We gaan eerst lunchen en daarna zien we wel wanneer we elkaar weer treffen. Via de sms lezen we dat de anderen naar Tuzla rijden en misschien dat we elkaar daar weer zien. 
Net na Tuzla staan ze ons al op te wachten, ook zij hebben een prachtige route gereden en kregen de indruk dat er nog nooit een camper langs was gekomen. Het is een mooie maar wel armoedige streek. Zowel in Tuzla als een dorpje verderop is er markt met lokale producten, o.a. olijven, bonen, tomaten, rode- en witte kool, pepers in allerlei maten en kleuren, sla en aardappels. De meeste mensen uit de omgeving komen hier of met de trekker of op de brommer naar toe die ze vervolgens kriskras langs de kant van de weg parkeren. 
We rijden richting Dalyan en in Dalyan Köyü vinden weer een prima plek op het strand. De stoelen kunnen weer naar buiten en met een klein zeebriesje is het heerlijk vertoeven in de zon, de fanatiekelingen onder ons nemen nog een duik in zee. Het is weer een heerlijke dag met aangename temperaturen, de dames lopen nog even naar het haventje even verderop en de heren zitten nog tot zonsondergang buiten. Als we terugkomen kan ik lekker aanschuiven want Simon heeft het eten al klaar, de anderen worden niet zo verwend en moeten zelf aan het kokkerellen. Lees verder week 9
